Στα Φυλακισμένα Μνήματα φυλάκισαν οι Άγγλοι τα λείψανα των ηρώων της ΕΟΚΑ που απαγχόνιζανΓεγονότα από την έναρξη του Αγώνα μέχρι την άφιξη του Χάρντιγκ (1η Απριλίου - 3 Οκτωβρίου 1955)
1. Στα τέλη Μαρτίου του 1955 η ΕΟΚΑ ήταν έτοιμη για το ξεκίνημα του Αγώνα. Τη νύκτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, οι ομάδες της ΕΟΚΑ έδρασαν με επιτυχία. Εκκωφαντικές εκρήξεις συγκλόνισαν τη Λευκωσία, τη Λάρνακα, τη Λεμεσό και στρατιωτικές επισταθμίες. Η ΕΟΚΑ είχε τότε τον πρώτο της νεκρό. Ήταν ο Μόδεστος Παντελή από το Λιοπέτρι, που πέθανε απόηλεκτροπληξία στην προσπάθεια του ν' αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα, για να δράσουν οι ομάδες της ΕΟΚΑ.
2. Την 1η Απριλίου 1955 κυκλοφόρησε η πρώτη προκήρυξη του Διγενή που άρχιζε με τούτα τα λόγια: «Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού».
3. Οι δολιοφθορές σε κυβερνητικά κτίρια, αστυνομικούς σταθμούς και στρατιωτικές εγκαταστάσεις συνεχίστηκαν σ' όλη τη διάρκεια του Αγώνα. Η ΕΟΚΑ με τη δράση της προξενούσε υλικές ζημιές και θύματα μεταξύ των Άγγλων. Μερικές από τις τολμηρές επιχειρήσεις των πρώτων μηνών του Αγώνα της ΕΟΚΑ είναι:
α) Η τοποθέτηση ωρολογιακής βόμβας στις 25 Μαΐου κάτω από το κάθισμα του Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς της Λευκωσίας. Η βόμβα εξερράγη λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του Κυβερνήτη.
β) Η επίθεση στον αστυνομικό σταθμό του Αμιάντου στις 22 Ιουνίου 1955 από ανταρτική ομάδα.
γ) Η επίθεση στο μεταλλείο Μιτσερού στις 22 Σεπτεμβρίου 1955 από ανταρτική ομάδα.
4. Παράλληλα με τη στρατιωτική δράση της ΕΟΚΑ ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δρούσε στο πολιτικό πεδίο. Στις 15 Απριλίου 1955 αναχώρησε για το Μπαντούγκ της Ινδονησίας, όπου συγκροτήθηκε Αφρικανοασιατικό Συνέδριο με εκπροσώπηση 29 κρατών. Εκεί, σε δημοσιογραφική διάσκεψη, μίλησε για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Κυπριακού λαού. Στις 11 Ιουλίου πήγε στην Ελλάδα και έπεισε την Ελληνική Κυβέρνηση να καταθέσει αίτηση στον ΟΗΕ για την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιάθεσης στην περίπτωση του Κυπριακού λαού.
5. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ δεν βρήκε σύμφωνους τους Τουρκοκυπρίους που εξέφρασαν στον Κυβερνήτη την ανησυχία τους. Η ΕΟΚΑ με φυλλάδιά της ξεκαθάριζε το σκοπό και την τακτική του Αγώνα. Με φυλλάδιό της, που κυκλοφόρησε σε τουρκική γλώσσα τον Ιούλιο του 1955 στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, διαβεβαίωσε τους Τουρκοκύπριους ότι ο Αγώνας δεν στρέφεται εναντίον τους, αλλά εναντίον του Άγγλου κυρίαρχου και τα φυλλάδιά της, που κυκλοφορούσαν στην ελληνική γλώσσα, τόνιζαν ότι μοναδικός σκοπός του Αγώνα ήταν η απελευθέρωση της Κύπρου και η ένωσή της με την Ελλάδα.
6. Οι Άγγλοι, που ήταν αντίθετοι στην παραχώρηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης στον Κυπριακό λαό, συγκάλεσαν Τριμερή Διάσκεψη στο Λονδίνο στις 29 Αυγούστου 1955. Σ' αυτή πήραν μέρος αντιπροσωπίες των Κυβερνήσεων Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Τα θέματα καθορίστηκαν ως εξής: «Πολιτικά και αμυντικά ζητήματα που επηρεάζουν την Ανατολική Μεσόγειο, περιλαμβανομένης της Κύπρου». Η Τριμερής Διάσκεψη έληξε στις 7 Σεπτεμβρίου, χωρίς να γίνει καμιά συμφωνία, λόγω των διαφορετικών θέσεων των τριών χωρών. Τη συμμετοχή της Τουρκίας στη Διάσκεψη εκμεταλλεύτηκε η Βρετανία και τότε και αργότερα και δεν ικανοποιούσε το αίτημα του Κυπριακού λαού για αυτοδιάθεση.
7. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 ο τουρκικός όχλος, με συνενοχή της Τουρκικής Κυβέρνησης, διέπραξε βανδαλισμούς εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Κατέστρεψε πολλές ορθόδοξες εκκλησίες και άλλα Ελληνικά κτίρια. Δύο μητροπολίτες και αρκετοί ιερείς τραυματίστηκαν, πολλοί Έλληνες κακοποιήθηκαν και 20 θανατώθηκαν.
8. Ο Κυβερνήτης της Κύπρου, για ν' αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ, στις 15 Ιουλίου 1955 έθεσε σε ισχύ το νόμο περί προσωποκρατήσεως, που έδινε το δικαίωμα στις δυνάμεις ασφαλείας να συλλαμβάνουν οποιονδήποτε πολίτη θεωρούσαν ύποπτο για παράνομες ενέργειες και να τον εγκλείει στη φυλακή, στο φρούριο της Κερύνειας ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για ακαθόριστο χρονικό διάστημα.
9. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1955 άρχισε τις εργασίες της η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η εγγραφή του Κυπριακού στην ημερήσια διάταξη απορρίφθηκε. Στην Κύπρο δημιουργήθηκε αντίδραση με μαχητικές διαδηλώσεις και παναπεργία.
10. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1955 δραπέτευσαν από το φρούριο της Κερύνειας 16 πολιτικοί κρατούμενοι. Συνελήφθησαν 7, αλλά οι άλλοι 9 κατόρθωσαν να ενωθούν με ανταρτικές ομάδες της ΕΟΚΑ.
Τιμή και Δόξα στους Αγωνιστές της Ελευθερίας και της ΄Ενωσης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλλάς Ενωμένη ποτέ ηττημένη!
Συγχαρητήιρα Σάββα για την ανάρτηση!
Κάθε Απρίλη, καθώς θυμόμαστε και τιμούμε τη μέρα του μεγάλου εθνικού ξεσηκωμού, φέρνω στον νου όλα εκείνα που μας πίκραναν, όλα εκείνα που μας έβαλαν για πάντα στο περιθώριο. Ασήμαντοι, μικρού διαμετρήματος ηγέτες, που ποτέ τους δεν μπόρεσαν να ορθώσουν όσο θα έπρεπε το ανάστημά τους. Μέτριοι και ευθυνόφοβοι πολιτικοί που την ώρα της μάχης αποδείχθηκαν, δυστυχώς, πάρα πολύ μικροί. Και μείναμε εγκαταλελειμμένοι, προδομένοι και μόνοι δυστυχώς. Και έμειναν αδικαίωτες οι τόσες θυσίες των ηρωομαρτύρων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ανταγωνισμός συμμοριών για τη διανομή της λείας». Η δήλωση αυτή ανήκει στο Γεώργιο Παπανδρέου, τον αποκαλούμενο και γέρο της Δημοκρατίας. Έγινε στα πέτρινα χρόνια που προηγήθηκαν και σε μεγάλο βαθμό έδωσαν την αφορμή για την κατάλυση της Δημοκρατίας και την έλευση της επτάχρονης δικτατορίας. Οι αιχμές στρέφονταν ευθέως κατά των πολιτικών του αντιπάλων, τους οποίους κατηγορούσε για αντιδημοκρατικές διαδικασίες και καλπονοθείες. Κύριος αποδέκτης τους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που μετέπειτα ονομάσθηκε και Εθνάρχης! Ο Γεώργιος Παπανδρέου, που εκτός του ανένδοτου αγώνα -όπως ο ίδιος τον χαρακτήριζε- κατά της δεξιάς, είχε να αντιμετωπίσει και τις κατηγορίες της αριστεράς που τον τοποθετούσε στο χώρο των μεγαλύτερων αντικομμουνιστών ηγετών της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου συγκρούσθηκε όσο κανένας άλλος πολιτικός με το παλάτι. Πίστευε (όχι αδίκως) ότι η βασιλική οικογένεια λειτουργούσε απροκάλυπτα υπέρ των ξένων συμφερόντων και κυρίως της αγγλοκρατίας. Για το λόγο αυτό, το παλάτι επέλεξε τον άγνωστο τότε Κωνσταντίνο Καραμανλή για την πρωθυπουργία, παρότι φυσικός διάδοχος του στρατηγού Παπάγου προοριζόταν ο Στέφανος Στεφανόπουλος ή ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Προηγήθηκε η δήλωση του Καραμανλή, πως το Κυπριακό είναι ένα θέμα που δηλητηριάζει τις σχέσεις της Ελλάδας με τη μεγάλη σύμμαχο, Μ. Βρετανία. Μια δήλωση που έγινε την ίδια περίοδο που οι Βρετανοί στην Κύπρο κρέμαζαν και δολοφονούσαν τους αγωνιστές της ΕΝΩΣΗΣ και της κυπριακής ελευθέριας.
Ήταν τα ένδοξα χρόνια της Ε.Ο.Κ.Α., όπου τα παιδιά των παρεξηγημένων σήμερα κατηχητικών, με τη συμμετοχή Λαού και ηγεσίας, έδιναν τον αγώνα υπέρ βωμών και εστιών. Με τους πραιτοριανούς του Καραμανλή να δέρνουν, να φυλακίζουν και σε μερικές περιπτώσεις να δολοφονούν δεξιούς και αριστερούς που έβγαιναν στους δρόμους και στις πλατείες, διαδηλώνοντας υπέρ της αυτοδιάθεσης της Κύπρου και κατά των απαγχονισμών των αγνών αγωνιστών. Στο Δήμο Λάρισας μια νεαρή υπάλληλος απολύεται, μόνο και μόνο επειδή δακτυλογράφησε ένα φυλλάδιο, το περιεχόμενο του οποίου στηλίτευε τη φασιστική συμπεριφορά των Βρετανών κατά των αγωνιστών της κυπριακής ελευθερίας!!!
«Η πολιτική δεν έχει και δεν επιτρέπεται να έχει κώδικα ηθικής …» λένε και επαναλαμβάνουν πάντα οι Βρετανοί. Με τη βασίλισσα Ελισάβετ να δίνει το πρόσταγμα για τους απαγχονισμούς, τις φυλακίσεις και τις δολοφονίες των Ελλήνων Κυπρίων Αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α., των «τρομοκρατών», όπως τους αποκαλούσαν οι Βρετανοί… Και κανένας «Έλληνας» βασιλιάς δεν έβγαζε άχνα για εκείνα τα αποτρόπαια εγκλήματα. «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Εκείνο, όμως, το οποίον έχω να είπω, είναι τούτο: Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη προς τους Άγγλους δικαστές λίγο πριν εκδώσουν την απόφασή τους. Αυτοί οι αγνοί και έτοιμοι να πεθάνουν για την ελευθερία αγωνιστές, για τους Βρετανούς ήταν οι τρομοκράτες, κυρίες και κύριοι!
«Ο κυπριακός αγώνας πρέπει να διεξάγεται στα πλαίσια των συμμαχιών μας…», έλεγε και επαναλάμβανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Γι’ αυτό και πρωτοστάτησε όσο κανένας άλλος ώστε να κλείσει, όπως-όπως, το Κυπριακό, όταν στη Ζυρίχη πρώτα, και ύστερα στο Λονδίνο, έβαζε την υπογραφή του στις γνωστές επαίσχυντες συμφωνίες. Γι’ αυτό και δεν επισκέφθηκε ποτέ την Κύπρο, σε αντίθεση με το Γεώργιο Παπανδρέου που την έβλεπε ως ένα τμήμα του ευρύτερου εθνικού κορμού, εξ ου και την υπερασπίσθηκε όσο λίγοι Έλληνες πολιτικοί. Μεγαλύτερη συνεισφορά του, η αποστολή στη μεγαλόνησο, σε καιρούς πονηρούς και δύσκολους, της ένδοξης και άρτια εξοπλισμένης Ελληνικής Μεραρχίας. Τη Μεραρχία που, με την πρώτη απειλή της Άγκυρας, απέσυρε από την Κύπρο η λεγόμενη εθνική κυβέρνηση της χούντας! Επτά μόλις μήνες μετά την κατάλυση της Δημοκρατίας!
μερικά προσθετα στοιχεία και εδω ..>>>
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://garizo.blogspot.com/2009/04/blog-post.html
Στήν Κύπρο συντελείται μία διαχρονική πολιτική προδοσίας από τούς ελλαδίτες πολιτικούς της συμφοράς. Απλά κοιτάξανε να τά φορτώσουν όλα στή χούντα γιά νά τά κοιμησουν τόν ελληνικό λαό ο οποίος βρίσκεται καί αυτός διαχρονικά εν υπνώσει..
ΑπάντησηΔιαγραφή