Η Τουρκία και οι Αρμένιοι

Στάθης Ευσταθιάδης
Πολλά γράφτηκαν και πολύ περισσότερα ειπώθηκαν για την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα στην Τουρκία και το γεγονός, με την ευκολία με την οποία καταλήγουν πολλοί Ελληνες σε συμπεράσματα, εμφανίστηκε περίπου ως υποταγή της Αμερικής στην Τουρκία. Εννοείται ότι και στην Τουρκία δεν έλειψαν εκείνοι που νόμισαν ότι ο αμερικανός πρόεδρος έφθασε στη χώρα τους για να κάνει δεκτά τα αιτήματά τους. Προτού όμως περάσει μήνας Ελληνες και Τούρκοι καλούνται να δουν την πραγματικότητα, η οποία είναι ότι ο πρόεδρος Ομπάμα πήγε στην Αγκυρα για να προωθήσει τα συμφέροντα της χώρας του. Κάτι που τότε γράφτηκε και σε αυτήν τη στήλη.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο το (αμερικανικό) Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε ότι θα παραχωρήσει δάνειο στην Τουρκία αλλά υπό τους όρους που το ίδιο καθορίζει, απορρίπτοντας τις προτάσεις του τούρκου πρωθυπουργού στον Ομπάμα. Ακολούθησε δεύτερη αμερικανική «χειρονομία». Η δήλωση του αμερικανού προέδρου για τη «γενοκτονία των Αρμενίων», την Κυριακή. Πρόκειται για κόλαφο κατά της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και νέα θρυαλλίδα στα αισθήματα των Τούρκων για την Αμερική. Το σημείωσε η έντονη τουρκική διαμαρτυρία στον αμερικανό πρεσβευτή.
Η Τουρκία ουδέποτε αναγνώρισε τις ευθύνες του οθωμανικού κράτους στη σφαγή ενάμιση εκατομμυρίου Αρμενίων το 1915, ιδιαίτερα δεν ανέχθηκε τον χαρακτηρισμό «γενοκτονία» και δεν έκρυψε την οργή της επειδή ο Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο κάθε χρόνο βγάζουν ψηφίσματα καλώντας την Αγκυρα να «αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων». Στην Αγκυρα, ο πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται ότι είχε υποσχεθεί στους τούρκους συνομιλητές του, ότι εφέτος δεν επρόκειτο να θίξει τα αισθήματα του τουρκικού λαού και θα απέφευγε να μιλήσει για γενοκτονία.
O πρόεδρος Ομπάμα τήρησε τον λόγο του. Δεν χρησιμοποίησε τη λέξη «γενοκτονία», φοβούμαι όμως ότι η Αγκυρα θα προτιμούσε να τη χρησιμοποιήσει αντί να ακούσει αυτά που δήλωσε ο Ομπάμα. Ιδού μερικά σημεία: «Κάθε χρόνο φέρνουμε στη μνήμη μας 1,5 εκατ. Αρμενίους που σφάχτηκαν είτε οδηγήθηκαν στον θάνατο τις τελευταίες ημέρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Σφαγή τους πρέπει να μας μείνει ζωντανή στη μνήμη, όπως ζει στις καρδιές μας ο αρμενικός λαός. Ιστορικά γεγονότα που δεν λύνονται αποτελούν μέγα βάρος. Καθώς τα τρομερά γεγονότα του 1915 μας θυμίζουν την απάνθρωπη συμπεριφορά ανθρώπου προς άνθρωπο, η επανεξέταση του παρελθόντος εμπεριέχει την ισχυρή υπόσχεση για συμβιβασμό (...) Προσωπικά ενδιαφέρομαι ανέκαθεν για μια πλήρη, ειλικρινή και δίκαιη αναγνώριση των γεγονότων και ο καλύτερος τρόπος επίτευξης αυτού του στόχου για τον αρμενικό και τον τουρκικό λαό είναι να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα του παρελθόντος ως μέρος των προσπαθειών τους να πάνε μπροστά».
ΒΗΜΑ