Πολιτικός αγώνας και κοινωνική αντίσταση στην αποσιώπηση εγκλημάτων από την ε/κ πλευρά

'Η αλήθεια είναι κάτι το μαχητικό, πολεμάει όχι απλά και μόνο την ψευτιά, αλλά και ορισμένους ανθρώπους, που τη διαδίδουν'
Μπ. Μπρεχτ
Η πολιτική ρητορική και δραστηριότητα δίνει έναυσμα στην έκφραση της κοινωνικής προβληματικής και αντιστρόφως. Οι πολιτικές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοσυμπληρώνονται. Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται μια αντιπαράθεση μέσα στον ε/κ Τύπο με επίκεντρο τους Τ/Κ αγνοουμένους, συμβολική της έντονης...πολιτικής ατμόσφαιρας που έχει γεννήσει η τροχιοδρόμηση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Μια σειρά από επιχειρήματα έχουν αντιπαραβληθεί μεταξύ οργανώσεων εκπαιδευτικών, μεταξύ ιστορικών/στελεχών του ΑΚΕΛ και δημοσιογράφων και μεταξύ πολλών άλλων. Η εν λόγω σειρά επιχειρημάτων είναι επί το πλείστον κοινή μεταξύ των γραφόντων της κάθε πλευράς. Οι μεν επιδιώκουν την αναγνώριση διάπραξης εγκλημάτων από ε/κ (και τ/κ) εξτρεμιστικές οργανώσεις, την απόδοση ευθυνών και συνάμα την ακριβή διαμόρφωση της κυπριακής ιστορίας, με κυριότερο σκοπό την απόλυτη αρμονία και ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ της ε/κ και τ/κ κοινότητας. Οι δε δεν διεξάγουν ανάλυση της ιστορίας των διακοινοτικών συγκρούσεων, αλλά εκπέμπουν ιδεολογική αλλεργία προς την εμπεριστατωμένη διαλεύκανσή τους. Από τους Ε/Κ (και Τ/Κ) εθνικιστές, αποδεικνύεται ότι η προβολή μιας εμπειρικά ηττημένης άποψης δεν είναι ακόμα παρωχημένη στην κυπριακή κοινωνία, ιδιαίτερα όταν αυτή στηρίζεται στην άνεση και εξουσία της 'στήλης' μέσα στις δομές της κυπριακής δημοσιογραφίας.
Όλες οι πρόσφατες αντιπαραθέσεις και ιδιαίτερα αυτή μεταξύ Κατσιαούνη/Μαύρου-Μιχαηλίδη, λόγω της εμβάθυνσης των ιστορικών επιχειρημάτων από την πρώτη πλευρά και την εμμονή στο "αμβισβητώ" από τη δεύτερη πλευρά, γεννούν κρίσιμα ερωτήματα:
Ποιου τα επιχειρήματα δικαιώνονται;
Με βάση ποια λογική προσάπτεται η κατηγορία της αθώωσης του ρόλου του ιμπεριαλιστικού παράγοντα και της τουρκικής κυβέρνησης;
Γιατί συνέβησαν αυτές οι αντιπαραθέσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;
Αξίζει μια προσπάθεια να απαντηθούν συνοπτικά τα πιο πάνω ερωτήματα.
Έχει αναλυθεί και σε βιβλία (π.χ. Δρουσιώτης, Παπαγεωργίου, Πάτρικ) και σε άρθρα (π.χ. Κατσιαούνης, Ουλουντάγ, Δρουσιώτης) ότι:
1) υπήρχαν δραστηριοποιημένες, παράνομες ε/κ και τ/κ οργανώσεις στις οποίες αποδίδεται ο χαρακτηρισμός 'εξτρεμιστικές', ως αποτελέσμα των παράνομων και δολοφονικών τους ενεργειών,
2) ο αριθμός Τ/Κ αγνοουμένων εκείνης της περιόδου είναι, αναλογικά, κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό Ε/Κ αγνοουμένων και έχουν βρεθεί σε διάφορα χρονικά διαστήματα ομαδικοί τάφοι Τ/Κ,
3) Τ/Κ και αριστεροί (μεταξύ άλλων) υπήρξαν θύματα δολοφονιών και λεηλασιών από Ε/Κ, πολλές φορές λόγω των επαναπροσεγγιστικών τους πράξεων.
Αυτά τα επιχειρήματα/αποδείξεις δεν έχουν ανταπαντηθεί ή αποδειχθεί λανθασμένα. Μάλιστα οι πλείστοι συγγραφείς/οργανισμοί που έχουν κατά καιρούς επικαλεστεί οι αμφισβητητές της πραγματικής ιστορίας (π.χ. Πέρρυ Άντερσον, ΟΗΕ, Αρίφ Ταχσίν) έχουν στην πραγματικότητα αναγνωρίσει τη διάπραξη σοβαρών εγκλημάτων από την ε/κ πλευρά.
Είναι γελοίο που γίνεται καν η προσπάθεια να αμφισβητούνται τόσο φλέγουσες ιστορικές αποδείξεις μέσα από αρθρίδια, με μορφή στρατευμένης εναντίωσης στη διακοινοτική συμφιλίωση. Γελοία είναι επίσης η κατηγορία, για υποβάθμιση τάχα του ρόλου του ιμπεριαλιστικού παράγοντα, εναντίον ανθρώπων και οργανώσεων που τον πολέμησαν στους δρόμους, σε καθιερωμένες εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Κατηγορούνται ουσιαστικά αυτοί που ονόμασαν και εξήγησαν αυτό τον παράγοντα ως ιμπεριαλιστικό και αυτοί που έχουν οικοδομήσει κινήματα με τελεολογική ιδεολογία την εξάλειψή του. Κατηγορούνται ακόμα και αυτοί που υπέφεραν σε χέρια οπλισμένα από ιμπεριαλιστικό χρήμα. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι κάθε συνεδριακή απόφαση του ΑΚΕΛ αποδίδει ευθύνες για το κυπριακό πρόβλημα και στην Τουρκία και στον ιμπεριαλιστικό παράγοντα.
Καταβάλλεται προσπάθεια να προχωρήσει η λύση και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και ως αποτέλεσμα οι κόντρες μεταξύ αλήθειας και θορύβου μάς έχουν πλέον σπρώξει σε σταυροδρόμι της κοινωνικής εξέλιξης. Η αληθινή ιστορία των διακοινοτικών συγκρούσεων είναι απαραίτητο να ενσωματωθεί στον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Κανένας εθνικιστής, καταστροφολόγος δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Δεν του το επιτρέπει ούτε η μεγαλειότητα του σκοπού της απόλυτης συμφιλίωσης, ούτε η δύναμη της ιστορικής αλήθειας. Για κάθε έγκλημα υπάρχουν εγκληματίες. Για κάθε προσπάθεια αποσιώπησης εγκλημάτων γεννιέται δικαίως η αντίσταση.
Γιώργος Χαραλάμπους
ΠΟΛΙΤΗΣ