Πολεμοκαπηλία και Σοβινισμός

18/11/2009
του Μάριου Ευρυβιάδη
Μια παράπλευρη συνέπεια της αναπόφευκτης, πλέον, σύγκρουσης κεμαλικών και ισλαμιστών για τη νομή της εξουσίας στην Τουρκία και ειδικά της συζήτησης για το κουρδικό ζήτημα, υπήρξαν και οι επίσημες αποκαλύψεις για την πολεμοκάπηλη και σοβινιστική δράση του βαθέος κράτους (“derin/gizli devlet”), δηλαδή της στρατογραφειοκρατίας και της κεμαλικής ελίτ. Το “derin devlet” στην Τουρκία δε δρούσε και έσφαζε μόνο κατά συρροή Τούρκους και μειονοτικούς αντιφρονούντες.
Λειτουργούσε και προβοκατόρικα εναντίον όλων των “εχθρών” του κεμαλικού κράτους και, κυρίως, εκείνων της Ελλάδας και της Κύπρου.
Θα σταθώ σε ένα μόνο γεγονός που είναι η προβοκατόρικη και πολεμοκάπηλη πολιτική στα Ίμια, διότι αυτή έχει και πρόσωπο: είναι αυτό του μειλίχιου, τότε Υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας και σημερινού βουλευτή από την Προύσσα και αντιπροέδρου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, του κόμματος δηλαδή που ίδρυσε ο Ατατούρκ, Onur Oymen.
Τις μέρες αυτές Κούρδοι και Αλεβίτες στην Τουρκία που μαζί, ίσως και να προσεγγίζουν το ήμισυ του σημερινού πληθυσμού της χώρας, παρομοιάζουν τον Oymen με το Χίτλερ. Αφίσες με το πρόσωπο του διαμορφωμένο κατάλληλα ώστε να μοιάζει με του Φύρερ, εμφανίζονται παντού στην Τουρκία, αλλά κυρίως στις κουρδικές περιοχές και γειτονιές. Του ζητούν να απολογηθεί και να παραιτηθεί διότι σε πρόσφατη συζήτηση στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση χαρακτήρισε τις σφαγές του 1937 κατά Κούρδων και Αλεβιτών από το γνωστό μας Ισμέτ Ινονού και κατ’ εντολή του Μεγάλου Ηγέτη, του Ατατούρκ, ως ... πόλεμο κατά της τρομοκρατίας!
Το 1995-96 ο Oymen υπήρξε ο ισχυρός άνδρας του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών και πρωτοσύμβουλος της Πρωθυπουργού Τσιλλέρ. Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο ομόσταυλός του Deniz Baykal, σημερινός Πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος. Ο Oymen από Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου γρήγορα έγινε βοηθός Υπουργός Εξωτερικών και, μαζί με το “derin
devlet” και το στρατό, οργάνωσε την προβοκάτσια στα Ίμια. Πρόσφατα και ως παράπλευρη συνέπεια της σύγκρουσης Κεμαλιστών – Ισλαμιστών μάθαμε ότι ο Oymen γνώριζε ότι τα Ίμια ήταν ελληνικά και ότι απέκρυψε σκόπιμα τα σχετικά υπομνήματα (χάρτες από την Ιταλία κ.λπ). Υπήρξε ο καθοδηγητής της Ciller στο επιδρομικό εγχείρημα κατά της ελληνικής κυριαρχίας.
Μετά τον θρίαμβό του στα Ίμια ο Oymen προαλείφετο για τη θέση του Τούρκου πρέσβη στην Ουάσινγκτον – που θα αποτελούσε και την κορωνίδα της σταδιοδρομίας του. Το Φεβρουάριο του 1997 έκανε και ένα διερευνητικό ταξίδι στην αμερικανική πρωτεύουσα. Όμως οι Αμερικανοί αρνήθηκαν να τον δεχτούν ως πρέσβη. Γιατί; Διότι στην εσωτερική τους έρευνα για τα Ίμια, οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι αρχιτέκτονας, οργανωτής και συντονιστής ήταν ο Onur Oymen, ως κατεξοχήν εκπρόσωπος του βαθέος κράτους. Τον χαρακτήρισαν πολεμοκάπηλο (“warmonger”) και γνωστοποίησαν διακριτικά στην Άγκυρα ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είχε θέση στην Ουάσινγκτον.
Ο Oymen κατάντησε πρέσβης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και αφυπηρέτησε.
Το 2002, εκλέχθηκε βουλευτής, έγινε δεύτερος τη τάξει στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα και σήμερα πρωτοστατεί κατά του Ερντογάν, των Κούρδων, των Αλεβιτών και, ως ακραιφνής κεμαλικός, κατά των Αμερικανών. Πρωτοστάτησε, για παράδειγμα, υπέρ της απόφασης να μη χρησιμοποιηθεί η Τουρκία το 2003 κατά του Ιράκ, αλλά όχι ως ειρηνιστής. Στο σύνολό του, το βαθύ κράτος ενοχλήθηκε διότι οι Αμερικανοί δεν έδιναν το πράσινο φως στον Τουρκικό Στρατό να εισβάλει παράλληλα στο Ιρακινό Κουρδιστάν.
Αυτός ο πολεμοκάπηλος σοβινιστής που ταπείνωσε την Ελλάδα στα Ίμια, υπήρξε το τιμώμενο πρόσωπο στην Αθήνα στις 25-26 Μαΐου 1997. Ο Oymen υπήρξε φιλοξενούμενος και κύριος ομιλητής σε Ημερίδα για τα ελληνο-τουρκικά που οργάνωσε το Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας (www.kpee.gr), Πρόεδρος του οποίου ήταν τότε ο κ. Γιώργος Δραγώνας. Στην ομιλία του, ο κ. Oymen ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον κ. Δραγώνα για την πρόσκληση του, τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, που τον ενθάρρυνε, είπε, να την αποδεχθεί και έπλεξε το εγκώμιο του, απόντος από την Ημερίδα, τότε Πρωθυπουργού κ. Σημίτη, ο οποίος, τόνισε, έχαιρε μείζονος εκτίμησης στην Τουρκία ως πολιτικός. Υπογράμμισε επίσης την ανάγκη για διάλογο, χαρακτήρισε την κρίση στα Ίμια “ανώφελη”, και προέβλεψε λαμπρό το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σε λιγότερο από δύο μήνες, ο Oymen δικαιώθηκε, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, με την υπογραφή από τους Σημίτη –
Ντεμιρέλ της συμφωνίας της Μαδρίτης στη νατοϊκή σύνοδο του Ιουλίου του 1997, όπου η Ελλάδα αποδέχθηκε την ύπαρξη “ζωτικών συμφερόντων” της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Έπρεπε να έρθουν τα πάνω κάτω στην Τουρκία, να βρίσκεται σε φάση κατάρρευσης το βαθύ κράτος και ο κεμαλισμός, να καταντήσει σύμβολο ρατσισμού και σοβινισμού ο Oymen στη χώρα του, για να πληροφορηθούμε και στην Ελλάδα τι πραγματικά πρέσβευε ο κύριος αυτός και το σινάφι του, και πάνω στους οποίους επένδυσαν για χρόνια οι πολιτικοί μας και άλλοι ηγέτες, όλοι εραστές της ειρήνης και θιασώτες της ελληνοτουρκικής φιλίας; Μήπως βόλευε να μη γνωρίζαμε, διότι πώς αλλιώς θα εμπεδώνετο η ελληνοτουρκική φιλία; Πάντως στην περιοδική έκδοση του αγγλόφωνου περιοδικού Cosmos, που εξέδιδε το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου γράφθηκε τότε, ότι οι Αμερικανοί αρνήθηκαν την παρουσία του Oymen στην Ουάσινγκτον για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Η πολεμοκαπηλία του Oymen ήταν κοινό μυστικό στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Προφανώς όχι στην Αθήνα.