«…Το πρώτο σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στον γυιό σου την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει…..».
Το άρθρο αυτό θα ασχοληθεί με τις συγκεχυμένες εν πολλοίς έννοιες εθνικισμός - εθνισμός – πατριωτισμός. Τα σύγχρονα λεξικά έχουν προσδώσει στον όρο «εθνικισμός» έννοια στρεβλωτική και οι εθνομηδενιστές όταν θέλουν να προσβάλουν τη δράση των ιδεολογικών τους αντιπάλων την χαρακτηρίζουν εθνικιστική, θεωρώντας ότι έτσι τους περιθωριοποιούν. Από την αντίπερα όχθη αυτοί, οι οποίοι εισπράττουν την επίθεση, θεωρώντας τον χαρακτηρισμό προσβλητικό, αμυνόμενοι σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι δεν είναι εθνικιστές αλλά εθνιστές.
Η σύγχυση των εννοιών δεν είναι τυχαία! Ο Θουκυδίδης αναφέρει σχετικά με την τότε προπαγάνδα: «ακόμη και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων άλλαξαν για να δικαιολογούν τις πράξεις των».
Στο «Νέον Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν» του Δημητράκου διαβάζουμε: «εθνικισμός: η αποκλειστική προσήλωσις εις την εξυπηρέτισιν των εθνικών ιδεωδών».
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτριο Βεζανή ο εθνικισμός αποτελεί: την «ενεργητική κατάφαση της ιδέας του Έθνους». Δηλαδή ο εθνικιστής δεν πιστεύει απλά στα ιδεώδη του Έθνους αλλά ενεργεί συνάμα. Ο εθνιστής ενώ πιστεύει στα ιδεώδη του Έθνους εντούτοις ηθελημένα δεν αγωνίζεται γι’αυτά. Δηλαδή ενώ ο εθνικιστής είναι ένας δρών αγωνιστής υπέρ του Έθνους ο εθνιστής απλώς πιστεύει στο Έθνος, ανήκει σ’ αυτό αλλά δεν επιθυμεί να αγωνισθεί για το Έθνος του.
Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον πατέρα της Δημοκρατίας, ο εθνικισμός βασίζεται στο Έθνος, ο πατριωτισμός βασίζεται στην Πατρίδα. Ο εθνικισμός υπάρχει στον πνευματικό χώρο αλλά και στον βιολογικό, διότι προϋποθέτει την ύπαρξη φυλής. Επίσης ο εθνικισμός είναι διαχρονικός, διότι στην έννοια του Έθνους περιλαμβάνονται οι αγέννητοι και οι νεκροί. Το Έθνος λοιπόν, επεκτείνεται στο παρελθόν και στο μέλλον. Η πατρίδα από την άλλη έχει συναισθηματικό περιεχόμενο, διότι συνδέει τα άτομα ενός ομογενούς λαού προς έναν γεωγραφικό χώρο. Μπορεί να υπάρξει Έθνος χωρίς Πατρίδα (π.χ. διότι αυτή κατεκτήθη και το έθνος εξεδιώχθη). «Όσον μεγαλύτερος και λαμπρότερος είναι ένας πολιτισμός τόσον ισχυρότερον είναι το σχετικόν εθνικόν αίσθημα και κατά συνέπειαν ο εθνικισμός». Ο Παπαναστασίου διαχωρίζει τον εθνικισμό από τον ιμπεριαλισμό, σωβινισμό. Ο αμυντικός εθνικισμός «θέλει την σύμπτωσιν κρατικών και εθνικών ορίων», σε αντίθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος «επιδιώκει την επέκτασιν των κρατικών ορίων πέραν από τα εθνικά».
Το Έθνος μας σήμερα παραπαίει. Κυβερνάται από γονατισμένους πολιτικούς, οι οποίοι υπακούοντας στα κελεύσματα των ξένων ξεπουλούν πατρίδα. Ο λαός είτε κοιτάζει αμήχανος, είτε εκμαυλισμένος συνεχίζει να βιώνει την εθνική και ηθική του κατάπτωση. Για να μην καταρρεύσει το Έθνος μας έχει ανάγκη όλων εμάς, των όσων ζωντανών, κατά τον Ίωνα Δραγούμη, οι οποίοι θα πρέπει να συνδεθούμε με πίστη, αυτοθυσία και διαίσθηση με τη ζωή του Έθνους να διακονήσομε την παράδοση μας και να αναπτύξουμε τη συνείδηση μας στον Ελληνικό τρόπο ζωής. Να επιδείξουμε εμπράκτως αγάπη προς το Έθνος και προς κάθε Εθνικό. Να περιφρουρήσουμε αξίες, πολιτισμό, περιβάλλον, γλώσσα και τον γεωγραφικό χώρο που μας απέμεινε και περικλείεται στα γεωγραφικά όρια του Ελλαδικού και Κυπριακού Κράτους. Στη συνέχεια να διεκδικήσουμε αυτό που ανήκει σε μας και στα παιδιά μας. Να λευτερώσουμε τα σκλαβωμένα εδάφη του Ελληνισμού. Και εάν εμείς σταθούμε ανάξιοι να το πετύχουμε να παραδώσουμε σκυτάλη στις επερχόμενες γενεές.
Οι ελπίδες μας στρέφονται στη νεολαία. Σ’ αυτήν όμως τη νεολαία, η οποία πρέπει να διαπνέεται από τις αξίες του Έθνους. Σε όσους μπορούν να νοιώσουν στο αίμα τους τις επιταγές του Καζαντζάκη:
«…Το πρώτο σου χρέος εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στον γυιό σου την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει…..».
Το δικό μας κάλεσμα απευθύνεται σ’ αυτή τη Νεολαία. Οι υπόλοιποι, φυγόστρατοι και ξοφλημένοι ας παραμείνουν έρποντες, αραχνιασμένοι και γερασμένοι, πριν ακόμη την εφηβεία τους, στις μουχλιασμένες τάξεις της ΕΔΟΝ και στον εγκληματικό χουλιγκανισμό και ό,τι τούτο συνεπάγεται.
Παναγιώτης Κλεοβούλου
Δικηγόρος
Αντιπρόεδρος Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης
«Πως να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο• και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη «Ο Καπετάν Μιχάλης»
"Στο «Νέον Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν» του Δημητράκου διαβάζουμε: «εθνικισμός: η αποκλειστική προσήλωσις εις την εξυπηρέτισιν των εθνικών ιδεωδών»."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ τοτε τζαμπα γκρινιαζουν οι ψευτοκουλτουριαρηδες. Με δεδομενο τον ορισμο του Δημητρακου, ΔΕΝ υπαρχει γενικα εθνικισμος στην Ελλαδα. Και ξερετε γιατι; Διοτι ΔΕΝ υπαρχουν πλεον εθνικα ιδεωδη. Πιστευω μια σχετικη δημοσκοπηση θα ηταν ιδιαιτερως ενδιαφερουσα. Ειμαι πολυ περιεργος να δω τι θα απαντουσε η μαζα, ιδιως οι νεοι κατω των 30, περι του αν χρειαζομαστε εμεις οι Ελληνες εθνικα ιδεωδη και ποια θα ηταν αυτα. Οχι τιποτα αλλο, αλλα να καταλαβουμε και αν υπαρχει ελπιδα.
Αλιμονο σου φιλε μου αν σε ακουσει κανενας απο τον σημερινο στρατο 'κατοχης' (δηλαδη την Συριζα, τους ψευτο-οικολογους, την diamantopoyloy, ton Γιωργακη, τιποτα Ρεπουσηδες, Σωμεριτηδες, Ηρακλειδηδες, Δραγωνες , Μαρι(ο)νετες και αλλα τετοια ...χαλασμενα φρουτα) ΗΔΗ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΦΑΚΕΛΩΣΕΙ ΚΑΥΜΕΝΕ, και οσονουπω θα σε αναγκασουν δια της βιας να παρακολουθεις ΕΝΤΑΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ανθελληνισμου αλλα και αφελληνισμου για να ξανα-ενταχθεις στον φρικαλεο κοσμο που κτιζουν γυρω σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΥ ΝΑ ΗΞΕΡΕ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΥΛΟΛΟΙ ΟΤΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΔΕΣ, ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΙ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΔΕΣ (ναι απο την μαγια που ελεγε ο αει στρατηγος μας Μακρυγιαννης) ειναι ΗΔΗ αναμεσα μας, και ακονιζουν τις μαχαιρες τους οχι για να απλωσουν σοσιαλιστικα το φουα γκρα τους στην γαλλικη μπακετα σε καποια βιλλα της Εκαλης ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΒΡΩΜΕΡΟΥΣ ΛΑΙΜΟΥΣ που στηριζουν ΣΑΠΙΑ ΚΕΦΑΛΙΑ...
Ειναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ . . . .
http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=52&t=169221
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΣΟΚ-ΝΔ A.E. το κόμμα σου λαέ...sponsored by Bilderberg
Θεόδωρος Ορέστης Γ. Σκαπινάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικηγόρος και Μεταπτυχιακός φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Αντίβαρο, Μάιος 2007
Από πού προέρχονται όλα αυτά τα ωστικά κύματα κριτικής που έχουν ως σκοπό την αποδόμηση της Ιστορίας; Σε ποιες ράγες ‘τρέχει’ αυτή η αμφισβήτηση; Ξαφνικά ο ελληνικός λαός πληροφορείται από μερίδα πανεπιστημιακών ‘ειδικών’ ότι η ιστορική του μνήμη είναι κάλπικη. Ο λαός μαθαίνει ότι τα σχολικά βιβλία είναι γεμάτα από εθνικιστικούς και θρησκευτικούς μύθους, από δοξασίες επικίνδυνες, διότι μάς διεγείρουν στην σύγκρουση και τον πόλεμο με τους γειτονικούς λαούς. Κάθε κοινωνικό κακό αποδίδεται στην εθνικιστική αντιεπιστημονικότητα και συντηρητική φαυλότητα των παλαιών βιβλίων. Οι Έλληνες καλούνται να αποδεχθούν το ‘στρογγύλεμα’ της ιστορικής αλήθειας, να γίνουν πιο ‘επιστημονικοί’ με την Ιστορία τους, να υποφέρουν σιωπηλά την απόκρυψη γεγονότων για το καλό των διεθνών σχέσεων της Χώρας. Οι ήρωες και οι αγωνιστές αναθεωρούνται σε επικίνδυνους βαρβάρους και εγκληματίες, γιατί τάχα, όπως δεν έδιναν σημασία για την δική τους ζωή, έτσι δεν εκτιμούσαν και τις ζωές που αφαιρούσαν. Τα πολεμικά κατορθώματα (από)καθηλώνονται, γιατί προτείνουν έναν ιδανικό επικίνδυνο για την σημερινή ειρήνη. Οι Έλληνες καλούνται να γίνουν πιο προσεκτικοί με το ποιους έχουν σε υπόληψη, ενώ παραινούνται να αναγνωρίσουν αξία σε νέες προσωπικότητες, που είχε σκεπάσει η (sic!) ‘συντηρητική’ ιδεολογία του παρελθόντος. Δεν είναι εποχή για ήρωες (αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος είναι επικίνδυνος!), δεν είναι εποχή για Εκκλησίες (αυτές ήσαν πάντοτε αρνητικές για την κοινωνία!), δεν είναι εποχή για Έλληνες (ο πολυπολιτισμός είναι πιο μοντέρνος και ωφέλιμος!).
Για να καθιερωθεί και να δικαιολογηθεί πειστικά το νέο ιδεολογικό καθεστώς του πολιτικώς ορθού χρειάζεται την δική του αφήγηση, να ανασκευαστεί το ιστορικό παρελθόν, ώστε να δικαιολογεί ως φυσιολογική εξέλιξη την επιχειρούμενη τωρινή αλλαγή πορείας. Για να διευκολυνθεί το ‘εθνοαπολυμαντικό’ έργο πρέπει η αναγκαία πλειοψηφία να πεισθεί είτε ότι το παρελθόν ήταν γενικά κακό και σήμερα πρέπει να αλλάξει, λόγω νεοτέρων συνθηκών, είτε ότι το παρελθόν ήταν διαφορετικό απ’ ό,τι νομίζαμε και συνεπώς ζούμε σε αντίφαση προς την αληθινή ιστορική πραγματικότητα, που μόλις προσφάτως διεκόπη λόγω της (sic!) ανορθόδοξης επιβολής παραγόντων, όπως η Εκκλησία και η ζοφερή Επταετία! Δηλ. προτείνεται αφ’ ενός επανάσταση ενάντια στο κακό παρελθόν αφ’ ετέρου επανάσταση υπέρ του καλού παρελθόντος που απλώς είχαμε λησμονήσει δίκην ‘συντηρητικής’ συνωμοσίας. Στην πρώτη περίπτωση-μέθοδο ο πολύς κόσμος αντιδρά απότομα στην νέα αφήγηση και τους ‘λειτουργούς’ της, γιατί δεν δέχεται εύκολα να στιγματίζεται σκόπιμα το παρελθόν του, στην δεύτερη ευγνωμονεί τους ‘χειραφέτες’ του που τού θύμισαν τον δήθεν πραγματικό εαυτό του. Αμφότερες δοκιμάστηκαν στο ίδιο σχολικό βιβλίο Ιστορίας: Η πρώτη μέθοδος εφαρμόστηκε με το δήθεν γεγονός ότι «στην προκυμαία της Σμύρνης οι Έλληνες απλώς συνωστίζονταν». Το εγχείρημα στέφθηκε με αποτυχία. Οι ‘αφηγητές’ δεν είχαν προβλέψει τόση αντίδραση. Η προϊούσα αλαζονεία τους, λόγω ανεμπόδιστης μέχρι πρότινος ‘προέλασης’ στα Μ.Μ.Ε., τούς εμπόδισε να αφουγκραστούν το γεγονός ότι μερικοί ακόμη θυμούνται. Ο δεύτερος τρόπος ήταν π.χ. η προβολή της γυναίκας στην ελληνική ιστορία: ο ιδιότυπος αναχρονισμός και η υπερανάδειξη του γυναικείου παράγοντα με συγκρίσεις
ακατάλληλες, όπως ότι ανάμεσα στους 6 μεγαλύτερους Έλληνες λογοτέχνες του 19ου αιώνα συγκαταλέγονται η Ελισάβετ Μαρτινέγκου και η Καλλιρόη Παρρέν τυγχάνει σαφώς ευμενέστερης υποδοχής από το κοινό, γιατί κολακεύει τον μισό ελληνικό λαό. Η ‘ποσόστωση’ στην Ιστορία πιάνει τόπο, γιατί κανείς δεν θα τολμήσει να αντιδράσει ενάντια στα συμφέροντα του 51% των πολιτών. Το έμμεσο ψέμα εν προκειμένω είναι ακαταμάχητο. Η συγγραφική ομάδα εδώ πιάνει τον παλμό της ελληνικής κοινωνίας: το πολιτικώς ορθό είναι η πιο ταχέως αναπτυσσόμενη ιδεολογία στις ημέρες μας, επιβάλλεται άλλως τε από το ίδιο το κράτος διά των ποσοστώσεων (θετική δράση).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιδεολογία του ‘πολιτικώς ορθού’ είναι μια αρρωστημένη εφαρμογή ενός (πολιτιστικού) μαρξισμού. Οι μεταξύ τους ομοιότητες είναι προφανείς: α) Και οι δύο είναι ολοκληρωτικές ιδεολογίες άλλοτε ήπιες (παρακώλυση της ακαδημαϊκής καριέρας του ‘αντιφρονούντα’ και εφαρμογή οργανωμένης ιδεολογικής τρομοκρατίας) άλλοτε σκληρότερες (‘δολοφονία χαρακτήρων’ μετ’ επιτάσεως της ιδεολογικής τρομοκρατίας και επιβολή ποινών, ακόμη και φυλάκισης, όπως επιβλήθηκε π.χ. στον Βρετανό ιστορικό David Irving για την άρνηση του Ολοκαυτώματος). β) Και οι δύο είναι υπέρ της μονοσήμαντης ερμηνείας/εξήγησης της Ιστορίας, δηλ. ένας μόνος παράγοντας είναι ικανό εργαλείο για την ερμηνεία της κακοδαιμονίας μας (βλ. καπιταλιστική καταπίεση της εργατικής τάξης από τους εκάστοτε δυνατούς, το obiter dictum της οποίας εν Ελλάδι είναι ότι η ελληνοχριστιανική παράδοση δεν μάς επιτρέπει να εκσυγχρονιστούμε). γ) Κάποιες ομάδες θεωρούνται a priori ‘καλές’ και κάποιες άλλες ‘κακές’. Τον ρόλο του ‘καλού’ τελευταία μονοπωλούν οι πάσης φύσεως μειονότητες, ενώ τον ρόλο του ‘κακού’ η ‘ελληνοχριστιανική’ πλειοψηφία, η οποία ενοχοποιείται σε τακτική βάση για να μην διανοηθεί να αντιδράσει. Οι αγιοποιημένες μειονότητες απασχολούν περισσότερο τις ακαδημαϊκές πένες, γίνονται πιο σημαντικές, κριτήριο πολιτισμού της κοινωνίας: τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στο γάμο και την υιοθεσία τέκνων, τα δικαιώματα των μουσουλμάνων ως Τούρκων, των ανύπαρκτων σλαβοφώνων ‘Μακεδόνων’, των ‘αδύναμων’ γυναικών (αλήθεια που έγκειται η ‘μειονεξία’ της σύγχρονης γυναίκας;) και των (λαθρο)μεταναστών λαμβάνουν μέρος σε έναν ιδιότυπο πλειοδοτικό πλειστηριασμό με αποτέλεσμα τα δικαιώματά τους να υπεραναπτύσσονται δι’ ενός κυριολεκτικά γελοιοποιητικού ‘ξεχειλώματος’ (βλ. π.χ. πρόσφατο νόμο για την σεξουαλική παρενόχληση, ο οποίος μεταθέτει το βάρος απόδειξης στον εναγόμενο!) δ) Και οι δύο χρησιμοποιούν την τακτική της απαλλοτρίωσης των δικαιωμάτων του άλλου για να υπερισχύσουν: η επιβολή του μεγαλύτερου μέτρου ανισότητας που επινοήθηκε ποτέ, η ποσόστωση, είναι ακριβώς αυτό. Τα δικαιώματα του αξιότερου απαλλοτριώνονται χωρίς αποζημίωση υπέρ των μειονεκτούντων, χωρίς, ωστόσο, να είναι υπαρκτή πάντοτε αυτή η μειονεξία. Με τον ίδιο τρόπο π.χ. που κάποτε η ιδιότητα του μέλους της πλειοψηφίας παρείχε προνόμια άνευ άλλου τινός παραβιάζοντας την ισότητα, τώρα τα παρέχει η ιδιότητα ως μέλους μιας μειοψηφίας. Με άλλοθι την ισότητα επιβάλλεται η πολιτικώς ορθή ανισότητα και στρεβλώνεται το περιβάλλον αξιοκρατίας και υγιούς ανταγωνισμού για την επίτευξη αμφίβολων αποτελεσμάτων στον τομέα της πολιτισμικής και κοινωνικής προόδου.
Αυτοί που πολεμούν για τα δικαιώματα του ανθρώπου ενάντια στην κρατική επέμβαση, αυτοί οι ίδιοι στις ημέρες μας έχουν καταλάβει, συνήθως με ύποπτο τρόπο μάλιστα, θέσεις στην κρατική μηχανή για να
επιβάλλουν ‘δημοκρατικά’ τις δικές τους απόψεις, την ιδεολογία τους. Είναι το κλασικό σύμπτωμα του ‘εθνοσωτήρα’ που με την ανάληψη της εξουσίας μεταμορφώνεται σε τύραννο στην θέση του προκατόχου του τυράννου. Οι ισχυρότεροι εκπρόσωποι της νέας τάσης είναι νεόκοποι καθηγητές που έχουν αναπτύξει ισχυρότατους δεσμούς με ‘άρχοντες των ΜΜΕ’ και χρηματοδότες του εξωτερικού (βλ. πρόσφατο παράδειγμα του CDRSEE, το οποίο χρηματοδοτείται από πλειάδα συμφερόντων, όπως το Υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α., ο Οργανισμός των Η.Π.Α. για τη Διεθνή Ανάπτυξη, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη κ.ά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πολιτικώς ορθή ιστοριογραφία, η ‘light’ ή ‘pink clouds’ Ιστορία δεν πρόκειται να επιτύχει τον διακηρυγμένο καλοπροαίρετο σκοπό της: την συναδέλφωση των λαών, γιατί υποθάλπει το συστατικό κάθε δηλητηριασμένης σχέσης με ελάχιστες πιθανότητες ευτυχούς τέλους: το ψέμα με την μορφή του εξωραϊσμού και της παράλειψης, που όταν κάποτε ανακαλύπτεται –και αυτό η Ιστορία διδάσκει ότι είναι αναπόδραστο- το συναίσθημα της διάψευσης βλάπτει θανάσιμα ό,τι κτίσθηκε. Η μεταγενέστερη αποκάλυψη της αλήθειας θα ξυπνήσει ακραία αντανακλαστικά και κοινωνικές συγκρούσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν απλώς τηρώντας το αυτονόητο: κρατώντας το σύστημα της εξωθεσμικά χρηματοδοτούμενης ιδεολογίας έξω από το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
****
Πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» με τον τίτλο «Ο μαρξισμός ξανάρχεται με πολιτιστική προβιά», τ. 1566, σελ. 32-35, 23.04.2007.
Αναρτήθηκε από ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ – ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ – ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ στις 11:29 πμ
Ετικέτες Αριστερά, Ιστορικός αναθεωρητισμός
Γιατί φίλοι δεν βλέπω το άρθρο μου για τον εθνικισμό ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το ξανάβαλω ή ....έγινε κάτι άλλο ;
Ακρίτα
ΑπάντησηΔιαγραφήξαναστείλτο
Ουέ υμίν Γραμματείς...και Φαρισαίοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΟΚΡΙΤΑΙ!!!
Ο Καναπές σας...έχει ΣΗΜΑ...ΣΗΜΑ...ΚΑΜΠΑΝΑ!!!
Λίγες σκέψεις περί εθνικισμού και νεωτερικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήEίναι κοινά παραδεκτό από τις κοινωνικές επιστήμες ότι για τους εθνικιστές, ο κόσμος χωρίζεται σε σαφώς διαχωρισμένα έθνη, μεταξύ των οποίων υπάρχουν εμφανείς πολιτικές, πολιτιστικές και φυλετικές διαφορές. Οι ρίζες των εθνών χάνονται στα βάθη των αιώνων, ενώ ιστορικός σκοπός του έθνους είναι η εκπλήρωση του πεπρωμένου του, η ανάδειξη με κάθε τρόπο του μεγαλείου του λαού του. Η ανάπτυξη των εθνικιστικών επιστημών (αρχαιολογία, λαογραφία, φιλολογία) από τον 17ο αιώνα και έπειτα βοήθησε στην «επιστημονική τεκμηρίωση» των εθνικιστικών θέσεων, εξέλιξη μεγίστης σημασίας σε κοινωνίες όπως οι νεωτερικές όπου επιστήμη και αλήθεια συμβαδίζουν και συχνά ταυτίζονται.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και έπειτα, αρχίζει σιγά-σιγά να αναπτύσσεται στα δυτικά κράτη μία κριτική στάση απέναντι στο εθνικιστικό φαινόμενο από την πλευρά της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η ιστορική, ανθρωπολογική, και κοινωνιολογική έρευνα αρχίζει να υποστηρίζει ότι τα έθνη δεν είναι παρά σχετικά πρόσφατες κοινωνικές κατασκευές του 18ου και του 19ου αιώνα, τρόποι συλλογικής ταύτισης ανάμεσα σε τόσους άλλους που αναπτύχθηκαν ως αποτέλεσμα των συγκεκριμένων αλλαγών που επέφερε η νεωτερικότητα στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες αρχικά, και σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο αργότερα. Παρόλο που υπάρχουν πολλές και σημαντικές διαφορές ανάμεσα στους θιασώτες αυτής της άποψης, το βασικό επιχείρημα, ότι δηλαδή τα έθνη είναι σύγχρονες και όχι προαιώνιες οντότητες παραμένει το ίδιο. Η προσέγγιση αυτή, η οποία κατέχει ηγεμονική θέση στον τομέα των κοινωνικών επιστημών σήμερα, ονομάστηκε μοντερνισμός ή νεωτερισμός(modernism).
Λίγα λόγια για τις γραμμές
Οι εθνικιστές πιστεύουν ότι το παρελθόν του έθνους είναι αρκετό και απροβλημάτιστο στο να τους οδηγεί σήμερα. Ο στόχος του εθνικιστή είναι απλά να υπενθυμίσει στους συμπατριώτες του το λαμπρό παρελθόν τους, έτσι ώστε μπορούν να αναδημιουργήσουν και να ξαναζήσουν εκείνες τις παλιές δόξες.
Οι διαχρονιστές(perennialists) έχουν σαν κεντρική ιδέα εκτός από το παρελθόν και την αδιάσπαστη, αμνημόνευτη και φυλετική σύσταση του έθνους. Η λέξη προέρχεται από τον Ιταλικό όρο Perenne που σημαίνει αμετάβλητο στο πέρασμα του χρόνου- αιώνιο.
Οι νεωτεριστές πιστεύουν ότι το έθνος είναι μία νεωτεριστική, κατασκευασμένη φαντασιακή πολιτική κοινότητα ανθρώπων περιορισμένη σε μία επικράτεια.
Οι μετανεωτεριστές έχουν την άποψη ότι το έθνος αποτελεί σχετικά σύγχρονο δημιούργημα και μια κοινωνική οντότητα μόνο στο βαθμό που παίρνει τη μορφή του σύγχρονου εδαφικά προσδιορισμένου κράτους, δηλαδή του "εθνικού κράτους". Σημαντικό σημείο των μετανεωτεριστών είναι η μη αποδοχή των «αφηγήσεων» σε ότι αφορά το ιστορικό παρελθόν.
Οι εθνοσυμβολιστές υποστηρίζουν ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα αποτελούν εθνο-συμβολική κατασκευή,δηλαδή συστήνονται με βάση την επιλογή, το συνδυασμό και την ανακωδικοποίηση αξιών, συμβόλων και μνημών που προϋπάρχουν μέσα στην εθνοτικότητα ή εθνοτικότητες(ethnie). Οι εθνο-συμβολικές θεωρίες τοποθετούν στο κέντρο της εθνοκατασκευής την κουλτούρα και τον πολιτισμό και κυρίως δεν μηδενίζουν την έννοια της εθνικής ταυτότητας όπως κάνουν οι νεωτεριστές, μετανεωτεριστές κλπ. Ο εθνοσυμβολιστές μιλάνε για εθνική ταυτότητα και έθνος το οποίο δεν έχει σχέση με το κράτος.
Προσωπικά όπως έχω πει πολλές φορές είμαι ας πούμε οπαδός της εθνο-συμβολικής θεωρίας. Απορρίπτω την ιδέα της φυλετικής σύστασης του έθνους και συσχετίζω τον κοινωνικο-οικονομικό παράγοντα με την πολιτισμική παράδοση. Ένας από τους ακούσιες εκφραστές αυτής της θεωρίας είναι ο Σβορώνος που μας δίνει την άποψη για την πορεία του ελληνισμού πειστικότερη από εκείνη των κυρίαρχων σήμερα στη χώρα μας, στο πανεπιστημιακό επίπεδο, μοντερνιστικών και μεταμοντερνιστικών σχημάτων, μιαν άποψη που ενισχύεται από τις πρόσφατες μελέτες των εθνοσυμβολιστών (Perry Anderson στο Α Zone of Engagement, 1992 Α.D. Smith στο Nationalism, 2001), όπως και από πρόσφατες παρατηρήσεις της κοινωνικής ανθρωπολογίας και της εξελικτικής ψυχολογίας για τον σημαντικό ρόλο των πολιτισμικών στοιχείων και του αισθήματος στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εθνο-συμβολική θεωρία που έχει αναπτύξει ο A.D. Smith αναφέρει ότι η αίσθηση της ελληνικής ταυτότητας και τα κοινά εθνοτικά αισθήματα διατηρήθηκαν για 2000 χρόνια παρά τις τεράστιες πολιτισμικές αλλαγές που υπέστησαν οι Έλληνες.
Τώρα τι επικρατεί σήμερα στην πατρίδα μας ;
Η μετανεωτεριστική γραμμή πλέον κυριαρχεί παντού. Εάν πας σε ένα βιβλιοπωλείο τα 7 στα 10 βιβλία έχουν σαν κεντρική γραμμή τον μετανεωτερισμό. Όλες οι άλλες απόψεις είναι δυστυχώς χαμένες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την επέλαση του εθνομηδενισμού και την καταστροφή της εθνικής μας ταυτότητας. Για τον εθνομηδενισμό η εθνική ταυτότητα παραπέμπει σε κοινότητα μηδενικού αντικρίσματος: φανταστική, "νοερή". Είναι ο κοσμοπολιτισμός των πολυεθνικών. Είναι επίσης ο σοσιαλιστικός διεθνισμός, που εξισώθηκε με τον διεθνισμό των πολυεθνικών, όταν έσβησε το ιδανικό που τον κινούσε. Ο εθνομηδενισμός, φορώντας το φωτοστέφανο του διεθνισμού, είναι σήμερα η σημαία της παγκοσμιοποίησης.
"Αποκλειστική προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη χαρακτηριζομένη υπό τάσεως εκμεταλλεύσεως αυτών προς επικράτηση έναντι ξένων εθνών."
ΑπάντησηΔιαγραφήορίζει τον εθνικισμό το λεξικό του Δημητράκου.
Υπέροχα τα κείμενα του κ. Σκαπινάκη και του Ακρίτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο! Μεράκι το είχα να διαβάσω κάνα τέτοιο κείμενο. Στο ΤΕΙ μου βομβαρδίζομαι καθημερινά από τις εθνομηδενιστικές τους απόψεις.
Δεν υπάρχει φοιτητής, πιστεύω, που να μην σοκαρίστηκε όταν έμαθε από τους "επιστήμονες" ότι "όσα ξέρατε μέχρι τώρα ήταν ψέμματα".
Εμένα ειδικά στο πρώτο εξάμηνο με είχε πιάσει μελαγχολία μ' αυτό το θέμα. Ένιωθα απαίσια κάθε φορά που έφευγα από το μάθημα της ιστορίας.
Και που να τολμήσεις ν' αντιδράσεις. Όπως πάντα, ό,τι είναι πιο πρόσφατα "επιστημονικώς αποδεδειγμένο", είναι must. Αν δεν θες να το αποδεχτείς, αλίμονό σου. Είσαι "στενόμυαλος", "κολλημένος" κλπ κλπ.
Έτσι μου 'ρχεται να εκτυπώσω τα κείμενα και να πάω να τα βάλω σε κάναν πίνακα του ΤΕΙ. Ε αμάν πια!
Επιτρέπεται, έτσι δεν είναι;
If you want to be an iPad tester click on [url=http://www.freebies4.com]iPad free[/url]
ΑπάντησηΔιαγραφή