30/8/09

Ορατοί οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα


Καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειός του στην εξουσία, ο Αμερικανός πρόεδρος πρέπει εύλογα να νιώθει υπερήφανος για τον εαυτό του και τη φυλή του. Κατέκτησε πράγματι μια θέση ύψιστης περιωπής με την αξία του και την επιμονή του, και είναι γεγονός ότι απέχει παρασάγγας από τη θλιβερή κατάσταση του προκατόχου του.


Παρ’ όλα αυτά, ως πολιτικός με σαφή επίγνωση των εξελίξεων και των γεγονότων, είναι μάλλον απίθανο να μην αισθάνεται ότι δεν έχει και τόσους λόγους πανηγυρισμού.

Ετσι όσον αφορά τα εσωτερικά θέματα, το μείζον πρόγραμμά του -ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του αμερικανικού συστήματος υγείας- είναι μεν αναγκαίο, αλλά, επί του παρόντος, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας του είναι ακόμη αμφίβολη. Η ανάγκη για περαιτέρω οικονομικές ενέσεις τόνωσης των αμερικανικών βιομηχανιών παραμένει υπαρκτή. O τρόπος που χειρίστηκε το ζήτημα του επαίσχυντου Γκουαντάναμο δεν του απέφερε επαίνους (αν και, για το ευρύ κοινό, το ζήτημα αυτό έχει πλέον αρχίσει να περνά σε δεύτερη μοίρα).

Οσον αφορά τα εξωτερικά θέματα, η κατάσταση είναι πιο μελαγχολική, μια και σταδιακά η πολιτική του Ομπάμα προσελκύει πλέον τον χειρότερο όλων των χαρακτηρισμών -κρινόμενη ως προς την ουσία της, ασφαλώς, και όχι με βάση τη δημιουργία εντυπώσεων-, ως «συνέχεια της στρατηγικής Μπους/Τσένι».

Η δήλωση αυτή μοιάζει ίσως υπερβολικά σκληρή, αλλά, εάν εξετάσει κανείς τις συνιστώσες της, δεν είναι εντέλει τόσο αδικαιολόγητη.

Πιο συγκεκριμένα: ο πρόεδρος Ομπάμα ελάχιστη πρόοδο έχει σημειώσει όσον αφορά τις σχέσεις του με τη Ρωσία. Υπάρχουν μάλιστα ενδείξεις ότι η Ρωσία έχει ενοχληθεί σοβαρά από τη συστηματική τάση των Αμερικανών να υποτιμούν τη διεθνή σπουδαιότητά της.

Η Αμερική στα λόγια, εάν όχι και στις πράξεις (εφόσον ελάχιστα μπορεί όντως να κάνει), παραμένει επίσης προκλητική όσον αφορά τη Γεωργία και την Ουκρανία. Οι σχέσεις της με την Ευρώπη παραμένουν χλιαρές, ενώ ταυτόχρονα η σημερινή Γερμανία προσεταιρίζεται όλο και περισσότερο τη Ρωσία στο πλαίσιο ζητημάτων που δεν περιορίζονται πλέον στον ενεργειακό τομέα.

Κοιτάζοντας πιο πέρα βλέπουμε πως o πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν παραμένει εκκρεμής και αιματηρός όσο ποτέ άλλοτε, ενώ το οικονομικό κόστος του για τις ΗΠΑ (συνυπολογιζόμενης της διατήρησης στρατευμάτων στο Ιράκ) κατά το τρέχον έτος θα υπερβεί τα 730 δισ. δολάρια.

Η «συγκράτηση» του διαρκώς εντεινόμενου ισραηλινού επεκτατισμού εγείρει επίσης ανυπέρβλητες δυσκολίες, παρά τις επικοινωνιακές προσπάθειες να καλυφθεί η πραγματική κατάσταση. Τέλος, το φλέγον ζήτημα του Ιράν ενδέχεται σύντομα να εισέλθει σε μια νέα, πολύ πιο επικίνδυνη φάση. Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τα πολλαπλά προβλήματα που υποβόσκουν στις σχέσεις της Αμερικής με το Μεξικό, την ανεπίλυτη διένεξη με την Κορέα, καθώς και την εντεινόμενη οικονομική αντιπαλότητα με την Κίνα που εξελίσσεται σήμερα στη Βραζιλία, σαφέστατα διαπιστώνουμε όχι μόνον ότι η αμερικανική ηγεμονία δεν είναι ακμαία, αλλά ότι η όλη κατάσταση δύσκολα θα δικαιολογούσε το οποιοδήποτε αίσθημα χαράς ή ικανοποίησης.


Η υποβόσκουσα κρίση μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας
Μέσα σε ακριβώς αυτό το πλαίσιο, και όχι μεμονωμένα, οφείλουμε να εξετάσουμε και την κλιμακούμενη ένταση ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία. Το επισημαίνω αυτό για λογαριασμό του μέσου αναγνώστη, ο οποίος έχει συνηθίσει να λαμβάνει μόνο επαναλαμβανόμενες και καθησυχαστικές δηλώσεις από το υπουργείο Εξωτερικών μας.

Οι δηλώσεις αυτές περιστρέφονται γύρω από δύο κεντρικές ιδέες που αφορούν τις διμερείς σχέσεις, αλλά λίγο-πολύ αγνοούν την επίδραση του ευρύτερου γεωπολιτικού συστήματος στη διαμόρφωση των αμερικανικών προθέσεων για την Τουρκία και, εμμέσως, για την Ελλάδα ως τον τελευταίο τροχό αυτής της άμαξας.

Η πρώτη ιδέα/διαβεβαίωση είναι ότι αντιμετωπίζουμε τις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις με ηρεμία και ψύχραιμη σκέψη, γνωρίζοντας ότι το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος μας. Σύμφωνα με τη δεύτερη ιδέα, η παρούσα επιθετική στάση της Τουρκίας αποτελεί «εποχικό φαινόμενο», διόλου πρωτόγνωρο, και άρα είναι απλώς ακόμη ένα από τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ηρεμία σε σχέση με τη γείτονα χώρα.

Διαφωνώ και με τις δύο αυτές ιδέες, για τρεις διαφορετικούς λόγους.

Κατά πρώτο λόγο, η τουρκική εξωτερική πολιτική επηρεάζεται πλέον όλο και λιγότερο από τους παράγοντες που επικαλείται η ελληνική κυβέρνηση, και ειδικότερα από την προσπάθεια των κεμαλιστών στρατηγών να παραμείνουν υπολογίσιμος παράγοντας στη χώρα τους. Τo λέω αυτό διότι ο κ. Ερντογάν συνεχίζει επιτυχώς τις πολιτικές του κ. Γκιουλ και του Τ. Οζάλ, αποδυναμώνοντας όλο και περισσότερο τον παλιό αυτόν προμαχώνα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Σήμερα στη συλλογιστική βάση της τουρκικής επιθετικότητας βρίσκεται, όπως προσπάθησα να εξηγήσω σε προηγούμενο άρθρο μου στο «Εθνος της Κυριακής», μια πολύ πιο εκλεπτυσμένη, πολυδιάστατη και συντονισμένη εξωτερική πολιτική, την οποία ανέπτυξαν προοδευτικά και θέτουν πλέον σε εφαρμογή οι κ.κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν. Η αντίδραση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών θα έπρεπε επομένως να προσαρμοστεί καταλλήλως, να εκσυγχρονιστεί και να διαμορφωθεί κατά τρόπον ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το σύνθετο σχέδιο δράσης, που είναι πρωτόγνωρο με τα μέχρι τώρα τουρκικά δεδομένα. Οπως και αρκετοί άλλοι πολίτες, αναμένω και εγώ σαφείς αποδείξεις μιας μελετημένης και συντονισμένης ελληνικής αντίδρασης, αλλά, μέχρι στιγμής, μάταια.

Κατά δεύτερο λόγο, διαφωνώ με τη συχνή επίκληση του διεθνούς δικαίου ως παράγοντα που είναι με το μέρος μας και άρα καθιστά τη χώρα μας απόρθητη. Διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση όχι επειδή δεν τρέφω σεβασμό γι’ αυτόν τον κλάδο του δικαίου -πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε, τη στιγμή που ως νομικός ασχολούμαι με αυτά τα θέματα-, αλλά επειδή γνωρίζω, όπως γνωρίζει και η κυβέρνηση, ότι και εμείς οι ίδιοι δεν τολμούμε να εφαρμόσουμε πρακτικά το διεθνές δίκαιο.

Αρκεί ένα και μόνο παράδειγμα, για του λόγου το αληθές. Παρότι, λοιπόν, το διεθνές δίκαιο μάς δίνει το δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, εμείς δεν τολμούμε να ασκήσουμε το δικαίωμα αυτό στην πράξη, δεδομένης της απειλής της Τουρκίας ότι θα το εκλάβει ως casus belli.

Θεωρητικά υπάρχουν πάντα τρόποι να αντιδράσει κανείς στα φαινομενικά αδιέξοδα, υπό τον όρο, βεβαίως, ότι μπορεί να σκεφτεί ελεύθερα και πρωτότυπα. Το ζήτημα όμως είναι: «Εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο;».

Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα (2008), με τίτλο «Για το ζήτημα του Αιγαίου - Τα πετρέλαια, ο Μάρτης του ‘87, οι «συνοριακές διαφορές», η Ευρωπαϊκή Ενωση και η «ενεργειακή γέφυρα»», ο πρώην υπουργός Αναστάσιος Ι. Πεπονής έγραψε (σ. 161) ότι «η Ελλάδα μπορεί, με σωστή εκτίμηση των δεδομένων, να προπαρασκευάσει και να προχωρήσει σε διαφοροποιημένες κατά περιοχή επεκτάσεις της χωρικής της θάλασσας στο Αιγαίο, ασκώντας ευχέρεια που αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο». (Χρησιμοποίησα πλάγια στοιχεία σε αρκετές λέξεις, θέλοντας να δείξω πόσο προσεκτικά γράφει ο κ. Πεπονής.)

Δεν υποστηρίζω, στο συγκεκριμένο σημείο, ότι αυτή είναι υποχρεωτικά η λύση. Ούτε και ο κ. Πεπονής, νομίζω, υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Τα ζητήματα αυτά, ας μην ξεχνάμε, είναι πολύ περίπλοκα και δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν στο στενό πλαίσιο ενός άρθρου εφημερίδας. Αυτό πάντως που υποστηρίζω είναι ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε ρεαλιστικά σχέδια με σκοπό να προστατεύσουμε τα συμφέροντα της χώρας μας, όπως πολύ χαρακτηριστικά έκανε το 1987 η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, αναγκάζοντας τελικά την Τουρκία να εγκαταλείψει την επιθετική της στάση.

Οσον αφορά τη σημερινή κρίση, δεν έχω διαβάσει μέχρι τώρα παρά μόνο κάποιες παρασκηνιακές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι Αμερικανοί θέλουν να συναντηθούμε με τους Τούρκους και να λύσουμε όλα μας τα προβλήματα διαμιάς. Είναι προφανώς αδύνατον να αποβεί λυσιτελής μια τέτοια πρόταση. Κι επιπλέον, θα ήταν ντροπή για οποιονδήποτε Ελληνα πολιτικό να καθίσει σε ένα τέτοιο τραπέζι διαπραγματεύσεων!

Αυτή είναι η γνώμη ενός πατριώτη, αν και γνωρίζει και αυτός και όλοι οι αναγνώστες ότι οι Αμερικανοί δεν θα ησυχάσουν μέχρις ότου μας επιβάλουν την πρόθεσή τους.

Τέλος διαφωνώ με τις καθησυχαστικές, αλλά κοινότοπες δηλώσεις στις οποίες προβαίνει το υπουργείο Εξωτερικών μας ότι έχει την όλη κατάσταση υπό έλεγχο, διότι απλούστατα, όπως και οι περισσότεροι συμπατριώτες μου, δεν πιστεύω ότι αυτό αληθεύει.

Η επίδειξη ψυχραιμίας και αυτοκυριαρχίας, όταν δεν συνοδεύεται από επιχειρήματα, πράξεις, αποτελέσματα, υποδηλώνει αδυναμία, όχι δύναμη. Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας δείχνει ότι και οι Τούρκοι συμμερίζονται ακριβώς την ίδια άποψη γι’ αυτές τις δηλώσεις, μια και προφανώς τις αντιμετωπίζουν με πλήρη αδιαφορία.

Κατά τη γνώμη μου θα ήταν πολύ πιο υπεύθυνη στάση να βγει κανείς και να μιλήσει ανοιχτά στους πολίτες της χώρας, να τους πει για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και, αν είναι αρκετά θαρραλέος (πράγμα μάλλον απίθανο), να τους υπενθυμίσει ποιοι μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτές τις ανούσιες διαβεβαιώσεις, προσπαθώντας να μας εξωθήσουν σε συζητήσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία.

Πράγματι -για να επανέλθουμε στο επιχείρημα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική- δεν θεωρούνται άραγε ελληνικές εδώ και εβδομήντα χρόνια, και μάλιστα βάσει του διεθνούς νομικού καθεστώτος, οι βραχονησίδες που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία; Οι πρόσφατες παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου χώρου μας δεν μπορεί παρά να αποσκοπούν στην καθιέρωση μιας de facto κατάστασης, την οποία, εν ευθέτω χρόνω, η Τουρκία μπορεί να «ρίξει» στο τραπέζι των συζητήσεων ως «διαπραγματευτικό ατού». Λυπούμαι που το λέω, αλλά το θεωρώ απολύτως λογικό η Τουρκία να εκμεταλλευτεί αυτό το επιχείρημα σε νομικό επίπεδο. Κοντολογίς, το ξαναλέω: η Ελλάδα κινδυνεύει!


Η αδυναμία της Ελλάδας σε μια επικείμενη διαμάχη
Οταν κανείς διακρίνει προβλήματα στον ορίζοντα, οφείλει να προειδοποιεί τον λαό του. Και προσωπικά διακρίνω. Αυτό μάλιστα που αντιλαμβάνομαι ως πρωταρχικό πρόβλημα -και εξυπακούεται πως μπορεί κανείς να έχει διαφορετική γνώμη- είναι δισδιάστατο. Περιέργως, όμως, καμία από τις δύο «διαστάσεις» ή όψεις του δεν σχετίζεται με την Τουρκία. Τουναντίον, αμφότερες σχετίζονται με εμάς και τους φίλους μας. Και λέγοντας «φίλους μας» εννοώ την Αμερική και την Ευρώπη.

Οποιοσδήποτε έχει διαβάσει τις απόψεις που έχω διατυπώσει σε αρκετά άρθρα μου κατά τα δύο τελευταία χρόνια θα έχει ενδεχομένως προσέξει τη βαθιά μου θλίψη για τη στάση της Αμερικής απέναντί μας, αλλά και την εξίσου βαθιά ανησυχία μου για την ικανότητα των Ευρωπαίων συμμάχων μας να μας βοηθήσουν ουσιαστικά σε μια κρίσιμη στιγμή. Εξακολουθώ να φοβούμαι ότι, εάν ποτέ εμπλεκόμασταν σε μια ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία, το μέγιστο που θα μπορούσαν να μας εξασφαλίσουν αυτοί οι φίλοι είναι μια «συμφωνία» ανάλογη αυτής των Ιμίων. Κατά τη γνώμη μου, μία μάς αρκεί!

Η απάντησή μου για ένα τέτοιο ενδεχόμενο -η καλύτερη απάντηση που μπόρεσα να σκεφτώ, έστω και αν δεν έτυχε ευρύτερης επιδοκιμασίας- ήταν πως πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε νέους φίλους. Οι σχετικές μου επισημάνσεις αγνοήθηκαν, ενώ, σε προσωπικό κύκλο, δέχτηκα και την κατηγορία πως γερνώντας είχα γίνει ρωσόφιλος.

Οι κατηγορίες, όμως, που δεν βασίζονται σε επιχειρήματα, αλλά σε προκαταλήψεις, με αφήνουν τελείως αδιάφορο. Αντιθέτως, με μεγάλο ενδιαφέρον βλέπω σήμερα ότι κάποιοι έγκυροι αρθρογράφοι -λ.χ. ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ- μετακινήθηκαν πρόσφατα (βλ. «Καθημερινή», 15 Αυγούστου 2009) προς μια εμφανώς διφορούμενη θέση, ισχυριζόμενοι, από τη μια πλευρά, ότι «η Αθήνα ούτε μπορεί να παίξει σημαντικά μεγαλύτερο ρόλο στο πλαίσιο των ρωσικών σχεδιασμών, ούτε και θα έπρεπε να το επιδιώξει» (δική μου η έμφαση), αλλά και κλείνοντας, από την άλλη πλευρά, το ίδιο άρθρο προβάλλοντας την άποψη που πρεσβεύω εδώ και αρκετό καιρό, υπέρ μιας καλοζυγισμένης μετατόπισης της χώρας μας προς την κατεύθυνση της Ρωσίας.

Η μερική αυτή προσέγγιση της πολιτικής που θεωρώ ενδεδειγμένη είναι, φαντάζομαι, καλύτερη από το τίποτε. Η κύρια ανησυχία μου όμως είναι ότι χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Οι πρόσφατες ρωσοτουρκικές συμφωνίες για τον South Stream αποδεικνύουν ότι η Τουρκία κινείται ταχύτατα, ενώ εμείς ακόμη αμφιταλαντευόμαστε. Δυστυχώς.

Εξάλλου οφείλουμε πλέον να στρέψουμε την προσοχή μας και στα δικά μας σφάλματα, διότι είναι εξίσου υπαίτια για τη δυσχερή μας θέση με τους όποιους εξωτερικούς παράγοντες. Οπως έγραψε ο λαμπρός Γάλλος διανοητής Michel de Montaigne σε ένα από τα διασημότερα δοκίμιά του, «όταν η κρίση μας προβαίνει σε μια μομφή εναντίον κάποιου άλλου ανθρώπου [...] τούτο δεν πρέπει να μας απαλλάσσει από μια εσωτερική διερεύνηση».

Με άλλα λόγια, δεν πρέπει μόνο να κατηγορούμε φίλους και εχθρούς για τις ατυχίες μας, αλλά να αναρωτιόμαστε κατά πόσον σε αυτό το αποτέλεσμα έχει συμβάλει και η δική μας συμπεριφορά. Και θεωρώ πως, στην περίπτωσή μας, η συμπεριφορά μας έχει όντως συμβάλει στα προβλήματά μας, για τους ακόλουθους βασικούς λόγους.

Πρώτον, έχουμε αφήσει να περάσει απαρατήρητο ένα ολόκληρο καλοκαίρι τουρκικών προκλήσεων, εκμεταλλευόμενοι (και ενθαρρύνοντας;) την επικέντρωση του Τύπου στη γρίπη των χοίρων, στις θερινές διακοπές, στο σκάνδαλο της Siemens (το οποίο, καλώς ή κακώς, ενδέχεται κάποια στιγμή να αποσοβηθεί, ώστε... να μην προκληθούν περισσότεροι και εντονότεροι πονοκέφαλοι), αλλά όχι στις κρισιμότατες εξωτερικές απειλές, και ειδικά στο πρόσφατο αμερικανικό non-paper που θέλει να καθίσουμε μαζί με τους Τούρκους και να συζητήσουμε για εδάφη και ύδατα που ανήκουν σε εμάς, αλλά που εσχάτως αποφάσισαν να τα διεκδικήσουν και οι Τούρκοι. Γιατί; Ρωτώ ξανά: ΓΙΑΤΙ;

Δεύτερον, για ποιο λόγο οι περισσότερες ηγετικές μορφές της αντιπολίτευσης έχουν υιοθετήσει τόσο χαμηλό προφίλ απέναντι σε αυτά τα ζητήματα ύψιστης εθνικής σημασίας; Δεν είναι άραγε συνταγματικό τους καθήκον να επισημαίνουν τα τυχόν ελαττώματα στον χειρισμό των εθνικών ζητημάτων; Ή μήπως οι χαμηλοί τους τόνοι υποδηλώνουν ότι, σε γενικές γραμμές, συμφωνούν και οι ίδιοι με τον κυβερνητικό τρόπο χειρισμού της υποβόσκουσας κρίσης; Οταν όμως πρόκειται για τόσο κρίσιμα ζητήματα απαιτείται απόλυτη σαφήνεια, αν όχι (ιδεωδώς) κοινή αντίδραση.


Θα αποφύγουμε τον Χειμώνα της Δυσαρέσκειας;
Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εξωτερικά μας προβλήματα εάν πρώτα δεν κατανοήσουμε και δεν διορθώσουμε τις εσωτερικές μας αδυναμίες. Τα ερωτήματα που έθεσα προηγουμένως πρέπει να λάβουν πλήρεις απαντήσεις προτού μπορέσουμε να διαπιστώσουμε πόσο ετοιμοπόλεμοι είμαστε - και χρησιμοποιώ τον όρο υπό έννοια ηθική και διπλωματική, όχι στρατιωτική. Θεωρώ, λοιπόν, ότι δεν είμαστε καθόλου ετοιμοπόλεμοι, και ιδού γιατί ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο:

Η κυβέρνησή μας είναι αδύναμη όχι μόνο επειδή εξαρτάται από μία ψήφο, αλλά επειδή είναι πολυάριθμοι οι «υποστηρικτές» της που ενδιαφέρονται απλώς για το επόμενο πόστο τους και δείχνουν, αν κρίνει κανείς από τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, να αφιερώνουν υπερβολικά πολύ χρόνο στις μάχες για τη διαδοχή. Μπορεί ασφαλώς αυτή να είναι η εσφαλμένη άποψη ενός «εξωτερικού» παρατηρητή. Οπως όμως και αν έχει το πράγμα, θεωρώ ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά θυμίζει έντονα τη λογική που επικρατεί στις καταρρέουσες αυτοκρατορίες και στα βυθιζόμενα πλοία: καθένας για τον εαυτό του.

Είμαστε αδύναμοι επειδή έχουμε αδύναμη αντιπολίτευση. Το στοιχείο αυτό αποτελεί «πλεονέκτημα» για την παραπαίουσα κυβέρνηση, όχι όμως και για τη χώρα στο σύνολό της. Η αδυναμία της αντιπολίτευσης έγκειται στο γεγονός ότι, σε εξωτερικό επίπεδο, δίνει την εντύπωση -και ίσως κάνω λάθος- πως είναι πολύ πιο δεκτική προς τις αμερικανικές απόψεις από όσο θα επιθυμούσαν πολλοί Ελληνες.

Η χώρα μας είναι αδύναμη διότι, και αν ακόμη νικήσει η σημερινή αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές, οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογικές στρατηγικές δείχνουν ότι, πιθανότατα, κανένα κόμμα δεν θα έχει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Η πιθανότητα αυτή μπορεί να ευχαριστεί κάποιους μηχανορράφους του πολιτικού χώρου, που ελπίζουν ότι θα έχουν έτσι μια μοναδική ευκαιρία να σχηματίσουν τεχνητές συμμαχίες και άρα να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στην πολιτική ζωή του τόπου. Η ιστορία, όμως, καθόλου δεν συμφωνεί με την ιδέα ότι το είδος του χάους που βιώνουμε σήμερα μπορεί να θεραπευτεί μέσω παρασκηνιακών κινήσεων και μηχανορραφιών, οι οποίες, τις πιο πολλές φορές, εξυπηρετούν μόνο προσωπικές φιλοδοξίες.

Καθώς και τα δύο κόμματα διαπληκτίζονται για τα σκάνδαλα ή/και την αποσταθεροποίηση ενός επιτυχούς και δημοφιλούς Προέδρου της Δημοκρατίας, η ανεργία θα συνεχίσει, κατά πάσα πιθανότητα, να αυξάνεται, το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα μεγαλώσει, οι ακάλυπτες επιταγές θα δημιουργήσουν νέες δυσχέρειες, η εγκληματικότητα θα περιμένει πάντα μια βιώσιμη λύση, η λαθρομετανάστευση θα παραμείνει απειλητική - αν και, χάρη στη βοήθεια του Γάλλου επιτρόπου Ζακ Μπαρό (έπειτα από πρωτοβουλία, ας σημειωθεί, του Ελληνα υπουργού Εσωτερικών, και όχι Εξωτερικών), έχουν αρχίσει τουλάχιστον να λαμβάνονται κάποια μέτρα.

Εάν σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα προσθέσουμε και την υποβόσκουσα κρίση στο εξωτερικό, αυξάνονται σημαντικά οι πιθανότητες να ζήσουμε φέτος τον δικό μας Χειμώνα της Δυσαρέσκειας. Και η προσωπική μου ανησυχία σχετίζεται με το γεγονός ότι, σε στιγμές ανάλογης κρίσης, χαμένοι βγαίνουν κατά κανόνα η χώρα και οι «άνθρωποι του λαού».


Γενικό συμπέρασμα
Κατά τη γνώμη μου, oι επόμενοι τέσσερις μήνες θα είναι από τους πιο κρίσιμους στην πρόσφατη Ελληνική Ιστορία. Ο βασικός κίνδυνος αφορά την επιθυμία της Αμερικής, του ΝΑΤΟ και της σουηδικής προεδρίας της ΕΕ να υποχρεώσουν την Ελλάδα να επιλύσει μέσω διαπραγματεύσεων τα προβλήματα, αφενός, της ονομασίας της ΠΓΔΜ και, αφετέρου, των εντεινόμενων αξιώσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο προκειμένου να διευκολυνθεί η ένταξη αυτής της τελευταίας στην ΕΕ.

Αυτές οι πιέσεις από πλευράς «συμμάχων» είναι απαράδεκτες. Ακόμη πιο δυσοίωνη όμως είναι η διαφαινόμενη νοοτροπία πίσω από αυτές τις πιέσεις, σύμφωνα με την οποία πρέπει -κατά κάποιον τρόπο- να απομακρυνθούν από τα αξιώματά τους ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπούλιας, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το ενδεχόμενο για ένα ακόμη απροσδόκητο «Βουκουρέστι» (και αναφέρομαι στον δεξιοτεχνικό χειρισμό του Ελληνα πρωθυπουργού, που την έφερε με τον πιο έξυπνο τρόπο στους Αμερικανούς).

Μια τόσο κυνική νοοτροπία μπορεί μόνο να απορρέει από την άποψη -άποψη αβάσιμη, θέλω να πιστεύω- ότι οι Ελληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μπορεί να αποδειχτούν πιο ευπροσάρμοστοι σε αυτού του είδους τα σχέδια σε σχέση με τον πρωθυπουργό. Καθώς οσμίζομαι συνωμοσίες στην ατμόσφαιρα, θεωρώ καθήκον μου να προειδοποιήσω τους συμπατριώτες μου για τους ελλοχεύοντες κινδύνους.

ΕΘΝΟΣ
Β.ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ

33 σχόλια:

  1. κάντε έναν κόπο βρε παιδιά νά βρείτε τήν φωτογραφία ή τό βίντεο τού παλαιού καραμανλή,τού ΓΑΠ ή αλλιώς γιωργάκη,κάποιων υπέρλαμπρων Αξ/ων τού Στρατού ΜΑΣ επίσης,πού επίσης προσκύνησαν ευλαβικώς τόν gaymal πουσταφα.μήν τό χρεώνουμε μόνον στό ένα καημένο υποχείριο!υπήρξαν τόσα!μέ αρχηγό τους τόν Ελευθέριον Μπενυ Σελον, πού πρότεινε τόν gaymal καί γιά Νόμπελ ειρήνης,όταν ακόμη δέν είχαν στεγνώσει τά αίματα στή Μικρασία ΜΑΣ.
    Περικλής(Π.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό και ενημερωτικό άρθρο. Συγχαρητήρια στον συγγραφέα και σε εσάς που το ανεβάσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ καλό άρθρο. Ας το διαβάσουμε όλοι προσεκτικά και ας μπορέσουμε να διαβάσουμε τις προθέσεις πίσω από τις γραμμές των ειδήσεων. Έχουμε να δούμε και να ακούσουμε πολλά αυτό το διάστημα και δεν θα είναι μόνο από μια πολιτική παράταξη.

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραίο σχόλιο και φωτογραφία αλλά το δίκαιο θα ήταν να υπήρχε και αναρτημένη φωτογραφία του «εν αναμονή πρωθυπουργού» να καταθέτει επίσης στεφάνι, ή να μιλά κάτω από το τεράστιο πορτραίτο του σφαγέα Κεμάλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλά, δεν ντρέπεσαι κύριε Καλεντερίδη, να ανεβάζεις άρθρα του γιού του χουντικού πρωθυπουργού Σπυρέτου Μαρκεζίνη; Και νάλεγε και τίποτα ο Σέρ Μπαζίλ, θα σούλεγα χαλάλι. Αλλά δεν λέει τίποτα ο μπαγάσας. Απλώς, έχει κόμπλεξ με τους Αμερικάνους που έρριξαν καρπαζιά στον μπαμπάκα του και μάς λέει να γίνουμε σύμμαχοι των Ρώσσων, που είναι ομόδοξοι κλπ-κλπ, οι γνωστές αρλούμπες των θρασύδειλων Ρωμιών. Όσο για σένα, κύριε Sub92, που έκανες την ανάρτηση, δεν ξέρεις ότι ο Καλεντερίδης είναι με τον Βαρθολομαίο και εναντίον της Ρωσοποιήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου που οραματίζεται ο Σέρ Μπαζίλ Μαρκεζίνης; Δυό - τρείς ανθρώποι κάνετε κουμάντο στο blog και δεν μπορείτε να συννενοηθήτε μεταξύ σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Anonyme
    esi pou den eisai xountikos diladi ti proteineis; Na rixoume stin pira tous gious ton xountikon, na kaime ta arthra kai ta vivlia tous kai na diapompevoume, opos kali ora kaneis esi tora, ekeinous pou anartoun arthra tous sta istologio tous?
    Kalos eisai kai tou logou sou!

    YG. Alitheia giati tetoio menos;
    Se peiraxe kati;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι φανερό πιά ότι έχουμε περάσει σε μια περίοδο που οι διάφοροι ανώνυμοι "τιμητές των παντων" έχουν ενοχληθεί, το λόγο το ξέρουμε καλά όλοι μας.
    Είναι πια φανερό ότι η κριτική πολλών εξ αυτών είναι στείρα.Η σκέψη πολλών εξ αυτών είναι χωρίς καποιο ειρμό και οι παρατηρησεις τους χωρίς κανένα λογικό συνειρμό.Εγω αυτό που ξέρω 4:55 είναι οτι ο Κος Σάββας είναι Ελληνας και έχει τιμήσει την πατρίδα του ως γνήσιος πατριώτης.
    4:55 Είναι καιρός να μάθεις και εσύ και πολλοί συν αυτώ ότι η ανάπτυξη της κριτικής συνείδησης αποτελεί την λυδία λίθο του δημοκρατικού χαρακτήρα ενός ανθρώπου, και ότι η σύνθεση απόψεων αποτελεί δείγμα υψηλού δημοκρατικού πνεύματος και δημοκρατικής λειτουργίας κάθε χώρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φίλε 04:55΄μμ μη το αφήσεις γιά πολύ.
    Μάζεψέ το τώρα που είναι νωρίς.
    Στον Χρυσό Οδηγό θα βρείς πλήρη λίστα ψυχιάτρων!!!
    Κρίμα ρε γαμώτο και είσαι και νέος άνθρωπος !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συγνώμη, εγώ δεν κατάλαβα για ποιό λόγο αναρτήσατε το σχόλιο του αμερικανοκίνητου προβοκάτορα αφού πέρα από την προσωπική επίθεση δεν προσθέτει κάποια πληροφορία, ή κρίση. Πολύ καλές και χρήσιμες οι εκτιμήσεις του υιού Μαρκεζίνη, αν έπαιρνε και κάποιον ελληνομαθή να τον βοηθήσει στο γράψιμο θα ήταν καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στη φωτογραφία τι κάνει αυτός που μοιάζει με τον Καραμανλή στο κτήριο που μοιάζει με αποθήκη χωρίς πορτοπαράθυρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έλληνες αριστεροί, Τούρκοι φασίστες αγκαλιά να σβήσουν την Ελλάδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 30 Αύγουστος 2009 4:55 μμ
    30 Αύγουστος 2009 5:28 μμ


    Εάν δεν γουστάρετε τις αναρτήσεις για οποιοδήποτε ΛΟΓΟ φτιάξτε δικά σας blog KAI αφήστε τα ανώνυμα πατροναρίσματα και τα ανεδαφικά σχόλια.

    Πολύ καλό το κείμενο. Food for thought για να το πω και Ελληνικά!;-)

    Νήμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η πρόκληση Νταβούτογλου

    Ο Χ. Γιανναράς σχολιάζει σήμερα δύο άρθρα του ίδιου αρθρογράφου, τα οποία, όπως γράφει, δημοσιεύτηκαν στον "Έθνος" 2 και 4 Αυγούστου.
    Είναι το παραπάνω ένα απ' αυτά;
    Ρωτώ, επειδή έψαξα στο "Έθνος", αλλά δεν μπόρεσα να τα βρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 1) Ο κ. Β.Μαρκεζίνης είναι νομικός και σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας,τον διαβάζουμε και προσέχουμε αυτά που λέει γιατί είναι το ζουμί των απόηχων στα σαλόνια της εξουσίας.Όλες οι γνώμες είναι πολύτιμες αλλά όποιος νομίζει πως δεν του κάνει απλά πάει παρακάτω.
    2)Να μην κρίνομε τον πατριωτισμό του άλλου πολύ περισσότερο του κ. Καλεντερίδη.Μην ξεχνάτε ότι σαν νέος και μάλιστα αξιωματικός καριέρας ανέλαβε αποστολές πολύ δυσκολότερες από το να κάνει "αέρα " στο βουνό ή να καθαρίζει ναρκοπέδια και είχε την τόλμη να τα βροντήξει και να τα βάλει με το σύστημα αντί για τη συνείδηση του.
    Το ξέρουμε και επισκεπτόμαστε τον ιστόχωρο για να διαβάσουμε τις επιλογές του και των συνεργατών και να συζητήσουμε τα γεγονότα.
    3) Είμαι βέβαιος πως ο παρών ιστόχωρος διαμορφώνει γνώμες και για τούτο παρακολουθείται αδιαλείπτως από πολλές πλευρές.
    4) Οι επισημάνσεις του κ. Μαρκεζίνη συμπίπτουν με της υπουργού εξωτερικών (δύσκολος Δεκέμβριος ,αν θυμάμαι καλά) εκτός αν νομίζετε πως είναι συνεννοημένοι.
    5) Αν καταλάβατε πως μέσα από τη δράση και τις ενέργειες του κ.Καλεντερίδη προκύπτει η γραμμή Χριστόδουλου στο θέμα της εκκλησίας και του Πατριαρχείου γιατί δεν το λέτε στα ίσια σε μια δημοσίευση σας παρά το χρησιμοποιείτε φευγαλέα και με μισόλογα για να στηρίξετε κατηγορίες.Πείτε το στε ίσια για να το μάθουμε και μεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πριν δέκα λεπτά περίπου, έγραψα ένα σχόλιο, στο οποίο ρωτούσα αν το άρθρο είναι αυτό που σχολιάζει σήμερα ο Χ. Γιανναράς στην "Καθημερινή".

    Βρήκα, εν τω μεταξύ, το ένα από τα δύο άρθρα του Β. Μαρκεζίνη στο Έθνος, αλλά με διαφορετική ημερομηνία.
    Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Β. Μαρκεζίνης είναι ένας καταξιωμένος πανεπιστημιακός, κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για να μην τρελλαθουμε τελειως.Τι γραφει το αρθρο του Μαρκεζινη αγαπητοι ανωνυμοι4.55 και 5.28 ?.Γραφει αυτα που και ο πλεον αδαης Ελληνας βλεπει να γινονται στην εξωτερικη μας πολιτικη καθημερινως.Εκτος αν καποιος πασχει απο στρουθοκαμηλισμο και ακουγοντας τις 'βαρυγδουπες' φανφαρες της ντορας,γυριζει απο το αλλο πλευρο για να συνεχισει το ονειρο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΕΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟ.
    ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ -π.χ ΝΤΟΡΑ κ.λ.π-.
    ΠΡΕΠΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΜΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να κάνετε κριτική στο κείμενο και τις απόψεις που εκφράζει, όχι σε αυτούς που το ανήρτησαν. Δεν είναι αυτοί οι συντάκτες...
    Το έχουμε ξαναπεί άλλωτσε...Το ιστολόγιο προσπαθεί να καλύψει όλες τις απόψεις όσο μπορεί,χωρίς όμως να επεκετείνεται στα "άκρα" όποια και εαν είναι αυτά.
    Οι προσωπικές επιθέσεις εσχάτως πρός τον δημιουργό του ιστολογίου,εκπορεύονται από συγκεκριμένη ολιγάριθμη ομάδα η οποία ευακίρως-ακαίρως,προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, με σαθρά επιχειρήματα και διχαστικές πρακτικές, μεταξύ των διαχειριστών.
    Συνεχώς για "ποιό λόγο αναρτήσατε" βλέπουμε...για να ενημερωθείται και να σχολιάσετε αγαπητοί φίλοι...
    Δύσκολο είναι να το καταλάβετε?
    Δεν σας αρέσει το περιεχόμενο μιας ανάρτησης ή ο συντάκτης του, γράψτε τις απόψεις σας, οι οποίες πάντοτε δημοσιεύονται και να συζητήσουμε μεταξύ μας. Το γιατί αναρτήθηκε σας φταίει? Πολλές φορές και εκ του αντιθέτου κείμενα οφελούν στην πλήρη ενημέρωση και την εξαγωγή συμπερασμάτων και έτσι μορφώνουμε συνολική άποψη. Τα "γένια μας θα ευλογούμε" συνεχώς?
    Τι κοντόφθαλμη λογική είναι αυτή δεν μπορώ να καταλάβω...
    ΄Ελεος παιδιά και μάλιστα είστε και του πατριωτικού χώρου...
    Ως πότε ο διχασμός θα βασιλεύει μεταξύ των πατριωτών, ειδικά για ασήμαντους λόγους?
    Ηρεμήστε λιγάκι...
    Φιλικά
    Ομηρος Φωτιάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. 30 Αύγουστος 2009 4:55 μμ


    Αντε ρε να κάνεις καμια σπονδή στην Αφροδίτη να ξελαμπικάρει το μυαλό σου!


    Μίνως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τι ωραίο όμως να καταθέτουν στεφάνι ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της αξ.αντιπολίτευσης, στο μαυσωλείο του Κεμάλ!!!
    Τί συγκίνηση..τί ανωτερότητα..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δυο φωτογραφίες ένα συμπέρασμα:
    ΔΑΓΚΩΤΟ ΣΤΟ ΛΑΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εγώ για να είμαι ειλικρινής ασχολούμαι πρώτιστως με αυτά που λέει και γράφει ο υπογραφων και μετά με το ποιος ήταν ο πατέρας του.

    Όσα λέει ο Κος Μαρκεζίνης με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Επίσης θεωρώ εύστοχη τη παρατήρησή του όσον αφορά τα ΜΜΕ. Καλό είναι να κάνουν και αυτά (τα ΜΜΕ) έστω και μια φορά αυτό που πρέπει. Καλό το θέμα της γρίπης και η εμμονή τους με το θάνατο του Michael Jackson αλλά υπάρχουν και σοβαρότερα θέματα στην επικαιρότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η τουρκική πολιτική, των απειλών και των εκβιασμών, κι εμείς

    Toυ Περικλή Oικονόμου*
    Ένα βράδυ, την άνοιξη του 1975, με κάλεσε επειγόντως ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τον συνάντησα μόνο στο γραφείο του και αμέσως κατάλαβα ότι κάτι πολύ σοβαρό τον απασχολούσε.
    Ήταν η περίοδος που οι Τούρκοι με ιδιαίτερη έπαρση διαλαλούσαν ανά την υφήλιο ότι νίκησαν τους Έλληνες στην Κύπρο. Χωρίς κανείς να τους θυμίζει ότι σαράντα χιλιάδες τουρκικός στρατός με άρματα μάχης και την υποστήριξη του συνόλου σχεδόν της τουρκικής αεροπορίας και μεγάλου μέρους του τουρκικού ναυτικού, αναμετρήθηκαν με ένα μόνο ελληνικό τάγμα – την ΕΛΔΥΚ, διότι η χούντα του Ιωαννίδη είχε αποφασίσει να παραδώσει την Κύπρο σαν ανοχύρωτη πόλη, όπως έχω λεπτομερώς εξηγήσει σε παλαιότερα άρθρα μου. Αμέσως, χωρίς περιστροφές, μου είπε ότι ανησυχούσε για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
    Συγκεκριμένα, μου εκμυστηρεύθηκε ότι ελάμβανε μηνύματα από φίλους αρχηγούς κρατών, οι οποίοι του συνιστούσαν να συζητήσει τη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, διότι αλλέως οι Τούρκοι ήταν αποφασισμένοι να μας επιτεθούν. Και έθεσε ευθέως το ερώτημα, εάν είχαν τη δυνατότητα να καταλάβουν ένα νησί του ανατολικού Αιγαίου ή ακόμη να διεξάγουν έναν επιτυχή γενικό πόλεμο εναντίον μας.
    Απήντησα αρνητικά, εξηγώντας ότι η Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.), η οποία θα έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στην άμυνα των νήσων, αλλά και σε ένα γενικό πόλεμο, υπερείχε σημαντικά της τουρκικής. Διότι, παρά την αριθμητική της υστέρηση, διέθετε πλέον των άλλων, δύο σοβαρά πλεονεκτήματα, πρώτον: καταφύγια για την προστασία των αεροσκαφών της, πράγμα που εστερείτο η τουρκική, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να επιχειρεί από περιοχές της Ανατολίας, περιορίζοντας έτσι σημαντικά τον χρόνο δράσης της στον δικό μας χώρο. Και δεύτερον: δύο Μοίρες αεροσκαφών 2ης γενιάς, τα Φάντομς (F-4), που με την εμφάνισή των τα τουρκικά (1ης γενιάς) δεν θα τολμούσαν να αντιπαραταχθούν, παραχωρώντας την αεροπορική υπεροχή στον χώρο του Αιγαίου. Εζήτησε και του ανέλυσα τα σχέδια δράσεως της Π. Α. σε περίπτωση περιορισμένου πολέμου και τελικά έδειξε ότι πείσθηκε, λέγοντας ότι θα ανέβαινε στο Πεντάγωνο να ακούσει και τους άλλους αρχηγούς. Και η συζήτηση έκλεισε τονίζοντας ότι κατά την άποψή μου, επρόκειτο για τη συνήθη τακτική των Τούρκων που με απειλές και εκβιασμούς προσπαθούν να αρπάξουν κάτι, χωρίς να πληρώσουν το τίμημα.
    Τη μεθεπόμενη συνεκάλεσε σύσκεψη στο Πεντάγωνο, με συμμετοχή του υπουργού Εθνικής Αμύνης, υφυπουργού, ΑΓΕΕΘΑ και αρχηγών κλάδων. Διεξήχθη μακρά συζήτηση επί των δυνατοτήτων των δύο αντιπάλων, καθώς και ανάλυση των σχεδίων. Ο πρωθυπουργός επέμενε στο ερώτημα εάν οι Τούρκοι θα μπορούσαν να καταλάβουν έστω μία έρημο μικρή νήσο βράδυ, για δημιουργία εντυπώσεων ή διαπραγμάτευση και η απάντηση ήταν ναι, είναι δυνατόν, αλλά το πρωί θα αναγκασθούν να αποσυρθούν με βαριές απώλειες, συνεπώς δεν θα το επιχειρήσουν. Ο ΑΓΕΣ εξέφρασε ορισμένες επιφυλάξεις για το μέτωπο του Εβρου, λέγοντας ότι δεν έχουν ολοκληρωθεί τα οχυρωματικά έργα. Ο ΑΓΕΝ ήταν θετικός ότι οι Τούρκοι δεν θα τολμήσουν, διότι γνωρίζουν ότι θα πληρώσουν ακριβά. Η δική μου θέση ήταν κάθετη ότι οι Τούρκοι δεν θα τολμήσουν, διότι θα αποτύχουν και αυτό το γνωρίζουν καλά, τονίζοντας ιδιαίτερα τα δύο πλεονεκτήματα της Π.Α. έναντι της τουρκικής.

    ....

    http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_6173.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ελληνισμός και Τουρκική επεκτατική πολιτική

    Αιγαίο - Κύπρος - Μειονότητες

    Εισαγωγή
    Το ζήτημα του Αιγαίου καθώς και της μεθοριακής γραμμής ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία καθορίζεται στο μεγαλύτερο κομμάτι της κυρίως με την γνωστή συνθήκη της Λοζάνης καθώς και σε μικρότερη μέρη της με άλλες συνθήκες, όπως για παράδειγμα η συμφωνία για την παράδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από την Ιταλία.
    Η πραγματικότητα όμως είναι πως ποτέ η Άγκυρα δεν αναγνώρισε ουσιαστικά τα όσα ορίζουν στο μεγαλύτερο κομμάτι αυτές οι συνθήκες, θεωρώντας πως στρατηγικά τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τον 25 μεσημβρινό είναι προέκταση του ηπειρωτικού χώρου που κατέχει και θα έπρεπε να έχει τον πλήρη έλεγχο ως εκεί.
    Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ο κόσμος άρχισε να βγαίνει σιγά σιγά από την φρίκη του, οι επιτελείς της Άγκυρας άρχισαν να εφαρμόζουν με συνέπεια (οφείλουμε να τους το αναγνωρίσουμε) τα σχέδια τους για την αναπροσαρμογή όσων θεωρούσαν πως έχασαν και τα εδικαιούντο.
    Ξεκίνησαν λοιπόν πρώτα να τακτοποιήσουν τα ανοικτά εσωτερικά μέτωπα φροντίζοντας να μην έχουν προβλήματα με τους Έλληνες που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη (οι Κούρδοι ακόμη δεν είχαν ξεκινήσει ένοπλο αγώνα). Είχαμε λοιπόν τα γνωστά γεγονότα του Σεπτεμβρίου 1955.
    Το επόμενο βήμα ήταν να κλείσει το για αυτούς μέτωπο της Κύπρου, εκεί λοιπόν άρχισαν τις επεμβάσεις τους με τους γνωστούς βομβαρδισμούς του 1963/64 δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πως το μόνο που περίμεναν ήταν απλά την κατάλληλη στιγμή. Μην ξεχνάτε την στρατηγική θέση της Κύπρου σχετικά με την Μέση Ανατολή και τις δυνατότητες που δίνει σε όποιον την ελέγχει για επιτήρησή της και επεμβάσεις.
    Είναι σαφές πως το βήμα που έκανε η Τουρκία το 1974 δεν ήταν τίποτα λιγότερο από την εφαρμογή των σχεδίων που για χρόνια ήταν έτοιμα στα συρτάρια και της Άγκυρας αλλά και των Υπουργείων Εξωτερικών μεγάλων χωρών του ΝΑΤΟ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν το λάθος που θα έκανε η Ελληνική και Ελληνοκυπριακή πλευρά.
    Μέχρι στιγμή διακρίνουμε την συνέπεια στην εφαρμογή των σχεδίων της Άγκυρας με μια ευλαβική τήρηση της λογικής να θέλει ένα μείζον επεισόδιο ανά δεκαετία.


    ......

    http://kostasxan.blogspot.com/2009/08/blog-post_4870.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. τουρκόσπορε ανώνυμε 04.55 ... ΛΑΜΑΧΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ελευθέριον Μπενυ Σελον,

    Eννοείς ανώνυμε τον Ελεθεύριο Βενιζέλο τον οποίο λένε και Εβραίο και ότι το όνομα του είναι παραποίηση του Ελευθέριος Μπενύ Ζελόν ?

    Πέραν τούτου δεν μπορώ να καταλάβω το απλό εκνευρίζεστε για το άρθρο , όσοι, του κ. ΚΑλεντερίδη δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο.
    Επειδή ο Μαρκεζίνης ήτνα γιος του Χουντικού;
    Δλδ ο Καραμαλής και ο ΠΑπανδρέου τι είναι δεν είναι χούντα για όνομα του θεού , ξέρετε μόνο ότι η λέξη χούντα αφορά την απαγόρευση των δημοκρατικών ελευθεριών έτσι ;
    Δλδ αυτά που ζούμε από την μεταπολίτευση και μετά είναι δημοκρατία; δλδ επειδή ψηφίζετε νομίζετε ότι είστε δημοκράτες ;
    Ειλικρινά πόσο τυφλοί μπορεί να είστε ;
    Ψηφίζετε κόμματα γιατί δεν υπάρχει κάτι αλλο να ψηφίσετε
    Δεν αντιδράτε γιατι δεν έχει νόημα να αντιδράσετε
    Αντιδράτε και σας έχουν γραμμένους στα παλιά τους υποδήματα για να μη πω τίποτα πιο βαρύ.
    ΚΑταστρέφετε η Ελλάδα και είστε σαν την παροιμία που όταν σας φτύνουν νομίζετε ότι βρέχει;
    και μου μιλατε για Δημοκρατία;;;
    Αυτό είναι δημοκρατία ; και ο ΠΑπαδόπουλος ήταν χούντα ;
    Η απλά έχει αλλάξει η έννοια της λέξεως χούντα για να΄μας κάθετε καλύτερα και να μην αντιδράμε παρα μόνο σαν κακομαθημένα μωρά που τους πήρα το γλυφιτζουράκι από το στόμα.
    Εσεις που λέτε ότι λέτε θα πολεμήσετε για την Ελλάδα ανάλογα με το συμφέρον της πατρίδας σας ή ανάλογα με το ποιος το εκφράζει;;;
    Κρίμα μωρέ τα παντελόνια που φοράτε κρίμα και μετά λέτε ότι οι γυναίκες είναι ύπουλες τουλάχιστον αυτές προς ίδιων συμφέρων εσείς προς πιανού το συμφέρον;
    Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Χριστινα ηρεμησε.Οσο ακουμε και διαβαζουμε μονο τους 'δικους' μας,θα πηγαινουμε κατα διαολου.Επ'ευκαιρεια,ξεχασες και την αλλη οικογενεια να αναφερεις,την Κρητικια ντε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ,ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ,ΚΑΙ 100% ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ!
    ΕΥΓΕ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑΝ!!
    ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΧΟΥΝΤΑΣ....
    ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ(ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΚΑΠΙΛΟΙ.......)

    ΕΥ,ΑΓΓΕΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ,ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ,ΚΑΙ 100% ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ!
    ΕΥΓΕ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΑΝ!!
    ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΕΡΙ ΧΟΥΝΤΑΣ....
    ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ(ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΚΑΠΙΛΟΙ.......)

    ΕΥ,ΑΓΓΕΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Παίζει μεγάλο ρόλο ποιὸς γράφει ὅτι γράφει, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς παίζει μεγάλο ρόλο νὰ κρίνουμε ὀρθῶς τὸν γράφοντα καὶ τὰ γραφόμενά του.

    Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι, ὁ μεγάλος θεωρητικὸς τοῦ πολέμου Κλαούσεβιτς μιλοῦσε γιὰ τὴν λεπταισθησία τῆς κρίσεως τοῦ ἡγέτη.
    Αὐτὴ ἡ λεπταισθησία τῆς κρίσεως κάνει τὴν διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ΝΑΙΑΣ ΚΑλημέρα ναι σωστά βλέπεις η Ελλάδα έπηξε στα δημοκρατικά ακούσματα και φωνές.
    Οσο για την ηρεμία ε δεν μπορώ να ακούω περί χούντας Παπαδόπουλου και να μη βλέπουμε την σημερινή χούντα που απλά είναι σαν την παροιμία άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
    Δεν υποστηρίζω κανενός είδους ολοκληρωτικά καθεστώτα αλλά το να ακούω

    ''Καλά, δεν ντρέπεσαι κύριε Καλεντερίδη, να ανεβάζεις άρθρα του γιού του χουντικού πρωθυπουργού Σπυρέτου Μαρκεζίνη''

    και να μη βλέπουμε ότι και τώρα μια χούντα ζούμε .Δεν αντιλέγω ποιος ήταν ο πατέρας του αλλα αυτό δεν χαρακτηρίζει τον ίδιο.Ο πατέρας της Κανέλλη δεξιός ήταν και αυτή τώρα είναι στο ΚΚΕ δλδ τώρα τη να λέμε .Αυτό μου θυμίζει το σταμπάρισμα δλδ ο κύριος που είναι εναντίων της χούντας χρησιμοποιεί τι λογικές της ?
    Χριστίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. ti mempto egrapsa kai logokrithike to sxolio;;

    @30 Αύγουστος 2009 4:55 μμ
    Είσαι λίαν επιεικώς κουτοπόνηρος!!!



    http://www.youtube.com/watch?v=CSw5vFrGE7E
    όπως θα ακούσατε στο βιντεο, Παττακός και άλλοι ήταν τέκτονες, όχι ο Παπαδόπουλος όμως

    παρόλο αυτά πάλι ήταν η κυβέρνηση με τους λιγότερους μασόνους από του 400 πραξικοπηματίες μόνο 8 ήταν μασόνοι.. γι'αυτο ειχε λυσσάξει ο Τζόνσον και διέταξε τον Γλυξμπουργκ να κάνει αντιπραξικόπημα και να ανεβάσει τους στρατηγούς Εσερμαν και Περίδη και το πραξικόπημα των στρατηγών διότι ήταν πιο ελεγχόμενοι ... οι στρατηγοί οι περισσότεροι γίνονται μασόνοι, ενω οι συνταγματάρχες δεν προλαβαίνουν να μυηθούν σε στοές.
    Και πάνω σε αυτό το χαοτικό για το σιωνισμό περιβάλλον με μόνον 8 μασόνους ... κατάφερε ο Μαρκεζίνης και ξεχρέωσε τελείως τη χώρα (οικομικό θαύμα της χούντας) ενώ απαγορέψαμε τους αεροδιαδρόμους από το ΝΑΤΟ προς τη μέση ανατολή για ενίσχυση των ισραηλινών στον αραβοισραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπουρ. Και ετσι αποτράπηκε ο 3ος παγκόσμιος διότι αν επενέβαινε το ΝΑΤΟ υπερ Ισραήλ τότε αυτομάτως θα επενέβαινε και το σύμφωνο βαρσοβίας υπερ των συμπαιχνιακών αράβων (Αραβες και Εβραίοι όμοιοι σημίτες) και μετά δεν θα υπήρχαν δικαστές για να κλείσουν φυλακή τον Παπαδόπουλο ως προδότη διότι ολοι θα ειχαμε γίνει αστρική σκόνη και υποατομικά σωματίδια και θα ειχαν βγει αληθινοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά που μιλούσαν για Αρμαγεδώνα και τέλος του κόσμου το έτος 1975!!!

    Όπως και η άγνωστη στους Έλληνες ιστορία του 1940 είναι ότι στον Ελληνογερμανικό πόλεμο οι Έλληνες είχαν νικήσει και είχαν μετατρέψει σε σιδερένια νεκροταφεία τις μεραρχίες αρμάτων και πεζικού, σύνολο 800.000 ανδρών (δευτερες θερμοπύλες) αλλα προδόθηκαν από τους ξενόφερτους βασιλιάδες!!!


    Οποιος νομίζει ας διαψεύσει το παρακατω κείμενο στο οποιο αναγράφεται με πλήρες στοιχεια και αποδείξεις η προδοσία των βασιλιάδων και η προδοσία της χούντας του Ιωαννίδη για την Κύπρο, και όχι προδοσία Παπαδόπουλου όπως μας μαθαίνετε εσείς οι πατεράδες μας,εκπαιδευτικοί κτλ κτλ.

    http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2009/02/blog-post_26.html

    http://ellhnkaichaos.blogspot.com/2009/08/blog-post_27.html

    Ακούστε τα Ελληνόπουλα μηνύματα που περνάνε μέσα από τα τραγούδια τους, τα οποια βεβαια δεν προσκύνησαν κανέναν εβραίο όπως τον Μάτσα που κατάστρεψε και τον μεγαλύτερο Έλληνα τραγουδιστή Καζατζίδη, προωθώντας μονο σκουπίδια για πλύση εγκεφαλου

    http://www.youtube.com/watch?v=54BrJ-STNBA

    ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ
    http://www.youtube.com/watch?v=2QCKL8ej_dA

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.