Διαχρονικός ο εκβιασμός

του Γιάννη Μαρίνου

«Εις τον τόπον μας κατήντησε πάσα πρόοδος να σταματά προ των συμφερόντων ομάδος πολιτών εχόντων αντίθετα συμφέροντα, αδιάφορον αν η πρόοδος αυτή ήθελεν είσθαι ωφέλιμος δι΄ όλον τον πληθυσμόν της Ελλάδος,αδιάφορον αν προκαλούμεν τον γέλωτα των ξένων, αντιλαμβανομένων την κατάστασιν αυτήν (...).Αλλά ποίαν σημασίαν έχουσιν τα ανωτέρω εφ΄ όσον λεμβούχοι τε και εκφορτωταί έχουσιν αντίθετα συμφέροντα;».

Φαίνονται τα ανωτέρω σαν να αναφέρονται στα συμβαίνοντα σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά περιγράφουν όσα ακριβώς συνέβαιναν πριν από ακριβώς 100 χρόνια (οι τότε λιμενεργάτες δεν επέτρεπαν να γίνουν προκυμαίες για κατ΄ ευθείαν αποβίβαση επιβατών και εκφόρτωση εμπορευμάτων).

Πρόκειται για διαπιστώσεις της «Εστίας» της 3ης Φεβρουαρίου 1909, τις οποίες συμπεριέλαβε πρόσφατα στις πολύτιμες ιστορικές αναδρομές της.

Σήμερα χρειάσθηκε να προσφύγουν εκπρόσωποι παραγωγικών τάξεων (και όχι η κυβέρνηση, ως ώφειλε) και να κηρυχθεί η απεργία των λιμενεργατών του ΟΛΠ παράνομη και καταχρηστική, για να την αναστείλουν προσωρινά(;) και πάντως έχοντας κατοχυρώσει σχεδόν στο σύνολο τα σκανδαλώδη προνόμιά τους. Δεν αποκλείεται όμως να επανέλθουν, ενώ αναμένεται να τους αντιγράψουν και άλλες συντεχνίες ή κλειστά επαγγέλματα, προπομποί των οποίων άρχισαν και πάλι καθημερινά να κλείνουν τους δρόμους, παραβιάζοντας έτσι σωρεία άρθρων του ποινικού νόμου αλλά ακόμη και διατάξεις του Συντάγματος, χωρίς κυρώσεις.

Το φαινόμενο αυτό, το οποίο εμποδίζει την Ελλάδα να απαλλαγεί από τους εκβιασμούς προνομιούχων ομάδων, τις οποίες τα ίδια τα κόμματα έθρεψαν στον κόρφο τους, κλίνοντας το γόνυ στους εκβιασμούς τους από καταβολής ελληνικού κράτους. Το περιέγραψε με την ανεπανάληπτη πένα του ο Ροΐδης πριν από 150 χρόνια. Το υπενθυμίζω, μήπως κάποτε ξυπνήσουμε και αποτινάξουμε από τις πλάτες μας τον «στρατό κατοχής», όπως εγώ τους χαρακτηρίζω.

Εγραφε λοιπόν ο Ροΐδης:

* Ο ελληνικός λαός αναλίσκει τον χρόνον του εις αγόνους συζητήσεις περί κομμάτων και κομματαρχών και άπαν το χρήμα του δαπανά εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου.

* Οι ημέτεροι φατριάρχαι,προς σχηματισμόν ή ενίσχυσιν κόμματος,στρατολογούν εκ των τριόδων μισθοφόρους, τους πληρώνουν διά δημοσίων χρημάτων,ήτοι διά θέσεων περιττών. Των τοιούτων μισθοφόρων επί τοσούτων επολλαπλασιάσθη, προϊόντος του χρόνου, ο αριθμός και το θράσος, ώστε κατέστησαν σήμερον η μόνη αξιόμαχος δύναμις της Ελλάδος,προ της οποίας (...) και κυβέρνησις, και Βουλή, και ολόκληρον το έθνος κύπτουν γόνυ μετά τρόμου.

* Οι κομματάρχαι μας εδημιούργησαν (ούτω) συμμορίας, των οποίων όμως αντί να είναι αρχηγοί, κατήντησαν απλοί μεσίται, διά των οποίων αι συμμορίαι αυταί διαπραγματεύονται προς το έθνος τα λύτρα ανθ΄ ων συγκατανεύουσι να παραχωρήσωσιν αυτώ ασφάλειαν ζωής και περιουσίας. Τα λύτρα ταύτα καλούνται κατ΄ ευφημισμόν προϋπολογισμός. Απόδειξις όμως του αληθούς αυτών χαρακτήρος είναι η δουλική ευπείθεια, μεθ΄ ης ολόκληρος η Βουλή,σιγώσης της (εκάστοτε) αντιπολιτεύσεως, σπεύδει να καταβάλη άνευ συζητήσεως τα λύτρα εις τον εισπράκτορα της κατισχυούσης συμμορίας, καλώς γνωρίζουσα ότι πάσα αντίστασις ή απόπειρα ελαττώσεως αυτών ήθελε τιμωρηθή δι΄ αναστατώσεως την επιούσαν.

* Το δε όντως λυπηρόν είναι ότι και υποτασσόμενοι εις πάσαν ταπείνωσιν και κακουχίαν, στέργοντες να μένωμεν άοπλοι και εις πάσαν ύβριν εκτεθειμένοι, πάλιν δεν κατορθούμεν να πληρώνωμεν ολοσχερώς τα κατ΄ έτος εξογκούμενα λύτρα, αναγκαζόμενοι να δανειζώμεθα ακαταπαύστως. Η επιστήμη υποδεικνύει τας οικονομίας ως την μόνην σωτηρίας οδόν. Προς ταύτην όμως ουδείς πολιτευόμενος τολμά να τραπή,όχι εξ ελλείψεως πατριωτισμού, αλλά διότι καλώς γνωρίζει ότι αδύνατον είναι να προχωρήσει επ΄ αυτής,χωρίς να προσκρούση ανά παν βήμα εις συμφέροντα προσωπικά αίτινα θέλουσιν ορθωθή κατ΄ αυτού ως έχιδναι φαρμακεραί, των οποίων επατήθη η ουρά.

jmarinos@tovima.gr

tovima.gr