Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
konstantakopoulos.blogspot.com
«Σκηνικό 2004», με (απατηλές) υποσχέσεις/απειλές, στήνει ήδη ο διεθνής (ατλαντικός) «παράγων» στη Λευκωσία. Προχθές, ο Σουηδός ΥΠΕΞ Μπίλντ (θιασώτης του διαμελισμού και βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας προ δεκαετίας) προεδρεύων της ΕΕ (αν και προωθεί κραυγαλέα τα αμερικανοτουρκικά συμφέροντα), εμμέσως πλην σαφώς, απείλησε, κατά πρωτοφανή τρόπο την Κύπρο, μέλος της ΕΕ, ότι θα αφεθεί στο έλεος του τουρκικού στρατού αν δεν συγκατατεθεί σε λύση του κυπριακού εντός του έτους! Για να φύγει το κυπριακό από την τουρκική ενταξιακή πορεία που αξιολογείται τον Δεκέμβριο! (Οι δηλώσεις Μπιλντ επιβεβαιώνουν την πλήρη αφασία κυπριακής-ελλαδικής διπλωματίας! Διερωτώνται μάλιστα πολλοί τι ακριβώς συζητούν Μπιλντ και Μπακογιάννη κατά τις συχνές συναντήσεις τους, μία από τις οποίες διήρκεσε 2,5 ώρες!)
Λονδίνο-Ουάσιγκτον επιδιώκουν το «κλείσιμο» όπως-όπως κυπριακού και ελληνοτουρκικών, με συνοπτικές διαδικασίες και λύσεις αντίστοιχες του απορριφθέντος Ανάν, ώστε να ανοίξει ο τουρκικός δρόμος προς την ΕΕ, αλλά και να ικανοποιηθούν πάγιες στρατηγικές επιδιώξεις τους.
Στη Λευκωσία έσπευσαν ήδη Μπαρόζο, Μπράιζα, Φερχόιγκεν κλπ., ζητώντας άμεσο κλείσιμο κυπριακού (που ουδόλως τους απασχολούσε 35 χρόνια!). Υπόσχονται, λέγεται, και Νόμπελ σε Χριστόφια-Ταλάτ, σε σκηνικό που θυμίζει κάπως Μόσχα της περεστρόικα. Τότε, η παγκόσμια δεξιά-ακροδεξιά (Κολ, Ρήγκαν, Θάτσερ) πήγαιναν μέρα παρά μέρα στην πρωτεύουσα του “διεθνούς κομμουνισμού” για να στηρίξουν και να ενθαρρύνουν τον αρχηγό του Γκορμπατσώφ και την πολιτική του. Είναι τέτοια π.χ. η «χημεία» Μπαρόζο-Χριστόφια, που ο αποτυχημένος Πρόεδρος της Κομισιόν (σύμβολο, λόγω Αζορών, υποτέλειας στον Μπους) θεωρεί τον «κομμουνιστή Χριστόφια» από τους μεγαλύτερους «συμμάχους» στην ανανέωση της θητείας του. Ο Κύπριος Πρόεδρος όχι μόνο τον υποστηρίζει για τη θέση του επικεφαλής της Κομισιόν, αλλά και δεν έφερε αντίρρηση, όπως πράττει πάγια η κυπριακή κυβέρνηση, στην απαίτησή του να συναντήσει τον Ταλάτ στο “προεδρικό μέγαρο” του ψευδοκράτους!
Το μενού συνδυάζει κολακείες και απειλές, “για να μην ξεχνιόμαστε”. Το Ρώυτερ, επικαλούμενο ξένο διπλωμάτη, χαρακτήρισε τους Χριστόφια-Ταλάτ “μαθητευόμενους μάγους”, χωρίς νομική μόρφωση, που τσακώνονται για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν. Πολλοί ερμήνευσαν το τηλεγράφημα ως “παιδιά τελειώνετε επιτέλους!”.
“Λύση από Κύπριους για Κύπριους”, είναι το σύνθημα Χριστόφια, κανείς όμως Κύπριος δεν γνωρίζει τι γίνεται στις συνομιλίες! Οι “διακοινοτικές” μετηλλάγησαν προ πολλού σε διαδικασία εκπόνησης συντάγματος νέου κράτους, υπό συνθήκες μυστικοπάθειας απαράδεκτης και αντιδημοκρατικής για τα μεταμεσαιωνικά δεδομένα της Ευρώπης, υπογραμμίζουν έγκριτοι Κύπριοι νομικοί, που διερωτώνται μήπως πρέπει τώρα να γίνει δημοψήφισμα για το περίγραμμα τουλάχιστο της επιδιωκόμενης λύσης! Ο Ταλάτ πάντως συμπεριφέρεται δημοκρατικότερα, κοινοποιώντας στους “βουλευτές” του πρακτικά των συνομιλιών, που δεν γνωρίζουν ούτε οι αρχηγοί των “συγκυβερνώντων” ελλήνοκυπριακών κομμάτων!
H σύγχυση επί των θεμελίων της συζητούμενης ρύθμισης είναι δυστυχώς κανόνας! Ο κ. Χριστόφιας σε συνέντευξη απέκλεισε ξένους δικαστές στο νέο κράτος. Στις ελληνοκυπριακές προτάσεις που κατετέθησαν στο Εθνικό Συμβούλιο εμφανίστηκε ένας ξένος δικαστής. Στην επόμενη συνεδρίαση ο κ. Χριστόφιας απέδωσε την παρουσία του σε τυπογραφικό λάθος, ενώ ο σύμβουλός του κ. Τσιελεπής δήλωσε ότι «μάλλον γλυτώσαμε τους δικαστές”. Προ ημερών ο Ταλάτ μίλησε για τρεις ξένους δικαστές!
Διπλωματικοί κύκλοι αναγνωρίζουν ομόφωνα τον κεντρικό ρόλο του Βρετανού Πρέσβη Μίλετ στο συντονισμό του “διεθνούς παράγοντα”, αλλά και στο “στρίμωγμα” Χριστόφια, αν δεν παίξει τον ρόλο που του επιφυλάσσει το βρετανικό “master plan”. Το οποίο δεν είναι άλλο από την κινητοποίηση της ισχύος της κυπριακής αριστεράς εναντίον του ελληνικού εθνισμού. Μόνο έτσι, ελπίζει η Γηραιά Αλβιών, υπάρχει περίπτωση να πεισθούν/πιεσθούν οι Έλληνες, 80% του πληθυσμού, να παραιτηθούν από τα πιο αυτονόητα δικαιώματα…
Την Κυριακή ο Μίλετ δήλωσε δημοσίως ότι η δουλειά των δύο ηγετών είναι “να πουλήσουν τη λύση στις κοινότητές τους”, προβλέποντας προσωρινή συμφωνία τον Οκτώβριο και δημοψήφισμα τον Ιανουάριο. Το μόνο που μοιάζει να ανησυχεί τον Μίλετ και τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ Ντάουνερ είναι η κοινή γνώμη – ο Ντάουνερ μάλιστα προκάλεσε σκάνδαλο όταν γνωστοποιήθηκαν σχόλιά του κατά των εφημερίδων “Φιλελεύθερος” και “Σημερινή”.
Συγκλίνουσες πληροφορίες από πολύ αξιόπιστες πηγές αναφέρουν τρία εναλλακτικά σενάρια που επεξεργάστηκαν Λονδίνο-Ουάσιγκτον:
1. υιοθέτηση παραλλαγής του σχεδίου Ανάν, επίλυση ελληνοτουρκικών, ταχεία ένταξη Τουρκίας πριν από τις μεγάλες ευρωπαϊκές χρηματοδοτικές αποφάσεις (2013)
2. προσωρινή συμφωνία τον Οκτώβριο που θα “κλειδώσει” τις ελληνικές υποχωρήσεις, απαλλάσσοντας την τουρκική ενταξιακή πορεία
3. άνοιγμα τουρκικών αεροδρομίων-λιμανιών, αφού, όπως ορθώς υπογράμμισε, επικαλούμενος την Ταϊβάν, ο Εγκεμέν Μπαγκίς, εμπόριο δεν σημαίνει αναγνώριση. Τι θα κάνουν τότε Λευκωσία και Αθήνα, που, κατά τρόπο εξευτελιστικό για τις ίδιες, δεν ζήτησαν αναγνώριση της Κύπρου πριν αρχίσουν διαπραγματεύσεις, όπως ζητούσε όχι ο Πρωθυπουργός της Κύπρου ή της Ελλάδας, αλλά της Γαλλίας, από το 2005;!
Διπλωμάτες στις Βρυξέλλες εξηγούν την κινητικότητα περί το κυπριακό, υπογραμμίζουν ότι, πέραν της επιδίωξης διευκόλυνσης της τουρκικής αξιολόγησης τον Δεκέμβριο, το ατλαντικό “λόμπυ” θέλει «με ένα σμπάρο να πετύχει τρία τρυγόνια». ‘Όχι μόνο να “λύσει“ το κυπριακό αλλά και:
α) να αποκτήσει από τώρα η Άγκυρα, πολλά από τα δικαιώματα των μελών της ΕΕ, δια του θεσμικού ρόλου που θα αποκτήσει επί της κυπριακής ψήφου. Αν αυτό γίνει, θα είναι δυσκολότατο στην ΕΕ να πει μελλοντικά όχι στην Άγκυρα, χωρίς να διακινδυνεύσει να «ανατιναχθεί» η συνταγματική ευστάθεια και εξωτερική ασφάλεια ενός μέλους της!
β) να αποκτήσουν οι Βρετανοί δια των ξένων δικαστών, της διαιώνισης του καθεστώτος βάσεων και σειράς άλλων συζητούμενων ρυθμίσεων, μόνιμη, μη αναστρέψιμη επιρροή στην Κύπρο που δεν είχαν ποτέ μετά το 1960.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Το ΒΙΩΣΙΜΟ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ
Η αθηναϊκή ελίτ τηρεί «αποστάσεις ασφαλείας» από τις διαπραγματεύσεις της Λευκωσίας, αφήνοντας τον κ. Χριστόφια να βγάλει μόνος του το «φίδι από την τρύπα». Μεγάλο τμήμα της επιθυμεί διακαώς να “απαλλαγεί” από το κυπριακό, μόνο που αν η συμφωνία δεν αποδειχθεί βιώσιμη, κινδυνεύει να το δει μπροστά της με πολύ χειρότερη μορφή. Θολές λύσεις και “εποικοδομητικές” ασάφειες δημιουργούν δυνατότητα εθνοτικών συγκρούσεων, με ότι συνεπάγεται για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι πολύ εύκολο να υπονομευθεί μια λύση μέσω κακών ρυθμίσεων στην εκτελεστική εξουσία, που θα αφίστανται των ισχυόντων στη Δύση, προειδοποίησε προσφάτως, καλώντας σε ιδιαίτερη προσοχή στον τομέα αυτό, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ανδρέας Λοβέρδος.
Η πολιτική αστάθεια στην Αθήνα καθιστά λιγότερο προβλέψιμες τις τελικές θέσεις των κομμάτων επί μίας λύσεως – ουδείς επιθυμεί σήμερα να καταβάλει κόστος για να στηρίξει ελληνικές υποχωρήσεις και την τουρκική ένταξη στην ΕΕ. Ενώ και αρκετοί ανησυχούν μήπως το κυπριακό «φίδι», αν δεν προσεχθεί, «δαγκώσει» τελικά και την μητροπολιτική Ελλάδα. Σημαίνων παράγων της ΝΔ υπογράμμισε, μιλώντας στον “K.t.E” υπό τον όρο ανωνυμίας: «Μη βιώσιμη λύση θα καταστήσει την Αθήνα όμηρο Άγκυρας, Λονδίνου και Ουάσιγκτον, για να μην πάθουν τίποτα 750.000 Έλληνες χωρίς κανονική κρατική προστασία».
Έγκριτοι παρατηρητές υπογραμμίζουν ότι το “κλειδί βιωσιμότητας” της λύσης είναι η διατήρηση του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων αυτοκυβέρνησης, αυτοάμυνας, ανεξαρτησίας για τους Έλληνες, τουλάχιστο εκεί που θα ζήσουν. Αν αναγνωριστεί σε οποιονδήποτε τρίτο, μη αιρετό εκπρόσωπο της πλειοψηφίας (δικαστή , Τούρκο συμπρόεδρο κλπ.) δικαίωμα απόφασης επ’ αυτής δημιουργείται αμέσως έδαφος σύγκρουσης. Εξωφρενική και παράλογη χαρακτηρίζουν ορισμένοι την πρόταση των Ελληνοκυπρίων να αποποιηθούν του δικαιώματος της αυτοάμυνας, μόνοι μεταξύ όλων των κρατών του κόσμου (και μάλιστα κράτος στη Μεσόγειο που υπέστη εισβολή). Τέτοια πρόταση έγινε και για το παλαιστινιακό κράτος – δεν τη σκέφτηκε όμως κανείς Παλαιστίνιος, ο Νετανιάχου θέλει να την επιβάλει! Και φυσικά, είναι ακατανόητη, υποστηρίζουν οι ίδιοι, η αναγνώριση, με οποιαδήποτε μορφή, μονομερή ή πολυμερή, σε τρίτες χώρες δικαιώματος επέμβασης.
Οι διακοινοτικές ταραχές του 1963-64 προκλήθηκαν από τους παραλογισμούς των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, που επικαλέσθηκε η Άγκυρα και το 1974. Οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες γιατί μπλόκαραν τη κρατική λειτουργία με το βέτο που παραχώρησαν στη μειονότητα. Με το σχέδιο Ανάν, ή το σύστημα εκ περιτροπής προεδρίας, δεν προβλέπεται καν βέτο για την πλειονότητα!
Κόσμος του Επενδυτή
Ο Κος Κωνσταντακόπουλος στα 2 του βιβλία "Αρπαγή της Κύπρου" και "Κυπρος σε παγίδα" αναλύει πολύ εύστοχα την απόρριψη του σχεδίου ΑΝΑΝ απο τους Ελληνες.Σήμερα ο Τάσσος δεν είναι μαζί μας ως φυσική παρουσία.Μένει βαθιά χαραγμένο στις ψυχές μας το
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας, σε καλώ να μην υποθηκεύσεις το μέλλον στην πολιτική βούληση της Τουρκίας. Να προασπιστείς την Κυπριακή Δημοκρατία"
Ο Κύριος Χριστόφιας δείχνει να αντιλαμβάνεται την ακόρεστη διάθεση των Τουρκων για επεκτατισμό. Πέρα απο αυτό σε περίπτωση δημοψηφίσματος όποιος Ελληνας Πολιτικός Αρχηγός πεί ΟΧΙ ΞΑΝΑ αυτός και θα συσπειρώσει την πλειοψηφεία των Ελλήνων.Το ξέρουν άπαντες καλά,η δύναμη του δυαδικτυου, η ύπαρξη σοβαρών ιστολογίων με εθνική και πατριωτική συνείδηση, κάνουν καταδικασμένη εξάρχής την όποια προσπάθεια πληρωμένων θιασωτών του ΝΑΙ.
Σαν φυλή λέμε πολλά μικρά ΝΑΙ και λίγα αλλά ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ.
Για μια ακόμη φορά θα σταθούμε πιστοί στην παράδοση αυτή.
{εμμέσως πλην σαφώς, απείλησε, κατά πρωτοφανή τρόπο την Κύπρο, μέλος της ΕΕ, ότι θα αφεθεί στο έλεος του τουρκικού στρατού αν δεν συγκατατεθεί σε λύση του κυπριακού εντός του έτους}
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεί να απειλήσει ο κύριος Μπίλντ γιατί όπως ξέρει καλά δεν μπορεί να αντέξει ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε ο ίδιος προσωπικά σαν επικεφαλής της διπλωματίας της χώρας που προεδρεύει στην Ε.Ε. μια σύρραξη Ελλάδας – Τουρκίας με αφορμή την Κύπρο. Το ξέρουν όλοι ότι η κατάσταση στο νησί είναι πολύ διαφορετική από το ’74 και ίσως να είναι μια καλή ευκαιρία αν δοθούν οι κατάλληλες αφορμές να λυθεί δίκαια το κυπριακό χωρίς την μεσολάβηση τρίτων. Βέβαια πάντα είναι προτιμότερη η λύση «με το καλό» παρά «με την βία» αλλά απ’ την στιγμή που υπάρχουν πολιτικοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έχουν αναλάβει εργολαβικά τον ρόλο του εκβιαστή για τα συμφέροντα της Άγκυρας δεν αποκλείονται πλέον όλα τα ενδεχόμενα.
Μια πιθανή λύση του Κυπριακού έτσι κι αλλιώς δεν αποτελεί εισιτήριο για την Άγκυρα στην Ε.Ε. Αυτό είναι σε όλους γνωστό. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα από κάποια στρέμματα κυπριακής γης που αποτρέπουν την ένταξη της Τουρκίας. Αυτά τα συμφέροντα έχουν να κάνουν με την μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους από τις ανεπτυγμένες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης σε ένα φιλοαμερικανικό πόλο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης από περιφερειακές χώρες όπως η Μ. Βρετανία η Πολωνία και η Τουρκία. Αν συμβεί η ένταξη θα είναι και το οριστικό τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιατί οι ισχυρές χώρες του κέντρου της Ε.Ε. θα φροντίσουν περισσότερες εξουσίες να περάσουν σε εθνικά κέντρα μειώνοντας ταυτόχρονα τις εξουσίες της Ένωσης ή στην καλύτερη περίπτωση θα δημιουργήσουν νέους επάλληλους ευρωπαϊκούς κύκλους εκμεταλλευόμενοι κάποια οικονομικά χαρακτηριστικά.
Η επιθετικότητα της διακυβέρνησης Μπούς στις εξωτερικές τις σχέσεις έμεινε στην μνήμη όλων των ευρωπαίων και έδωσε μια καλή ιδέα για τις μελλοντικές πολιτικές που μπορούν να αντικαταστήσουν τον μειλίχιο κύριο Ομπάμα. Αυτό το γνωρίζουν όλοι στην Ε.Ε. και ας μην το ομολογούν δημόσια και αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην τουρκική ένταξη. Η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτή που της δώσαμε. Τώρα η νέα διακυβέρνηση στην Αμερική προσπαθεί να καλύψει τις ρωγμές από εκείνο το σεισμό με λεπτό σοβά... Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται και γίνεται όλο και περισσότερο φανερή η διάσταση συμφερόντων Αμερικής και χωρών της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Η Σουηδία θα πρέπει κάποια στιγμή να διαλέξει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Ίσως απορρίπτοντας πολιτικούς σαν τον κύριο Μπίλντ. Όπως και η Ελλάδα φυσικά γιατί και εδώ έχουμε ορισμένους του ίδιου φυράματος.
Το σκηνικό λοιπόν που στήνεται στην Κύπρο μπορεί να θυμίζει 2004 αλλά το νερό που έτρεξε στο αυλάκι δείχνει ότι πλέον έχουμε 2009.-
Ελευθέριος Β.
Οι διακοινοτικές ταραχές του 1963-64 προκλήθηκαν από τους παραλογισμούς των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, που επικαλέσθηκε η Άγκυρα και το 1974. Οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες γιατί μπλόκαραν τη κρατική λειτουργία με το βέτο που παραχώρησαν στη μειονότητα. Με το σχέδιο Ανάν, ή το σύστημα εκ περιτροπής προεδρίας, δεν προβλέπεται καν βέτο για την πλειονότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η τελευταία παράγραφος είναι πολύ σημαντική και λέει την ουσία.Ας προσέξουμε,
το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός (και λαού) σοφού!
Η πολιτική αστάθεια στην Αθήνα καθιστά λιγότερο προβλέψιμες τις τελικές θέσεις των κομμάτων επί μίας λύσεως – ουδείς επιθυμεί σήμερα να καταβάλει κόστος για να στηρίξει ελληνικές υποχωρήσεις και την τουρκική ένταξη στην ΕΕ. Ενώ και αρκετοί ανησυχούν μήπως το κυπριακό «φίδι», αν δεν προσεχθεί, «δαγκώσει» τελικά και την μητροπολιτική Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρῶ ὅτι οἱ πολιτικοί μας μπορεῖ νά μήν ἐπιθυμοῦν ὑποχωρήσεις ἀλλά, μποροῦν κάλλιστα νά βαφτίσουν τούς Κυπρίους, Ἀρειανούς, ὅπως βάφτιζαν οἱ μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους τό κρέας σέ ψάρι γιά νά μποροῦν νά τό τρῶνε στήν νηστεία. Μέ αὐτό τόν τρόπο θά ἔχουν ἥσυχη τήν συνείδησή τους. Κι ἐάν κάποιο ΛΑΟΣ τούς πρήζει, θά κάνουν κάποιες ἐκπομπές μέ προσκεκλημένους μουσουλμάνους καί ΣΥΡΙΖΑ πού ὐποστηρίζουν τόν νεοθωμανισμό κι ὅλα θά πᾶνε καλά.
Ἰόλαος