24/3/09

Ξεθωριάζουν τα σενάρια διαμελισμού του Ιράκ

Aρκετά χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, τα σενάρια διαμελισμού της χώρας παρέμεναν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, είτε γιατί εξυπηρετούσαν συμφέροντα πολιτικοστρατιωτικών κύκλων της Ουάσιγκτον είτε γιατί «χάιδευαν» τα αυτιά των Κούρδων του Βόρειου Ιράκ. Τα ίδια ακριβώς σενάρια υιοθετήσαμε κι εμείς, όχι γιατί συμπαθούσαμε τους Κούρδους, αλλά γιατί είχαμε ανακαλύψει έναν ακόμη τρόπο να χλευάσουμε την πολιτική Μπους, που μπήκε στο Ιράκ ως ελευθερωτής για να εξελιχθεί σε ενορχηστρωτή της διάλυσης του κράτους.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι ο κίνδυνος ενός διαμελισμού αιωρείτο εξαρχής στην ατμόσφαιρα της Μεσοποταμίας. Στο εσωτερικό του Ιράκ ήδη είχαν δημιουργηθεί αντίρροπες δυνάμεις, οι οποίες διέκριναν συμφέρον στον διαμελισμότης χώρας, με πρώτους τους Κούρδους. Να θυμίσουμε όμως ότι ήταν η εποχή που η Τουρκία, η οποία έχει αναγάγει σε υπαρξιακό πυρήνα το «Σύνδρομο των Σεβρών», τον φόβο διαμελισμού του τουρκικού κράτους, αρνήθηκε να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ, δημιουργώντας το πρώτο σοβαρό ρήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και τα πρώτα ερεθίσματα αντιαμερικανισμού στο εσωτερικό της.
Ο λόγος της τουρκικής ανυπακοής απέναντι στην υπερδύναμη ήταν η διαμάχη της για το Κουρδικό και η πεποίθηση πως η Ουάσιγκτον δεν παρείχε πλέον την παραμικρή στήριξη στο κυνήγι του ΡΚΚ. Η Αγκυρα, εν αντιθέσει με τις ΗΠΑ, δεν επιθυμούσε την ανατροπή του Σαντάμ. Ο Ιρακινός δικτάτορας τη βόλευε και της παρείχε άλλοθι στις δεύτερες σκέψεις της για το ΡΚΚ. Πίσω από την ανατροπή του διέκρινε την αναδυόμενη ισχύ των Κούρδων, οι οποίοι με τις πλάτες της αμερικανικής κυβέρνησης θα έβρισκαν κάποια στιγμή την ευκαιρία να καταφέρουν σοβαρό πλήγμα στον υπαρξιακό πυρήνα της Τουρκίας, ιδρύοντας το κράτος του Κουρδιστάν.
Ομως, σε περιοχές εύθραυστες που αναδύθηκαν μέσα από τα συντρίμμια αυτοκρατοριών, οι αντοχές αποδεικνύονται καλά δουλεμένες. Ισως γι’ αυτό και τα σενάρια διαμελισμού του Ιράκ ξεθωριάζουν. Η χώρα που μάτωσε τόσο πολύ στον 21ο αιώνα επανακτά τις δυνάμεις της και παράλληλα επιχειρεί να απεγκλωβιστεί από τη διχαστική πολιτική. Θα τα καταφέρει στο τέλος της μέρας;
Ο πρόεδρος της χώρας, Ταλαμπανί, επισκεπτόμενος προ ημερών την Τουρκία και συνομιλώντας με τον Ερντογάν, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το Ιράκ θα τα καταφέρει. «Κούρδοι, σουνίτες και σιίτες επιθυμούν να ζήσουν μαζί στο Ιράκ, το οποίο δεν πρόκειται να διαμελιστεί», δήλωσε ο Κούρδος πρόεδρος, προσθέτοντας: «Η ιδέα του Κουρδιστάν ανήκει στη σφαίρα του ονείρου. Πώς μπορεί να διαμελιστούν Τουρκία, Ιράν και Ιράκ; Για μια τέτοια κίνηση απαιτείται παγκόσμιος πόλεμος!» Οι δηλώσεις Ταλαμπανί μπορεί να είναι επικοινωνιακό τρικ. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι πάντες συμφωνούν ότι η Τουρκία με τις ευλογίες του Ομπάμα αναβαθμίζεται, αναλαμβάνοντας να περπατήσει ξανά σε σημαντικά γεωπολιτικά μονοπάτια, τα οποία όλως συμπτωματικά είναι σημαντικά και για τις ΗΠΑ. Επομένως, η τοποθέτηση του Ταλαμπανί εμπεριέχει τον ρεαλισμό που οι γεωπολιτικές συντεταγμένες επιβάλλουν κι αφήνει να εννοηθεί ότι οι Κούρδοι θα βοηθήσουν για να «συμμαζευτεί» το ονειροπόλο ΡΚΚ. Μήπως δεν το έχει κάνει στο παρελθόν ο Μπαρζανί;
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 19-3-2009

5 σχόλια:

  1. Δεν αρκεί η καλή διάθεση του Ταλαμπανί. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες ισχυρότατοι που υπάρχουν στο εσωτερικό του Ιράκ και μπορούν να οδηγήσουν στον διαμελισμό του.Σάββατο κοντή γιορτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννη και λοιποί φίλοι
    ο Ταλαμπανί και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τις εξελίξεις στην περιοχή, πρέπει να διασκεδάσουν τις φοβίες της Τουρκίας για το δικό της διαμελισμό.
    Γι αυτό όλοι θα πρέπει όλοι να μιλούν για εννιαίο Ιράκ και να αποκηρύσσουν τη δημιουργία του Κουρδικού κράτους.
    Κατά την άποψή μου, η Τουρκία ωθείται στην αποδοχή της κυρδικής πραγματικότητας και σε συνεργασία με τους Κούρδους.
    Το ζητούμενο είναι η έξοδος των Κούρδων στη θάλασσα, κάτι που θα γίνει με τη συναίνεση της Τουρκίας.
    Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να δούμε την εξέλιξη αυτής της σχέσης.
    Πού θα οδηγήσει την Τουρκία και τους Κούρδους και τί σημαίνουν αυτά για τον Ελληνισμό.
    Αν υπήρχαν δεξαμενές σκέψεις στην Ελλάδα, πάνω σε αυτό το θέμα έπρεπε να εργάζονται εδώ και χρόνια.

    φιλικά προς όλους

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι θα ελεγε? δεν θελουμε να τους βλεπουμε στα ματια μας (ειδικα τους σηϊτες)?

    μια χαρα το παιζει ο ανθρωπος!το ιρακ εχει γυρει στον πριν αγγλων tribalism! Σηϊτες και σουνιτες ειναι σπασμενοι σε 500 φατριες οπου ο καθενας εχει την ατζεντα του και σε λιγο θα εχει και τους προστατες του (ιραν και ιρακ αντιστοιχα) οι κουρδοι ειναι οι ποιο ομοιογενεις και ωε εκ τουτου οι ποιο δυνατοι.

    ειδικα αν τα οπλα που παραγγελνουν (βλ abrams) τεθουν υπο τις εντολες του τοτε αυτοματος ο μπαρζανι και η πεσμεργκα του γινεται η νουμερο ενα δυναμη στο ιρακ.

    αυτο που θα κανει εινα να αφησει τους αλλου 2 σκοτωθουν θα μεινει ο ποιος σταθερος και αξιοπιστος συνομιλητης των αμερικανων και μαζι με το εβραϊκο λομπυ της αμερικης θα γινει ο κυριος συμμαχος της αμερικης στην μεση ανατολη.

    η επισκεψη ομπαμα αυτον τον σκοπο εχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν θα διαφωνήσω Κύριε Σάββα άλλωστε το επίπεδο σας ειναι αυτό που σας επιτρέπει να αναλύετε τα γεγονότα.Μέσα απο την ανάλυση αυτή μαθαίνουμε και οι υπόλοιποι την διπλωματία.
    Σας ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Πού θα οδηγήσει την Τουρκία και τους Κούρδους και τί σημαίνουν αυτά για τον Ελληνισμό."
    Το αν θα γίνει ή όχι ανεξάρτητο το Ιρακινό Κουρδιστάν δεν το ξέρω,ούτε τις προθέσεις του Ταλαμπανί μπορώ να διακρίνω (σκεφτείτε ότι στο αντίστοιχο θέμα για την Κύπρου η Ιστορία μετά από 50 χρόνια ακόμα δεν έχει διακρίνει τις πραγματικές προθέσεις αυτών που χειρίστηκαν το θέμα και κατ'εμέ περισσότερο του Μακάριου,αυτό ως παράδειγμα),πάντως φαίνεται η πολιτική της Τουρκίας στο θέμα αυτό να αρχίζει να φίνεται ρεαλιστική και να αρχίζει να περνάει τις φοβίες "των Σεβρών" που αναφέρατε οπότε σε περίπτωση ανεξαρτησίας πιστεύω ότι θα συνεργαστεί μια χαρά με το Κουρδιστάν,με αντάλλαγμα να μείνουν οι δικές της κουρδικές περιοχές ως έχουν.
    Ακόμα ποιο ευφάνταστο σενάριο θα ήταν αν η Τουρκία μετά από ανεξαρτησία του Κουρδιστάν και μετά από ενδεχόμενα προβλήματα στο εσωτερικό της δώσει κάποια εδάφη στο νέο κράτος,με αντάλλαγμα να το κάνει διπλωματικό και στρατιωτικό της υποχείριο (και ευρύτερη φυσικά συνεργασία,συμφέρουσα οικονομικά και για τους δύο) και την υποστήριξη των Κούρδων (και των φίλτατων Αμερικανών φυσικά για ευνόητους λόγους) στις μεσογειακές της διεκδικήσεις,εναντίον Ελλάδας και Κύπρου δηλαδή (αν τότε η Κύπρος υπάρχει ακόμα...),οι οποίες σίγουρα θα ενταθούν και σε ακραίο βαθμό μάλιστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.