Μαρτυρίες εγκλήματος και προδοσίας

«Γιατί έφυγαν οι αξιωματικοί και μας άφησαν τους απλούς τους στρατιώτες μόνους μας; Δεν φεύγει από τη σκέψη μου ότι ήταν όλα προδομένα… Μας είχαν αφήσει στο έλεος του Θεού», αναφέρει δεύτερη μαρτυρία στρατιώτη στον «Φ», που ήταν στην περιοχή του Τζιάος, μιλώντας με ένα παράπονο γεμάτο θυμό για όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΚΟΠΙΑ
Μαρτυρίες εγκλήματος και προδοσίας
Με τον Φρίξο Δαλίτη

Η τραγική ιστορία εκταφής και ταυτοποίησης των λειψάνων των πέντε Ελληνοκυπρίων στρατιωτών που απεικονίζονται στην χαρακτηριστική φωτογραφία να αιχμαλωτίζονται από Τούρκους στρατιώτες, καταγράφει, μέσα από τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα, μια ακόμη σκοτεινή πτυχή της κυπριακής τραγωδίας.
Την άλλη πλευρά του εγκλήματος σε βάρος της Κύπρου… Οι υποθέσεις εν ψυχρώ εκτέλεσης αιχμαλώτων -στρατιωτών ή απλών πολιτών- αποτελούν σαφέστατα εγκλήματα πολέμου για τα οποία η Τουρκία οφείλει να λογοδοτήσει. Όπως επίσης, οφείλει να ανοίξει τα αρχεία του Στρατού της για να δοθούν εξηγήσεις για τις τύχες των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας.
Παράλληλα όμως, η πρόσφατη περίπτωση των πέντε Ελληνοκυπρίων στρατιωτών του 389 Τάγματος Πεζικού, των Αντωνάκη Κορέλλη, Πανίκου Νικολάου, Φίλιππου Χατζηκυριάκου, Χριστόφορου Σκορδή και Ιωάννη Παπαγιάννη, αποτελεί και μια απόδειξη τις προδοσίας που συντελέσθηκε σε βάρος της Κύπρου και τις ευθύνες που φέρουν κάποιοι.
Οι συνθήκες αιχμαλωσίας τους και ο τρόπος που εξελίχθηκαν τα γεγονότα στην περιοχή του Τζιάος, στις 14 Αυγούστου 1974, όπως καταγράφονται μέσα από τις μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, αποτελούν ντοκουμέντα. Είναι ζωντανές μαρτυρίες γεγονότων, που αποτελούν στην ουσία μέρος αυτού που λέγεται «Φάκελος της Κύπρου».
«Δεν μπορώ να απολησμονήσω ότι έπρεπε να πάρουν ένα μήνυμα από το λοχαγό τους. Διότι ήταν μετά το μεσημέρι όταν συνέβαιναν αυτά…», ανέφερε σε μαρτυρία του στον «Φ» άτομο που ήταν εκείνες τις μέρες στο Τζιάος. «Αποστολή του διοικητή του λόχου, στον οποίο άνηκε και η διμοιρία των πέντε στρατιών, ήταν να ενισχύσει τις ομάδες της διμοιρίας του αρχικά και, στη συνέχεια, όταν έφθασε το μήνυμα για υποχώρηση, να τους ειδοποιήσει να φύγουν. Δεν το έπραξε ποτέ… Τα ερωτηματικά που με βασανίζουν είναι γιατί δεν ειδοποιηθήκαμε νωρίτερα, μόλις έσπασε η γραμμή της Μιάς Μηλιάς για να οπισθοχωρήσουμε και να συνταχθούμε κάπου οργανωμένα, όσοι είμαστε, και να πηγαίναμε στην Αμμόχωστο να αντισταθούμε».
«Γιατί έφυγαν οι αξιωματικοί και μας άφησαν τους απλούς τους στρατιώτες μόνους μας; Δεν φεύγει από τη σκέψη μου ότι ήταν όλα προδομένα… Μας είχαν αφήσει στο έλεος του Θεού», αναφέρει δεύτερη μαρτυρία στρατιώτη στον «Φ», που ήταν στην περιοχή του Τζιάος, μιλώντας με ένα παράπονο γεμάτο θυμό για όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες.
Αυτά τα παιδιά και πολλά άλλα, ίσως μπορούσαν να σωθούν. Ίσως, ακόμα, πολλά πράγματα και καταστάσεις σήμερα να ήταν πολύ διαφορετικά. Για όλα αυτά υπάρχουν ένοχοι και συνένοχοι, που έπρεπε να λογοδοτήσουν. Αλλά, πολλά γιατί έμειναν να αιωρούνται και να ζητούν ακόμα απαντήσεις…

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ