3/11/08

Eρντογάν: Ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα, ένας κράτος

Οι Κούρδοι σε σημερινή διαδήλωση στο Ντιαρμπακίρ. Αυτούς και όλους εκείνους που διαδηλώνουν και δεν συμφωνούν με το ρατσιστικό-φασιστικό "Ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα, ένα κράτος", τους καλεί να φύγουν από την Τουρκία ο "μεταλλαγμένος" Ερντογάν

Του Σάββα Καλεντερίδη
Η άνοδος στην εξουσία του κόμματος ΑΚΡ (2002) και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σήμανε την απαρχή σοβαρών πολιτικών εξελίξεων για την Τουρκία, η οποία από το 1923 ήταν περιχαρακωμένη ή για την ακρίβεια φασκιωμένη στο γύψο του κεμαλισμού, που, ως ιδεολογία και ως πρακτική, όριζε τη συμπεριφορά της Τουρκίας σε όλα τα ζητήματα, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Είναι αλήθεια ότι κατά την πρώτη πενταετία (2002-2007), η κυβέρνηση Ερντογάν έκανε αρκετά βήματα...προς την κατεύθυνση εκδημοκρατισμού της Τουρκίας, προσπαθώντας να περιορίσει την αυταρχική δράση των μηχανισμών του κεμαλικού βαθέος κράτους, ενώ δεν ήταν λίγες οι νομοθετικές ρυθμίσεις που έκανε, ως αποτέλεσμα των όρων που θέτει η ΕΕ για να ευοδωθεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, ασχέτως αν αρκετές από αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις παραμένουν στα χαρτιά.
Ένας από τους τομείς στους οποίους ο Ερντογάν φάνηκε ότι θα αφήσει τη σφραγίδα του και θα γράψει ιστορία ως πολιτικός ηγέτης, ήταν το Κουρδικό Ζήτημα. Τέτοιες ελπίδες έδωσε στο λαό προεκλογικά, το 2002, γεγονός που του εξασφάλισε κρίσιμο αριθμό ψήφων από τους Κούρδους που κατοικούν στο Βόρειο (τουρκικό) Κουρδιστάν, αλλά και σε άλλες περιοχές της τουρκικής επικράτειας, τη στιγμή που ο βασικός αντίπαλος του ΑΚΡ, το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) του Ντενίζ Μπαϊκάλ, καταποντιζόταν, μη εκλέγοντας ούτε έναν βουλευτή στις λεγόμενες κουρδικές περιοχές.
Για να κατανοήσουμε, όμως, τα πράγματα, καλό είναι να κάνουμε μια αναφορά στην πολιτική επιρροή και παρουσία των Κούρδων στην Τουρκία.

Η πολιτική επιρροή των Κούρδων στο πολιτικό σύστημα της Τουρκίας
Οι Κούρδοι, μέχρι την εμφάνιση του ΡΚΚ, εκπροσωπούνταν στο τουρκικό κοινοβούλιο εκλέγοντας βουλευτές από διάφορα κόμματα, με το κεμαλικό CHP να κατέχει τα πρωτεία στις κουρδικές περιοχές.
Μετά την εμφάνιση του ΡΚΚ (τέλη δεκαετίας '70 - δεκαετία '80) οι Κούρδοι άρχισαν να διεκδικούν αυτόνομη παρουσία στο τουρκικό κοινοβούλιο, κάτι που έσπευσε το τουρκικό κράτος να αποτρέψει, με την ψήφιση νόμου που έθετε ως όριο το 10% για την είσοδο ενός κόμματος στη βουλή.
Το εμπόδιο αυτό παρακάμφθηκε στις εκλογές του 1991, αφού ο πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SHP (σύγχρονη μορφή του CHP), ο αείμνηστος Ερντάλ Ινονού (ένας από τους πιο δημοκρατικούς και σώφρονες πολιτικούς της Τουρκίας), είχε το θάρρος να συμπράξει προεκλογικά με το κουρδικό Κόμμα του Λαϊκού Μόχθου (ΗΕΡ) το οποίο εθεωρείτο η νόμιμη πολιτική έκφραση του ΡΚΚ. Στις εκλογές αυτές το ΗΕΡ εξέλεξε 16 βουλευτές, οι οποίοι αργότερα πέρασαν στο κόμμα DEP, που κυρήχθηκε παράνομο από τα τουρκικά δικαστήρια, ενώ οι βουλευτές του, μεταξύ των οποίων και η Λεϊλά Ζάνα, κατέληξαν στη φυλακή.
Σε όλες τις επόμενες εκλογές, μέχρι αυτές του 2007, οι Κούρδοι δεν κατόρθωσαν να εκπροσωπηθούν στο τουρκικό κοινοβούλιο, αφού ποτέ δεν ξεπέρασαν το όριο του 10%, ενώ κανένα κόμμα δεν τολμούσε να συνεργαστεί προεκλογικά μαζί τους, καθ' ότι ο Ερντάλ Ινονού, μετά το εγχείρημα του 1991, υποχρεώθηκε από του βαθύ κράτος σε παραίτηση και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον πολιτικό στίβο.
Αυτό που κατόρθωσαν όμως οι Κούρδοι, ήταν να εκλέξουν 38 δικούς τους δημάρχους στις δημαρχιακές εκλογές του 1999, που εκλέχτηκαν με τη σημαία του νέου κουρδικού κόμματος HADEP (πήρε τη θέση του DEP, που ΄τεθηκε εκτός νόμου), ενώ ο αριθμός αυτός ανέβηκε στο 72, στις εκλογές του 2004, κατά τις οποίες οι Κούρδοι συνέπραξαν με το SHP, του Μουράτ Καραγαλτσίν. Να σημειωθεί ότι η εκλογή πρώτα 38 και στη συνέχεια 72 δημάρχων, που θεωρούνται η πολιτική έκφραση του ΡΚΚ, έδωσε την ευκαιρία στους Κούρδους να ασκήσουν για πρώτη φορά εξουσία, έστω και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η δεύτερη πενταετία και η μετάλλαξη του Ερντογάν
Από τότε που το ΡΚΚ πέτυχε την πολιτική συσπείρωση των Κούρδων και την εκλογική τους έκφραση και συμπεριφορά ανάλογα με τη "γραμμή" που δίνει κάθε φορά το κόμμα, το Κουρδικό άρχισε να περνά σταδιακά από τη σφαίρα της βίαιης σύγκρουσης στη σφαίρα της πολιτικής. Αυτό μάλιστα που πέτυχαν οι Κούρδοι, ήταν να δοθεί η εντύπωση ότι το κόμμα που ψήφιζαν κάθε φορά και δεν ικανοποιούσε τις πολιτικές τους προσδοκίες ήταν καταδικασμένο να καταποντιστεί στις επόμενες εκλογές, ενώ από την άλλη πλευρά, το κόμμα που επεδίωκε την εκλογική πρωτιά και την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας, ήταν υποχρεωμένο να στραφεί προς τους Κούρδους και να τους υποσχεθεί στην ουσία πολιτική λύση του Κουρδικού Προβλήματος.
Αυτό έκανε και ο Έρντογάν στις εκλογές του 2002 και κατόρθωσε να αναριχηθεί στον πρωθυπουργικό θώκο. Όπως αναφέραμε στην αρχή της ανάλυσής μας, κατά τη διάρκεια της πρώτης πενταετίας, έκανε ορισμένα βήματα προς τον εκδημοκρατισμό, ενώ ταυτόχρονα άφησε ανοικτές τις πόρτες για την πολιτική λύση στη δεύτερη πενταετία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη ψήφων του ΑΚΡ στις κουρδικές περιοχές, στις εκλογές του 2007, στις οποίες εξέλεξε 70 Κούρδους βουλευτές, έναντι 21 που εξέλεξε το DTP, καταφεύγοντας στο παραθυράκι του εκλογικού νόμου που αφορούσε τους ανεξάρτητους βουλευτές.
Ο εκλογικός θρίαμβος, η πολιτική ισχυροποίηση του ΑΚΡ στο Κουρδιστάν και οι εξελίξεις στο μέτωπο της σύγκρουσης, με ή χωρίς εισαγωγικά, του Ερντογάν με τους στρατηγούς και τους κεμαλιστές, που κατά τα φαινόμενα οδήγησαν σε μια ιδιότυπη συμφωνία-συμμαχία ισλαμιστών-κεμαλιστών για την επίλυση του κουρδικού με τη γνωστή μέθοδο αλα τούρκα, έβαλαν ταφόπλακα στις προσδοκίες των Κούρδων για πολιτική λύση του Κουρδικού Ζητήματος από τον Ερντογάν και το κόμμα του.
Μετά τις εξελίξεις αυτές και εν όψει τον επερχόμενων τοπικών εκλογών (Απρίλιος 2009), το ΡΚΚ και η κουρδική πλευρά άρχισε έναν πολύπλευρο αγώνα για την πολιτική αποδυνάμωση του Ερντογάν και του κόμματός του (ΑΚΡ) στο Κουρδιστάν και στα μάτια των Κούρδων γενικότερα.
Ο Ερντογάν, που από τη μια πλευρά βλέπει τον κίνδυνο για το κόμμα του και από την άλλη έχει τη συμπαράσταση του στρατού, ως αποτέλεσμα της μεταξύ τους ιδιότυπης συμφωνίας-συμμαχίας που έγινε στην πλάτη του κουρδικού λαού, εξήγγειλε μέτρα προεκλογικών παροχών για τους Κούρδους, κινητοποίησε τους μηχανισμούς του κράτους και σχεδίασε σειρά επισκέψεων στις μεγάλες πόλεις του Κουρδιστάν. Ακριβώς αυτή την περίοδο έλαβε χώρα και η άσκηση φυσικής βίας στον έγκλειστο ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι μαζικές αντιδράσεις των Κούρδων σε όλες της πόλεις του Κουρδιστάν, αλλά και στις μεγάλες πόλεις της υπόλοιπης Τουρκίας.
Να σημειωθεί ότι σε όλες τις επισκέψεις του Ερντογάν σε πόλεις του Κουρδιστάν το τελευταίο διάστημα, με προεξέχουσα εκείνη στο Ντιγιαρμπακίρ, ο λαός προβαίνει σε μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι επαγγελματίες κλείνουν τα καταστήματά τους, οι Κούρδοι δήμαρχοι του DTP σκορπούν τα σκουπίδια στους δρόμους, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να επισκέπτεται πόλεις-φαντάσματα και να μιλά μόνο στους στρατιώτες των μονάδων της περιοχής που παίρνουν ειδική άδεια από τους διοικητές τους για να φορούν πολιτικά και παριστάνουν στις συγκεντρώσεις τους ...Κούρδους.
Ενδεικτικό της κατάστασης που έχει περιέλθει ο Ερτογάν και το τουρκικό κράτος γενικότερα, είναι το εκρηκτικό κλίμα που επικράτησε κατά τη χθεσινή επίσκεψη του Ερντογάν στις πόλεις Γιουκσέκοβα και Χακιάρι, που αποτελούν άντρο του ΡΚΚ και της νόμιμης έκφρασής του, του DTP. Συγκεκριμένα ο Ερντογάν, στην ομιλία του στο Χακιάρι ανέφερε επί λέξει τα εξής:
"Εμείς τί είπαμε; Ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα, ένα κράτος. Όποιος διαφωνεί δεν έχει θέση στην Τουρκία. Ας φύγει και άς πάει όπου θέλει".
Να σημειωθεί ότι το σύνθημα αυτό ήταν η "αιχμή του δόρατος" των Νεοτούρκων, και με βάση αυτό προέβησαν στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, ενώ το ίδιο σύνθημα αποτελεί μέχρι σήμερα το "ευαγγέλιο" του εθνικιστικού κόμματος ΜΗΡ και των γκρίζων λύκων, οι οποίοι μάλιστα αναγράφουν στα παρ-μπριζ των αυτοκινήτων τους το σύνθημα "Αν δεν αγαπάς την Τουρκία, τσακίσου και φύγε".
Η μετάλλαξη αυτή του Ερντογάν είναι μια εξέλιξη που προκαλεί μεγάλη εντύπωση όχι μόνο σε τοπικούς, αλλά και σε διεθνείς πολιτικούς κύκλους, που είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους και αυτοί, όπως και οι Κούρδοι, στον ίδιο και την κυβέρνησή του, για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας.
Τέλος, ο πρόεδρος του κουρδικού κόμματος DTP, Αχμέτ Τουρκ, δήλωσε ότι το ΑΚΡ δεν το έθεσαν εκτός νόμου οι στρατηγοί για να το χρησιμοποιήσουν πολιτικά εναντίον των Κούρδων και να μην παραμείνει το DTP ο απόλυτος πολιτικός κυρίαρχος στο Κουρδιστάν, ενώ απάντησε στην πρόσκληση-πρόκληση του Ερντογάν να φύγουν από την Τουρκία εκείνοι δεν αποδέχονται το ρατσιστικό-φασιστικό τετράπτυχο "Ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα, ένα κράτος", με το εξής ρητορικό ερώτημα:
"Ποιός διώχνει ποιόν, από ποιανού πατρίδα! Ποιανού πατρίδα είναι αυτή που καλείς να εγκαταλείψουμε;"

12 σχόλια:

  1. Πρωτοβουλία του Ρώσου πρόεδρου
    Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν υπέγραψαν διακήρυξη για διευθέτηση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ

    Reuters
    Ο Ιλ.Αλίγιεφ και ο Σ.Σαρκισιάν συναντήθηκαν με πρωτοβουλία του Ρώσου προέδρου
    Μόσχα




    Διακήρυξη για ειρηνική διευθέτηση της μακρόχρονης διένεξης για τον θύλακο του Ναγκόρνο Καραμπάχ υπέγραψαν στη Μόσχα ο πρόεδρος της Αρμενίας και ο ομόλογός του Αζερμπαϊτζάν μετά την συνάντηση που είχαν με το Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

    Παραμερίζοντας για λίγο την αντιπαλότητα των κρατών τους, ο Αρμένιος πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν και ο Αζέρος Ιλχάμ Αλίγιεφ έδωσαν τα χέρια πριν προχωρήσουν στις συνομιλίες που διεξήχθησαν στην επίσημη εξοχική κατοικία του Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

    Ο θύλακος, σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο κ.Μεντβέντεφ, θα τελεί υπό καθεστώς διεθνών εγγυήσεων.

    «Θα συνεχιστούν οι διεργασίες με στόχο τον ειρηνικό διακανονισμό στο Ναγκόρνο Καραμπάχ» αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση που εκδόθηκε.

    Οι δύο πρόεδροι, «συμφωνούν στην ανάγκη ύπαρξης διεθνών εγγυήσεων, που ο χαρακτήρας τους, από τη νομική σκοπιά, θα είναι δεσμευτικός, για όλες τις πτυχές της διένεξης και σε όλα τα χρονικά στάδια» της επίλυσής της, προστίθεται στην ίδια επίσημη ανακοίνωση.

    Ωστόσο, ο Αρμένιος και ο Αζέρος πρόεδρος δεν προέβησαν σε δηλώσεις.

    Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, έδαφος του Αζερμπαϊτζάν που κατοικείται από Αρμενίους, αποσχίσθηκε από το Αζερμπαϊτζάν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και αποτέλεσε θέατρο σφοδρών συγκρούσεων μεταξύ των δύο χωρών με αποτέλεσμα πάνω από 30.000 νεκρούς και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Η ανακωχή υπογράφηκε το 1994 αν και δεν έχει υπογραφεί συνθήκη ειρήνης.

    Σήμερα το Ναγκόρνο-Καραμπάχ βρίσκεται σε καθεστώς αυτονομίας με υποστήριξη και από την Αρμενία αλλά δεν αναγνωρίζεται από κανένα κράτος ως ανεξάρτητο.

    Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

    Ομηρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η πλέον ρεαλιστική και εμπεριστατωμένη ανάλυση που έχει γραφεί, για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία! Απλά να ευχηθώ να αξιοποιηθεί ανάλογα από τους αρμοδίους φορείς της Ελλάδας!
    Η ασταθής πολιτική συμπεριφορά του Ερντογκάν και η ιδεολογική του ρευστότητα, η οποία συνεχώς μεταβάλλεται ανάλογα με τις εκάστοτε περιστάσεις, κατέστησε το ΑΡΚ, όργανο των Στρατηγών.
    Γεγονός που καταδεικνύει, την μεγάλη ικανότητα των Στρατηγών, καθώς δεν χρειάστηκε πραξικόπημα για θέσουν τον Ερντογκάν υπό τον έλεγχο τους, αλλά και το ζοφερό πολιτικό μέλλον του ιδίου, καθώς ο κλονισμός των οπαδών του, όπως φαίνεται θα είναι ισχυρός…
    Η συμπεριφορά του Ερντογκάν στην περιοδεία του στις Κουρδικές περιοχές, ήταν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος. Το πολιτικό ειδικό βάρος του Ερντογκάν, δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει ευέλικτα τους Κούρδους. Χάνοντας τον έλεγχο ο Ερντογκάν, εξεστόμισε λόγια που προκαλούν τραγικές μνήμες στους Κούρδους αλλά και σε άλλους λαούς…
    Το μόνο που έμεινε για να αντιγράψει τους Νεότουρκους είναι βάλει πλέον πινακίδες στους δρόμους ,αλά Κεμάλ, «Τι ευτυχία να είσαι Τούρκος»…
    Θα τρίζουν τα κόκαλα των Λαζών προγόνων σου Ταγίπ με αυτά που λες…
    Πιστεύω πως οι πρόσφατες εξελίξεις, έχουν τεράστια βαρύτητα για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία. Φαίνεται πως χάθηκε πλέον κάθε επαφή και προοπτική συνεργασίας, Τούρκων και Κούρδων, παρά τις εξαγγελίες Ερντογκάν…
    Γεγονός που θα συσπειρώσει ακόμα περισσότερο τις τεράστιες Κουρδικές μάζες της Τουρκίας, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το πολιτικό της μέλλον.
    ΄Ομηρος Φωτιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σύλληψη Αλβανού πράκτορα στο Λονδίνο

    Η Βρετανική Αστυνομία σε συνεργασία με τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας, συνέλαβαν προ ημερών στο Λονδίνο το πρώην ανώτατο στέλεχος της Αλβανικής υπηρεσίας πληροφοριών ( SHISH), Ilir Kumbaro, λόγω της εμπλοκής του στην απαγωγή και "εξαφάνιση" του Αλβανού επιχειρηματία Remzi Hoxha το 1995, ο οποίος ήταν τότε μεγάλος αντίπαλος του Μπερίσα και χρηματοδοτούσε το κόμμα των Σοσιαλιστών και τα αντιτιθέμενα ΜΜΕ.
    Παραλληλα υπήρχε ένταλμα σύλληψης του Kumbaro από την Ιντερπόλ, που τον αναζητούσε τα τελευταία έτη μετά τη διαφυγή του από την Αλβανία. Το έγκλημα για το οποίο διώκεται δεν έχει διαλευκανθεί ακόμα και οι υπόλοιποι συνεργοί του, πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών της Αλβανίας, είτε εχουν αθωωθεί ,είτε εχουν απαλλαγεί με βουλεύματα.
    Συγκεκριμένα, οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στην υπόθεση ηταν οι: Arben Sefgjini, Budion Meçe, Ziso Kristopulli και Avdyl Loshaj. όλοι τους ανώτερα στελέχη υπέυθυνα για την αντικατασκοπεία και την εσωτερική ασφάλεια.
    Οι ανωτέρω δρούσαν υπό τις εντολές του περιβόητου Γκαζιντέτε, αρχηγού της Αλβανικής υπηρεσίας πληροφοριών τη δεκαετία του ΄90 και υπεύθυνου επίσης, για πλήθος ανθελληνικών ενεργειών, όπως και για τη μαζική ,εισαγωγή εξτρεμιστών Μουσουλμάνων στα Βαλκάνια.
    Υπάρχουν εικασίες από Αλβανούς αναλυτές ότι η σύλληψη του Ilir Kumbaro στην Αγγλία, κλείνει συμβολικά, ένα κύκλο διαδρομής, μιας συγκεκριμένης κάστας ανθρώπων, στις υπηρεσίες ασφαλείας της γειτονικής χώρα
    http://www.fantomas.gr/home.html
    ΟΦ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κυριακή, 2 Νοέμβριος 2008
    Οι Τούρκοι ξαναχτίζουν το Ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο!
    Email από hellas-orthodoxy.blog.
    .
    Ο Ναος της Αρτεμιδος στην Εφεσο,χτιστηκε το 440 π.Χ. και καταστραφηκε απο τον Ηροστρατο το 356 π.Χ.Το μεγεθος του,σε συνδιασμο με τη μεγαλοπρεπεια του,το εκαναν να ξεχωριζει απο τα υπολοιπα οικοδομηματα της εποχης,τοσο ωστε να συμπεριληφθει στη λιστα με τα 7 θαυματα του αρχαιου κοσμου. Σημερα,οι Τουρκοι εχουν βαλει σε εφαρμογη ενα μεγαλεπηβολο σχεδιο:το χτισιμο απο την αρχη του ναου!
    Σε συνεργασια με Αυστριακους επιστημονες,ο Atılay İleri,επικεφαλης του προγραμματος ανοικοδομησης,δηλωνει:
    "Οταν θα ολοκληρωθει,ο ναος δεν θα ειναι απλως ενα αντιγραφο του αρχαιου,αλλα η Αρτεμις αυτοπροσωπως!Εχουμε αναθεσει τη δημιουργια των γλυπτων του ναου σε διαγωνιζομενους γλυπτες απο 196 χωρες,τα καλυτερα των οποιων θα επιλεγουν."
    Το κοστος ανεγερσης του ναου ανερχεται σε 150 εκατομμυρια δολλαρια,τα οποια,συμφωνα με τον İleri,δε θα προερχονται απο κρατικες επιχορηγησεις.Αν και,οπως λεει ο ιδιος,το τουρκικο Υπουργειο Πολιτισμου εχει δειξει μεγαλο ενδιαφερον για το ολο εγχειρημα στηριζοντας το-προς το παρον-μονο ηθικα.
    http://greece-salonika.blogspot.com/2008/11/blog-post_8505.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παρασκευή, 31 Οκτώβριος 2008
    Ρωσική βάση απέναντι απ΄την Κρήτη,"αντίβαρο" στη βάση της Σούδας..
    .
    Την εγκατάσταση ναυτικής βάσης στο λιβυκό έδαφος αναμένεται να προτείνει στη Ρωσία ο λίβυος ηγέτης, Μουμάρ Καντάφι, που επισκέπτεται τη Μόσχα για πρώτη φορά ύστερα από 23 χρόνια, γράφει η ρωσική εφημερίδα Kommersant."Η Λιβύη είναι έτοιμη να φιλοξενήσει μία βάση του ρωσικού πολεμικού ναυτικού", γράφει η εφημερίδα, επικαλούμενη πηγή που γνωρίζει τη διαδικασία προετοιμασίας της επίσκεψης του Μοάμαρ Καντάφι στη Μόσχα. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η βάση μπορεί να εγκατασταθεί στο λιμάνι της Βεγγάζης(χάρτης),ως ένα "άτυπο"αντίβαρο δηλαδή στην αμερικανική βάση της Σούδας!
    "Η ρωσική στρατιωτική παρουσία θα αποτελεί εγγύηση ότι δεν θα γίνει επίθεση εναντίον της Λιβύης από την πλευρά των ΗΠΑ, που δεν έχουν ανταποκριθεί στις πολλές κινήσεις συμφιλίωσης που έχουν γίνει από τον συνταγματάρχη Καντάφι", εξηγεί η ρωσική εφημερίδα.
    Στη διάρκεια της επίσκεψής του στη Μόσχα, ο Λίβυος ηγέτης θα εξετάσει επίσης την αγορά ρωσικών οπλικών συστημάτων, μεταξύ των οποίων άρματα μάχης Τ-90, αεροσκάφη Su-30 και πύραυλοι εδάφους- αέρος Tor - M1
    http://greece-salonika.blogspot.com/2008/10/blog-post_1551.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σάββατο, 1 Νοέμβριος 2008
    Ο Πούτιν ανασυγκροτεί το στρατό



    Του Tom Shanker



    Καθώς έβλεπαν να εξελίσσονται οι πρόσφατες ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις, οι «κρεμλινολόγοι» καριέρας της αμερικανικής κυβέρνησης μπορεί να αναρωτήθηκαν –ευλόγως– εάν βλέπουν ανακυκλωμένα δελτία ειδήσεων από τις χειρότερες των ημερών του Ψυχρού Πολέμου.

    Η μεγάλη άσκηση, με την ονομασία «Σταθερότητα 2008», στο πλαίσιο της οποίας χιλιάδες στρατιώτες, οχήματα και μαχητικά αεροσκάφη αναπτύχθηκαν σχεδόν σε όλη την επικράτεια της ρωσικής ομοσπονδίας, αποτελούσε τη μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το σενάριο δεν προέβλεπε συγκεκριμένο εχθρό, αλλά οι ρωσικές δυνάμεις φαίνεται ότι έθεσαν σε λειτουργία έναν πανεθνικό μηχανισμό για την αντιμετώπιση κρίσης κατά μήκος των νότιων συνόρων – και για την απόκρουση μιας κατευθυνόμενης από τις ΗΠΑ επίθεσης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, σύμφωνα με δηλώσεις ειδικών στη Μόσχα και στην Ουάσιγκτον.

    Μ’ ένα σκληρό φινάλε, οι διοικητές εξαπέλυσαν τρεις διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, ικανούς να μεταφέρουν πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές. Επρόκειτο για σαφή ένδειξη της δραματικής λήξης του παιχνιδιού που θα επέλεγε ενδεχομένως το Κρεμλίνο εάν δεν άντεχαν οι συμβατικές του δυνάμεις. Ένας από τους πυραύλους πέταξε σε απόσταση τουλάχιστον 7.100 μιλίων, επιτρέποντας σε Ρώσους αξιωματούχους να ισχυριστούν ότι κατερρίφθη ένα ρεκόρ επίδοσης.

    Εάν αυτές οι εικόνες προβολής της ρωσικής ισχύος μοιάζουν βγαλμένες από τις δεκαετίες του κομμουνισμού, η αντίδραση της Ουάσιγκτον απέχει πολύ από αυτήν την εικόνα. Όταν εκλήθησαν να κάνουν εκτίμηση για τα ρωσικά γυμνάσια ο υπουργός Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς και ο ναύαρχος Μάικ Μούλεν, αρχηγός του γενικού επιτελείου, έδωσαν την ίδια αισιόδοξη απάντηση, που ακούγεται και στους κύκλους των κυβερνητικών αναλυτών, οι οποίοι έχουν περάσει χρόνια διαβάζοντας ζοφερά ρωσικά στρατιωτικά έντυπα και αναλύοντας απόρρητες φωτογραφίες δορυφόρων. Το επίπεδο του ρωσικού στρατού, λένε, έπεσε στην τρίτη παγκόσμια κατηγορία εξ αιτίας της αμέλειας και των περικοπών αμυντικών δαπανών της ταραχώδους προεδρίας του Μπόρις Γέλτσιν. Η νέα ηγεσία του Κρεμλίνου σχεδιάζει να δημιουργήσει μια δύναμη που θα μπορεί στ’ αλήθεια να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του έθνους. Ο στρατός έχει δρομολογήσει πρόγραμμα για την αγορά προηγμένων όπλων, για τη βελτίωση της εκπαίδευσης και της ιατρικής περίθαλψης των στρατιωτών, για τη συρρίκνωση του διογκωμένου σώματος των αξιωματικών και για τη δημιουργία της πρώτης τάξης επαγγελματιών υπαξιωματικών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάτι που σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σταματήσουν να κρίνουν τη ρωσική συμπεριφορά υπό το φως της θεωρούμενης εσφαλμένης και μη αναγκαίας εισβολής στην πρώην σοβιετική Δημοκρατία της Γεωργίας.

    Οι ειδικοί, ωστόσο, λένε επίσης ότι οι προσπάθειες του Κρεμλίνου να εκσυγχρονίσει τον ρωσικό στρατό δεν θα πρέπει να αποτρέψουν τη διμερή συνεργασία σε ζητήματα που απασχολούν αμφότερες τις πλευρές, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Ακόμη και η πανηγυρική ομιλία του προέδρου Μεντβέντεφ, στις αρχές Οκτωβρίου, όταν έδωσε εντολή για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και για τις μεγαλύτερες αυξήσεις αμυντικών δαπανών μετά το τέλος της ΕΣΣΔ, θεωρήθηκε στην Ουάσιγκτον ανούσια και σχεδιασμένη μάλλον για εσωτερική κατανάλωση.

    Ο πρόεδρος της Ρωσίας Μεντβέντεφ διακήρυξε ότι έως το 2020, η Ρωσία θα κατασκευάσει νέους τύπους πολεμικών πλοίων και σύστημα αεράμυνας. Οι στρατιωτικές δαπάνες, είπε, θα αυξηθούν κατά 26% το ερχόμενο έτος, φθάνοντας το 1,3 τρισ. ρούβλια (περίπου 50 δισ. δολάρια), το υψηλότερο επίπεδό τους μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, που όμως αντιστοιχεί σε μικρό τμήμα των αμερικανικών στρατιωτικών δαπανών. Ο κ. Μεντβέντεφ δεσμεύτηκε ότι η Ρωσία θα αναστηλώσει την πυρηνική αποτρεπτική της δύναμη και θα αναβαθμίσει τις συμβατικές δυνάμεις, έτσι ώστε να βρίσκονται «σε μόνιμη μαχητική ετοιμότητα». Ωστόσο, οι Αμερικανοί ειδικοί εκτιμούν ότι «η Ρωσία έχει την τάση να κάνει πομπώδεις ανακοινώσεις για τον στρατό της», όπως δήλωσε αξιωματούχος του Πενταγώνου. «Αυτά τα προγράμματα βρίσκονται προ καιρού στα σκαριά. Δεν είναι νέα σχέδια. Δεν είναι νέα προγράμματα». Ακόμη κι αν είναι έτσι, βετεράνοι αναλυτές ειδικοί σε θέματα ρωσικών στρατιωτικών υποθέσεων, αναγνωρίζουν ότι η στρατιωτική αναγέννηση θα επέτρεπε στην ηγεσία της Μόσχας να αυξήσει την πολιτική πίεση στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, τώρα ανεξάρτητες, όπως και στους πρώην συμμάχους του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
    http://geopolitics-gr.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κυριακή, 26 Οκτώβριος 2008
    Στιχομυθία Σκοπιανού και Έλληνα αντιπροσώπου στον ΟΗΕ που καταλήγει σε συγκλονιστικό συμπέρασμα!

    Ένα λαμπρό υπόδειγμα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση της ΓΣ των Ηνωμένων Εθνών, που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ.
    «Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάμασε τον Βουκεφάλα, κατά τον γυρισμό του και περνώντας τον Αξιό και βλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία για μπάνιο. Έβγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα ακούμπησε στον βράχο και μπήκε στο νερό. Όταν βγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί. Τα είχε κλέψει ένας Σλάβος της Μακεδονίας.»

    Τότε πετάχτηκε οργισμένος ο Σλαβομακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει «Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάβοι δεν ήταν εκεί, τότε.»
    Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαμογέλασε και είπε: «Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, μπορώ να ξεκινήσω την ομιλία μου...»!
    Ο συγκεκριμένος διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός και είναι ένα σαφέστατο δείγμα του τρόπου σκέψης των Ελλήνων. Μακάρι βέβαια αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο διαχείρισης σκέψης και πράξης να τον είχε ενστερνιστεί η Ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Πολλά θα ήταν το οφέλη και ίσως να είχαν τερματιστεί οι όποιες συζητήσεις πριν καν ξεκινήσουν...
    http://zouglapress.blogspot.com/2008/10/blog-post_5505.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν συνυπολογίσουμε και την επερχόμενη οικονομική κρίση στην Τουρκία, όπου θα πλήξει τις φτωχές περιοχές του κατεχόμενου Β. Κουρδιστάν και αμέσως επί του εισοδήματος των Κούρδων, αλλά και εμμέσως μειώνοντας τα αναπτυξιακά έργα στην περιοχή, τότε το έργο των Κούρδων για τον περιθωριοποίηση του ΑΚΡ στις περιοχές τους θα καταστεί ακόμη ευκολότερο.

    ΙΣΑΔΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Eρντογάν: Ένα έθνος, μια σημαία, μια πατρίδα, ένας κράτος"

    Δεν είναι αυτονόητα αυτά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Aνώνυμε 12:41
    Αν εννοείς ότι είναι αυτονόητα για την Τουρκία, θα έλεγα ότι ήταν αυτονόητα μέχρι την εκλογή Ερντογάν.
    Ο Ταγίπ Ερντογάν ακολουθούσε μια πολιτική διαφορετική από εκείνη των κεμαλιστών.
    Έλεγε ότι είμαστε όλοι κάτοικοι της Τουρκίας, αλλά δεν έλεγε ότι είμαστε όλοι Τούρκοι.
    Τόνιζε την εννιαία θρησκευτική-ισλαμική ταυτότητα και άφηνε την εθνοτική στην ευχέρεια του καθενός αν την επιλέξει.
    Αν θεωρείς ότι γενικώς είναι αυτονόητα, τότε πηγαίνουμε μερικούς αιώνες πίσω.


    φιλικά

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Noμίζω πριν από μερικά χρόνια
    είχε σε μια ομιλία του "προσπαθήσει" να πεί ότι στην Τουρκία υπάρχουν και άλλοι που δεν είναι Τούρκοι, και τα ΜΜΕ έπεσαν να τον φάνε.
    Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή η Επανάσταση των Κούρδων έχει πολλά κοινά με την Ελληνικο '21.
    Και μου το υπενθυμίζουν αυτό συνεχώς οι Κούρδοι, συγκινητικά !
    relis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν πρόκειται να αξιοποιηθεί αυτή η ανάλυση, ούτε και καμία άλλη, από τους "αρμόδιους φορείς" του ελλαδικού κράτους. Θεσμικά δηλαδή δεν μπορούμε να ελπίζουμε, αλλά αν τυχόν βρεθεί κάποιος μεμονωμένος ήρωας στην κατάλληλη θέση, τότε μπορεί να γίνει κάτι.

    Το ελληνικό κράτος είναι μια συνωμοσία ξεπουλημένων και ανίκανων εις βάρος του Ελληνισμού. Πολύ σωστά είχε πει ο Μακρυγιάννης μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους "τι Μπραΐμης, τι Ζαΐμης", υπονοώντας ότι το ντόπιο κατεστημένο που δημιουργήθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση δεν είχε διαφορά από τον Οθωμανό κατακτητή. Ο Σ. Καλεντερίδης υπέστη εν μέρει κι ο ίδιος τις συκοφαντίες περί "ιδιωτικής εξωτερικής πολιτικής", αν και κρατικός αξιωματούχος τότε. Ποιοι μιλούν ρε για "ιδιωτική εξωτερική πολιτική", οι ίδιοι άνθρωποι που τα ξεπουλάνε όλα, αυτοί που είναι "αρμόδιοι φορείς" για την εξωτερική πολιτική και που κάνουν ακριβώς το αντίθετο από τη δουλειά για την οποία τους πληρώνουμε!

    Αλλά τα ίδια είχαν πει και για το δήμαρχο Καλύμνου που πήγε να υψώσει τη σημαία στα Ίμια και του είπαν από την Αθήνα ότι δεν είχε το δικαίωμα και ότι ήταν θέμα του Υπουργείου Εξωτερικών! Το να βάλουμε τη σημαία σε ελληνικό έδαφος! Αυτό που εννοούσαν ήταν ότι το Υπουργείο Εξωτερικών και οι "αρμόδιοι φορείς", όλη η "ελληνική" κυβέρνηση, δηλαδή, είχαν αποφασίσει να ξεπουλήσουν το θέμα και ο δήμαρχος δεν είχα καμιά δουλειά να βάζει ελληνικές σημαίες σε έδαφος που είχε ήδη γκριζαριστεί με απόφαση των "αρμόδιων φορέων".

    Το εκπληκτικό είναι ότι ακόμη τους ανεχόμαστε! Όμως μια μέρα, έστω και λίγο να περάσουν στα κατάλληλα αυτά όσα λέμε εδώ στο διαδίκτυο, τα πράγματα σιγά σιγά θα αρχίσουν να αλλάζουν. Το ζητούμενο είναι να ξέρουμε, να μάθουμε, σε ποιο βαθμό υπάρχει η "προστασία των ξένων" στο εγχώριο σύστημα και την ελέγξουμε και να την εξουδετερώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.