Δρ Ευστάθιος Αβρααμίδης
Ο Α. Ντάουνερ δήλωνε πριν από λίγες μέρες, ότι για πρώτη φορά συμφωνήθηκαν τόσα πολλά από τους «δύο ηγέτες» μετά το 1974(ο ενθουσιασμός των κατά καιρούς Ντεσότων πρέπει να μας ανησυχεί). Δήλωσε επίσης στους «δύο ηγέτες» ότι αυτή η ευκαιρία ενδέχεται να είναι η τελευταία(άντε πάλι) και ότι φτάνει η ώρα του πάρε-δώσε. Οι δηλώσεις αυτές περιέχουν στοιχεία χρονοδιαγράμματος και εκβιασμού. Δεν καταλαβαίνω άλλωστε τι πάρε-δώσε θα γίνει, όταν μέχρι τώρα η μόνη που έχει δώσει είναι η πλευρά μας και όταν οι πτυχές που συζητιούνται είναι αυτές του σχεδίου Ανάν που έχει ήδη απορριφθεί από τον λαό. Ο Α.Ντάουνερ και (οι άγγλοι) ποντάρουν, ίσως, στην «ευελιξία» του Δ. Χριστόφια και στη παρουσία του Ν.Αναστασιάδη ο οποίος δέχεται ακόμα και τουρκικές εγγυήσεις. Προσθέστε σ’αυτό το σκηνικό την επιμονή όλων στο σχέδιο Αναν(ακόμα και του Ομπάμα) και σημειώστε επίσης τη δήλωση του Πίτερ Μίλετ ότι βρισκόμαστε κοντά σε λύση!! - ο Ύπατος Αρμοστής της Αγγλίας εδώ κι ένα χρόνο μας λέει (πριν από «τους κυπρίους για τους κυπρίους»), αυτό που πρόκειται να συμφωνηθεί. Την αισιοδοξία όλων αυτών των κυρίων, δεν την συμμερίζεται ο κυπριακός ελληνισμός τον οποίο και πάλι όπως το 2004, ντόπιοι και ξένοι, ούτε υπολογίζουν ούτε σέβονται. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ο λαός ετοιμάζεται να απορρίψει το νέο σχέδιο επειδή είναι ήδη πεπεισμένος ότι θα πρόκειται για το σχέδιο Ανάν, που ορθά αποκλήθηκε «σχέδιο με φέσι». Ο καθένας, άλλωστε, αντιλαμβάνεται ότι οι συνομιλίες αυτές, όπως διεξάγονται, ή θα καταλήξουν σε ναυάγιο ή σε κακή λύση.
Δεδομένων λοιπόν όλων αυτών των δηλώσεων από τους ξένους, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να παρουσιαστούν και να αναλυθούν στο λαό, όσα μέχρι τώρα συμφώνησε ή πρότεινε η πλευρά μας. Είναι χρέος εκείνων των (λίγων) πολιτικών που έχουν αίσθημα ευθύνης να το πράξουν. Τα ΜΜΕ(όσα δεν είναι μέσα προπαγάνδας) πρέπει επίσης να οργανώσουν συζητήσεις πάνω σ’αυτά τα καίρια θέματα. Ο λαός δεν πρέπει να μένει μεθοδευμένα στο σκοτάδι και να του παρουσιάζονται οι υποχωρήσεις ως πρωτοβουλίες. Κάποιες διαρροές, πάντως, που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν από λίγο καιρό, έδειξαν ότι η πλευρά μας αποδέχτηκε πολύ ανησυχητικές πτυχές, που δεν θα γίνουν αποδεκτές από τον λαό. Δεν έχει κανένα νόημα λοιπόν να τις συμφωνεί ο Πρόεδρος για να φέρει προ τετελεσμένων τον λαό σε ένα μελλοντικό δημοψήφισμα. Το έκανε ο Γ.Κληρίδης με ολέθρια αποτελέσματα (σχέδιο Ανάν). Ο σημερινός Πρόεδρος έχει δείξει μέχρι τώρα ότι είναι μεν καλοπροαίρετος, αλλά δεν σταθμίζει σωστά τα γεγονότα· έχει δώσει απεριόριστη και βλαπτική για την πλευρά μας στήριξη στον Ταλάτ και κάνει επιπόλαιους χειρισμούς και αδόκιμες δηλώσεις που δημιουργούν ανασφάλεια στους πολίτες. Πιστεύω ότι έχει εμπεδωθεί ανάμεσα στους πολίτες η άποψη ότι ο Δ.Χριστόφιας δεν έχει τη φιλοσοφία που απαιτείται για την ορθή διαχείριση του κυπριακού προβλήματος, και ότι, συνεπώς, δεν θα μπορέσει να οδηγήσει σε αποδεχτή λύση. Αυτή η πεποίθηση ενδυναμώνεται από την σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας που είναι η πλατφόρμα του «ναι» οι απόψεις της οποίας, άρα, τον εκφράζουν.
Επαναλαμβάνω: ο λαός πρέπει να έχει πληροφόρηση για το τι συμβαίνει στις συνομιλίες. Αυτή η πληροφόρηση δεν μπορεί να γίνει από τις ταυτισμένες με τους χειρισμούς του Προέδρου ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ. Περιμένουμε λοιπόν από ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Τι συμφώνησε μέχρι τώρα ο Δ. Χριστόφιας; Ποιος θα ενημερώσει τον λαό;
ΑπάντησηΔιαγραφήλαθος τιτλος.
ο σωστος ειναι...ποιος και με τι μουτρα θα ενημερωση τον λαο?
Η απουσία διαπραγματευτικών θέσεων του κ. Χριστόφια είναι δεδομένη και αποδεικνύεται από τη χρήση του βλακώδους όρου «εποικοδομητικές συνομιλίες» , που υιοθέτησε με εισήγηση της κας Μπακογιάννη και το Ελληνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτική.
Ο κ. Χριστόφιας «προσέρχεται» στις διαπραγματεύσεις με τον Ταλάτ, χωρίς καμμιά απολύτως συγκεκριμένη θέση στα κρίσιμα θέματα :
- των τουρκικών στρατευμάτων στα κατεχόμενα,
- των εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων,
- των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα,
- των εδαφικών ορίων ελέγχου κάθε πλευράς,
Μιλάει για «ενιαίο κράτος και κοινή ιθαγένεια», χωρίς να διευκρινίζει πώς το εννοεί. Δεν το διευκρινίζει, αλλά από την κριτική που άσκησε στον Τασσο Παπαδόπουλο σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είναι προφανές ότι οι συγκεχυμένες απόψεις του δεν απέχουν από εκείνες του σχεδίου Αννάν , φυσικά «καλλωπισμένες» και «εξευγενισμένες».
Από το άλλο μέρος ο Ταλάτ είναι σαφής και συγκεκριμένος:
-ανεξαρτησία της τουρκοκυπριακής κοινότητας [την οποίαν ονομάζει κράτος][state]
- καμμία αλλαγή στο υφιστάμενο πολιτικό – στρατιωτικό και οικονομικό καθεστώς στα κατεχόμενα και μάλιστα ιδία στο οικονομικό, οι όποιες αλλαγές να επιβαρύνουν αποκλειστικά την ελληνοκυπριακή πλευρά..
- - καμμιά συζήτηση επί διαμφισβητουμένων εδαφικών και περιουσιακών θεμάτων.
Τελικά λοιπόν τι διαπραγματεύεται ο ανεκδιήγητος κ. Χριστόφιας; Ο «καλός», ο «σοσιαλιστής», ο «φιλειρηνιστής» - σε αντίθεση με τον ‘κακό και αδιάλλακτο εθνικιστή» Τάσσο Παπαδόπουλο- κ. Χριστόφιας;
* * *
Ο κ. Χριστόφιας συσκοτίζει την όλη μεθόδευση με την αφειδώς και κατά κόρο χρησιμοποίηση της λέξης «συμφιλίωση», την οποίαν έχει αναγάγει σε αυτονομημένο ιδεολόγημα για να αποφύγει τη δέσμευσή του σε επίπεδο συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων.
Με τον τρόπο αυτό δεν αποδυναμώνει απλά, αλλά υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της ελληνοκυπριακή πλευράς για τους ακόλουθους λόγους:
πρώτον , διότι εξισώνει το βάρος των ευθυνών για την υφισταμένη διαίρεση της Μεγαλονήσου μεταξύ των δύο πλευρών, γεγονός , που οδηγεί εμμέσως πλην σαφώς στη δικαιολόγηση του «Αττίλα».
Ο κ. Χριστόφιας αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τη μεθοδευμένη εξώθηση των πραγμάτων σε σύγκρουση των δύο κοινοτήτων από τους Αγγλοαμερικανούς , που οδήγησαν σε μετωπική ρήξη, όπως σαφέστατα στοιχειοθετείται στο βιβλίο του Murdock «ο βιασμός της Ελλάδας»[εκδόσεις Παπαζήση] και πρόσφατα στο στο έξοχο βιβλίο του Άγγλου διαμεσολαβητή Martin Pachard “Getting it wrong”, Fragments of a Cyprus Diary 1964”[ εκδόσεις Bloomington]
δεύτερον , διότι ο κ. Χριστόφιας έχει πλήρως εγκαταλείψει τη γραμμή ότι το Κυπριακό είναι υπόθεση εισβολής και κατοχής και υιοθέτησε την τουρκική γραμμή ότι το κυπριακό είναι υπόθεση πολιτικής ισοτιμίας και προστασίας της τουρκοκυπριακής μειονότητας ,
τρίτον, διότι έχει «παγώσει» πλήρως το χαρτί της σύνδεσης της Κύπρου με την Ε.Ε. και των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων , που αυτό συνεπάγεται,
τέταρτον, διότι εσκεμμένα αφήνει αναξιοποίητα τα «ατού» που απορρέουν από τη ρητή και απερίφραστη υποστήριξη προς το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας από χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία κ.α. και επαιτεί την αγγλική άσκηση επιρροής προς την τούρκικη πλευρά για να ευοδωθούν οι «συμφιλιωτικές συνομιλίες»……..
Αντίθετα ο κ. Χριστόφιας προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες - συνειδητά ή ασυνείδητα αδιάφορο- στους αντιπάλους του κυπριακού ελληνισμού :
- Στους Τούρκους γιατί, πέραν όλων των άλλων, τους επιτρέπει να εκτονώνουν σε μεγάλο βαθμό τη βαθύτατη κρίση του πολιτικού τους συστήματος με την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο Κυπριακό.
- Στους Αμερικανούς , διότι τους εμφανίζει ως ειρηνοποιούς στη Μέση Ανατολή.
- Στους Άγγλους , διότι τους αφήνει περιθώρια να εξακολουθούν να επιδιώκουν αυτό που πάντοτε επεδίωκαν : Τη μεταβολή ολόκληρης της Κύπρου σε ελεγχόμενο από αυτούς προτεκτοράτο.
* * *
Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ. Χριστόφιας είναι ο ολετήρας σε βάρος των συμφερόντων του κυπριακού ελληνισμού.
Σε τελευταία ανάλυση αφήνει ανοικτά πόρτες και παράθυρα για να γίνουν οι Τούρκοι αδιαμφισβήτητοι ρυθμιστές όχι μόνον του κατεχομένου τμήματος , αλλά ολόκληρης της Κύπρου, αναγκάζοντας τον κυπριακό ελληνισμό σε κατάθεση όπλων, παραίτησης και φυγής.
Η πρότασή του για μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα πρώτο βήμα, θα ακολουθήσουν και άλλα «καλής θέλησης» αν δεν ξεσηκωθεί ο κυπριακός λαός όπως έκανε με το δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 και δεν ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή, που έχει χαράξει ο πολύς κ. Χριστόφιας.
----- . -------
Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2008
Βασίλη Φίλια, Καθηγητού, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου
..Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η σημαίνει, πρώτ’ απ’ όλα, την πίστη σε αυτήν. Την ακράδαντη κι ανέκπτωτη πίστη ότι είναι η νομιμότερη και η υπέρτατη προσδοκία και δικαίωμα και καθήκον. Την πίστη ότι, με την ευψυχία στα έργα και στην επιμονή τους, οι αναστάσιμες δυνάμεις μπορούν να την καταστήσουν εφικτή. Η φρικτή, απαξιωτική, προσβλητική και θλιβερή πείρα και γνώση του συνεχιζόμενου Γολγοθά και της διαρκούσας 35 χρόνια Σταύρωσης το μαρτυρεί: Η υποταγή στους σταυρωτήδες, οι συμβιβασμοί με τα σχέδια των Πιλάτων, η συνάφεια κι η συνδιαλλαγή με τις Κουστωδίες και τους Κεντυρίωνες, δεν οδηγεί, αλλ’ απαγορεύει την Ανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ Α Λ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, λοιπόν, σημαίνει και προϋποθέτει και χρειάζεται, εμπράκτως υλοποιούμενη, τη γρανιτένια κι αδαμάντινη πίστη του λαού ότι είναι ο ίδιος αναστάσιμος. Άξιος, πρόθυμος και ικανός για το πιο υπέρλαμπρο Πάσχα των Ελλήνων, την απελευθέρωση της Κύπρου.
Οσο για τον Χριστόφια και του οπαδούς ανάλογων σχεδίων ΑΝΑΝ το όχι θα επαναληφθεί γιατί τι κιαν περάσαν 35 χρόνια η Ρωμηοσύνη πάντα θα είναι πιστλη στο απελευθερωτικό καθήκον.