Αποκαλυπτικά τα ευρήματα δημοσκόπησης της Public Issue για την «Κ»Ηχηρότατο σήμα κινδύνου για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της διακυβέρνησης συνιστά ο Ελληνικός Δείκτης Εμπιστοσύνης στους Θεσμούς όπως διαμορφώνεται με βάση την ετήσια έρευνα της Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής», η οποία καθιερώθηκε πέρυσι.
Από τη φετινή...
μέτρηση προκύπτει ότι η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, των κυβερνήσεων και της κρατικής διοικητικής μηχανής παραμένει ολοκληρωτική. Ειδικότερα, από τους σαράντα οκτώ θεσμούς απ' όλες τις περιοχές της κοινωνικής ζωής που συνολικά μετρούνται στην έρευνα, τα πολιτικά κόμματα κατατάσσονται και πάλι στην τελευταία (48η) θέση. Οι κυβερνήσεις καταλαμβάνουν την προτελευταία (47η) θέση -έναντι της 42ης το 2007- και τα υπουργεία την 44η. Επίσης, η τηλεόραση δείχνει να αποδοκιμάζεται και φέτος κοινωνικά, αφού καταλαμβάνει μόλις την 42η θέση. Αντιθέτως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο μόνος πολιτικός θεσμός που εξακολουθούν να εμπιστεύονται οι πολίτες, τοποθετώντας τον στην 3η θέση. Τις πρώτες θέσεις του δείκτη καταλαμβάνουν και φέτος η Πυροσβεστική και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία.
Επίσης, αξιοσημείωτο είναι ότι, σε σύγκριση με τη θετική εικόνα που κατέγραφαν αντίστοιχες έρευνες προηγούμενων περιόδων, είναι πλέον εμφανής η χαμηλή εμπιστοσύνη των πολιτών στην Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη. Η κρίση στους θεσμούς επεκτείνεται και στο πεδίο της οικονομίας: Σημαντικό έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών-καταναλωτών παρουσιάζουν οι περισσότεροι κλάδοι επιχειρήσεων, καθώς στον Δείκτη υποχωρούν έξι από τους συνολικά οκτώ, με τη μεγαλύτερη δυσπιστία να εκδηλώνεται έναντι των εταιρειών τροφίμων. Επίσης, σε εξαιρετικά χαμηλή θέση (41η) κατατάσσονται οι τράπεζες.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Στους τελευταίους πώς και δεν περιλαμβάνονται οι πάσης φύσεως συνδικαλιστές; Δεν τους έκρινε ο κόσμος αναξιόπιστους ή δεν μπήκαν στο ερωτηματολόγιο άραγε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙοΠ
Είναι δυνατόν η ΕΜΥ στην 2η θέση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην 3η και η ακαδημία Αθηνών στην 5η. Πάλι μας δουλεύουν με στημένες δημοσκοπίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Κ.
Ήθελα νάξερα,
ΑπάντησηΔιαγραφήη δυσφορία του κόσμου προς τους Θεσμούς για τον Βίο και Πολιτεία τους, για να γίνει αντιληπτή χρειάζονται δημοσκοπήσεις?
Για να μην χρειάζονταν οι δημοσκοπήσεις θα έπρεπε οι ίδιοι οι Πολίτες να κάνουν αισθητή τη δυσφορία τους με "αισθητούς τρόπους"...
Την κάνουν ?
Για να χρειάζονται δημοσκοπήσεις σημαίνει πως δεν γίνεται αλλιώς "αντιληπτή"...
Δηλαδή, οι πολίτες ότι και να υποστούν, πολύ απλά "δεν αντιδρούν"...
...με εξαίρεση που και που κανα "ξεσπασματάκι" που όμως λειτουργεί σαν την βαλβίδα εκτόνωσης του λέβητα...
...θα το αποκαλούσα "Ελληνικό Παράδοξο"...
...ο από την φύση του "απείθαρχος Έλληνας" να επιδεικνύει τέτοια απίστευτη, μοιρολατρική, πειθαρχημένη υποταγή σε αυτούς ακριβώς τους θεσμούς που βεβαιωμένα δεν σέβεται και δεν εκτιμά παρότι συνειδητοποιεί ότι τον ποδοπατάνε καθημερινά...
...ξέρει πως και ποιοί πολιτικοί θα πλουτίσουν στην πλάτη του και παρ'όλα αυτά τους ψηφίζει ξανά και ξανά...
...ανάλογη είναι η στάση του Έλληνα σε κάθε μα κάθε περιστατικό "Διαφθοράς" σε αυτό τον τόπο...
...κι όπως έγραφα πρόσφατα στην Ακρόπολη...
Η "Αναισθησία" του Έλληνα…..
….. ή μήπως κάτι άλλο;
Σου λέει η Ελληνική Πολιτεία :
...τόσοι και τόσοι πνίγηκαν ή καταστράφηκαν στο Μοσχάτο και όλα ξεχάστηκαν....
....τόσοι νεκροί στο Σάμαινα, τόπνιξε κι αυτό ο χρόνος....
...τόσοι νεκροί και τόσοι κατεστραμμένοι με το σεισμό της Αθήνας το '99 και το νεκροταφείο της Ρικομέξ, τους σεισμούς της Καλαμάτας και της Θεσαλονίκης περί το '80, πάνε ξεχάστηκαν κι αυτά.....
....εκατομμύρια στρέμματα καμμένα μέσα σε ένα καλοκαίρι και όλα είναι ήσυχα αυτή τη στιγμή...πάει κι αυτό, ξεχάστηκε....
....τόσοι νεκροί κάθε τόσο στον Κηφισό λόγω "ανάποδων (ή και ανύπαρκτων) κλίσεων" στις στροφές, μπααα, δεν μασάει κανένας....το άλλο πρωί ξεχνιέται...
...εκατοντάδες νεκροί στο πέταλο του Μαλιακού επι δεκαετίες και χιλιάδες τραυματίες και κατεστραμμένες περιουσίες , αλλά τίποτα....την άλλη μέρα όλα ξεχνιούνται...
....χιλιάδες κόσμος πίνει μολυσμένο νερό στην Βοιωτία και την Β.Αττική (και όχι μόνο) , την άλλη μέρα ξεχνιέται κι αυτό.....
....η γραφειοκρατία του δημοσίου προκαλεί εμφράγματα και εγκεφαλικά κάθε μέρα στους ταλαίπωρους πολίτες, αλλά την άλλη στιγμή ξεχνιούνται όλα....άντε με λίγη γκρίνια....
....η κακοποίηση των παιδιών κάθε μέρα στα media μας θυμίζει τον σαδιστή που κρύβει η κοινωνία μας...
...τόσα και τόσα θλιβερά και θανάσιμα γεγονότα κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό....
....κι όμως όλα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο (όσο κάνει για ν' αλλάξει είδηση ο εκφωνητής του δελτίου) ....ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ....
....ε, λοιπόν, αυτό είναι ένδειξη - σου λέει η Πολιτεία - πως η κοινωνία είναι αναισθητοποιημένη και αντέχει ακόμη περισσότερα δεινά....βουρ λοιπόν....τσακίστε τους...
Αναρωτιέμαι εαν όντως είναι έτσι....
...Ο αναίσθητος Έλληνας;...
Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο που μας διαφεύγει;
Δηλαδή, εαν συνέβαινε κι εδώ ένα "Σύνδρομο Αργεντινής" (ξέρετε, αυτό που ο ευκατάστατος εισοδηματίας ξυπνάει όλως αιφνιδίως την άλλη μέρα πάμφτωχος και κλωσάρ λόγω γενικού κραχ) μήπως θα εξακολουθούσε ακόμη και τότε ο Έλληνας να είναι αναίσθητος;
Να εκπλήσσομαι με τις αντοχές του;
Να εκπλήσσομαι με την αναισθησία του (ίσως και αναλγησία);
Ή, να εκπλήσσομαι με το εύρος της παραοικονομίας;
(Εξακολουθώ πχ κάθε μέρα να εκπλήσσομαι όταν βλέπω χιλιάδες εικοσάχρονα παιδιά, αγόρια κορίτσια, παιδιά των 600 ευρώ να οδηγούν καθημερινά το δικό τους αυτοκίνητο για να πάνε στη δουλειά τους, να φορούν επώνυμα ακριβά ρούχα και αξεσουάρ αρνούμενα να ψωνίσουν σε «λαϊκά φτηνομάγαζα», να έχουν γενικά έναν τρόπο ζωής που δεν συνάδει επ’ ουδενί με τον πενιχρό μισθό τους).
Αλλά εντέλει ακόμη κι αυτή (η ….παραοικονομία) έχει τα όριά της...που όσο πάει, Πολιτεία και ΕΕ τα "στενεύουν"...
Τι παίζεται τελικά με τον Έλληνα;
Μήπως η συμπεριφορά του στα παραπάνω είναι ενδεικτική του γιατί κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά η Ελλάδα είναι στον πάτο της ΕΕ;
Στο Χριστιανικό Βυζάντιο είχαν μια έκφραση για τους Έλληνες :
"...η των Ελλήνων Νόσος..." (που επέφερε θανατική ποινή)
(Φυσικά, το εννοούσαν αλλιώς....εννοούσαν την εμμονή των Ελλήνων στην Αρχαία Εθνική τους λατρεία)
...Αναρωτιέμαι, μήπως η έκφραση αυτή εξακολουθεί να έχει ισχύ για τον Έλληνα, αν και για άλλους λόγους πλέον...
...κάτι σαν το "Ωχ αδερφέ", μήπως;