14/8/09

Δεκάδες οι αιχμάλωτοι που αγνοούνται

Οι 35 εθνοφρουροί βγήκαν με τα χέρια ψηλά και παραδόθηκαν. Οι Τούρκοι ένοπλοι τους έβαλαν στη γραμμή και τους οδήγησαν περπατητούς προς την κατεύθυνση του τουρκικού χωριού Επηχώ. Από εκείνη τη στιγμή όλοι τους αγνοούνται.

Δεκάδες οι αιχμάλωτοι που αγνοούνται

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι ήταν ζωντανοί και μετά εξαφανίστηκαν τα ίχνη τους
ΤΟΥΒΑΣΟΥΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ηεκτέλεση των πέντε αιχμαλώτων της γνωστής φωτογραφίας που τράβηξε ο Τούρκος δημοσιογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ δεν είναι η μοναδική και δεν σχετίζεται με την οργή κάποιων Τουρκοκυπρίων «μαχητών», όπως λένε τώρα οι Τούρκοι. Το 1974 είχαν συλληφθεί 35 εθνοφρουροί οι οποίοι αγνοούνται μέχρι σήμερα.
Η Φρόσω Δήμου από τη Βώνη κατέθεσε ότι στις 14/8/1974, ημέρα που άρχισε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ενώ βρισκόταν στο σπίτι της στη μαζί με το σύζυγο και τα παιδιά της, 37 Ελληνοκύπριοι εθνοφρουροί ήρθαν και ζήτησαν καταφύγιο. Τους έδωσε πολιτικά ρούχα να φορέσουν κι εξαφάνισαν τα στρατιωτικά ρούχα και τον εξοπλισμό τους. Τη νύκτα έμειναν στο σπίτι της καθώς και σε δύο παρακείμενα σπίτια που ανήκουν σε συγγενείς της. Κατά τη διάρκεια της νύκτας οι 35 κατέγραψαν τα ονόματά τους σε χαρτί και της το έδωσαν για να το παραδώσει στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό. Επίσης τοποθέτησαν άσπρες σημαίες στις πόρτες των σπιτιών όπου διέμεναν, για να δείξουν την πρόθεσή τους ότι παραδίδονται. Το πρωί της επόμενης μέρας δύο από τους εθνοφρουρούς έφυγαν από το σπίτι με σκοπό να διερευνήσουν αν υπήρχε τρόπος διαφυγής. Ύστερα από λίγη ώρα, γύρω στις 8 με 9 το πρωί, ένοπλοι Τούρκοι έφθασαν έξω από το σπίτι κι άρχισαν να πυροβολούν. Αναγνώρισε μεταξύ των ενόπλων τους Τουρκοκύπριους Ασσάσι Φαχρί από το Μπέυκογιου και τους βοσκούς Χαλίλ και Σαλλάχι, γιους του κοινοτάρχη από την Επηχώ. Οι 35 εθνοφρουροί βγήκαν με τα χέρια ψηλά και παραδόθηκαν. Οι Τούρκοι ένοπλοι τους έβαλαν στη γραμμή και τους οδήγησαν περπατητούς προς την κατεύθυνση του τουρκικού χωριού Επηχώ. Από εκείνη τη στιγμή όλοι τους αγνοούνται.
Εξάλλου, ο Λαμπής Ηλία από τη Χάρτζια κατέθεσε ότι:« Στις 13/9/1974(σ.σ. ένα μήνα μετά τη λήξη των εχθροπραξιών) οι Τούρκοι συνέλαβαν τους δυο μου γιους, Μιχάλη 17 χρόνων και Ηλία 19 χρόνων, και τους πήραν στο στρατόπεδό τους, που βρίσκεται κοντά στο χωριό μας. Την ίδια μέρα συνάντησα τον Τουρκοκύπριο Ναζίμ Αχμέτ, 60 χρονών, που ήταν φίλος μου και τον παρακάλεσα να με πάρει στον Τούρκο στρατιωτικό διοικητή. Πράγματι με πήρε και με οδηγίες του Τούρκου αξιωματικού μου επέτρεψαν την επόμενη μέρα 14/9/1974 να δω τα παιδιά μου. Το ίδιο έγινε και την επαύριο, 15/9/1974, επέτρεψαν τόσο σε μένα όσο και στη σύζυγό μου να δούμε τα παιδιά μας. Στις 16/9/1974 γύρω στις 2 μ.μ. επισκέφθηκε το χωριό μας κλιμάκιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Τους ανέφερα τη σύλληψη των παιδιών μου και τους οδήγησα στο στρατόπεδο που τους κρατούσαν οι Τούρκοι. Δυστυχώς ο ίδιος Τούρκος αξιωματικός αρνήθηκε πως κρατούσε οποιονδήποτε και δεν επέτρεψε στους ανθρώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού να μπουν στο στρατόπεδο. Έκτοτε καμιά πληροφορία δεν υπήρξε για την τύχη των παιδιών μου και αγνοούνται».
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

3 σχόλια:

  1. Σαν σήμερα το 1996 δολοφονήθηκε ο Σολωμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ε, και τι πέτυχε;"

    Αυτή ήταν η απάντηση ενός συνταξιδιώτη μου 18-19 ετών σε εκδρομή με γκρουπ στην Κύπρο το 2005.
    Είμαστε σε ένα 2όροφο σπίτι-καφέ κοντά στο σημείο που δολοφονήθηκε. Εκεί λοιπόν είχαν παντού φωτογραφίες στους τοίχους, κυάλια στα μπαλκόνια και τηλεοράσεις που έδειχναν τη στιγμή της δολοφονίας και ρεπορτάζ. Κάποια στιγμή άρχισε να μας μιλάει η ιδιοκτήτρια του σπιτιού-καφέ. Οπότε γύρω μου οι συνταξιδιώτες μου οι περισσότεροι (διαφόρων ηλικιών) άρχισαν και έκαναν σχόλια, και γενικά μια συμπεριφορά ανθρώπων που βλέπουν κάτι για πρώτη φορά.
    Ε, και κάποια στιγμή περνάει ο φιλαράκος μου από μπροστά μου με σανδάλια, σορτσάκι, γυαλιά ηλίου και στο χέρι να ανακατεύει αργά και βασανιστικά ένα φραπεδάκι.
    Απλώς τον κοίταξα.... δεν ήθελα ούτε σάλιο να χαλάσω.........
    Αυτά και κάτι άλλα σε εκείνη την εκδρομή με στενοχώρησαν πολύ.
    Αλλά θα τα σας τα πω:
    Μας πήγαν πρώτα στις φυλακές όπου οι Άγγλοι εκτέλεσαν ήρωες της ΕΟΚΑ. Μάλιστα εκεί η (κύπρια) ξεναγός ζήτησε να πούμε τον Εθνικό Ύμνο. Και καταλαβαίνετε πόσο υπερήφανα τον ψάλαμε... σαν αγγαρεία.
    Μετά πήγαμε στον Τύμβο της Μακεδονίτισας. Εκεί σταμάτησε το πούλμαν και μας είπε η ίδια ξεναγός την ιστορία του μέσα σε 2 λεπτά. Μετά ρώτησε αν θέλει κανένας να πάει ή αν θέλουμε να πάμε στη Λευκωσία για ψώνια!! Πίσω μου άκουσα 2 κοπέλες να λένε να πάμε για ψώνια. Κανένας δεν είπε να κατέβει. Βαριόντουσαν, ντρεπόντουσαν, δεν τους ενδιέφερε; Δεν ξέρω πιο απ'όλα. Βλέποντας τα όλα αυτά σηκώθηκα ξαφνικά - χωρίς να πω τίποτα στην κοπέλα μου - και πήγα στον οδηγό και είπα εγώ θέλω να πάω. Και πήγα μόνος μου: Θυμάμε που ανέβαινα τα σκαλιά και αριστερά-δεξιά υπήρχαν τάφοι και σε λίγους υπήρχαν και λουλούδια, προφανώς από συγγενείς. Και έκλαιγα από ντροπή και όχι από θυμό για τους συνέλληνές μου. Με το που έφτασα στη κορυφή του Τύμβου γύρισα και είδα ότι και αρκετοί άλλοι έμπαιναν στον χώρο του Τύμβου. Πάλι καλά που κάποιοι είτε ντράπηκαν είτε βαριόντουσαν να κάτσουν στο πούλμαν. Πάντως οι κοπέλες δεν κατέβηκαν.

    Αυτό συμβαίνει στους Έλληνες τα τελευταία χρόνια! Η ντροπή! για το οτιδήποτε ελληνικό...

    Γιατί εγώ τότε 24 ετών να σηκωθώ να πάω στον Τύμβο που δεν είχαν κανένα γνωστό ή συγγενή να έχει σκοτωθεί στη Κύπρο, και άλλοι που έχουν ζήσει αυτά τα γεγονότα να δείχνουν το λιγότερο αδιαφορία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά ανάμεσα σε όλους αυτούς τους αγνοούμενους και ουσιαστικά σφαγιασθέντες υπάρχει κανένα τρανταχτό όνομα γόνου της πολιτικής και οικονομικής και πολιτιστικής και διανοουμενίστικης ηγεσίας της εποχής; Τώρα, αν γίνει κάτι, θα δούμε σε λίστες είτε ηρωικώς πεσόντων είτε τέλος πάντων πραγματικής συμμετοχής και όχι μαϊμού, σε επιχειρήσεις, ονόματα γόνων γνωστών πολιτικών καναλάδων εφημεριδάδων καθηγητάδων τσιφτετελοκαλλιτεχνάδων λεφτάδων; Ή θα δούμε ονόματα άγνωστων ελαχίστων (το "ελάχιστος" εδώ με την βιβλική έννοια) ανθρώπων που την ώρα της κρίσης θα έχουν γιγαντωθεί σε ημίθεους και οι εκφυλισμένοι γόνοι θα έχουν δείξει αυτό που πραγματικά είναι; Δηλαδή ποντίκια και μάλιστα αυτά των εργαστηρίων για πειράματα;
    ΙοΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.