Ο Κυκλωματίας της Ουάσινγκτον

Aμερικανοτουρκικός κεμαλικός φασισμός, η πιο θανατηφόρα συνταγή

του Μάριου Ευρβιάδη
Η Τουρκία, των Ισλαμιστών και των πασάδων, είναι σήμερα το κατ’ εξοχήν κράτος - κυκλωματίας της αμερικανικής πρωτεύουσας, εκεί που κατά το γνωστό νεοσυντηρητικό και φιλότουρκο πρώην αξιωματούχο της κυβέρνησης Ρέηγκαν, Richard Perle, οι φίλοι αμοίβονται και οι εχθροί τιμωρούνται από τους Αμερικανούς κοσμοκράτορες.
Αν περιοριστούμε μόνο στα λεγόμενα think tanks και συναφή Iδρύματα (Foundations) της Αμερικής, που στόχο έχουν να επηρεάσουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική, θα διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε ένα που να στερείται τουρκικής παρουσίας. Αυτή λαμβάνει είτε τη μορφή χορηγειών-χρηματοδοτήσεων ερευνητικών δήθεν, προγραμμάτων ή την παρουσία Τούρκων ερευνητών ή την παρουσία Αμερικανών των οποίων οι μεροληπτικές θέσεις και πολλές φορές η απόλυτη τουρκολαγνία τεκμηριώνονται με μια πολύ πρόχειρη έρευνα.
Την κορύφωση της αποτελεσματικότητας των τουρκικών δραστηριοτήτων στην Ουάσινγκτον, που χρονολογούνται από το 1975, είδαμε πρόσφατα με την προεδρία Ομπάμα που κυριολεκτικά υιοθέτησε μέχρι και το τελευταίο ιότα τις θέσεις και απόψεις του think tank του Δημοκρατικού Κόμματος, Center for American Progress (www.americanprogress.org) που καταγράφονται από τους Spencer P. Boyer και Brian Katulis, “The Neglected Alliance: Restoring U.S.- Turkish Relations to Meet 21st Century Challenge”, December 2008.
Προσέχτε την ημερομηνία έκδοσης της μελέτης. Δεκέμβριος 2008, δηλαδή βρισκόμαστε στο μέσο της μεταβατικής περιόδου από την εκλογή προέδρου στη διάρκεια της οποίας η Μεταβατική Ομάδα (Transition Team) υιοθετεί το πρόγραμμα και τις δράσεις της νέας αμερικανικής προεδρίας. Η μελέτη οργανώθηκε και γράφτηκε με σκοπό και στόχο να επηρεάσει την επερχόμενη κυβέρνηση.
Η πρώτη επίσκεψη των Κλίντον-Ομπάμα στην Τουρκία την άνοιξη του 2009, ακολουθεί πιστά τις εισηγήσεις πολιτικής (policy suggestions) της προαναφερθήσας μελέτης. Εαν κοιτάξουμε στο τέλος της μελέτης, εκεί που αποδίδονται ευχαριστίες, θα δούμε να παρελαύνουν όλα τα μυρωμένα μπουμπούκια της τουρκολάγνας Ουάσινγκτον. Αλλά θα διαπιστώσουμε μεταξύ άλλων και τις πηγές χρηματοδότησης, που μας πάνε στη Γερμανία και στην Τουρκία.
Από τις πολυδιάστατες δραστηριότητες του Center for American Progress διαπιστώνουμε δύο πράγματα χαρακτηριστικά της τουρκικής διπλωματίας. Πρώτον, οι Τούρκοι γνωρίζουν ποια πρόσωπα, καταστάσεις, think tanks κλπ. έχουν το πάνω χέρι και στα δύο κόμματα ανά πάσα στιγμή. Και δεύτερον, γνωρίζουν ότι για να γίνει η δουλειά τους πρέπει να ρεύσει κάμποσος παράς. Στην περίπτωση του τουρκικού παρά, συμβαίνουν δύο πράγματα. Οι Τούρκοι δεν τσιγκουνεύονται και διαθέτουν ικανότατους διπλωμάτες που παρακολουθούν τους αποδέκτες των τουρκικών χρηματοδοτήσεων και χορηγειών, τους διατάζουν και κυριολεκτικά τους ξεζουμίζουν. Δεν αφήνουν δηλαδή την ουρά του σκύλου να τους καθοδηγεί. Καθοδηγούν αυτοί το σκύλο, αφήνοντάς τον και κατά διαστήματα πεινασμένο.
Στη διαδρομή για την άλωση των κέντρων εξουσίας της Αμερικής (και των εκπαιδευτικών της ιδρυμάτων) οι Τούρκοι είχαν εξαιρετική καθοδήγηση από το Αμερικανο-εβραϊκό λόμπι. Οι Αμερικανο-εβραίοι τους πήραν από το χέρι το 1975 και τους δίδαξαν πως να βραχυκυκλώνουν το σύστημα λήψης αποφάσεων στις Η.Π.Α. Και, ειδικά, το πως να λειτουργούν μέσα στην Ουάσινγκτον και πως να εντοπίζουν χρηματοδοτήσεις από τα διάφορα Ιδρύματα (Foundations) που υπάρχουν σε εκατοντάδες στις Η.Π.Α. Το αμερικανικό σύστημα ενθαρρύνει τέτοια ιδρύματα μέσω μεγάλων φοροαπαλλαγών.
Σήμερα, κάποιος θα υπερβάλει ελάχιστα αν υποστηρίξει ότι οι Τούρκοι έχουν γίνει καλύτεροι από τους δασκάλους τους στον τομέα αυτό. Και μόνη μας παρηγοριά είναι ότι οι Τούρκοι έχουν αυτονομηθεί από το Αμερικανο-εβραϊκό λόμπι, πιστεύοντας πραγματικά ότι η χώρα τους είναι πιο σημαντική από το Ισραήλ για τους αμερικανούς. Ως εκ τούτου δεν μπορούν, πλέον, να συγκρατήσουν τον εγγενή αντισημιτισμό τους, όπως αποδεικνύει καθημερινά η κυβέρνηση Ερντογάν.
Πάντως, για να επανέλθω στις κυκλωματικές δραστηριότητες των Τούρκων, αναφέρω, ενδεικτικά, τα παρακάτω think tanks και ιδρύματα όπου το τουρκικό κράτος, το γνωστό “παπαδεβλέτι” (Papadevlet) χρηματοδοτεί έμμεσα ή άμεσα τουρκικές δραστηριότητες: Council of Foreign Relations, RAND, Brookings, Carnegie Endowment, CSIS, Hudson Institute, The Washington Institute for Near East Policy, Jamestown Foundation, Eurasia Foundation, German Marshal Fund of the U.S., U.S. Peace Institute, Center for American Progress, Middle East Progress, Center for New American Security, New America Foundation, Century Foundation, Stanley Foundation. Kαι ένα συνοθύλευμα άλλων που ασχολούνται με ζητήματα ενέργειας και τρομοκρατίας και των οποίων οι χρηματοδοτήσεις παραμένουν αδιαφανείς, αλλά τα οποία έχουν πάντοτε ένα καλό λόγο για τους Ισλαμο-πασάδες της Άγκυρας και για το πόσο αυτοί είναι σημαντικοί για την ασφάλεια των Η.Π.Α και της Δύσης.
Τέλος, εαν κάποιος ερευνήσει επισταμένα το σύνολο των βιβλίων που γράφονται για την Τουρκία στις Η.Π.Α. και που περιφέρονται γύρω από το “στρατηγικό” ή “κομβικό” ρόλο της Τουρκίας για τη Δύση (policy oriented books) και για τα αναρίθμητα κακά που θα επέλθουν στον παγκόσμιο πολιτισμό εαν η Τουρκία “χαθεί” τάχατες από το δυτικό στρατόπεδο, θα διαπιστώσει μια σειρά από ενδιαφέρουσες συγκυρίες. Οι χορηγείες-χρηματοδοτήσεις, όταν δεν προέρχονται από την Άγκυρα, προέρχονται από υπερσυντηριτικά και αντιδραστικά Αμερικανικά Ιδρύματα, όπως το John M. Olin Foundation, το Scaife Family Foundation, το Smith Richardson Foundation κ.λ.π. Το τελευταίο, για παράδειγμα, χρηματοδότησε τους Henri Barkey (καταγωγή από την Πόλη) και Philip Gordon με 100000 δολλάρια για μια σειρά από αντι-κυπριακές μελέτες που προωθούσαν την τουρκική θέση ότι η Τουρκία θα κάνει πόλεμο αν η Κύπρος ενταχθεί στην ΕΕ. Ο Philip Gordon είναι σήμερα ο αντικαταστάτης του γνωστού μας Daniel Fried. Είναι ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α., με ευθύνη στο Κυπριακό και τα Ελληνο-τουρκικά.