του Σάββα Καλεντερίδη
Κυκλοφόρησε στην Τουρκία το βιβλίο του συντάκτη του (εθνικο)σοσιαλιστικού περιοδικού TÜRKSOLU, Gökçe Fırat, με τίτλο "Κουρδική Επέλαση: Οι σκληρές αλήθειες που κρύβονται πίσω από το Κουρδικό Πρόβλημα και η Κουρδική Επέλαση".
Το βιβλίο αναφέρεται σε υφιστάμενο σχέδιο των Κούρδων να επεκταθούν πληθυσμιακά σε ολόκληρη την τουρκική επικράτεια, με σκοπό την τελική επικράτηση έναντι των Τούρκων και όλων των άλλων εθνοτήτων που κατοικούν στην Τουρκία.
Ο συγγραφέας του βιβλίου έγραψε πρώτα ένα σχετικό άρθρο, το 2005, καλώντας τους νεαρούς Τούρκους, αγόρια και κορίτσια, να διατηρήσουν την τουρκική καθαρότητα και να...μην παντρεύονται με Κούρδους, επικαλούμενος το σχέδιο των Κούρδων για επικράτηση σε ολόκληρη την Τουρκία, αφού οι ρυθμοί αύξησης των κουρδικών πληθυσμών είναι περίπου εξαπλάσιοι αυτών των υπολοίπων κατοίκων της Τουρκίας, λόγω υψηλής γεννητικότητας των Κούρδων.
Μετά τη δημοσίευση του άρθρου ακολούθησαν μηνύσεις και αγωγές εναντίον του συγγραφέα και του περιοδικού TÜRKSOLU, οι οποίες όμως κατέληξαν στην αθώωσή του. Μετά από την εξέλιξη αυτή ο Gökçe Fırat προχώρησε στη συγγραφή και έδκοση του συγκεκριμένου βιβλίου, που έχει 248 σελίδες και τιμάτα, 25 λίρες Τουρκίας, εκδόσεις Ileri.
Η συγκεκριμένη άποψη του συγγραφέα για τον κίνδυνο επικράτησης των Κούρδων έναντι των Τούκρων στην Ανατολία, αποτελεί θέση του τουρκικού βαθέος κράτους και της κεμαλικής διανόησης στην Τουρκία.
Κρίμα που η σχετική Τουρκική βιβλιογραφία που εκφράζει τις ανησυχίες του Τουρκικού Κεμαλικοισλαμικού εθνικισμού - σαν την παραπάνω - δεν μεταφράζονται στα Ελληνικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως όπως το αντίστοιχο Ελληνικό Πατριωτικό Μέτωπο είναι το καλύτερα πληροφορημένο σε Εθνικά Θέματα στην Ελλάδα, έτσι μάλλον πρέπει να συμβαίνει και στον Τουρκικό χώρο για τα αντίστοιχα Τουρκικά Εθνικά θέματα.
Και μια και συμπίπτουν εν πολλοίς τα Εθνικά μας θέματα θα ήταν πληροφοριακό ευτύχημα μια τέτοια εκδοτική δραστηριότητα...
(και με το ενδιαφέρον που υπάρχει στη χώρα μας για τα ελληνοτουρκικά θα ήταν φαντάζομαι και επιχειρηματικά καλό εκδοτικό εγχείρημα...απορώ γιατί δεν έχει γίνει ακόμη..."αν μάθω πως κάποιος το μεθοδεύει κι αυτό...")
Εν πάση περιπτώσει, μια και λογικά θα ετοιμάζει φαντάζομαι τον δεύτερο τόμο ο παραπάνω συγγραφέας κι επειδή πιθανότατα το θέμα θα είναι το "Κουρδικό Αυτονομιστικό Σύνδρομο και οι επιρροές του ως πυροδότης στις υπόλοιπες Τουρκικές μειονότητες", ας του κάνουμε τη χάρη να του "κωδικοποιήσουμε" τις σχετικές πληροφορίες απο το Infognomon καταλήγοντας και σε μερικά ιντριγκαδόρικα συμπεράσματα, έτσι για να του ....εξάψουμε την έμπνευση μέσω "φουντώματος της πίεσής" του...
Μήπως οι κύριοι εκ Τουρκίας που μας διαβάζουν θα μπορούσαν να τα μεταβιβάσουν στον κύριο Gökçe Fırat με τις ευχές μας για ταχεία ολοκλήρωση της "Τουρκικής Πεντατεύχου"?...
Τους προτείνω μάλιστα και τον κατάλληλο τίτλο...
"Έξοδος"...
Εφόσον η "Γέννεσις" συνέπεσε ουσιαστικά με την "Είσοδο" των Παππούδων τους Σελτζούκων το 1074 στο Μάτζικερτ...
Ενώ η "Έξοδος" θα μπορούσε να συμπέσει με τον "δικό τους Αρμαγεδδώνα", σόρι, λάθος κι απρεπής έκφραση, την "δική τους επιστροφή στην Γαλιλαία" ήθελα να πω (βλ. Μογγολία, Κοιλάδα των Λύκων, και άλλα τέτοια αγαπημένα τους)...
Μπρε συ Gökçe Fırat, αν και το ετοίμασα το κείμενο για κάποια εφημερίδα, δεν μπορώ ν' αντισταθώ στον πειρασμό να στ' αφιερώσω απ' εδώ μωρέ γιαβρημ, κι ας είν' χαλάλι σου ωρέ...
.....................
Τελικά οι Τούρκοι πόσοι είναι στ’ αλήθεια;
(…μιλάμε φυσικά για τους γνήσιους Τουρκομάνους της Τουρκίας…)
Διαβάζουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία στο
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/01/k.html
Από 1ης Ιανουαρίου 2009 το Τουρκικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι TRT6 έχει αφιερώσει 24ωρο πρόγραμμα στα Κουρδικά.
Μετά από τριάντα χρόνια ένοπλου αγώνα το PKK πέτυχε μια σημαντική νίκη. Νίκη που φυσικά η Τουρκία επιχειρεί να τη μετατρέψει σε Δούρειο Ίππο.
Γνωρίζοντας πως ένα από τα σημαντικά όπλα του Κουρδικού Μετώπου ήταν (και είναι) οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές στα Κουρδικά, η Κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να «σπάσει» αυτό το επικοινωνιακό-πληροφοριακό μονοπώλιο των Κούρδων προς τους Κούρδους.
Το τι θα προκύψει φυσικά θα φανεί στην πορεία.
Ότι το περιεχόμενο των εκπομπών θα είναι «τουρκική προπαγάνδα» είναι το μόνο βέβαιο.
Όσο βέβαιο είναι όμως και το ότι σαφώς θα υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια Κούρδοι «αποδέκτες» αυτών των «Τουρκικών μηνυμάτων».
Από την μια πλευρά είναι μια σημαντική παραχώρηση εκ μέρους της Τουρκίας – έστω και αν το κυβερνητικό ΑΚΡ αποσκοπεί στο να προσποριστεί τις Κουρδικές ψήφους.
Από την άλλη όμως αναπόφευκτα θα συμβάλλει στην ακόμη μεγαλύτερη σφυρηλάτηση της «Κουρδικής πολιτιστικής ταυτότητας» και την εδραίωσή της στους Κόλπους της Τουρκικής κοινωνίας.
Ήταν ένα από τα ρίσκα που επί μακρόν καλούνταν να λάβει η Τουρκία του Ισλαμικού ΑΚΡ, των Κεμαλιστών Στρατηγών, των Γκρίζων λύκων και της Εργκένεκον.
Ένα εθνικό ρίσκο απρόβλεπτων κοινωνικοπολιτικών διαστάσεων που επί δεκαετίες αρνούνταν επίμονα να πάρει και που ξαφνικά αποφάσισε να προβεί στο «διακινδυνευμένο εγχείρημα».
Είναι βέβαια μια ύστατη – και ίσως απέλπιδα; - προσπάθεια να αποσπάσει «επικοινωνιακά όπλα» από το PKK, ιδίως μετά τις τελευταίες αναβαθμισμένες στρατιωτικές νίκες των Κούρδων.
Παρ’ όλα αυτά, είναι η πρώτη φορά που το Τουρκικό κράτος αποδέχεται εμπράκτως την ύπαρξη της Κουρδικής κοινότητας.
Και κατά τα φαινόμενα, μάλλον άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου».
Γιατί η Τουρκία επ’ ουδενί δεν είναι αυτό που είχε βάλει στόχο να χτίσει δια της βίας ο Ατατούρκ:
«…ένα Έθνος (Τουρκικό), μια Γλώσσα (Τουρκική), ένας Πολιτισμός (Τουρκικός)…».
Τουναντίον….
Η Τουρκία είναι ένα μωσαϊκό από εθνότητες, διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες, πολιτισμούς που επιβίωσαν, αναπαράχθηκαν και πληθύνθηκαν συν τω χρόνω….
Ακόμη και αν εξανδραπόδισε τις δύο πάλαι ποτέ μεγαλύτερες μειονότητες, την Ελληνική και την Αρμένικη, εξακολουθεί η Τουρκική κοινωνία να συντίθεται από πολλές και διαφορετικές μειονότητες.
Οι οποίες φυσικά αγωνίζονται για ανθρώπινα δικαιώματα και διαρκώς βάλλονται σκληρά γι’ αυτό από τα Τουρκικά καθεστώτα τα οποία ποτέ δεν αναγνώρισαν ύπαρξη μειονοτήτων εντός της χώρας τους.
Η «Κερκόπορτα» άνοιξε
Να όμως που μετά την «οιονεί αναγνώριση» της Κουρδικής Εθνότητας εντός της Τουρκίας μέσω της παραχώρησης 24ωρης Κουρδικής τηλεοπτικής ζώνης και άλλες «μειονότητες» ζητούν παρόμοια «αναγνώριση».
Πρώτοι απ’ όλους οι Αλεβίτες, θρησκευτική μειονότητα (περί τα είκοσι εκατομμύρια) που δεν ασπάζεται τον Ισλαμισμό και παρ’ όλα αυτά δεν αναγνωρίζεται ως διαφορετική θρησκεία από την Τουρκία. Πριν μερικά χρόνια θρήνησαν κι αυτοί δεκάδες νεκρούς όταν Τούρκοι παρακρατικοί φρόντισαν να κάψουν το ξενοδοχείο που συνεδρίαζαν πνευματικοί άνθρωποι του Αλεβιτισμού.
Βλέποντας την παραχώρηση τηλεοπτικής κάλυψης στους Κούρδους, ζήτησαν και οι Αλεβίτες ανάλογα προνόμια.
Ζήτησαν και αυτοί την δική τους εκπομπή – και φυσικά, εμμέσως πλην σαφώς, «επίσημη αναγνώριση» από την Τουρκική Πολιτεία.
Αμέσως μετά τους Αλεβίτες σειρά είχαν και οι Τσερκέζοι, οι Αμπχάζιοι και οι Λαζοί. Φυλές της ευρύτερης Γεωργιανής-Καυκασιανής ζώνης που φυλετικά δεν είναι Τούρκοι, μιλούν τα δικά τους γλωσσικά ιδιώματα, έχουν τις δικές τους μη-τουρκικές πολιτισμικές παραδόσεις και κυρίως αριθμούν και αυτοί αρκετά εκατομμύρια.
Και τούτοι, όπως και οι Αλεβίτες, ορμώμενοι από την πρόσφατη θετική έκβαση του Κουρδικού Αγώνα, ζήτησαν ανάλογα «τηλεοπτικά προνόμια» - και φυσικά, εμμέσως πλην σαφώς, μέσω τούτου, «οιονεί αναγνώριση» της «Εθνοφυλετικής Διαφορετικότητάς» τους και της ισότιμης ύπαρξής τους στην Τουρκική κοινωνία.
Πρόσφατα και οι Γεζίντι, ένα ακόμη εκατομμύριο «Τούρκων υπηκόων» αποφάσισαν να διεκδικήσουν και αυτοί την αναγνώριση της δικής τους γενοκτονίας το 1916 από τους Νεότουρκους.
Ανάλογες «κοινωνικές ζυμώσεις» γίνονται και στις περιοχές των Ελληνογενών του Πόντου.
Και φυσικά, αντίστοιχος αναβρασμός επικρατεί σε κάθε μειονότητα που ασθμαίνει κάτω από τον Νεοοθωμανικό Τουρκικό ζυγό.
Προς μια «Τουρκική Κοινοπολιτεία Ομόσπονδων Εθνών-κρατών» ;
Σαφώς, τα παραπάνω δείχνουν πως έχει τεθεί εν αμφιβόλω κι εν κινδύνω το βασικότερο στοιχείο που δίνει ισχύ (μέσω του πληθυσμιακού όγκου που παρέχει) στην Τουρκία.
Η μία κι Ενιαία Τουρκική Ταυτότητα : Ο – μέχρι τώρα - «Συνεκτικός Ιστός» της «πολυεθνικής» Κοινωνίας της.
Από την στιγμή που θα «διαρραγεί» αυτός, η Τουρκία θα πάψει εν μια νυκτί να υφίσταται ως «Περιφερειακή Δύναμη» και θα μετατραπεί σε μια Νέα Γιουγκοσλαβία, μια Νέα Σοβιετική Ένωση, μια Ομοσπονδία πολλών μικρότερων εθνών-κρατών, τα οποία φυσικά δεν θα παραμείνουν για πολύ σε μια τέτοια «Κοινοπολιτεία»….
Αντιθέτως – και κατά τα ειωθότα - θα επιλέξουν να ακολουθήσουν το καθένα τον αυτόνομο δρόμο του της Ανεξαρτησίας και της Αυτοδιάθεσης.
Γιατί άλλωστε το Κουρδιστάν σε μια τέτοια μελλοντική στιγμή να επιλέξει να παραμείνει σε μια ενδεχόμενη μελλοντική Τουρκική Κοινοπολιτεία όταν θα μπορεί ανεξάρτητο να ενωθεί με το αντίστοιχο Ιρακινό Κουρδιστάν και διεκδικώντας τα αντίστοιχα Συριακά και Ιρανικά κουρδικά εδάφη να μετατραπεί σε μια υπολογίσιμη δύναμη περίπου σαράντα εκατομμυρίων πολιτών στην καρδιά της νευραλγικής γεωπολιτικά Υποκαυκάσιας ζώνης;
Ή γιατί ας πούμε τα εκατομμύρια των Τσερκέζων-Αμπχάζιων να μην θέλουν να ενωθούν με τα «αδελφά τους έθνη-κράτη» του Καυκάσου;
Ή η Αραβική μειονότητα, συσσωρευόμενη μια μέρα στα σύνορα με τη Συρία γιατί να μην θέλει να ενωθεί με το προς νότον «Αδελφό Αραβικό έθνος»;
Ή αντιστοίχως, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι και οι Βόσνιοι είναι Σλάβοι, πλην όμως Μουσουλμάνοι Σλάβοι…η θρησκευτική διαφορετικότητα ήταν αρκετή για να οδηγήσει σε διαφορετικό κράτος…
Φαίνεται πως το «ίδιο Μοντέλο» θα οδηγήσει αναγκαστικά και τους Αλεβίτες μια μέρα στην ίδρυση ενός δικού τους κράτους που θα τους διαχωρίζει από τους καταπιεστές τους Μουσουλμάνους Τούρκους…
Οι Γιεζίντι, πιθανότατα θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στους Αλεβίτες, τους Κούρδους και την απόλυτη ανεξαρτησία.
Η Τουρκία μπορεί ίσως να παριστάνει τον τοπικό Δερβέναγα στο Αιγαίο με όλο και πιο οξύθυμες τάσεις και στάσεις, πλην όμως θυμίζει το άσχημα πληγωμένο αγρίμι που επειδή μόλις στριμώχτηκε στη γωνία δείχνει απεγνωσμένα τα νύχια του και γρυλίζει απειλητικά σε μια ύστατη προσπάθεια να τρομάξει αυτούς που το στρίμωξαν.
Ένα από τα τελευταία κράτη Μωσαϊκά – εθνών αντιμέτωπο με το δικό του μοιραίο «Τέλος των Ημερών»…
Καταδικασμένο – ότι απομείνει από την Τουρκική εθνότητα (μειονότητα τότε) - να ξαναγυρίσει εκεί όπου ανήκει…
Στα Τουρκομάνικα εδάφη πίσω, πολύ πίσω από την Γραμμή Σύμβολο του Μάτζικερτ….