21/7/09

ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΕΑΛΩ

Συγκεκριμένα η πρώτη αναφορά καλύπτει την προσπάθεια κατάληψης του Αγίου Ιλαρίωνα και τον ηρωικό θάνατο από σφαίρα τουρκική του ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη:
Τώρα το βάρος της επιχείρησης πέφτει στη δική μας ομάδα, η οποία με επικεφαλής τον Τ/ρχη Γεώργιο Κατσάνη δίδει και μάχες εκ του συστάδην, παρά τις όποιες δυσκολίες, που παρουσιάστηκαν απρόσμενα. Ο καθ’ όλα άξιος και έντιμος αξιωματικός ο Τ/ρχης Γεώργιος Κατσάνης από το Σιδηρόκαστρο, που πάλεψε με απαράμιλλο σθένος και ανδρεία υπερασπιζόμενος την ελευθερία της μικρής μας πατρίδας, ο τέως διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών περνά στην Ιστορία και στο πάνθεον των αθανάτων.»


Νεοπτόλεμου Κότσαπα ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΕΑΛΩ
(33η Μοίρα καταδρομών- Τουρκική εισβολή Ιούλιος
1974 αιχμαλωσία σε Κύπρο και Τουρκία)
( Παρουσίαση έκδοσης στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Καραβά, 04.02.2009)

Του Πέτρου Στυλιανού

Θεωρώ, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι, τη συγκυρία ευτυχή, γιατί μου δίδεται απόψε η ευκαιρία να παρουσιάσω στο εκλεκτό αυτό ακροατήριο στο λαμπρό πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Καραβά το βιβλίο του φίλου και συναγωνιστή Νεοπτόλεμου Κότσαπα «Κερύνεια Εάλω» με τους διευκρινιστικούς υπότιτλους της έκδοσης: 33η μοίρα καταδρομών, τουρκική εισβολή, Ιούλιος 1974 και αιχμαλωσία σε Κύπρο και Αμάσεια. Και θεωρώ τη συγκυρία ευτυχή γιατί ο ομιλητής τριάντα δύο ήδη χρόνια πριν, στα 1976 συγκεκριμένα, συμπεριέλαβε στον 4ο τόμο μιας σειράς εκδόσεων με τον τίτλο «Μαύρη Βίβλος» που εγκαινίασε, καταγράφοντας αυθεντικά κι επομένως πειστικά, τις αφηγήσεις από τις δραματικές ομολογουμένως, εμπειρίες του Νεοπτόλεμου Κότσαπα.

Με την παρούσα έκδοσή του ο Νεοπτόλεμος Κότσαπας, μια έκδοση συγκείμενη από 96 σελίδες, συγκέντρωσε όλες τις αποθεματικές της μνήμης του επενδύσεις από τα δραματικά συμβάντα, παραδίδοντας όχι μονάχα στην παρούσα μα και στις επερχόμενες γενιές ένα συγκλονιστικό κείμενο από τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε και που στον τόπο προξένησε η βάρβαρη κι επομένως βάναυση τουρκική εισβολή του Ιούλη και του Αυγούστου του 1974. Το βιβλίο διαιρείται σε δώδεκα συνολικά κεφάλαια: την εισαγωγή πρόλογο (αναδημοσίευση από τη Μαύρη Βίβλο αρ. 4, του ομιλητή) - το ιστορικό της 33η Μοίρας Καταδρομών - 20η Ιουλίου, Σάββατο πρωί- 20η Ιουλίου, Σάββατο βράδυ, - επιχειρήσεις κατάληψης Αγιου Ιλαρίωνα, - απώλεια του Διοικητή ταγματάρχη Γεώργιου Κατσάνη - 22α Ιουλίου, Δευτέρα πρωί - επιχείρηση κατάληψης Πικρού Νερού και Πέντε Μίλι - Νικόλαος Κατούντας, η επόμενη απώλεια της 33ης Μοίρας Καταδρομών - Η Κερύνεια εάλω, θλιβερή προσωπική εμπειρία - αιχμαλωσία σε Κύπρο και Τουρκία (το μεγαλύτερο κεφάλαιο του βιβλίου που καταλαμβάνει 30 σχεδόν σελίδες, 27 για την ακρίβεια, από τη σελίδα 58 ως τη σελίδα 85, - ο τραγικός απολογισμός μονάδων καταδρομών και το 12ο κεφάλαιο με τον επίλογο.


Το βιβλίο - που από το συγγραφέα αφιερώνεται «εις μνήμην των υπερασπιστών της ελευθέρας και της νομιμότητας στρατιωτών και άμαχων πολιτών που καθ’ οιονδήποτε τρόπον έχασαν τη ζωή τους ή αγνοούνται κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974 στα πεδία των μαχών στη πόλη και την επαρχία της Κερύνειας, ενώ με σεβασμό αφιερώνεται επίσης εις μνήμη των εξήντα έξι αδελφών καταδρομέων αξιωματικών και οπλιτών της 33ης μοίρας καταδρομών «ευκλεώς αγωνισαμένων και ηρωικώς πεσόντων» υπερασπιζόμενων εθνοπρεπώς την ελευθερίαν και τα δίκαια του κυπριακού ελληνισμού - περιλαμβάνονται και 19 φωτογραφίες που συνάπτονται με το κείμενο (κατ’ εξαίρεσιν μνημονεύω το μνημείο του αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη, που έχει ανεγερθεί στη γενέτειρά του, το Σιδηρόκαστρο της Βορείου Ελλάδας, τη φωτογραφία και την προτομή του υπολοχαγού, προαχθέντος επ’ ανδραγαθία σε αντισυνταγματάρχη πεζικού, φιλοτεχνημένη από το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, που ανεγέρθηκε σε κεντρικό σημείο της πλατείας της οδού Αριστομένους στη Καλαμάτα, Νικολάου Κατούντα, καθώς και 3 σχεδιαγράμματα.


Το πρώτο αναφέρεται στην πορεία κατάληψης του Αγίου Ιλαρίωνα από την 33η και 31η Μοίρα καταδρομών το Σάββατο το βράδυ της 20ης Ιουλίου 1974. Το δεύτερο σχεδιάγραμμα αναφέρεται στο χώρο του 5μίλι στον Καραβά και στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου της Κερύνειας, όπου έγινε η απόβαση των Τούρκων και διαδραματίστηκαν τα σημαντικότερα γεγονότα στα πρώτα δυο κρίσιμα κοστετράωρα της εισβολής, με τις αμυντικές διατάξεις των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων μέχρι της 22ης Ιουλίου, καθώς κι η πορεία των 62 καταδρομέων της 33ης Μοίρας Καταδρομέων. Το τρίτο και το τελευταίο σχεδιάγραμμα αναφέρεται στη διακίνηση των αιχμαλώτων από το 5μίλι προς τη Μερσίνα, τις φυλακές των Αδάνων, της Τοκάτ και της Αμάσειας, με τις επισημάνσεις και άλλων αρχαιοελληνικών πόλεων των περιοχών του Πόντου: Σινώπης, Σαμψούντας, Κερασούντας, Τραπεζούντας, Καππαδοκίας, Σεβάστειας και άλλων.

Με ύφος εναργές, παραστατικό κι εύληπτο μαζί- που χαρακτηρίζει όλες τις σελίδες ανεξαίρετα του βιβλίου - ο συγγραφέας δίνει το στίγμα των συγκλονιστικών γεγονότων που περιγράφει. Η κάθε σελίδα του βιβλίου είναι διαποτισμένη από τα δραματικά συμβάντα που ο κάθε Κύπριος αξίζει να τα διεξέλθει ή/και να τα μελετήσει επισταμένα. Με λόγο σωστά στιλιζαρισμένο- στερεό, με ρέουσα γραφή χωρίς φορτισμούς, με αβίαστη γλαφυρότητα, ο Νεοπτόλεμος δόμησε ένα ομολογουμένως, συγκινητικό και συγκλονιστικό ταυτόχρονα ιστορικό ντοκουμέντο. Να γιατί πάντα τόνιζα πως όλοι οι αγωνιστές πρέπει να καταθέσουν τα ιστορικά τους βιώματα.

Εδώ κάνοντας μια μικρή παρένθεση, θα πρέπει να αναφέρω πως ελάχιστοι Κύπριοι αγωνιστές στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους, έδωσαν μια συνθετική εξιστόρηση των προσωπικών καταβολών τους στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που συμμετέσχουν.

Έτσι, από τη συμμετοχή των Κυπρίων εθελοντών στους απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης από την τουρκική κατοχή, ελάχιστα ιστορικά στοιχεία έχουμε, κάποιες περισσότερες αναφορές (λίγες όμως επανατονίζεται) έχουμε από τους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13, - όπως π.χ. τις εγγραφές του καθηγητή της Γυμναστικής στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, Παναγιώτη Μαυρομιχάλη στο κυπριακό «Έθνος» της Λευκωσίας - ενώ από τη μικρασιατική εκστρατεία του 1922 πολύ λίγα μπόρεσε και περιέσωσε από τη λαμπρή δράση του αδελφού της στη Μικρασία, στρατηγού Ιωάννη Τσαγγαρίδη, η Ρεβέκκα. Επίσης ελάχιστα στοιχεία έχουμε για τη συμμετοχή των 100 περίπου Κυπρίων εθελοντών στον αγώνα της Ελλάδας του 1940-41 κατά του φασισμού, μ’ εξαίρεση τις επιστολές του εξαίρετου αγωνιστή και παρασημοφορηθέντος επ’ ανδραγαθία Ροδίωνα και του αδελφού του Μιλτιάδη Γεωργιάδη. Δυστυχώς ο Ροδίων πέθανε 27χρονος στις φυλακές του Βραδεμβούργου και δεν πρόλαβε να συνθέσει και να ολοκληρώσει. Ευτύχημα βέβαια, αποτελεί η λαμπρή έκδοση από τον καταξιωμένο φιλόλογο και συγγραφέα Γεώργιο Ν.Χ’ Κωστή του αρχείου του Ροδίωνα, με δαπάνες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου.

Πολύ αξιόλογα και τεκμηριωμένα στοιχεία έχουμε από τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-1959, ενώ στοιχεία από τις συγκρούσεις του 1963-64 καθώς και της τουρκικής εισβολής του 1974 τα καταγραφέντα γεγονότα είναι σπανιότατα. Γι’ αυτό και πιστεύω πως η παρούσα έκδοση του φίλου Νεοπτόλεμου Κότσαπα συνιστά την καλύτερη και αισθητικά αρτιότερη έκδοση απομνημονευμάτων για την τουρκική εισβολή που είδε το φως της δημοσιότητας στην Κύπρο.

Να γιατί για πολλοστή φορά επαναλαμβάνω τη σύστασή μου για συγγραφή των ενθυμημάτων των αγωνιστών όλων των αγωνιστικών καμπών και περιόδων της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας.

Από το βιβλίο του Νεοπτόλεμου Κότσαπα παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα, που δίνουν μιαν αμυδρή εικόνα των συμβαινόντων.

Συγκεκριμένα η πρώτη αναφορά καλύπτει την προσπάθεια κατάληψης του Αγίου Ιλαρίωνα και τον ηρωικό θάνατο από σφαίρα τουρκική του ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη:

«Τα περισσότερα τμήματα είχαν εδραιωθεί στην κορυφογραμμή και κρατούσαν γερή αντίσταση. Ωστόσο δεν είχαν καθόλου δυνατότητες προέλασης λόγω του δύσβατου εδάφους και της ισχυρής Τουρκικής αντίστασης. Σε αντίθεση, το δικό μας τμήμα παρουσίασε κάποια δυνατότητα προέλασης καθ’ ότι βρέθηκε σε μια κάπως πιο επίπεδη επιφάνεια σε συνδυασμό και με τη σχετική κάμψη της Τουρκικής αντίστασης, που παρουσιάστηκε στην περιοχή του Πύργου. Τώρα το βάρος της επιχείρησης πέφτει στη δική μας ομάδα, η οποία με επικεφαλής τον Τ/ρχη Γεώργιο Κατσάνη δίδει και μάχες εκ του συστάδην, παρά τις όποιες δυσκολίες, που παρουσιάστηκαν απρόσμενα. Σχεδόν πάντοτε με θετική κατάληξη τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ η ώρα φτάνει στις 9:00 το πρωί της Κυριακής, 21ης Ιουλίου 1974. Η προέλασή μας αν και αργή εξακολουθεί να είναι σταθερή και νικηφόρα.


Παρ’ όλα αυτά η μέρα και η ώρα σημαδεύουν τις εξελίξεις καθοριστικά. Μια σημαντική απώλεια, ίσως η σημαντικότερη για την δεδομένη στιγμή έρχεται αναπάντεχα για να επισκιάσει και να ανατρέψει την νικηφόρα πορεία μας προς τον στόχο.


Ο καθ’ όλα άξιος και έντιμος αξιωματικός ο Τ/ρχης Γεώργιος Κατσάνης από το Σιδηρόκαστρο, που πάλεψε με απαράμιλλο σθένος και ανδρεία υπερασπιζόμενος την ελευθερία της μικρής μας πατρίδας, ο τέως διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών περνά στην Ιστορία και στο πάνθεον των αθανάτων.»


Ένα άλλο απόσπασμα από το βιβλίο που αναφέρεται στην αποκρυβή του Νεοπτόλεμου Κότσαπα σε πηγάδι, δίνει ανάγλυφο το μέγεθος της βάναυσης κακοποίησης που ο συγγραφέας υφίσταται και των θανάσιμων κινδύνων που διέτρεξε.

Γράφει συγκεκριμένα:

« Η Κερύνεια πέφτει αμαχητί, ανυπεράσπιστη και απροστάτευτη στα χέρια των Τούρκων εισβολέων, ενώ οι τελευταίες εστίες αντίστασης κρατούν μέχρι το βράδυ, κυρίως στη περιοχή του Γυμναστικού συλλόγου ο «Πράξανδρος» με κύριους πρωταγωνιστές και πάλι ομάδες από τους εναπομείναντες καταδρομείς κάτω από τις διαταγές του υπολοχαγού της 33ης Μ.Κ. ΡΟΚΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.


Στο μεταξύ η περιοχή γύρω από το πηγάδι όπου κρύφτηκα είχε γεμίσει ασφυκτικά με δεκάδες ένοπλους Τούρκους στρατιώτες, οι οποίοι εκκαθάριζαν και εξουδετέρωναν κάθε ελληνική αντίσταση που είχε εναπομείνει στο πέρασμα τους. Γκρέμιζαν, λεηλατούσαν σπίτια και περιουσίες, δολοφονούσαν και συνελάμβαναν όχι μόνο στρατιώτες αλλά και τον άμαχο πληθυσμό, που ατυχώς παρέμεινε εγκλωβισμένος στα σπίτια του. Τέτοια καταστροφή και λεηλασία ήταν πρωτοφανής και άνευ προηγουμένου για τα Κυπριακά χρονικά, κάτι που μας θύμισε τις βάρβαρες Αραβικές επιδρομές. Παραμένοντας κρυμμένος μέσα στο πηγάδι, ακούοντας συνεχώς τους Τούρκους να με περιτριγυρίζουν και βλέποντας τις σκιές τους μέσα από το στόμιο πήρα την απόφαση να μην βγω έξω και παρακαλούσα το Θεό να νυχτώσει όσο πιο γρήγορα γινόταν. Το σκοτάδι ήταν ο μόνος ασφαλής τρόπος για να διασπάσω τον κλοιό τους διαφεύγοντας προς τη θάλασσα και να σωθώ.

Δυστυχώς η τύχη με βοήθησε μέχρι τις 5.00 η ώρα το απόγευμα, οπόταν μια ομάδα εκκαθαριστών ξεσκέπασε το πηγάδι και τότε έγινα αντιληπτός. Αστραπιαία τράβηξαν τα κεφάλια τους πίσω και ταυτόχρονα μέσα στο στόμιο του πηγαδιού έστρεψαν κατά πάνω μου τις κάννες των όπλων τους. Αν θυμάμαι καλά μέσα από τη σύγχυση μου μέτρησα το λιγότερο τρία αυτόματα όπλα, και ένα χέρι, που μου έκανε συνεχώς νόημα να ανέβω προς τα πάνω. Ταυτόχρονα φώναζαν δυνατά διάφορες Τούρκικες λέξεις και φράσεις και, όπως ήταν φυσικό, τίποτα δεν κατάλαβα, αφού Τουρκικά δεν γνώριζα. Κατ’ αρχήν πανικοβλήθηκα και από το φόβο μου επερίμενα από στιγμή σε στιγμή να εισπράξω κανένα μοιραίο πυροβολισμό, διότι έτσι κι αλλιώς πόλεμος είναι και όλα μπορούν να συμβούν. Κατάφερα να διατηρήσω τη ψυχραιμία μου τουλάχιστο όσο μπορούσα σ’ εκείνη τη δεδομένη στιγμή, βρήκα τη δύναμη ξεπέρασα κάπως το φόβο και την εξάντληση και άρχισα σιγά-σιγά να ανεβαίνω προς το στόμιο του πηγαδιού.


Βγάζοντας το κεφάλι μου έξω βλέπω τη περίμετρο του πηγαδιού κατάμεστη από στρατιώτες με τα όπλα στραμμένα προς το μέρος μου, ενώ αρκετοί άλλοι Τούρκοι έτρεχαν από μακριά για να δουν τι συμβαίνει. Πριν προλάβω να βγω με άρπαξαν και από τα δυο χέρια σέρνοντας με πάνω στο χώμα με απομάκρυναν σε απόσταση δεκαπέντε περίπου μέτρων. Ακολούθησε άγριος ξυλοδαρμός μου, πυροβολισμοί στον αέρα και εικονικές εκτελέσεις με τις σφαίρες άλλες να φεύγουν από δίπλα μου, πάνω από το κεφάλι μου και άλλες να φυτεύονται στο χώμα, ενώ τα ουρλιαχτά και οι αλαλαγμοί των Τούρκων στρατιωτών δεν περιγράφονται. Γύρω μου μαζεύτηκαν περισσότεροι από εκατόν εξαγριωμένοι στρατιώτες η κατάσταση δε που δημιουργήθηκε ήταν αβάστακτη, ενώ εγώ άρχισα να καταρρέω από τη κακομεταχείριση.»


Τέλος, παραθέτουμε ένα ακόμα απόσπασμα από τα βασανιστήρια που οι Κύπριοι αιχμάλωτοι στις τουρκικές φυλακές, καθώς κι ο συγγραφέας, υφίστανται.

«Μια τέτοια γεύση κακομεταχείρισης και άγριου ξυλοδαρμού γεύτηκα κι εγώ, ενώ η ανάκριση μου κράτησε σχεδόν δυο ώρες. Πιθανόν να μην έπεσα τυχαία στα χέρια του επικεφαλής των ανακριτών, ο οποίος ανέκρινε επιλεκτικά ολίγους. Προσποιούμενος άγνοια προσπάθησα να αποφύγω κάποια στοιχεία, ατυχώς όμως περιέπεσα σε κάποιες ανακρίβειες, διότι ο συγκεκριμένος ανακριτής με γνώριζε πάρα πολύ καλά πριν από το πόλεμο. Είχε ξάδελφο, ο οποίος παντρεύτηκε στη Λάπηθο το 1962 τη κόρη του ΧΑΛΙΛ-ΙΜΠΡΑΧΗΜ, την ΦΑΤΜΑ, γνωστού στους Λαπηθιώτες σαν ( ΧΑΛΙΜΠΡΑΙΜΗΣ), του οποίου η οικογένεια ήταν από τις πλουσιότερες και μεγαλύτερες της επαρχίας μας με αρκετή κινητή και ακίνητη περιουσία. Σαν γείτονες που ήμασταν πέραν της καλής γειτονίας οι οικογένειές μας συνδεόντουσαν φιλικά έχοντας πολύ καλές παραδοσιακές σχέσεις και αλληλοεκτίμηση εξ ου και στο γάμο της Φατμάς ήμουν ένας από τους μικρούς κουμπάρους, όπως και άλλοι χριστιανοί, που το συνήθιζαν τότε. Ήταν πολύ φυσιολογικό πριν από το 1974, κάτι που γινόταν αμφίδρομα και έδειχνε τις πολύ καλές σχέσεις που διατηρούσαν αναμεταξύ τους οι Χριστιανοί με τους Μωαμεθανούς χωρίς να έχουν παρεξηγήσεις.

Με αφορμή αυτόν το γάμο ο συγκεκριμένος ανακριτής έγινε τακτικότατος επισκέπτης στη Λάπηθο αναπτύσσοντας γνωριμίες τόσο με την οικογένειά μας, όσο και με αρκετούς άλλους συγχωριανούς. Από την αρχή η δική μου ανάκριση πήρε κακή τροπή και ανάποδη πορεία, αφού αλληλοκαταλάβαμε ο ένας τον άλλο πολύ νωρίς και ενώ εκείνος προσπάθησε να αποκρύψει την ταυτότητα του την ώρα που άρχισε να με διαψεύδει για κάποια πράγματα που του είπα και να συμπληρώνει για άλλα που δεν ήθελα να του πω, εγώ δεν άντεξα και του υπενθύμισα τη γνωριμία μας λέγοντας του ταυτόχρονα. «Τι τέλος πάντων θέλεις από μένα, για όλα αυτά που με ρωτάς, εσύ γνωρίζεις πολύ περισσότερο και καλύτερα, τι άλλο θέλεις να σου πω εγώ! Εσύ είσαι ο “OSMAN OREK” υπήρξες υπουργός άμυνας στη πρώτη κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, την εποχή που αντιπρόεδρος ήταν ο “FAZIL KUCKUK” (ΦΑΖΗΛ ΚΟΥΤΣΙΟΥΚ) και είναι φυσικό μιας και ερχόσουν τακτικά στη Λάπηθο και τη Κερύνεια, να γνωρίζεις τα πράγματα πολύ καλύτερα από εμάς, που είμαστε και μικρότερης ηλικίας.» Προτού τελειώσει ο διερμηνέας τη μετάφραση, κάτι που ήταν εντελώς αχρείαστο, διότι τα ελληνικά του κυρίου αυτού ήσαν άπταιστα, απλώς επροσποιείτο πως δεν γνώριζε, κατάλαβε αμέσως τι του είπα, εξοργίστηκε, σηκώθηκε από τη θέση του, όρμησε κατά πάνω μου δίνοντας μου μια πολύ δυνατή γροθιά στο πρόσωπο κοντά στο λαιμό. Αμέσως έδωσε εντολή στους δυο στρατιώτες, οι οποίοι άρχισαν να με κακοποιούν βάναυσα. Σταματούσε ο ξυλοδαρμός, άρχιζαν οι ερωτήσεις και μετά ξανάρχιζαν να με κτυπούν. Επανελήφθη για αρκετές φορές το ίδιο πράγμα, ενώ σε δυο περιπτώσεις έφυγε από το γραφείο του για να επιστρέψει πίσω μετά από δέκα λεπτά, μάλιστα δε, ο, τι και να συνέβη, στη δεύτερη περίπτωση επέστρεψε σαν μαινόμενος ταύρος κλωτσοκοπώντας όχι μόνο εμένα αλλά και τους δυο στρατιώτες του και το γραφείο του. Το τέλος αυτής της εξαντλητικής ανάκρισης ήταν να καταλήξω σε κατάσταση λιποθυμίας, οπόταν διέταξε τον μεν δακτυλογράφο του να σταματήσει να δακτυλογραφεί τον δε διερμηνέα να φέρει μια καρέκλα. Τότε γύρισε προς το μέρος μου λέγοντας μου να καθίσω και να ακούσω αυτά που ήθελε να μου πει. «Εσένα τα χαρτιά σου λαλούν άλλα και πολλά, πρέπει να σε καθαρίσω σαν τον σκύλο αλλά ως δαμαί που ήρτες δεν μπορώ να το κάμω. Προς το παρόν εγλύτωσες την, έπρεπε να σε σκοτώσουν οι στρατιώτες την ώρα που σε πιάσαν. Αφού εσύ δεν μου είπες και δεν μου απάντησες τώρα να σου τα πω εγώ και να δούμεν ποιος κάμνει λάθος.»


Τότε άρχισε να μου κάνει αναφορές για στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς, ονόματα Ελλήνων αξιωματικών, λεπτομέρειες για τις Τουρκικές επιχειρήσεις, κάτι που με εξέπληξε πραγματικά, μιλώντας πάντοτε στα άπταιστα ελληνικά, κάτι που ήμουν σίγουρος ότι γνώριζε από την αρχή της συνάντησής μας.

Ήταν μεσημέρι της 12ης Αυγούστου 1974, τελειώνοντας δε μου λέει και τα εξής: «Τα βάσανα σας είναι πίσω ακόμη, αυτά όλα τα αεροπλάνα που βλέπετε εδώ μέσα, αύριο θα σας κάμουν σκιά πάνω από τη Κύπρο, αυτή δε τη φορά θα σας κάψουν και θα σας εξολοθρέψουν που τα καλά».


Τελικά η οδυσσειακή περιδίνηση του Νεοπτόλεμου θα τερματιστεί στις 27 Οκτωβρίου του 1974. Κι ήταν ένας από τους τελευταίους που απολύθηκαν. Κάποιοι όμως άλλοι χάθηκαν στα μπουντρούμια της άλλοτε Βυζαντινής/ Ελληνικής Ανατολίας.






Το βιβλίο, συναγωνίστριες και συναγωνιστές, φίλοι και φίλες, δίνει κι αυτό με τη σειρά του σ’ όλους τους επίδοξους σφετεριστές της εθνικής μας μοίρας του ποιητή το μήνυμα:


Λογαριάσατε λάθος
Με το νου σας εμπόροι!
Δεν πουλιέται πατρίδα
Λευτεριά με τον πήχη!
Κι αν μικρός είναι ο τόπος
Και το θέλει και μπόρει
Τον ασήκωτο βράχο
Να τον φάει με το νύχι
Τούτ’ η δίψα δεν σβήνει
Τούτη η πάλη δεν παύει
Χίλια χρόνια αν περάσουν
δεν πεθαίνουμε σκλάβοι!

lapithos.org.cy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.