16/7/08

Ανοικτή Επιστολή στον κ. Ντάουνερ για το Κυπριακό

Αξιότιμε κύριε Ντάουνερ,

Απευθύνομαι σε σας, τώρα που, με τη νέα αναβαθμισμένη ιδιότητά σας ως ανώτατο στέλεχος του ΟΗΕ, καλείστε να διαδραματίσετε ρόλο καταλυτικό στην προάσπιση και προώθηση των θεμελιωδών αρχών της διεθνούς έννομης τάξης, στις οποίες η ανθρωπότητα στηρίζει τις προσδοκίες και ελπίδες της.
Μέσα στη δίνη της παγκόσμιας πολιτικής πραγματικότητας, κληθήκατε να συμβάλετε εποικοδομητικά και θετικά στην εμπέδωση και εφαρμογή των αξιών πάνω στις οποίες βασίζεται ο οργανισμός τον οποίον εκπροσωπείτε.
Η μακροχρόνια εμπειρία σας στην πολιτική και τη διπλωματία, μέσα στην οποία ανατραφήκατε και για τρεις συνεχόμενες γενιές η οικογένεια σας διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, σας προσφέρουν εχέγγυα απαραίτητα προκειμένου με αξιοπιστία να υπερασπιστείτε τα ιδανικά στα οποία στηρίζεται και τα οποία οραματίζεται / ενστερνίζεται η διεθνής κοινωνία.
Η ιδιότητα σας ως Αυστραλού πολίτη, την οποία έχουμε την αγαθή τύχη να μοιραζόμαστε, από τότε που η Τουρκική εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή μας ανάγκασε να καταφύγουμε στη χώρα αυτή, με τις ανυπολόγιστης αξίας εμπειρίες μέσα από την ιστορική της διαδρομή σε θέματα δημόσιας διοίκησης, πολιτειακής οργάνωσης κ.ά. καθώς και η άμεση και ενεργός συμμετοχή σας τόσο στα πολιτειακά όσο και στα ομοσπονδιακά αλλά και σε διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων, θεωρούμε ότι ενισχύουν τη φαρέτρα σας.
Η μακροχρόνια, παλαιότερη αλλά και πιο πρόσφατη, ανάμειξη / συμμετοχή σε πολιτικές αποφασιστικής σημασίας για θέματα σημαντικά αλλά και στρατηγικής σημασίας όπως του Ανατολικού Τιμόρ, του Ιράκ κ.ά. έχουμε την πεποίθηση ότι έχουν διδάξει όλους: Παραδείγματα προς μίμηση, παραδείγματα προς αποφυγή...
Αξιοζήλευτο και άκρως τιμητικό το νέο σας αξίωμα για οποιονδήποτε υπεύθυνο ηγέτη ή ενεργό πολίτη, για σας προσωπικά, για την κοινή μας πατρίδα – την Αυστραλία. Αξίωμα που συνεπάγεται, ασφαλώς, βαθύ αίσθημα ευθύνης και απαιτεί όχι μόνο εξαιρετικές ικανότητες διαχείρισης κρίσεων, αλλά και προκαλεί και προσκαλεί σε επίδειξη ήθους και απόδειξη της ηθικής υπόστασης όσων το φέρουν. Αποτελεί πρόκληση και πρόσκληση τόσο για προληπτική πολιτική όσο και για κατασταλτική δράση.
Πρόκληση για υιοθέτηση και εφαρμογή τακτικής, προγραμμάτων και πολιτικών που με φαντασία και όραμα κατορθώνουν να διαπλέουν τις συμπληγάδες, να συνδυάζουν διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις και να συνθέτουν με τρόπο θετικό και δημιουργικό το πλέγμα της απαραίτητης αλληλεξάρτησης και συνεργασίας.
Στο αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας σας, με τις πολύτιμες εμπειρίες και τα διδάγματα που έχετε αντλήσει απ’ αυτές, απαλλαγμένος από κομματικές ή άλλες δεσμεύσεις, έχετε πλέον την ευκαιρία να ανασυντάξετε τις δυνάμεις σας, να επανεξετάσετε τα διάφορα θέματα, τακτικές και πρακτικές με διευρυμένη οπτική, και ίσως πάνω σε φιλοσοφική βάση που να βασίζεται σε αναθεωρημένη, όπου χρειάζεται, αντίληψη των πραγμάτων και καταστάσεων.
Η συγκεκριμένη αποστολή η οποία σας ανατέθηκε για να διαδραματίσετε τον σημαντικότατο ρόλο του εκπροσώπου της διεθνούς κοινωνίας στο Κυπριακό, σας προσδίδει την ιδιότητα του υπερασπιστή και προστάτη της.
Μέσα από τη διελκυστίνδα των ανταγωνισμών και της προώθησης συμφερόντων, που αναμφίβολα αποτελούν παράγοντες που δεν μπορούν να αγνοηθούν ή να υποτιμηθούν, καλούμαστε όλοι να προβούμε στις απαραίτητες υπερβάσεις, αλλά και να στηρίξουμε και υπερασπιστούμε θέσεις αρχών, προκειμένου να ανακουφιστούν οι πρόσφυγες που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής, να εξασφαλίσουμε λύση βιώσιμη και λειτουργική με τον απαραίτητο συγκερασμό των στρατηγικών επιλογών και επιδιώξεων των περιφερειακών και μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη και τόσα άλλα.
Τυχόν υιοθέτηση κοντόφθαλμης πολιτικής προσέγγισης, αναπόφευκτα θεωρείται στρουθοκαμηλική, που όχι μόνον παραβλέπει τις πραγματικές καταστάσεις και δεδομένα αλλά και δυναμιτίζει παράλληλα τις προοπτικές μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης σταθερότητας στην περιοχή αλλά και ευρύτερα.
Το επί μισό και πλέον αιώνα «άλυτο» Κυπριακό πρόβλημα γίνεται αντιληπτό ότι έχει μπει στην τελευταία φάση του σε μια πορεία ιστορικά μη αναστρέψιμη.
Η πρόσφατη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στις τάξεις της Ενωμένης Ευρώπης, δημιούργησε μια διαφορετική δυναμική, που με την κατάλληλη διαχείριση προσφέρει τη δυνατότητα δρομολόγησης διαδικασιών πρόσφορων για την αναγκαία ποικίλη και πολυεπίπεδη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του συνόλου των Κυπρίων και, παράλληλα, του συνόλου των καλώς εννοούμενων συμφερόντων της Τουρκίας που οραματίζεται την Ευρωπαϊκή της ολοκλήρωση.
Τα συγκρουόμενα μέχρι σήμερα συμφέροντα των άμεσα εμπλεκομένων μερών αλλά και των άλλων χωρών της περιοχής και της ευρύτερης διεθνούς σκηνής μπορούν να εξυπηρετηθούν εάν τοποθετηθούν στη σωστή τους βάση. Και η περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας προσφέρει τον δίαυλο μέσα από τον οποίο ο διεθνής οργανισμός, που τώρα εκπροσωπείτε και αποτελεί την ανώτατη αντιπροσωπευτική βαθμίδα του συνόλου των πολιτών της υφηλίου, αιρόμενος στο ύψος του, μπορεί να αποφασίσει να προωθήσει λύση δημοκρατική, λύση που να στηρίζεται στις διεθνώς παραδεδεγμένες αρχές και αξίες, όπως η ίδια η ιδρυτική του διακήρυξη και το καταστατικό του προβλέπουν.
Η προάσπιση των αρχών αυτών και η πλήρης εφαρμογή του διεθνούς δικαίου αποτελούν όρους εκ των ουκ άνευ, προκειμένου να μπορέσετε να διαδραματίσετε επιτυχώς τον νέο σας ρόλο.
Περιττό να τονίσω ότι η συμμετοχή και συμβολή οιουδήποτε είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία εάν, παρ’ ελπίδα, αγνοείται το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει και παρεκτρέπεται σε ρόλο εξυπηρέτησης μεμονωμένων συμφερόντων ή / και στρατηγικών επιλογών είτε της Τουρκίας είτε άλλων άμεσα ή / και έμμεσα εμπλεκομένων.
Τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα όλων, κυρίως δε του διεθνούς οργανισμού του ΟΗΕ και μέσω αυτού της διεθνούς κοινωνίας, βρίσκουν θεραπεία στην πλήρη κατοχύρωση και εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων, την εξασφάλιση του δικαιώματος ανάκτησης και ειρηνικής απόλαυσης της περιουσίας εκ μέρους όλων των Κυπρίων, της ελεύθερης εγκατάστασης και διαβίωσης όπως ακριβώς συμβαίνει και στην κοινή μας πατρίδα την Αυστραλία, της διακίνησης χωρίς περιορισμούς όπως ισχύει και εφαρμόζεται στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και αλλού.
Η καταγωγή μου από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, η εμπειρία μου κατά τη διάρκεια της εισβολής που υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, η εμπειρία της προσφυγιάς την οποία βίωσα μαζί με τα δέκα άλλα εν ζωή αδέρφια μου, τους γονείς και τους άλλους συγγενείς και συμπατριώτες μου, ο διασκορπισμός μας στα πέρατα του κόσμου και η καθημερινή αγωνία για το μέλλον μας και το μέλλον του τόπου μας, έχουν καταντήσει ένας συνεχής βραχνάς και ανείπωτη ταλαιπωρία που μας κατατρώει και μας εξουθενώνει.
Σαν σήμερα, που απευθύνομαι σε σας, είναι τα γενέθλια του αδερφού μου του Παναγιώτη, τρίτου κατά σειρά σε ηλικία μεταξύ δώδεκα αδερφιών που είμαστε. Αν ζούσε θα ήταν σήμερα 69 χρόνων. Έχασε τη ζωή του από σφαίρες των Άγγλων που τότε κατείχαν το νησί μας και αρνούνταν να μας αποδώσουν την ελευθερία μας, ακόμα και μετά το δημοψήφισμα που προηγήθηκε όπου το αποτέλεσμα ήταν της καταπληκτικής τάξης του 96%. Τότε όμως μας αρνήθηκαν το αναφαίρετο δικαίωμά μας απαντώντας μας «ουδέποτε». Διαφορετικά ο αδερφός μου και τόσοι άλλοι που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία θα ζούσαν, η δε πορεία των οικογενειών μας, του συνόλου των συμπατριωτών μας και του τόπου μας γενικότερα θα ήταν διαφορετική.
Μέσα όμως από τη γνωστή πορεία της Κύπρου τις επόμενες δεκαετίες ζούμε καθημερινά με το αίσθημα της αβεβαιότητας, της νοσταλγίας, του πόθου για επιστροφή στις ρίζες μας, στους δικούς μας, στα νεκρά αδέρφια μας που είναι θαμμένα και που οι τάφοι τους βεβηλώθηκαν – όπως είμαι βέβαιος ότι είστε ενημερωμένος. Εκεί βρίσκονται τα κουφάρια των φίλων μας που σκοτώθηκαν από τις σφαίρες των Τούρκων εισβολέων που εξακολουθούν να μας στερούν τα βασικά μας δικαιώματα, αυτά τα ίδια δικαιώματα που ακόμα και αυτοί οι μαύροι της Νότιας Αφρικής επιτέλους απολαμβάνουν ύστερα από την επιτυχή παρέμβαση και συμβολή και της Αυστραλίας, με τον καταλυτικό ρόλο που ο πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης του Φιλελεύθερου κόμματος Μάλκομ Φρέιζερ διαδραμάτισε.
Με το πρόσχημα της προστασίας της Τουρκοκυπριακής μειονότητας που αποτελούσε περίπου το 18% του συνόλου του πληθυσμού της Κυπριακής Δημοκρατίας, από την ανακήρυξή της σε ανεξάρτητο κράτος το 1960 με το δοτό σύνταγμα που προέκυψε από τις συμφωνίες της Ζυρίχης – Λονδίνου μέχρι την εισβολή και τη συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα κατοχή από την Τουρκία, η κοινότητα αυτή, κάτω από τη διοίκηση του Τουρκικού στρατού κατοχής και της υποτελούς διοίκησης του Ραούφ Ντενκτάς (πριν) και του Αχμέτ Αλί Ταλάτ (μετέπειτα) μειώθηκε σχεδόν στο ήμισυ και αναπληρώθηκε εις το πολλαπλάσιο με έποικους από την ενδοχώρα της κατοχικής Τουρκίας, επιφέροντας έτσι τη δημογραφική αλλοίωση.
Καλλιεργείται η εντύπωση ότι η παράνομη εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή δικαιολογείται προκειμένου να προστατεύσει την τάχα καταπιεσμένη Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Και μόνο η διάνοιξη από τους κατακτητές κάποιων σημείων της διαχωριστικής γραμμής, την επιβολή της οποίας επέβαλε η κατοχική δύναμη, και η έκτοτε συνεύρεση και επικοινωνία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων χωρίς προβλήματα αποδεικνύει από μόνη της το αστήρικτο της αδυναμίας συμβίωσή μας.
Αν θελήσουμε να μπούμε στον κόπο να ασχοληθούμε σοβαρά με τις γενεσιουργές αιτίες της πολυδιαφημιζόμενης κινδυνολογίας, θα ήταν χρήσιμο, ενημερωτικό και διαφωτιστικό να ανατρέξουμε σε δηλώσεις και συνεντεύξεις τουλάχιστον του κ Ντενκτάς, αλλά και στα αρχεία τουλάχιστον του Φόρεϊν Όφις για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι ποιος ήρξατο χειρών αδίκων. Θα μπορούσαμε ακόμα να μελετήσουμε από τα ίδια τα επίσημα Τουρκικά αρχεία, αλλά και άλλα, τα γεγονότα του πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβρη του 1955. Επ’ αυτού, θέτω στη διάθεσή σας ένα αντίτυπο του επιστημονικώς απόλυτα θεμελιωμένου έργου του επιφανούς Αμερικανού ακαδημαϊκού και ερευνητή Σπ. Βρυώνη. Οι όποιες πράξεις άμυνας, αντεκδίκησης, ανάρμοστης συμπεριφοράς κ.λπ. θα γίνουν περισσότερο κατανοητές.
Κάτι ακόμα βοηθητικό στο να αντιληφθούμε τη διάθεση αντιμετώπισης των συμπολιτών μας Τ/Κ είναι και το θέμα της πραγματικής ταυτότητας τους. Εάν κάποιος ανατρέξει σε επιστημονικές μελέτες, αρκετά εύκολα θα διαπιστώσει ότι, σε σημαντικό βαθμό, οι Τουρκοκύπριοι είναι «λινοβάμβακοι», εξισλαμισθέντες δηλαδή χριστιανοί και υπολείμματα του οθωμανικού διοικητικού μηχανισμού και στρατού.
Όσον αφορά το δημοψήφισμα του 2004 και το αποτέλεσμά του, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1. Δεν επετράπη σε εμάς, τους πρόσφυγες που βρισκόμαστε στο εξωτερικό και που έχουμε άμεσο ενδιαφέρον και συμφέρον, να ψηφίσουμε.
2. Δόθηκε δικαίωμα ψήφου στους εποίκους που, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία στα κατεχόμενα – αφού ο αριθμός τους είναι υπερτριπλάσιος των Τ/Κ.
3. Ο γηγενής πληθυσμός, τόσο στην ελεγχόμενη από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχή όσο και στην κατεχόμενη, απέρριψε και καταψήφισε το προταθέν σχέδιο στο σύνολό του.
4. Η φιλοσοφική βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε το σχέδιο Ανάν προέβλεπε τον διαχωρισμό σε διάφορα επίπεδα, με βάση τη φυλετική καταγωγή και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των νομίμων κατοίκων αλλά και των εποίκων.
5. Ο πληθυσμός, κατά πρωτοφανή τρόπο, δεν υπάκουσε στις αποφάσεις των κομμάτων και στους διάφορους εκφοβισμούς που προέρχονταν πανταχόθεν – και κυρίως από το εξωτερικό.
6. Οι παρεμβάσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων του εξωτερικού, όπως το PRIO, το ICG του προκατόχου σας κ.ά. καθώς και οι γνωστές χρηματοδοτήσεις για προώθηση του προταθέντος σχεδίου δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
7. Η λαϊκή εντολή που η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει για λύση, και οπωσδήποτε βρίσκεται έξω από την απορρηφθείσα, είναι αδύνατο να παραβλεφθεί είτε από την πολιτική ηγεσία είτε από τη διεθνή κοινότητα.
Ο βασικότερος όμως παράγοντας που αποτρέπει βιώσιμη και λειτουργική λύση είναι αυτή η ίδια η Τουρκία. Γνωρίζετε ασφαλώς ότι το υποτελές σε αυτήν καθεστώς υπό τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ δεν μπορεί να αποφασίσει για τίποτε απολύτως χωρίς την έγκριση της Τουρκικής κυβέρνησης και, προπαντός, του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας – του Τουρκικού δηλαδή στρατού.
Όπως ασφαλώς γνωρίζετε –και τούτο αποτελεί την επίσημη θέση του οργανισμού που τώρα επίσημα εκπροσωπείτε αλλά και όλων των μελών του εξαιρουμένης της Τουρκίας– στην περίπτωση της Κύπρου αντιμετωπίζουμε θέμα παράνομης εισβολής, παράνομης κατοχής και παράνομου εποικισμού. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η εκδίωξη του κατακτητή και των εποίκων και η αποκατάσταση της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, αναγνωρισμένου μέλους του ΟΗΕ και πλήρους μέλους της Ενωμένης Ευρώπης.
Η αστεία πλέον επίκληση της δήθεν προστασίας των Τουρκοκυπρίων έχει καταρρεύσει προ πολλού:
Προσπαθήστε να φανταστείτε την Κίνα ή άλλη γειτονική μας μεγάλη χώρα που έχει ΝΟΜΙΜΟΥΣ μετανάστες στην Αυστραλία,
-να εισβάλλει και να καταλαμβάνει το Ντάργουιν και τη Βόρεια Επικράτεια στο σύνολό της, να επεκτείνει την κατοχή της ανατολικά μέχρι τις ακτές της Κουινσλάνδης και δυτικά της Δυτικής Αυστραλίας, να συγκεντρώνει εκεί όλους τους ασιατικής καταγωγής κατοίκους της Αυστραλίας, που ανέρχονται στο 10 μέχρι 20% του συνόλου του πληθυσμού μας και μεταφράζεται σε 2 με 4 εκατομμύρια, να μεταφέρει από τις ασιατικές χώρες και, κυρίως, από την Κίνα άλλα 6 – 8 εκατομμύρια και να απαιτεί διεθνή αναγνώριση της υπό τον έλεγχό τους περιοχής και, τέλος, να απαιτεί την κατάργηση του διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους της Αυστραλίας, τη δημιουργία 2 «συνιστουσών πολιτειών» και τη δημιουργία ενός νέου συνεταιριστικού κράτους.
- η βόρεια «συνιστώσα πολιτεία» να κατέχει το 1/3 περίπου του αυστραλιανού εδάφους και η νότια τα υπόλοιπα 2/3.
- οι 2 αυτές «συνιστώσες πολιτείες» να έχουν «πολιτική ισότητα» και, όταν έχουν διαφορές, τότε 3 μη Αυστραλοί υπήκοοι (δικαστές) να είναι εντεταλμένοι να επιλύσουν τις διαφορές κατά το δοκούν και να εκδίδουν τελεσίδικες αποφάσεις προς εκτέλεση.

Αξιότιμε κύριε Ντάουνερ
Μέσα σε αυτήν την εικόνα, παρακαλώ προσπαθήστε να φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα πρόσφυγα της υπό την κατοχική δύναμη περιοχής και μια προτεινόμενη λύση ανάλογη με αυτήν που προωθείται τώρα για την περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Φανταστείτε τη θέση και την ψυχολογική κατάσταση που θα βρισκόσαστε, είτε επρόκειτο να συμπεριληφθείτε σε αυτούς που με βάση το προτεινόμενο σχέδιο δεν θα επιστρέφατε ποτέ στο σπίτι, την περιουσία σας κ.λπ. είτε σε εκείνους τους λίγους στους οποίους θα επιτρεπόταν η επιστροφή υπό τους γνωστούς όρους – όλα εκείνα δηλαδή που αφορούν το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι και συμμετοχής στη διοίκηση και διακυβέρνηση του χώρου που γεννηθήκατε, ανατραφήκατε κ.λπ. και όσα άλλα προβλέπονται από το είδος της πολιτειακής οργάνωσης της νέας «συνιστώσας» πολιτείας.
Φανταστείτε ακόμα πώς θα αισθανόσασταν αν τυχόν ήσασταν Τ/Κ καταγωγής πρόσφυγας από την Πάφο, που αναγκάζεστε από την προβλεπόμενη συμφωνία να παραμείνετε στη νεοϊδρυθείσα «συνιστώσα» πολιτεία, προκειμένου να εξασφαλίζεται συνεχής ενισχυμένη πλειοψηφία πληθυσμού ίδιου με τη δική σας φυλετική και εθνική καταγωγή και με το ίδιο μουσουλμανικό θρήσκευμα.
Φανταστείτε ακόμα τη θέση σας αν αυτά συνέβαιναν στη χώρα μας και σας στερούσαν –κατ’ αναλογίαν– το δικαίωμα να επανεγκατασταθείτε στο σπίτι σας στους λόφους της Αδελαΐδας ή, αν καταγόσασταν από το Ντάργουιν, να σας απεκλείετο η επιστροφή και ελεύθερη εγκατάσταση σας εκεί που εσείς, ο πρώην υπουργός πατέρας σας και ο πρωθυπουργός παππούς σας και όλη η οικογένειά σας έχετε ρίζες τριών περίπου αιώνων – κατ’ αναλογίαν και εμείς, με ρίζες 3.000 και πλέον χρόνων.
Προσπαθήστε ακόμα να φανταστείτε πόση σιγουριά και ασφάλεια θα νιώθατε αν, παρ’ ελπίδα, η επιτευχθείσα διευθέτηση αποδεικνυόταν μη λειτουργική και βιώσιμη. Επικαλούμαι, κύριε Ντάουνερ, όχι μόνο τη δίκαιη κρίση σας, αλλά και την πολύτιμη πείρα που αποκτήσατε μέσα από 3 τουλάχιστον γενιές πολιτικής εμπειρίας, και θα σας παρακαλούσα να ομολογήσετε ειλικρινά αν, εσείς προσωπικά ή οποιοσδήποτε άλλος λογικός και αξιοπρεπής άνθρωπος που εσείς γνωρίζετε στον πλανήτη μας, θα επεδίωκε ή θα αποδεχόταν μια τέτοια ή και παρόμοια πρόταση, αισθανόμενος και διαισθανόμενος ότι άφηνε τα παιδιά, τα εγγόνια και τους υπόλοιπους απογόνους του έρμαιο τέτοιων ή και παρόμοιων διευθετήσεων.
Τέλος και συμπληρωματικά θα σας παρακαλούσα να δεχθείτε ένα ακόμα σύγγραμμα ενός άλλου επιφανούς Αμερικανού επιστήμονα, του Ε. Κουφουδάκη, που κατά την ταπεινή μου άποψη ίσως σας φανεί χρήσιμο και βοηθητικό στη σημαντική αποστολή που αναλάβατε, ευελπιστώντας ότι τώρα, απερίσπαστος από τα πολλαπλά, πολύπλοκα και ανομοιογενή θέματα που σας απασχολούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, θα έχετε τη δυνατότητα να επικεντρωθείτε στη συγκεκριμένη αποστολή σας και θα επιτρέψετε στον εαυτόν σας να αισθανθεί όλη τη σημασία της «Ιθάκης» (όπως προκύπτει από το γνωστό ποίημα του Καβάφη, το οποίο, χωρίς καμία διάθεση ρομαντισμού, συμπεριλαμβάνω στο υλικό που θέτω στη διάθεσή σας).

Αξιότιμε κύριε Ντάουνερ,
Οι αρχαίοι Έλληνες επεσήμαναν επιγραμματικά την εξής αλήθεια: «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Βρίσκεστε, λοιπόν, σε αυτήν τη φάση της ζωής και της καριέρας σας, μπροστά στην πρόκληση να αποδείξετε, μέσα από το αξίωμα σας και τις θέσεις σας στο Κυπριακό:
- ότι ο ΟΗΕ μπορεί να πάψει να αποτελεί απλώς καταφύγιο των αδυνάτων και, ουσιαστικά, πεδίο ανταγωνισμού των ισχυρών, δικαιώνοντας έτσι την ύπαρξή του και τον ρόλο του.
- ότι τα πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που ξεκίνησαν από τους αρχαίους σοφιστές, ο ουμανισμός της αρχαιότητας, ο νέος ουμανισμός, ο Διαφωτισμός και τα υπόλοιπα ηθικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας δεν αποτελούν απλές παρενθέσεις άνευ σημασίας και άνευ συνέχειας.
- ότι ο πολιτικός ρεαλισμός δεν σημαίνει απαραίτητα κυνική επιβολή των ψυχρών συμφερόντων, όπως πολλοί «νεορεαλιστές» προσπαθούν να μας πείσουν.
- ότι οι ευρωπαϊκές σας καταβολές, η παιδεία και οι ικανότητές σας σάς έχουν εφοδιάσει με την απαραίτητη σοφία και διορατικότητα ώστε να πιστεύετε ότι η επιβολή του δικαίου αποτελεί το καλύτερο θεμέλιο για την ειρήνη και να υπερασπίζεστε έμπρακτα τα πιστεύω σας, προασπιζόμενος τα φυσικά και απαράγραπτα δικαιώματα ζωής, ελευθερίας και περιουσίας ενός μικρού μεν λαού όπως ο Κυπριακός (και όχι μόνο), αλλά επί χιλιετίες δημιουργού πολιτισμού και μετέχοντος του δυτικού πολιτισμού, συνειδητά δε και επί χιλιετίες προασπιζόμενου αυτά τα δικαιώματα από τα οποία και ΔΕΝ παραιτείται.
- ότι ο άνθρωπος «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται», ότι στόχος του δεν είναι απλώς «το ζην αλλά το ευ ζην», ότι δικαιώνει την ύπαρξή του και καταξιώνεται όταν υπηρετεί ανώτερες αξίες και ιδανικά.

Θέλω να ελπίζω ότι ένας σημαίνων συμπολίτης μας και ταυτόχρονα πολίτης του κόσμου, ευρισκόμενος ιεραρχικά στην ανώτατη οικουμενική κλίμακα, θα αξιοποιήσει στο έπακρο την ευκαιρία για να συγκεκριμενοποιήσει τα οράματα και τις προσδοκίες που η ανθρωπότητα διαχρονικά επιδιώκει και θα αναδειχθεί σε ηγετική φυσιογνωμία, που στο πέρασμά του από τη ζωή άφησε τη σφραγίδα του ανεξίτηλη στην κατάκτηση της τέχνης του άρχειν, διοικείν, πολιτεύεσθαι και καταξιώθηκε ως άνθρωπος, ως πολιτικός και ως ηγέτης.
Εύχομαι ο χρόνος να δικαιώσει εσάς και να καταστήσει εμάς διπλά περήφανους: τόσο για την πρώτη όσο και για τη δεύτερη πατρίδα μας.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Ντίνος Τουμάζος
Έλλην Κύπριος
Ευπειθής πολίτης της Αυστραλίας
Μέχρι δίκαιης λύσης του Κυπριακού και επιστροφής όλων των προσφύγων στις εστίες τους κάτοικος Μελβούρνης.
338 Danks street
Middle Park, Victoria
Postal Address: PO Box 14517 - Melbourne - Victoria
Contact number: 0419 513 990
E-mail address: dinos@toumazos.com

5 σχόλια:

  1. Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά το Κυπριακό παραμένει άλυτο εδώ και 34 χρόνια. Από πού περιμένετε την «δίκαιη» (sic) και «βιώσιμη» λύση, από τους διεθνείς οργανισμούς και τις ξένες κυβερνήσεις; Σωθήκατε!! Η Κύπρος απελευθερώθηκε μετά από ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ. Μόνο με ένοπλο αγώνα μπορεί να ελευθερωθεί ξανά, αλλά την φορά αυτή ο αγώνας δεν μπορεί να έχει την μορφή του αντάρτικου. Έχουμε όπλα και πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσουμε για ελευθερώσουμε την Κύπρο; ΟΧΙ, ούτε αρκετά όπλα έχουν (εννοώ τόση υπεροπλία έναντι της Τουρκίας), ούτε την πολιτική βούληση. Εδώ οι Σκοπιανοί μας λοιδορούν και δεν μπαίνουμε να τους τσακίσουμε, όπως θα είχε κάνει ένα κράτος σοβαρό, σαν την Τουρκία και το Ισραήλ. Τι τα θέλετε, λοιπόν, τα λόγια. χαμένα πάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλέξη, ίσως να διαφωνούμε στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε, όμως νομίζω ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για το κυπριακό μέχρι την τελική δικαίωση, με όποιο τρόπο θεωρεί ο καθένας ότι αυτό είναι σωστό. Γιατί το Κυπριακό είναι η "κύρια γραμμή άμυνας", που λέγαμε στο στρατό, για το Αιγαίο, την Κύπρο και τη Θράκη.
    Δεν θεωρώ ότι είμαι κινδυνολόγος, αλλά πιστεύω ότι αν την εγκαταλείψουμε κινδυνεύει το ίδιο το ελληνικό έθνος.
    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κύριε Καλεντερίδη,

    Δεν διαφωνώ μαζί σας. Ασφαλώς και δεν πρέπει να πάψουμε να αγωνιζόμαστε με ό,τι έχουμε και όπως μπορούμε. Αυτό που θέλησα να εκφράσω, είναι η αμφιβολία μου για το πόσο είναι εφικτή μία μόνιμη και πράγματι βιώσιμη λύση για την Κύπρο, που, πρέπει να ομολογείσετε, αρχίζει με την πλήρη απελευθέρωσή της, μέσω διεθνών οργανισμών. Εδώ και 34 χρόνια αυτό κάνουμε, βγήκαν πολλές καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος της Τουρκίας από τον ΟΗΕ, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Είσθε αξιωματικός και το ξέρετε, μόνον η ισχύς των όλων μπορεί να γίνει σεβαστή και να φέρει αποτέλεσμα. Η Κύπρος απελευθερώθηκε με ένοπλο αγώνα, κατελήφθη δια των όπλων και μόνον δι' αυτών θα ελευθερωθεί. Αυτό και μόνο θέλω να πω.
    Επειδή, όμως, ως Ελλάδα(*) και Δημοκρατία της Κύπρου, δεν έχουμε την στρατιωτική ισχύ να κάνουμε κάτι τέτοιο και ουδείς φαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, να θέλει να συμπράξει, δεν μας μένει παρά να στέλνουμε επιστολές, να διαμαρτυρόμαστε κλπ.
    Αν η Κύπρος ήταν Κουβέιτ, θα είχε απελευθερωθεί εν μια νυκτί.

    (*) αφήνω κατά μέρος την χαζοχαρούμενη ελληνική εξωτερική πολιτική με την "επίθεση" φιλίας στην Τουρκία και τον ραγιαδισμό να τρέχει από τα μπατζάκια μας. Είμαστε, άλλωστε και το μόνο ευρωπαϊκό κράτος που σύρει το κάρο της Τουρκίας στην ΕΕ, νομίζοντας ότι έτσι θα λύσουμε τα ελληνοτουρκικά, του Κυπριακού συμπεριλαμβανομένου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατά την άποψή μου η Τουρκία θα υποχρεωθεί να αποχωρήσει από την Κύπρο, μόνον όταν η παραμονή της εκεί συντιστά εξαιρετικά δυσβάστακτο άγος γι' αυτήν.
    Υπάρχει περίπτωση η συμμετοχή της Κύπρου στην Ε.Ε. να δημιουργήσει συνθήκες αφόρητης πίεσης στην Τουρκία. Ίσως να είναι αδιανόητο μια χώρα της Ε.Ε. να παραμένει διηρεμένη, όπως επίσης είναι αδιανόητο μια χώρα υποψήφια για να γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ε., να διατηρεί στρατό κατοχής σε μια χώρα που είναι ήδη μέλος της.
    Αυτή είναι η μια εκδοχή.
    Η άλλη είναι η κατάσταση εσωτερικής αδυναμίας που είναι δυνατόν να περιέλθει η Τουρκία στο εγγύς μέλλον. Δηλαδή, σε περίπτωση που Τουρκία περιέλθει σε κατάσταση "περιδίνησης" με το Κουρδικό και με τα άλλα εσωτερικά προβλήματα που τώρα είναι σε καθεστώς βίαιης καταστολής, τότε, για να μην απωλέσει το μείζον, ίσως να αποδεχθεί να απωλέσει το έλλασσον, που είναι η Κύπρος.
    Αυτά φυσικά είναι υποθέσεις εργασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι βέβαιο αυτό και φυσικό, αλλά πότε θα γίνει δυσβάστακτο άγος η Κύπρος για την Τουρκία; Πιθανότερο θεωρώ αυτό που γράφετε στην τελευταία παράγραφο, διότι η πρώτη εκδοχή δεν έχει δείξει να "λειτουργεί". Η Κύρπος είναι μέλος της ΕΕ από την 1/5/2004 και η Τουρκία αρνείται να την αναγνωρίσει. Ω του θαύματος, όμως, αυτό δεν εμποδίζει την ίδια την ΕΕ να αρχίσει συνομιλίες με τον "ΑΤΤΙΛΑ" και μάλιστα η Αγγλία, έτερος εταίρος της Κύπρου εν Ευρώπη, προωθεί με όλες της τις δυνάμεις την αναβάθμιση, αν μη αναγνώριση, της "ΤΔΒΚ"!! Να γιατί από την αρχή λέω ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτε από διεθνείς οργανισμούς, να βασιζόμαστε σε (ανύπαρκτα) Διεθνή Δίκαια κλπ., τα οποία μπορεί να ισχύουν για νικητές, αλλά ποτέ για ηττημένους. Το "Σύνδρομο της Νυρεμβέργης" που πηγάζει από το δίκιο του ισχυροτέρου, εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.