Στρατόπεδά μας τα τζαμιά, σπαθιά μας οι μιναρέδες

Μήπως είδατε ποτέ τζαμί να έχει μετατραπεί σε εκκλησία; Εγώ δεν είδα. Ούτε στην Κύπρο, ούτε πουθενά αλλού. Αλλά είδα πολλές εκκλησίες που έχουν μετατραπεί σε τζαμιά. Και εσείς είδατε. Το Τέμενος Σελιμιγιέ στη Λευκωσία ήταν καθεδρικός ναός, όχι τζαμί. Ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας.
Φτιάχτηκε από τους Λουζινιανούς. Μετά την κατάκτηση του νησιού από τους Οθωμανούς, πρόσθεσαν δύο μιναρέδες στο ναό και το μετέτρεψαν σε τζαμί. Πρώτα το αποκάλεσαν «Το Τέμενος της Αγίας Σοφίας». Ύστερα «Το Τέμενος Σελιμιγιέ». Είναι το πιο μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της Κύπρου.Και το Τέμενος του Λαλά Μουσταφά Πασά στην Αμμόχωστο ήταν καθεδρικός ναός και όχι τζαμί. Είναι ένα από τα αριστουργήματα του γοτθικού ρυθμού. Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Νικολάου. Κτίστηκε μεταξύ των ετών 1294 και 1312. Μετά τη Λευκωσία, λένε, η στέψη των Λουζινιανών βασιλιάδων γινόταν και εκεί. Οι Οθωμανοί πρόσθεσαν έναν μιναρέ στον καθεδρικό ναό και το μετέτρεψαν σε τζαμί. Αυτά είναι τα πιο γνωστά παραδείγματα εκκλησιών που μετατράπηκαν σε τζαμιά.
Την παράδοση αυτή των Οθωμανών συνέχισε αργότερα και η Τουρκική Δημοκρατία. Μετέτρεψε σε τζαμιά και πολλές εκκλησίες εδώ μετά την κατάκτηση του μισού νησιού το 1974. Λένε ότι 28 από τα 182 μας τζαμιά είναι εκκλησίες που μετατράπηκαν σε τζαμιά. Αλλά δεν μας φτάνουν αυτά. Τώρα ανεγείρονται ακόμη 16 νέα τζαμιά, λένε. Βρίσκονται υπό ανέγερση τα εννιά από αυτά, ενώ περιμένουν στη σειρά και τα άλλα επτά. Σύμφωνα με την Προεδρία Θρησκευτικών Υποθέσεων, αυτό οφείλεται σε μεγάλη «ανάγκη».
Τι είπαμε; Η Τουρκία διεξάγει δύο μεγάλες επιχειρήσεις στην Κύπρο. Τον εκτουρκισμό και τον εξισλαμισμό. Φαίνεται παράξενο, έτσι δεν είναι; Ούτως ή άλλως Τούρκοι δεν είμαστε; Είμαστε. Αλλά όχι «πλήρως Τούρκοι». Όχι όπως τους Τούρκους στην Τουρκία δηλαδή. Μήπως δεν είμαστε μουσουλμάνοι; Είμαστε. Αλλά όχι όπως τους μουσουλμάνους στην Τουρκία. Θα συμπληρώσουν τις ατέλειές μας! Και θα πετάξουν όσα έχουμε επιπλέον. Τώρα αποκαλούμαστε «Τουρκοκύπριοι», έτσι δεν είναι; Κατά την άποψή τους, το «Κύπριοι» είναι επιπλέον σε αυτή τη λέξη. Όλοι πρέπει να αποκαλούνται μόνο «Τούρκοι»!
Κοιτάξτε πράγματα. Δεν υπάρχουν χρήματα. Η ανεργία βρίσκεται στα ύψη. Όλοι οι τομείς της οικονομίας έχουν καταρρεύσει. Και εμείς φτιάχνουμε τζαμιά. Φαίνεται πως δεν μας απέμεινε άλλη λύση από το να βρούμε καταφύγιο στον οίκο του Θεού. Δεν υπάρχουν τουρίστες στη χώρα. Φτιάχνουμε ξενοδοχεία. Δεν έχουμε ιατρικά μηχανήματα. Φτιάχνουμε τζαμιά. Όχι πολυκλινικές, νοσοκομεία και τέτοια. Ανεγείρουμε μιναρέδες. Γιατί; «Παρέστη μεγάλη ανάγκη». Από πού παρέστη αυτή η ανάγκη; Μήπως οι Τουρκοκύπριοι, που πηγαίνουν στο τζαμί μόνο από γιορτή σε γιορτή, έχουν δοθεί πλέον στο Θεό; Και δεν χωράνε στα τζαμιά;
Αχ καημένε λαέ μου, αχ. Αν το θαύμα ήταν δικό μας, ας πήγαινε στα κομμάτια. Αλλά δεν είναι. Ανήκει σε αυτούς που έρχονται απΆ έξω. Σε εκείνους που είναι πιο Τούρκοι και πιο μουσουλμάνοι από εμάς. Το «παρέστη ανάγκη» σημαίνει πως αυτοί έχουν πληθύνει και εμείς γίναμε λιγότεροι. Ενόσω πλήθαιναν αυτοί, αυξάνονταν και τα τζαμιά μας. Πλέον σε κάθε γειτονιά υπάρχει και ένα τζαμί. Και όλα πλέον είναι «με το όνομα του Αλλάχ που προστατεύει και ελεεί».
Το νότιο μέρος της Κύπρου έγινε Ευρώπη. Το βόρειο έγινε Τουρκία. Όπως η Κωνσταντινούπολη που βρίσκεται πάνω σε δύο ηπείρους. Από τη μια είναι Ευρώπη. Και από την άλλη η Ανατολία. Εκείνοι συνδέονται μεταξύ τους με μια γέφυρα. Εμείς χωριζόμαστε ο ένας από τον άλλο με οδοφράγματα. Η φωνή του μουεζίνη δεν γιατρεύει το χιλιόχρονο ντέρτι μας.
ΤΟΥ ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ ΠΟΛΙΤΗΣ