«Αυτός ήταν ο Λάμπρος, ο γιος μου...»

«Εκείνο το καυτό καλοκαίρι του 2007, στάθηκε πολύ συγκλονιστικό για τους όπου γης Έλληνες. Τεράστιες εκτάσεις από δάση, αλλά και γεωργικές καλλιέργειες, γίνονταν μέσα σε λίγα λεπτά παρανάλωμα του πυρός. Τα ζωντανά, άγρια και ήμερα, μάταια τρέχανε αλαφιασμένα να σωθούν. Η πύρινη λαίλαπα κατάκαιγε στο διάβα της τα πάντα. Για την αποτροπή της καταστροφής έσπευσαν να συμβάλουν από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Από αυτή τη συλλογική προσπάθεια η Κύπρος δεν μπορούσε να απουσιάσει.

Οι γονείς του Λάμπρου Νικητόπουλου, παρά τα χρόνια που βαραίνουν την πλάτη τους, δεν ξεχνούν ούτε στιγμή το γιο τους, που έφυγε με τέτοιο καλπασμό, οδεύοντας προς το θάνατο. Στη φωτογραφία διακρίνονται μπροστά, μαζί με μέλη της ΟΣΥΡΙΚ και άλλους. Δεσμούς αίματος έχει με την Κύπρο το Τσουράκι, ένα μικρό χωριό στην Αρκαδία.
Οι δεσμοί αυτοί επισημοποιήθηκαν με την τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Λάμπρου Νικητόπουλου, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στη μάχη της ΕΛΔΥΚ κατά την τουρκική εισβολή. Η τελετή πραγματοποιήθηκε στις 30 Μαΐου 2009 και σ’ αυτήν παρέστη και ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Η πρωτοβουλία για τη φιλοτέχνηση της προτομής ενός «άγνωστου», αλλά ηρωικού στρατιώτη ανήκει στην Οργάνωση Συνταξιούχων Υπαλλήλων του ΡΙΚ, σε συνεργασία με τους Δήμους Ανδρίτσαινας, Γόρτυνος και Είρας.
Πώς συνέβη αυτό; Τα στοιχεία του στρατιώτη που πολέμησε γενναία για απόκρουση των τουρκικών στρατευμάτων έγιναν γνωστά μέσα από μια άλλη τραγωδία, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της ΟΣΥΡΙΚ, Χριστάκης Καραγιώργης:
«Εκείνο το καυτό καλοκαίρι του 2007, στάθηκε πολύ συγκλονιστικό για τους όπου γης Έλληνες. Τεράστιες εκτάσεις από δάση, αλλά και γεωργικές καλλιέργειες, γίνονταν μέσα σε λίγα λεπτά παρανάλωμα του πυρός. Τα ζωντανά, άγρια και ήμερα, μάταια τρέχανε αλαφιασμένα να σωθούν. Η πύρινη λαίλαπα κατάκαιγε στο διάβα της τα πάντα. Για την αποτροπή της καταστροφής έσπευσαν να συμβάλουν από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Από αυτή τη συλλογική προσπάθεια η Κύπρος δεν μπορούσε να απουσιάσει.
Μέσα στους οικισμούς που οι Κύπριοι πυροσβέστες βοήθησαν να σωθούν από τη μανία της φωτιάς ήταν κι ο μικρός οικισμός Τσουράκι. Εκεί γνωρίσανε κι ένα γεροντάκο που τους κάλεσε για ένα κεραστικό στο φτωχικό του. Στην κουβέντα, τους είπε πως στην Κύπρο έχει κι αυτός ένα γιο. Ήτανε στην ΕΛΔΥΚ, τους είπε, και το χάσαμε κατά την τουρκική εισβολή του 1974. Ο τηλεοπτικός φακός που έφερε στα σπίτια μας τούτη τη σκηνή, στράφηκε σ’ ένα τραπεζάκι και εστιάστηκε στη φωτογραφία ενός λεβεντόπαιδου.
- Αυτός ήταν ο Λάμπρος μου. Ο γιος μου που χάσαμε στην Κύπρο, αχνομουρμούρισε ο γέροντας με καημό και με την ανάστροφη του χεριού του, έσπευσε να σκουπίσει ένα δάκρυ που αυλάκωσε το πρόσωπό του». Όπως ανέφερε ο κ. Καραγιώργης, ήταν μια πολύ ανθρώπινη στιγμή που συγκλόνισε όλους όσους την είδαν στην τηλεόραση. Όλοι έφεραν στη μνήμη τους ένα άλλο καυτό καλοκαίρι. Εκείνο του 1974. Τότε ήταν που το ξενοκίνητο πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και η κατάλυση της δημοκρατίας δημιούργησαν τις συνθήκες για την πραγματοποίηση της από πολλού σχεδιαζόμενης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Η τουρκική πολεμική μηχανή βρήκε ελεύθερο πεδίο να δράσει. Η χουντοκρατούμενη Εθνική Φρουρά ήταν αδύνατο να αντιδράσει στοιχειωδώς. Εξάλλου, τα πολυβολεία στα παράλια της Κερύνειας, όπου πραγματοποιήθηκε η τουρκική απόβαση έχασκαν άδεια, τμήματα της Εθνικής Φρουράς είχαν κατευθυνθεί στην Πάφο για να κατασταλούν οι τελευταίες εστίες αντίστασης στο πραξικόπημα. Οι χουντικοί αξιωματικοί στο ΓΕΕΦ διαβεβαίωναν ότι η Τουρκία πραγματοποιούσε στρατιωτική άσκηση και γι’ αυτό καθυστέρησαν να δώσουν το σήμα για την εφαρμογή των σχεδίων άμυνας.
Πιο καλά συγκροτημένη, αλλά αριθμητικά πολύ μικρή ήταν η ΕΛΔΥΚ, η οποία δέχτηκε τις επιθέσεις από τον τουρκικό Στρατό.
Η μάχη για την κατάληψη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ ήταν από τις πιο πολύνεκρες κατά την τουρκική εισβολή. Σε εκείνη τη μάχη ήταν που σκοτώθηκε και ο νέος από το Τσουράκι της Αρκαδίας, ο Λάμπρος Νικητόπουλος του Ηλία.
«Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΣΥΡΙΚ, όταν είδαμε τη μορφή του παλικαριού αυτού στην τηλεόραση τον προπερασμένο Αύγουστο, πέραν από την οικονομική βοήθεια που στείλαμε στα πλαίσια της καθολικής προσπάθειας για ενίσχυση των πυρόπληκτων αδελφών μας στην Ελλάδα, αποφασίσαμε να τιμήσουμε στο πρόσωπο του Λάμπρου Νικητόπουλου όλα τα παιδιά της Ελλάδας που πέσανε ηρωικά για την ελευθερία της Κύπρου κατά την τουρκική εισβολή του Αττίλα στο νησί το 1974. Με εισφορές των μελών της ΟΣΥΡΙΚ οι καλλιτέχνες Θύμιος και Μάρω Πανουργία φιλοτέχνησαν την προτομή του παλικαριού».
Έτσι η Κύπρος, μέσω της ΟΣΥΡΙΚ, απέτισε φόρο τιμής στον ηρωικό νεκρό από την Αρκαδία, την περιοχή από την οποία ξεκίνησαν πριν 3500 χιλιάδες χρόνια για να εγκατασταθούν στην Κύπρο, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού στο νησί. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα, η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στο νησί ολοκληρώθηκε το 1200 π.Χ. Μάλιστα η πιο πρώιμη αποτύπωση της ελληνικής γλώσσας, της αρκαδικής διαλέκτου, που βρέθηκε στην Κύπρο, ανήκει χρονολογικά στον 11ο αιώνα π.Χ. και είναι χαραγμένη σε ένα χάλκινο οβελό που προέρχεται από αρχαίο τάφο στην Παλαίπαφο. Τώρα ακόμη ένα τεκμήριο των δεσμών Κύπρου και Αρκαδίας αποτελεί η προτομή του Λάμπρου Νικητόπουλου.

Τελετή αποκαλυπτηρίων
Στην τελετή των αποκαλυπτηρίων παρευρέθησαν ο υπουργός Άμυνας της Ελλάδας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο μητροπολίτης Τριφυλλίας καιΟλυμπίας Χρυσόστομος, ο πρέσβης της Κύπρου, Γιώργος Γεωργής, ο δήμαρχος Γόρτυνος, Κωνσταντίνος Μιχόπουλος, ο δήμαρχος Είρας, Ιωάννης Αδαμόπουλος, ο δήμαρχος Αδρίτσαινας, Τρ. Αθανασόπουλος, ο πρόεδρος της ΟΣΥΡΙΚ, Χριστάκης Καραγιώργης κ.ά.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Δεν ξεχνούμε τους ήρωες ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
Κυριακή, 07 Ιούνιος 2009 17:57 .Το όνομά του Νικητόπουλος Λάμπρος. Για την ακρίβεια, Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΥΓ) Λάμπρος Νικητόπουλος. ΗΡΩΑΣ. Αγνοείται στην Κύπρο από τις 16 Αυγούστου 1974. Υπέρ πίστεως και πατρίδος… Πριν λίγες ημέρες, έγιναν παρουσία πλήθους κόσμου, τα αποκαλυπτήρια της προτομής του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον οικισμό Τσουράκι, στα όρια των δήμων Γορτυνίας, Εΐρας και Ανδρίτσαινας, από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελο Μεϊμαράκη, τον υφυπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων Ανδρέα Λυκουρέντζο και τον βουλευτή και πρώην υπουργό Βύρωνα Πολύδωρα.
Κοντά μας οι Έλληνες της Κύπρου

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στη διάρκεια των πυρκαγιών που έπληξαν τα δάση μας το καλοκαίρι του 2007, Κύπριοι πυροσβέστες δραστηριοποιήθηκαν κοντά στον οικισμό, όπου και φιλοξενήθηκαν από τους κατοίκους. Εκεί, έμαθαν ότι υπάρχει κάτοικος του οικισμού, η τύχη του οποίου αγνοείται από το 1974. Μόλις έμαθαν την ιστορία που θα σας περιγράψουμε παρακάτω, ειδοποίησαν τον Τύπο της Κύπρου. Αποτέλεσμα: οι συνταξιούχοι υπάλληλοι του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ), ανέλαβαν την κατασκευή της προτομής και αντιπροσωπεία τους παρέστη μάλιστα και στα αποκαλυπτήρια, δίνοντας έναν πολύ συγκινητικό τόνο. Οι Έλληνες της Κύπρου μας, κοντά μας… Σημειωτέον ότι την εκδήλωση, όπου παρέστησαν εκατοντάδες πολίτες, ανέλαβαν από κοινού οι τρεις προαναφερόμενοι δήμοι της περιοχής.

Υπόδειγμα Έλληνα και στρατιωτικού

Ο ηρωικός συμπατριώτης μας, γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Σώστης Εΐρας του νομού Μεσσηνίας, που βρίσκεται κοντά στα όρια με τους νομούς Ηλείας και Αρκαδίας. Κατατάχθηκε ως κληρωτός οπλίτης την 27η Ιανουαρίου 1973, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Υγειονομικού (ΚΕΥΓ) και πήρε την ειδικότητα του νοσοκόμου. Την 14η Μαΐου 1973, προήχθη στο βαθμό του Δεκανέα και μετατέθηκε στο 210 Τάγμα Υγειονομικού. Στις 28 Δεκεμβρίου 1973, μετατέθηκε στην ΕΛΔΥΚ και έφτασε στην Κύπρο στις 14 Ιανουαρίου 1974. Τοποθετήθηκε στο Λόχο Διοίκησης της ΕΛΔΥΚ και στις 16 Αυγούστου 1974, εξαφανίστηκε μαχόμενος εναντίον των Τούρκων στα υψώματα νοτιοδυτικά του Στρατοπέδου της Δύναμης στη Λευκωσία. Στις 23 Δεκεμβρίου 1974 προήχθη από της εξαφανίσεώς του στο βαθμό του Έφεδρου Λοχία. Στις 16 Ιουλίου 2007, με Προεδρικό Διάταγμα και σε ειδική τελετή στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, του απονεμήθηκε το Αναμνηστικό Μετάλλιο Επιχειρήσεων Κύπρου, το οποίο και επιδόθηκε σε συγγενικό του πρόσωπο. Τον Δεκέμβριο του 2008, προήχθη αναδρομικά στο βαθμό του Έφεδρου Ανθυπασπιστή κατόπιν Προεδρικού Διατάγματος και σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3670/2008.

Υπέρ πίστεως και πατρίδος

Μετά τον πρώτο Αττίλα στην Κύπρο, ο Λάμπρος συνόδευσε πίσω στην Ελλάδα και στο 401 ΓΣΝ 40 τραυματίες της ΕΛΔΥΚ με πλοίο της γραμμής που εκτελούσε το δρομολόγιο Κύπρος-Πειραιάς-Ιταλία. Παρέμεινε στην Ελλάδα επί δεκαήμερο, περιμένοντας το πλοίο της γραμμής για την επιστροφή. Στη διάρκεια της παραμονής του, επισκέφθηκε το χωριό του. Εκεί, κάποιος του είπε: «δεν περιμένεις λίγο εδώ μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα κάτω;» Η απάντησή του, σύμφωνα με τους οικείους του, ήταν η εξής: «εγώ θα γυρίσω στην Κύπρο και τους Τούρκους δεν τους φοβάμαι. Εγώ λιποτάκτης δεν γίνομαι». Όντως, έφτασε στην ώρα του στην Κύπρο στις 13 Αυγούστου 1974 και προωθήθηκε από το λιμάνι της Λάρνακας, στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Την 14η Αυγούστου 1974, ξεκίνησε ο Αττίλας ΙΙ. Στις 16 Αυγούστου, ο Λάμπρος Νικητόπουλος εξαφανίστηκε μαχόμενος στα υψώματα νοτιοδυτικά του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, κατά τη διάρκεια της σύμπτυξης.

Η τελετή στο Τσουράκι

Ένα μουσειακό τυφέκιο Μ1, ίδιο σαν και αυτό με το οποίο ο υιός τους πολέμησε και τίμησε στην Κύπρο, έδωσε δώρο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Μεϊμαράκης στους γονείς του Λάμπρου, στους γονείς του Έλληνα ήρωα, τον Ηλία και την Κατερίνα. Η προτομή του Λάμπρου Νικητόπουλου, τοποθετήθηκε στη διασταύρωση των δρόμων Ανδρίτσαινας-Καρύταινας και του δρόμου προς το Τσουράκι, θυμίζοντας στους διερχόμενους ότι πάντα θα υπάρχουν στρατιώτες για να πέσουν στα τείχη της Βασιλεύουσας.