Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ήταν Σμηναγός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας που σκοτώθηκε στις 23 Μαϊου 2006.Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Τα συντρίμμια του αεροπλάνου βρέθηκαν λίγο αργότερα επιβεβαιώνοντας το τραγικό αυτό συμβάν.Ο σμηναγός ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών αντίστοιχα.Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλιο αρετής και αυτοθυσίας.Στις 23 Μαίου 2007, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.
από την Wikipedia,koukfamily.blogspot.com
αναρωτιεμαι ποιος ειναι ο πραγματικος υπευθυνος της δολοφονιας του Ηλιακη.
ΑπάντησηΔιαγραφήο τουρκος πιλοτος η η πολιτικη ηγεσια που με την σταση της χρονια τωρα στα εθνικα θεματα φοβαται να υπερασπισει τον εθνικο χωρο και ξοδευουμε πολιτιμο εμψυχο και αψυχο υλικο?
να πατε στα παιδια του Ηλιακη και να τους εξηγησετε οτι ο πατερας τους δολοφονηθηκε απο δικη σας ανικανοτητα,δειλια,ανεπαρκεια.
και σημερα που η βουλη ειναι κλειστη ειναι μια χρυση ευκαιρια για εσας, για ολους εσας,να μεινετε σπιτι σας και να μην ξαναγυρισετε πισω.
δεν εχει τιποτα αλλο πλεον να κλεψετε.
Εκει που πηγε ο Κωστας, δεν περιμενει από μας να τον φωναζουμε ΑΘΑΝΑΤΟ. Είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Αλλα κι εμεις δεν περιμενουμε τη συγνωμη των Τουρκων που τον εφαγαν με μπαμπεσια. Γιατι αυτή η συγνωμη μας ατιμαζει.
Τα χερια του Ηλιακη, τα χερια των δεκαδων Ηλιακηδων και των συντροφων τους που χρονια τωρα κοκκινοβαφουν το Αιγαιο, ηταν δεμενα.
Δεν τα εδεσαν οι αντιπαλοι, γιατι αυτοι δεν ειχαν τα κοτσια ουτε καν να τα πλησιασουν.
Τα εδεσαν οι «δικοι». Τα δεσαν οι ηγετες μας. Αυτοι μπορεσαν να τα δεσουν, γιατι οι Ηλιακηδες τους τα προσεφεραν. Τους τα εμπιστευτηκαν. Τους ειπαν «παρτε τα χερια μας κι αυτό που ξερουμε να κανουμε καλα, βαλτε από διπλα τη θεληση και την αποφασιστικοτητα σας, τα σχεδια και την ανοθευτη εθνικα διπλωματια σας, και παμε μαζι να κανουμε αυτό που ορκιστηκαμε και οι δυο. Να κραταμε γαλανο το Αιγαιο μας, να κραταμε γαλανη την Ελλαδα»
Αυτό ειπαν οι Ηλιακηδες…
Κι αυτοι, οι «προικισμενοι», οι γεννημενοι με το χαρισμα να είναι ηγετες, τα πηραν τα χερια των Ηλιακηδων και τα δεσαν. Τα χερια που δεν τολμησαν ν αγγιξουν οι αντιπαλοι, τα δεσανε οι φιλοι. Οι πολιτικες των φιλων… Οι επιλογες των φιλων… και δη των ηγετων.
Κι ετσι το Αιγαιο κοκκινιζει καθημερινα. Μαζι του κοκκινιζει και η Ελλαδα. Από το αιμα των Ηλιακηδων κοκκινιζουν και τα δυο.
Μονο τα προσωπα εκεινων που θα πρεπε να κοκκινιζουν από ντροπη δε λενε να κοκκινισουν. Παραμενουν πιο κιτρινα κι απ το θανατο κι εχουν το βλεμμα στραμμενο χαμηλα, γιατι δεν εχουν τη δυναμη να κοιταξουν αυτό το λαο στα ματια.
Γιατι αναζητησαν το ευκολο καταφυγιο πισω από τη λογικη του «ο σκοπος αγιαζει τα μεσα».
Οι Ηλιακηδες όμως δεν αγιασαν γιατι καποιοι τους αντιμετωπισαν ως «μεσα» και μαλιστα αναλλωσιμα αφου πρωτα φροντισαν να ξεχασουν εντελως το σκοπο.
Οι Ηλιακηδες αγιασαν γιατι αγαπησαν την Ελλαδα με την καρδια τους και με το αιμα τους.
Γιατι αν και ειχαν τα χερια δεμενα δε λουφαξαν.
Γιατι τιμησαν την ψυχη τους, τον τοπο που τους γεννησε, και μ ένα μαγικο τροπο τιμησαν κι ολους εμας.
Μηπως θα πρεπει καποια στιγμη κυριοι…
Αυτος ο λαος το ονομα του οποιου ορκιστηκατε να υπηρετειτε…
Αυτος ο λαος που φορολογειται βαναυσα, που καταληστευεται καθημερινα, που ειχε την ατυχια να καταδυναστευεται ποικιλοτροπα από ένα κρατος που ξερει να του φερεται (αυτου του λαου) σαν τον Κρονο που τρωει τα παιδια του…
- Μηπως θα πρεπει τελικα αυτος ο λαος καποια στιγμη να μαθει πως χανονται κάθε φορα οι Ηλιακηδες?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ακριβως ειδε ο Αιγυπτιος πιλοτος κατά τη διαρκεια της πτησης του?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ειδε το πληρωμα του εμπορικου καραβιου που ποτε δεν εφτασε στον Πειραια?
- Μηπως θα πρέπει καποια στιγμη σ αυτά τα δεκαδες «μηπως» ν απαντησετε αμεσα, υπευθυνα και κυριως …αληθινα?
Αυτό το λαο, στο ονομα του οποιου και για λογαριασμο του οποιου υποτιθεται...
http://ellinikoforum.blogspot.com/
Ω ξείν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τάδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
ΑπάντησηΔιαγραφή115 ΠΤΕΡΥΓΑ ΜΑΧΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή343 ΜΟΙΡΑ "ΑΣΤΕΡΙ"
ΧΑΝΙΑ, ΑΚΡΩΤΗΡΙ.
ΚΡΗΤΗ...
(ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ)
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ "ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ"!
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Π. ΑΛΕΙΦΕΡΗΣ
Αιέν Υψικρατείν 343
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δεν τον θυμήθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν τρία χρόνια από τότε που σκοτώθηκε ή καλύτερα δολοφονήθηκε ο πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, Κώσταντίνος Ηλιάκης.
Πέθανε για τη πατρίδα, και έσβησε. Πέθανε για τη πίστη του, προσπαθώντας να διώξει τους βάρβαρους που εισήλθαν στον Ελληνικό εναέριο χώρο. Θυσιάστηκε για όλους εμάς ο Έλληνας πιλότος, ενώ αμειβόταν με μισθό πείνας. Αποφάσισε να χαθεί στους ουρανούς και όχι να αγκαλιάζει τα παιδιά του.
Τρία χρόνια μετά ξανά…τον ανταμείψαμε.
Κανείς δεν τον θυμήθηκε. Κανείς δεν ρώτησε αν η σύζυγος και τα ορφανά παιδιά του έχουν την ανάγκη μας. Τα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκαν σε αυτόν, αλλά προτίμησαν να ασχοληθούν με τον αστυνομικό που έσκισε – όπως εκείνοι λένε – σελίδα από το κοράνι. Οι πολιτικοί της χώρας συνέχισαν να τσακώνονται για τα «πράσινα παπαγαλάκια» αλλά και για το…δίλλημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Δεν σε θυμήθηκε κανείς Κωνσταντίνε Ηλιάκη. Και ξέρεις γιατί;
Γιατί δεν σε λέγανε ΙΣΜΑΗΛ.
Λουκάς / www.nationalpride.wordpress.com
Από το βιβλίο του Ίωνα Δραγούμη "ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ" και κεφάλαιο "ΣΩΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ!":
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πρωί σηκώθηκε ο Αλέξης με την επιθυμία να διαβάσει Πλάτωνα. Πήρε την παλιά μεγάλη στερεότυπη έκδοση που είχε και την άνοιξε στο "Συμπόσιο".Μόλις όμως άρχιζε να διαβάζει, του πέρασε από το νου πως σ'ένα χωριό του κάμπου είχαν σφάξει δυό μέρες πριν οι Βούλγαροι έναν αντρειωμένο προεστό,κ'έπρεπε να μπει στη θέση του κάποιος καλός, που ν'αντιστέκεται και αυτός στους Βουλγάρους. Χωρίς δισταγμό άφησε τον Πλάτωνα και βγήκε να τελειώσει αυτή τη δουλειά.Έτσι ήταν και ο σμηναγός Ηλιάκης, Αντρειωμένος! Και χρέος όλων υμών είναι να των θυμόμαστε και να βάζουμε άλλους Αντρειωμένους στην θέση του.
Μέλος της οικογένειάς μου είναι πιλότος. Και κάθε φορά που άκουγα έκτακτό δελτίο ειδήσεων έτρεμα! Δεν του το είπα ποτέ, για να μην τον ταράξω και λυγίσει σε κάποια κρίσιμη στιγμή. Τον θέλω Αντρειωμένο εκεί έξω στο Αιγαίο.
Σμηναγέ Ηλιάκη, τιμή και δόξα, αθάνατος!!
Aγαπητέ Κυριάκο , άπαντες γνωρίζουμε τι συνέβει.Αλλωστε υπάρχει σε βίντεο το όλο συμβάν. Συμφωνώ σε όλα μαζί σου όπως και με τον Μάνο. Η ιστορία του τόπου μας κοσμείται απο πολλούς σαν τον Ηλιάκη.Η ανάρτηση εξυπηρετούσε , (όπως και όλες οι αναρτήσεις που αναφέρονται σε τέτοια γεγονότα) ένα και μόνο ένα σκοπό. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ , ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ. Σε καιρούς χαλεπούς που η μνήμη συμφέρει πολλούς να είναι επιλεκτική πρέπει να δοθεί η μάχη ενάντια στην λήθη και στην παραχάραξη. Ειναι εθνική επιταγή και εθνική ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα Σάββα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι όμως άσκοπο να αισθάνεται κανείς την ανάγκη κάποιες στιγμές να φωνάζει δυνατά κάποια πράγματα. Έστω και με τρόπο που δείχνει οργισμένος (ενδεχομένως και να την δικαιούται αυτή την οργή).
Ισως γιατί πρέπει σε κάποιους να θυμίζουμε, πως η μνήμη μας δεν εξαντλείται απλά στην επετειακή αποτίμηση των γεγονότων, αλλά επεκτείνεται και σε μια αυτοτροφοδοτούμενη οργή για άθλιες τακτικές και επιλογές που πονάνε.
Και όντως πονάνε όταν βλέπει κανείς πως οι εθνικές "κόκκινες γραμμές" διαγράφονται...
εθνικές προτεραιότητες να μη συνθέτουν ένα μίνιμουμ αδιαπραγμάτευτο πλέγμα στόχων και επιδιώξεων...
εθνικός βηματισμός να μην προσδιορίζεται...
οι πολιτικές δυνάμεις να μην ομονοούν στα αυτονόητα και επιβεβλημένα... κλπ κλπ κλπ.
Είναι πράγματα που και διαφορετικά από μένα τα βίωσες, και σαφώς καλύτερα από μένα τα έχεις στο μυαλό σου.
Το σίγουρο είναι πως κάποιες στιγμές αισθάνεται κανείς την ανάγκη να πεί έστω και μόνο τη λέξη "α'ισχος" που από μόνη της λέει πολλά.
Αλλά όταν κάποιοι αρνούνται ακόμη και τον "κώδικα της αγανάκτησης" να μεταφράσουν, τότε αισθάνεσαι την ανάγκη να προσδιορίσεις αυτό το "αίσχος" και μ ένα γιατί.
Σ ευχαριστώ πάντως για την χρήσιμη επισήμανση.
Το σημείωμα μου πάντως είχε και συνέχεια. Δε χωρούσε ως σχόλιο και έτσι άφησα τη διεύθυνση του blog για όποιον θα ήθελε να το δει στο σύνολό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθάνατος.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=0KZfOCEEQAI&feature=PlayList&p=E40B183EAB6D6190&index=14
Νήμα
..πως η μνήμη μας δεν εξαντλείται απλά στην επετειακή αποτίμηση των γεγονότων, αλλά επεκτείνεται και σε μια αυτοτροφοδοτούμενη οργή για άθλιες τακτικές και επιλογές που πονάνε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Κυριάκο, καμιά τακτική και καμιά επιλογή δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει στον Ελλλαδικό χώρο, χωρίς να καταγραφεί και να αναλυθεί.Οχι μόνο αυτό αλλά έχουν επισημανθεί οι αντιδράσεις των εμπλεκομένων φορέων κιας είναι διαμετρικά αντίθετες. Για αυτούς τους λόγους η παράθεση δεν ήταν δεν είναι και δεν θα είναι μια επετειακή αποτίμηση. Η οργή είναι δίκαιη γιατί πηγάζει απο αγνά πατριωτικά αισθήματα. Την δέχομαι και την αποδέχομαι.Θα σε παρακαλούσα όμως λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψην να με κρίνεις συνολικά και όχι αποσπασματικά.Προτιμώ την τακτική της ήρεμης δύναμης.
Σε ευχαριστώ
Αλλοίμονο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικα και δεν έκρινα. Αξιοποίησα απλώς την ευκαιρία και τη φιλοξενία στη σελίδα για να την εκφράσω αυτή την αγανάκτηση.
Φυσικά και δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ούτε σαν σκέψη η απαξίωση των λεγομένως σου. Απλώς θεώρησα πως είναι μια καλή βάση για να συμβάλω προσθέτοντας και μια άλλη πλευρά.
Και τέλος, φυσικά και δεν εξέλβα ως επετειακή την αναφορά στην αρχική δημοσίευση, θέλησα απλώς να τονίσω το πόσο σημαντικό είναι για κάθε επόμενη χρονιά που μας απομακρύνει από τα γεγονότα, να αντιστεκόμαστε κρατώντας ευλαβικά στη σκέψη και την ψυχή μας τα κορυφαία τους μηνύματα.
Και φυσικά συμφωνώ και ασπάζομαι τη δυναμική της ήρεμης δύναμης.΄Αφήνει σημαντικές παρακαταθήκες στον σκεπτόμενο αναγνώστη
Και πάλι ευχαριστώ και για το διάλογο και για τη φιλοξενία.
Πήγε "αδιάβαστος" άδειο φέρετρο κηδέψαμε και τρεις μέρες μετά η γνωστή χανούμ βεζυροπούλα ξελιγωνόταν στα από αυτί έως αυτί χαμόγελα με τον επιβήτορα κάνοντας βαρκάδα στον βόσπορο. Αυτοί είμαστε και μετά περιμένουμε να μας πάρουν στα σοβαρά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι καλά;;;ή τα έχω χάσει εντελώς;;;Ο τούρκος κατέπεσε μετά τον Ηλιάκη και τον περιμάζεψε ένα εμπορικό πλοίο.Αρνήθηκε να τον μεταφέρουν σε Ελληνικό Πολεμικό με την απειλή του πιστολιού του...και το πέτυχε...Κάνω λάθος;;;; Και μετά απορούμε γιατί δεν μας παίρνουν στα σοβαρά ...;;;Από την Θεσσαλονίκη Α.Λ
ΑπάντησηΔιαγραφή