Tου Θανου Bερεμη*
Το Κυπριακό υπήρξε πάντοτε αντικείμενο βιβλιογραφικής, αρθρογραφικής και ιδεολογικής διαμάχης. Επιστήμονες και ερασιτέχνες, πατριώτες και ειρηνιστές, κομματικοί και ανένταχτοι διασταύρωναν σε κάθε κρίση τα ξίφη τους ανταλλάσσοντας κατηγορίες. Είναι ίσως το κύριο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που εξακολουθεί να χωρίζει το κοινό της Ελλάδας σε ασυμβίβαστους και μετριοπαθείς. Η νίκη, πάντως, του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές και η επίσκεψη του, πρωθυπουργού πλέον, Παπανδρέου στη Λευκωσία θα διευκολύνει το ΑΚΕΛ στη διαχείριση των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων. Μένει να δούμε αν στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο θα τεθεί επί τάπητος η άρνηση της Τουρκίας να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά προϊόντα ως οφείλει από τη συνθήκη που υπέγραψε.
Ολα αυτά συμβαίνουν σήμερα μέσα σε κλίμα μεγαλύτερης ασφάλειας για την Κύπρο απ’ ό, τι ίσχυε πριν από μία εξαετία. Η λαμπρή ιδέα να επιχειρηθεί η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε., απέφερε το πιο ευεργετικό αποτέλεσμα που θα μπορούσαν να φανταστούν οι Κύπριοι-Ελληνες και οι Τούρκοι.
Πρέπει να ομολογήσω ότι αντιμετώπισα με δυσπιστία την πεποίθηση του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη όταν βρεθήκαμε το 1991 σε εκπαιδευτικό ταξίδι στη Νεάπολη. Δεν μπορούσα τότε να καταλάβω γιατί η Ε.Ε. θα έβαζε άλλον ένα μπελά στους κόλπους της, αποδεχόμενη την υποψηφιότητα της Κύπρου. Ο Κρανιδιώτης, με την πείρα που διέθετε από τη λειτουργία της Κοινότητας, θεωρούσε ότι ο γραφειοκρατικός αυτός οργανισμός εφάρμοζε συνήθως κανόνες και κριτήρια, βάσει των οποίων η υποψηφιότητα περνούσε από το ένα στάδιο στο επόμενο ώσπου να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα. Η βεβαιότητά του δικαιώθηκε.
Παρακολουθώντας την πορεία των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, δυσκολεύεται κανείς να διώξει την απαισιοδοξία που προκαλούν οι ποικίλες δυσκολίες. Οι Τουρκοκύπριοι προβλέπουν ότι τις προεδρικές τους εκλογές του Απριλίου 2010 θα κερδίσει ο Ντερβίς Ερογλου, πολιτικός γνωστός για τις ακραίες θέσεις του. Από την ελληνοκυπριακή πλευρά, ένα 25% των βουλευτών των πολιτικών κομμάτων είναι οπαδοί της ψήφου υπέρ του «ποτέ». Οι υπόλοιποι κυμαίνονται ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι», ανάλογα με την πρόοδο και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων.
Οι συνομιλητές προς το παρόν παρουσιάζουν αρκετές συγκλίσεις και ένα κοινό ιδεολογικό παρελθόν. Εξακολουθούν όμως να απευθύνονται σε πληθυσμούς εξαιρετικά δύσπιστους και με έντονα αμυντικά ανακλαστικά. Πρόσφατη σφυγμομέτρηση την οποία πραγματοποίησαν οι Αλέξανδρος Λόρδος, Ερόλ Καϊμάκ και Ναταλί Τότσι και εκδόθηκε από το CEPS (Center for European Policy Studies) των Βρυξελλών δείχνει ότι οι δύο κοινότητες διατηρούν λίγες προσδοκίες για την επιτυχία των διαπραγματεύσεων. Δείχνει όμως επίσης ότι εύχονται ολόψυχα να πετύχει η προσπάθεια για μια συνολική λύση του Κυπριακού. Δεν είναι περίεργο ότι το 68% των Ελληνοκυπρίων φοβούνται ότι η Τουρκία θα κάνει κατάχρηση της ιδιότητας της εγγυήτριας δύναμης, ενώ αντίθετα αποτελεί έκπληξη το υψηλό ποσοστό των Τουρκοκυπρίων (40%) που συμμερίζεται τον φόβο αυτόν. Η αναθεώρηση της συνθήκης των εγγυητριών δυνάμεων βρίσκει σύμφωνες και τις δύο κοινότητες στην πλειοψηφία τους.
Οι πραγματικοί Τουρκοκύπριοι αισθάνονται ανασφάλεια από το γεγονός ότι ο κ. Ντενκτάς στο παρελθόν και ο κ. Ερογλου σήμερα, δημιουργούν ένα νέο πολιτογραφημένο πληθυσμό με απόλυτη εξάρτηση από αυτούς και την Τουρκία, και αποδεικνύουν την ανασφάλειά τους εγκαταλείποντας την Κύπρο για την Αγγλία ή την Αυστραλία. Είναι φανερό για τους Τουρκοκύπριους ότι το μέλλον τους θα είναι μάλλον σκοτεινό όταν το σύνολο των μετοίκων γίνουν ψηφοφόροι. Η πεποίθηση ότι η Τουρκία τους έσωσε κάποτε από τον όλεθρο, αν και δεν έχει λείψει, φαίνεται να φυλλορροεί. Η αγωνία τους συνεπώς να φτάσουν οι συνομιλητές σε αποτέλεσμα πριν από τις εκλογές του Απριλίου, είναι ευεξήγητη.
Ωστόσο, ακόμα και αν οι δύο πλευρές ξεπεράσουν τα πολλά εμπόδια στα θέματα των περιουσιών, το εδαφικό, τη διοίκηση και την ασφάλεια, τους περιμένει στο τέλος του δρόμου το μέγιστο πρόβλημα, δηλαδή της Τουρκίας ως εγγυήτριας χώρας. Είναι αμφίβολο αν ο κ. Ερντογάν θα αναλάβει πρωτοβουλία να υπερκεράσει τους κεμαλιστές του «βαθέος κράτους» για να αποποιηθεί τη δικαιολογία που του επιτρέπει να ελέγχει τους Τουρκοκυπρίους και να προβάλλει ακόμα απαιτήσεις στο σύνολο της Κύπρου. Ποιος Ελληνοκύπριος, συνεπώς, θα συναινέσει να γίνει η χώρα του προτεκτοράτο της Τουρκίας ες αεί;
Ακούστηκαν και κάποιες δειλές φωνές από την Τουρκία που λένε ότι η εγγύηση θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο ανταλλαγής με την είσοδο της χώρας στην Ε.Ε. Αλλοι επιμένουν ότι οι νεο-οθωμανικοί οραματισμοί του κ. Νταβούτογλου θα καταστήσουν την Τουρκία κόμβο αξιοπιστίας σε Ανατολή και Δύση. Πολλοί Ευρωπαίοι σπεύδουν να απαντήσουν σ’ αυτό ότι χωρίς την ευρωπαϊκή προοπτική η αξιοπιστία της γείτονος παραμένει ως έχει. Οι ερασιτέχνες που βαυκαλίζονται με την ανακάλυψη νέου παραδείγματος πολιτικής στην πολύπαθη περιοχή μας, θα πρέπει να μάθουν ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί την εποχή του Τουργκούτ Οζάλ. Και μάλιστα τότε σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής ήταν ο ίδιος.
* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι Πρόεδρος του ΕΣΥΠ.
ΣΩΜΑΤΕΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή«ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ »
Αγίου Ιωάννη 7, Στρόβολος Τ.Θ. 23940, 1687
Λευκωσία – Κύπρος
Τηλ. 22-668464, Φαξ 22-668882
e-mail: adouloti.kerinia@cytanet.com.cy
ΑΚ/2008 21.6.2008
ΓΙΑΤΙ Η ΛΥΣΗ
ΔΙΖΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΟΦΕΡΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ
Με αφορμή τη συνεχιζόμενη, κλιμακούμενη και ενορχηστρωμένη προσπάθεια των εμπνευστών της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, Βρετανών, και των δικών μας Ηγετών οι οποίοι ανέλαβαν εργολαβικά να την επιβάλουν στον Κυπριακό λαό ως τη μόνη ρεαλιστική και εφικτή λύση στο Κυπριακό, το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια καταθέτει, για ακόμη μια φορά τη δική του άποψη , η οποία είναι ως ακολούθως:
• Η επιμονή στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία συνιστά κάλεσμα για τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου που πέτυχε η Τουρκία με την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, το 1974. Συνιστά νομιμοποήση ολων των αποσχιστικών διχοτομικών ενεργειών που η Τουρκία έκαμε από τότε μέχρι σήμερα.
• Η επιμονή για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι αδικαιολόγητη και απαράδεκτη σήμερα, αφού έχει αποκαλυφθεί μέσα από τα ίδια τα Απόρρητα ΄Εγγραφα των Βρετανών, ότι, αυτή η λύση ήταν αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ Βρετανίας και Τουρκίας από τη δεκαετία του 1950.
• Η Βρετανία, τη δεκαετία του 1950, αρνήθηκε στην Τουρκία να διχοτομηθεί η Κύπρος από τότε, διότι, «η Βρετανική Κοινή Γνώμη δεν θα επέτρεπε τη μαζική καταπάτηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που θα ήταν το αποτέλεσμα βίαιης μετακίνησης και προσφυγοποίησης 200.000 πολιτών» . Ενόψει αυτής της δυσκολίας, η Βρετανία υποσχέθηκε στην ΄Αγκυρα «ότι τα στρατηγικά της συμφέροντα στην Κύπρο θα διασφαλισθούν» όταν και εφόσον η Βρετανία θα υποχρεωνόταν να εγκαταλείψει την Κύπρο, ως αποικία.
• Αυτή η υπόσχεση της Βρετανίας προς την Τουρκία τηρήθηκε κατά γράμμα όπως αποδεικνύουν όλα όσα συνέβησαν από τη δεκαετία του 1950 μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ , από την ανεξαρτησία του 1960 μέχρι την Τουρκική εισβολή το 1974, και με τα όσα συμβαίνουν σήμερα τα οποία οδηγούν στην εδραίωση και αναγνώριση των κατοχικών δεδομένων.
Υπενθυμίζουμε αναλυτικά τη σειρά αυτή των γεγονότων , τα οποία καταδεικνύουν τη συνομωσία σε βάρος του λαού μας , και η οποία είναι ως ακολούθως:
- Πληρωμένες από τους ΄Αγγλους δικοινοτικές δολοφονίες από τη δεκαετία του 1950.
- Αξιοποίηση Τουρκοκυπρίων σε βάρος Ελληνοκυπρίων στην Αποικιακή Αστυνομία, και στις άλλες Αποικιακές Υπηρεσίες, κλπ.
- Η ίδρυση της ΤΜΤ.
- Η παροχή κολοβής ανεξαρτησίας στην Κύπρο με το διχοτομικό Σύνταγμα της Ζυρίχης.
- Η Τουρκοανταρσία του 1963.
- Ο εξοπλισμός Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία με τις ευλογίες και την κάλυψη των Βρετανών
....συνεχεια,,
- Ο αυτοεγκλωβισμός των Τουρκοκυπρίων σε θύλακες ως το πρώτο βήμα του σχεδιασμένου και επιδιωκόμενου φυσικού διαχωρισμού Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η συντήρηση των θυλάκων και ο εξοπλισμός τους από την Τουρκία με την ανοχή και βοήθεια των Βρετανών.
- Ο σχεδιασμός και υλοποίηση του σχεδίου υπονόμευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας από Ελληνόφωνους πράκτορες των ξένων συμφερόντων, τόσο εδώ στην Κύπρο, (ΕΟΚΑ Β΄), όσο και στην Ελλάδα (Χούντα).
- Το πραξικόπημα, αναγκαίο μέρος του σχεδίου, για να δικαιολογηθεί η προγραμματισμένη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας.
- Το Εθνικό ξεκαθάρισμα των Ελληνοκυπρίων από τα κατεχόμενα.
- Η βίαιη , συμφωνημένη μεταφορά των Τουρκοκυπρίων από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα, υπό το ψευδές πρόσχημα της «επανένωσης οικογενειών, προσωρινά», ενώ στην ουσία αυτή η πράξη ήταν η τελική φάση του πλήρους γεωγραφικού διαχωρισμού Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί η προσχεδιασμένη διχοτόμηση της Κύπρου.
- Ο εποικισμός της κατεχόμενης Κύπρου για να αλλοιωθεί ο Δημογραφικός χαρακτήρας της Κύπρου, ώστε στο τέλος να δικαιολογηθεί ο αποκλεισμός της επιστροφής των Ελληνοκυπρίων προσφύγων.
- Η καθυπόδειξη και υποβολή , αποδοχή από την ηγεσία μας του βασικού κατοχικού δεδομένου, δηλαδή, του γεωγραφικού διαχωρισμού Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από το 1975, 1976 και 1977, ως βάση για τη μελλοντική λύση του Κυπριακού.
- Η πρώτη αυτή αποδοχή του βασικότερου κατοχικού δεδομένου, οδήγησε στο δεύτερο πολιτικό λάθος, το οποίο και πάλιν έγινε καθυπόδειξη και υποβολή από τους ξένους συνομώτες, μέσω ντόπιων οργάνων τους. Ηταν η απόφαση το Κυπριακό να αντιμετωπισθεί ως διακοινοτική διαφορά, η οποία να επιδιωχθεί να λυθεί με λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
΄Όλα τα πιο πάνω αποτελούν γεγονότα τα οποία ζήσαμε και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν . Για την εξέλιξη τους δεν ευθύνεται ο Λαός, όπως κάποιοι επαναλαμβάνουν ξεδιάντροπα . Ευθύνονται αποκλειστικά και διαχρονικά οι εκάστοτε Κομματικές Ηγεσίες και Κυβερνήσεις οι οποίοι είτε δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν σωστά τις καταστάσεις και τις προθέσεις όσων παρενέβαιναν και μεσολαβούσαν τάχα στο Κυπριακό, είτε συνειδητά έπαιξαν το παιγνίδι των ξένων.
• Γιαυτό απορρίπτουμε κατηγορηματικά τη θέση που ακούγεται κατά καιρούς ότι κάναμε λάθη για τα οποία πρέπει να πληρώσουμε το τίμημα, με λύση διχοτομική, τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και να δεχθούμε να απεμπολήσουμε τα Ανθρώπινα και Κρατικά Δικαιώματα μας.
• Αυτή η υποβολή είναι απαράδεκτη ως θέση, διότι δικαιώνει το θύτη, δικαιώνει την κατοχή και την καταπάτηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και εξασφαλίζει τη διχοτόμηση με την πλήρη Τουρκοποίηση των κατεχομένων.
• Η επιμονή για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα συνιστά στο τέλος, εθνική προδοσία, επίσης, διότι θα επιτραπεί η υλοποίηση ενός προμελετημένου εγκλήματος σε βάρος των δικαίων ενός ολόκληρου Λαού , σε βάρος της τρισχιλιετούς παρουσίας και ανάπτυξης του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Ιωάννης Σιεκέρσαββας----Γραμματέας