28/4/09

O Ναμπούκο, ο Πούτιν και η "εκτέλεση" ενός Έλληνα διπλωμάτη


Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Πριν τρία χρόνια, ο Πρόεδρος της ΓΚΑΖΠΡΟΜ Αλεξέι Μίλερ ήρθε στην Αθήνα για να μας πει ότι, όταν τελειώσει η τωρινή σύμβαση για το αέριο, θα προμηθεύονται όλες τις ποσότητες μέσω Τουρκίας. Ο Μεσούτ Γιλμάζ, σε συμμαχία με την ιταλική ΕΝΙ, είχε φροντίσει να κατεβάσει έναν υποθαλάσσιο αγωγό μέσω Ευξείνου Πόντου, ανακουφίζοντας τους Ρώσους από το ουκρανικό made in USA εμπόδιο. O Γιλμάζ πλήρωσε την «αποκοτιά» του, η Τουρκία όμως απέκτησε τον αγωγό. Οι ρωσοτουρκικές σχέσεις, και με τους ισλαμιστές και με τους κεμαλιστές, έπιαναν ιστορικό ζενίθ.
Μερικούς μήνες αργότερα, η Ντόρα Μπακογιάννη κουβέντιαζε με την παρέα της στο ξενοδοχείο Μεζντουναρόντναγια της Μόσχας. Κάποιος, γνώστης των συνομιλιών Μίλερ, τη ρώτησε: «Γιατί δεν φτιάχνετε έναν αγωγό αερίου παράλληλο του Μπουργκάς/Αλεξανδρούπολη;». Η Υπουργός έδειχνε τότε να ενδιαφέρεται κυρίως για το θαλασσίως μεταφερόμενο υγροποιημένο και πεπιεσμένο αέριο.
Η ιδέα όμως τράβηξε την προσοχή του Κώστα Καραμανλή και του Κάρολου Παπούλια. Το ίδιο και του δραστήριου Ρώσου Πρέσβη Αντρέι Βντόβιν, που αναζητούσε εκείνη την εποχή «υλικό» περιεχόμενο για τον τόσο παθιασμένο, πλην «πλατωνικό» έρωτα της Ελλάδας με τη Ρωσία, έψαχνε να μετασχηματίσει την ιδεολογική σε στρατηγική σχέση. Από όλα αυτά γεννήθηκε η ιδέα του αγωγού Σάουθστρημ, ενός από τους στρατηγικότερους στον κόσμο. Παρακάμπτει και την Ουκρανία και την Τουρκία, επιτρέποντας τον απευθείας εφοδιασμό της Ευρώπης με ρωσικό αέριο. Και φυσικά παρακάμπτει και τον υπόγειο αμερικανικό πόλεμο, δια του «τηλεχειρισμού» της Νέας Ευρώπης
Εκτός του Σάουθστρημ, μπήκε στα σκαριά και ένα πρόγραμμα εξοπλιστικής συνεργασίας.
‘Όταν έμαθαν τα νέα, στην Ουάσιγκτον χτύπησε συναγερμός σε Πεντάγωνο, Στέητ Ντηπάρτμεντ, CIA και NSC. Ο αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα Τσαρλς Ρις ήταν ο πρώτος που την πλήρωσε: Μετατέθηκε δυσμενώς στη Βαγδάτη, σε θέση αναντίστοιχη με τον βαθμό του. Στη συνέχεια άρχισε η κάθε είδους και μορφής επίθεση εναντίον των προσώπων-φορέων και οπαδών της ελληνορωσικής προσέγγισης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (Σόρος, Μπρεζίνσκι κλπ.) χαρακτήρισαν την Ελλάδα και τον Παπαδόπουλο στην Κύπρο «Δούρειους ‘Ιππους» της Ρωσίας. Την ίδια ώρα ο Πούτιν παρασημοφορούσε τον ‘Ελληνα Υπουργό Ανάπτυξης Δημήτρη Σιούφα και τον Πρέσβη του στην Αθήνα, σε μια σαφή εκδήλωση της μεγάλης σημασίας που απέδωσε στον Σάουθστρημ και στην όλη συνεργασία με την Ελλάδα.
Αν για την Αθήνα, η ελληνορωσική προσέγγιση είναι η μόνη σήμερα διαθέσιμη σοβαρή εναλλακτική πολιτική απέναντι στις αμερικανικές πιέσεις και την υποστήριξη της Ουάσιγκτον προς την ‘Αγκυρα, αν είναι ζήτημα στοιχειώδους εθνικής ασφάλειας να μην εισάγει όλο το αέριό της από έναν δυνητικό έστω αντίπαλο, όπως η Τουρκία, και να διαφοροποιήσει κάπως τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς της, για την Αμερική τα πολλά «πάρε-δώσε» με τη Μόσχα είναι casus belli. Τη διαχρονική «στρατηγική εξίσωσή» μας την διατύπωσε από το 1844 ο Βρετανός Πρέσβης Σερ Λάιονς, σε ένα υπόμνημα: «Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός. Η Ελλάδα θα είναι είτε ρωσική, είτε αγγλική. Κι αφού δεν πρέπει να είναι ρωσική, θα είναι αγγλική». Το ενδεχόμενο να υπάρξει μια στενότερη ελληνορωσική σχέση προκαλεί πάντα σχεδόν υστερία σε Αμερικανούς, που συχνά μας κατατάσσουν σε έναν όχι φιλικό «ορθόδοξο» κόσμο!
Ο Καραμανλής είχε δίκηο στη ρώσικη πολιτική του –πολιτική σχεδόν φορσέ για τη χώρα. Αλλά το παιχνίδι είναι «χοντρό» και πρέπει να μπορείς να το παίξεις. Αν μη τι άλλο, πρέπει τουλάχιστο να συμφωνεί το … Υπουργείο Εξωτερικών σου! Η Κυρία Μπακογιάννη δεν ήταν αυτής της σχολής, όπως φάνηκε καθαρά στην περίπτωση της αντιβαλλιστικής άμυνας (και, λένε οι κακές γλώσσες, με τα τωρινά μπλεξίματα με Γεωργιανούς και Ρώσους στον ΟΑΣΕ). Η ελληνική κυβέρνηση ανοίχτηκε σε μια τολμηρή πολιτική, χωρίς καν την αναγκαία εσωτερική ενότητα και χωρίς ίσως να έχει ακριβώς προβλέψει τις συνέπειες.
Αντιμέτωπος με πίεση, ο Πρωθυπουργός έκανε δύο λάθη στο σκάκι, υποστηρίζουν συνεργάτες του: ξόδεψε το πολυτιμότερο μέρος του ηθικο-πολιτικού κεφαλαίου του, υπερασπιζόμενος μη υπερασπίσιμους “αξιωματικούς” (Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο), ενώ δεν υπερασπίστηκε αυτούς που υλοποιούσαν τις πολιτικές του, εκτιμώντας, εσφαλμένα, ότι η «θυσία» τους θα κατεύναζε το «θηρίο». Από τον Νοέμβριο, φάνηκε να αποδέχεται την εισήγηση του ΥΠΕΞ ότι έχει σημασία να τα φτιάξουμε με τον Ομπάμα και ας πάνε πίσω τα ρωσικά. Μάταια ο Ρώσος Πρέσβης ολόκληρο το φθινόπωρο, αναζητούσε απάντηση στο γιατί δεν προχωράνε οι εξοπλιστικές συμφωνίες. Οι αρμόδιοι δεν τούβγαιναν στο τηλέφωνο!!!… Κάμποσοι «αναλυτές» των media, που υμνούσαν την ελληνορωσική προσέγγιση, ανακάλυψαν ξαφνικά τη σημασία της «διαφοροποίησης» των πηγών ενεργειακής προμήθειας.
Μετά, άρχισαν οι αλλαγές στα πρόσωπα. Ο κ. Φώλιας, που, λένε οι κακές γλώσσες, δεν αντιλήφθηκε ακριβώς τι του είπε ο Πρέσβης Σπέκχαρτ «ανασχηματίστηκε» και στη θέση του μπήκε ο νεοφιλελεύθερος φίλος της Υπουργού Εξωτερικών κ. Χατζηγάκης, οπαδός των εναλλακτικών προς τον Σάουθστρημ αγωγών. Θεωρούμενος από πολλούς ως αρχιτέκτων της ελληνορωσικής σχέσης και από τους σοβαρότερους διπλωμάτες μας, ο Κωνσταντίνος Μπίτσιος πήρε μετάθεση δια προαγωγής από το διπλωματικό γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Πρέσβης στη Μόσχα κ. Κλης, συνταξιοδοτήθηκε.
Στη Μόσχα υπήρχε ακόμα ένας διπλωμάτης στον οποίο είχε ανατεθεί η στενή παρακολούθηση των ενεργειακών θεμάτων και έγραφε κάθε τόσο υπομνήματα για ενημέρωση της Αθήνας. Επρόκειτο μάλλον περί παράφρονος, αφού έκανε συστηματικά τη δουλειά του, την οποία φαινόταν και να αγαπάει, ενημερωνόταν για τη βιβλιογραφία και είχε και το θάρρος της άποψής του! Οι συνάδελφοί του είχαν εντυπωσιασθεί από την αναλυτικότητα των δεδομένων που παρέθετε στις εκθέσεις του και από την ποιότητα και διάρθρωση των επιχειρημάτων του, που, ως γνωστόν, δεν είναι το δυνατό σημείο ούτε του κράτους μας, ούτε καν των πανεπιστημίων μας. Κείμενά του δημοσίευσε επανειλημμένα το ΚΑΣ του ΥΠΕΞ στο δελτίο του, ενώ μια εξαιρετική εργασία του δημοσιεύτηκε επίσης στο περιοδικό «Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική» (τεύχος 10, Απρίλιος – Ιούνιος 2008). ‘Όπως μπορεί να διαπιστώσει είναι μία από τις ελάχιστες, καλύτερες και πιο τεκμηριωμένες εργασίες στα ελληνικά για ενεργειακά θέματα άμεσου, ζωτικού ελληνικού ενδιαφέροντος. Φυσικά, δεν είναι υποχρεωτικό ούτε να συμφωνήσει κανείς με τα συμπεράσματα του συγγραφέα, ούτε να τα ενστερνισθεί η πολιτική ηγεσία. Θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορούμεθα με εξίσου αναλυτικό τρόπο και τα επιχειρήματα των αντιπάλων της ελληνορωσικής προσέγγισης, που ελπίζουμε να μην εξαντλούνται στο «προσκύνα τους δυνατούς»! Μια αληθινή, δι’ επιχειρημάτων συζήτηση θα ήταν πολύ ωφέλιμη για την ελληνική εξωτερική και όχι μόνο πολιτική, μόνο που δεν συνηθίζεται! Τα σοβαρά κράτη όχι μόνο την ανέχονται, την επιδιώκουν και την προκαλούν.
Δεν είναι η ελληνική μέθοδος αυτή. Ο Πρέσβης στην Ουκρανία κ. Δημητρίου, ένας από τους αποδέκτες του τελευταίου αναλυτικού σημειώματος από τη Μόσχα, αποφάσισε ξαφνικά να του απαντήσει. Όχι, όπως φαίνεται, ανασκευάζοντας τα επιχειρήματα του συναδέλφου του, αλλά με πρωτοφανή υπονοούμενα, ότι δηλαδή ο συντάκτης γράφει πιο φιλορωσικά και από Ρώσο υπάλληλο! Ο συντάκτης του υπομνήματος του απάντησε με προσωπική επιστολή επιχειρηματολογώντας και υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, την οποία κοινοποίησε στους υπόλοιπους αποδέκτες. Το αποτέλεσμα ήταν, κατά τρόπο υπηρεσιακά πρωτοφανή, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου να τον καλέσει σε απολογία, με την κατηγορία της έλλειψης του προσήκοντος σε ανωτέρους σεβασμού, κατηγορίας που είναι περίπου είδος «ιδιώνυμου» για διπλωμάτη και μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην καριέρα του. Αντιθέτως, ουδείς ενόχλησε τον Πρέσβη κ. Δημητρίου, για τους τόσο ανοίκειους χαρακτηρισμούς του. Πέραν όμως της όποιας προσωπικής διαμάχης, η σημασία της υπόθεσης είναι άλλη: η κλήση σε απολογία του κύριου έλληνα διπλωμάτη που παρακολουθεί από κοντά τα ενεργειακά θέματα και υποστηρίζει με επιχειρήματα το επίσημο ελληνο-ρωσικό σχέδιο, στέλνει και ένα προφανές μήνυμα σε όλη τη διπλωματική υπηρεσία («ο ΣάουθΣτρημ είναι σε δυσμένεια και μην παραασχολείστε με αυτόν). ‘Οσο για τα επιχειρήματα περί Ρώσων πρακτόρων στο ελληνικό κράτος, τι να πει κανείς; Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί! Συνεργάτες της Κυρίας Μπακογιάννη επιμένουν ότι η Υπουργός δεν είχε ιδέα για την υπόθεση και καμμία ανάμειξη. Είμαστε υποχρεωμένοι να το δεχθούμε, αλλά κι έτσι αν είναι, καλό θα ήταν οι ανώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες και το περιβάλλον της Υπουργού να την προστατεύουν από ενέργειες που, έστω κακοβούλως, θα μπορούσαν να αποδοθούν σε χρήση αθέμιτων μέσων για να υπονομευθεί μια πολιτική.
Λέγεται ότι ο Πρωθυπουργός δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος όταν πληροφορήθηκε τα καθέκαστα. Αλλά παραμένει ασαφές το τι επιδιώκει τελικά ο κ.Καραμανλής με το «ένα βήμα μπρος, δύο πίσω» στα ελληνορωσικά. Μετά από μια περίοδο ταλάντευσης, αποφάσισε προχθές το μεσημέρι να πάει τελικά στην ενεργειακή διάσκεψη της Σόφιας, παρά την ματαίωση της παρουσίας εκεί του Βλαντιμίρ Πούτιν. Καλά πληροφοημένες πηγές σε Αθήνα και Μόσχα, υποστηρίζουν ότι ο Πούτιν δεν πάει γιατί η διάσκεψη κινδυνεύει να γίνει αμερικανική «φιέστα», υπό την κάλυψη της ατλαντικής πτέρυγας της Κομισιόν, υπέρ του αγωγού Ναμπούκο, ευθέως ανταγωνιστικού, όχι μόνο του ΣάουθΣτρημ, αλλά ακόμα και αυτού του Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία. Στη Σόφια θα μεταβεί ανώτερος αμερικανός αξιωματούχος, δεν θα εκπροσωπηθούν όμως σε πολιτικό επίπεδο, Γερμανοί, Ιταλοί και Γάλλοι. Η Γκαζπρόμ άρχισε στο μεταξύ λόμπυ διαμαρτυρόμενη γιατί η ΕΕ δεν χαρακτηρίζει προτεραιότητα τον ελληνο-βουλγαρο-ρωσικό αγωγό.
Ο αγωγός «Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία» είναι ανταγωνιστικός του Σάουθστρημ. Αλλά ο αγωγός Ναμπούκο, πέραν του παντελώς αντιοικονομικού του χαρακτήρα, είναι επίσης αγωγός που παρακάμπτει την Ελλάδα και αναβαθμίζει κολοσσιαία την Τουρκία. Αναδεικνύει έντονα τον ενεργειακό ρόλο της (αμερικανικής) Νέας Ευρώπης, εις βάρος της «Παλαιάς» και της Ρωσίας, διαιωνίζοντας την αμερικανική και εξωευρωπαϊκή εξάρτηση της Νέας. Οι αγωγοί χρησιμοποιούνται υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας και ευρωρωσικής συνεργασίας! ‘Εχουμε εθνικό συμφέρον, για να μην κακοκαρδίσουμε την Ουάσιγκτον, να υποστηρίξουμε εμμέσως τέτοια σχέδια; Γιατί αυτά που μπορεί να κάνει το τουρκικό κράτος με τους Ρώσους, τους ‘Αραβες ή τους Ιρανούς, δεν επιτρέπεται να τα κάνει η Ελλάδα;
Konstantakopoulos.blogspot.com

6 σχόλια:

  1. Ο Κωνσταντακόπουλος τιμά τη δημοσιογραφία και την αθάνατη ελληνική φυλή.
    Αυτό, για να μην χαρακτηρίζουμε τους δημοσιογράφους συλλήβδην με το χαρακτηρισμό "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", γιατί πιάνει κι αυτόν και τους άλλους έντιμούς δημοσιογράφους η μπάλα.

    Σάββας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τους έλλαδίτες δημοσιογράφους.

    Γιατι κάποιοι Κύπριοι Δημοσιογράφοι σε ότι αφορά το Κυπριακό Πρόβλημα (την κατοχή Κυπριακού εδάφους απο την Τουρκία) είναι το ίδιο εύστοχοι στα άρθρα τους , το ίδιο δυναμικοί, το ίδιο αποκαλυπτικοί.
    Δεν μας κάνει εντύπωση η αποκάλυψη για μια ακόμη φορά του ιδεολογικού δωσιλογισμού.
    Και το πηγαίνω και πιο πέρα.Ποιά η στάση της Αντιπολίτευσης και η αντίδραση της σε όλα αυτά?

    Δυστυχώς δεν έχει αρχή και τέλος το κουβάρι των ελλήνων (το ε με μικρό) υποτελών.

    Τελευταίο παράδειγμα η επισκεψη Μειμαράκη στις ΗΠΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ.
    ΜΑΘΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ.
    ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ Κε ΣΑΒΒΑ.
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.
    ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ. ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΩΝΥΜΟΙ ΚΑΙ... ΑΝΩΝΥΜΟΙ.
    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.

    ΕΠΩΝΥΜΩΣ:
    Π. ΑΛΕΙΦΕΡΗΣ
    ΜΗΧΑΝ. ΜΗΧ. ΕΜΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ σωστή ανάλυση όπως την βλέπω από την δική μου σκοπιά. Αλλά πριν βγάλουμε οριστικά συμπεράσματα για πολιτική «ένα βήμα μπρος και δύο πίσω» στο θέμα των αγωγών ας περιμένουμε τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα σε διάφορα θέματα που θα ανοίξουν το αμέσως προσεχές διάστημα και φυσικά εννοώ τις υποθέσεις διαφόρων σκανδάλων που απ’ ότι λένε πολλοί θα ανοίξουν έναν προς ένα. Αυτά τα θέματα φυσικά εκ πρώτης όψεως είναι άσχετα με τους αγωγούς και την Ελληνορωσική προσέγγιση. Αλλά αφορούν πολιτικά πρόσωπα και τάσεις μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Η αλήθεια είναι ότι για να υπάρξει εξωτερική πολιτική χρειάζεται στρατηγική ανάλυση της κατάστασης σε μακροχρόνιο επίπεδο και μια πολιτική ελίτ που πέρα από πρόσωπα και κόμματα θα αναγνωρίσει συλλογικά οφέλη για την πατρίδα και θα ακολουθήσει πολιτικές σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό το προαπαιτούμενο δυστυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Η πολυσυλλεκτικότητα των κομμάτων εξουσίας έχει φτιάξει μορφώματα που δεν μπορούν να αναλάβουν και να φέρουν σε πέρας με εμμονή στρατηγικούς σχεδιασμούς αν και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να υπάρχει ένα μίνιμουμ συνεννόησης που θα διαπερνούσε τα κόμματα σε κάποιες βάσεις που είναι κοινές μέσα στην ελληνική κοινωνία. Από την άλλη βέβαια η πολυδιάσπαση των κομμάτων ίσως και να φέρει την ακυβερνησία. Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό. Αλλά ελπίζω ότι σύντομα εγκυμονούνται αλλαγές μέσα στα μεγάλα κόμματα που θα φέρουν μια άλλη αντίληψη στο στρατηγικό σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής. Άλλωστε είναι και μια απαίτηση της ιστορίας. Μετά τα όσα έγιναν στην Τουρκία με την επίσκεψη Ομπάμα. Αν εξακολουθήσουμε στο ίδιο μοτίβο πραγματική αναβάθμιση της χώρας μας δεν μπορούμε να περιμένουμε. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας το καλύτερο που μπορεί μέσα στον κομματικό χώρο που βρίσκεται αλλά έχοντας πάντα κατά νου τις ανάγκες της χώρας μας που δεν ικανοποιούνται από την έως τώρα προσωπικές πολιτικές.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η μόνη αλλαγή στο εσωτερικό των κομμάτων και ως επακόλουθο στην αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής είναι μονόδρομος, ήγουν, ακόμα πιο μέσα το κεφάλι στο φούρνο, ακόμα πιο πολύ εσωστρέφεια ακόμα περισσότερη αμερικανοτουρκοκρατία και χρήση των καλύτερων μυαλών μας για το πώς θα επεξεργαστούν επικοινωνιακά την πανωλεθρία ώστε να έρθει εύπεπτη στον λαό.
    ΙοΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΑΤΑΙΒΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ.
    ΣΟΥΤΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΘΟΔΩΡΑ, ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΠΑΝΩ ΣΟΥ.
    ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΑΛΟΓΟ.
    ΝΟΜΙΖΩ ΠΑΙΔΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ.
    ΞΕΔΟΝΤΙΑΣΜΕΝΟΣ ΤΙΓΡΗΣ ΕΙΝΑΙ.
    ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΞΑΝΑΔΩΘΕΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΤΙΝΑΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΕΙΚΟ.
    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΛΙΓΟΣ.
    ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΙΣΕΙΣ ΟΛΟΥΣ.
    ΔΕΝ ΘΕΣ ΟΜΩΣ ΕΝΕΡΓΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ.
    ΚΥΡΙΕ ΣΑΒΒΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙ ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΦΟΡΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
    ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΑΜΟΓΙΑ ΠΟΥ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ.
    ΑΣΦΑΙΡΑ ΠΥΡΑ ΛΟΙΠΟΝ.
    ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ.
    ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ: " ΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ";
    ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΙ ΑΥΤΟΣ.
    ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΝΤΟΥ.
    ΜΗΝ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΨΙΛΑΣΜΕΝΟΣ ΠΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.