Οι αγωγοί «τούρκεψαν»

ΕΘΝΟΣ (Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ)Πυκνώνουν οι ανησυχίες που υπήρχαν ήδη πριν από τις εκλογές, αναφορικά με το αν η κυβέρνηση Παπανδρέου προτίθεται να συνεχίσει την ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία σε στρατηγικό επίπεδο ή όχι.

Το ενδιαφέρον και οι φόβοι για το ζήτημα αυτό πηγάζουν από το γεγονός ότι ενδεχόμενη στροφή προς τον σχεδιασμό των ΗΠΑ καθιστά την Ελλάδα αυτομάτως «ενεργειακή όμηρο» της Τουρκίας, αφού μέσω αυτής περνούν όλοι οι αγωγοί που προωθούν οι Αμερικανοί. Την Πέμπτη ο πρωθυπουργός συνάντησε τον Ρώσο υφυπουργό Εξωτερικών Βλαντίμιρ Τιτόφ και κατά το ρεπορτάζ που δόθηκε, Αθήνα και Μόσχα παραμένουν προσηλωμένες στην κατασκευή των αγωγών πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και φυσικού αερίου Σάουθ Στριμ.

Τα κακά μαντάτα είχαν έρθει από τη Δευτέρα. Μέσω των θέσεων που εξέφρασε ο υφ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης μιλώντας σε ημερίδα του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης που έγινε στο ΥΠΕΞ. Εκεί παρουσίασε άλλη στρατηγική της κυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα: την «εξομάλυνση των εξαρτήσεων της χώρας από οπουδήποτε και αν προέρχονται». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέλει να μειώσει τις εισαγωγές φυσικού αερίου στην Ελλάδα από τη Ρωσία.

Επικίνδυνη γραμμή παρά τα ωραία λόγια. Μείωση εξάρτησης στο φυσικό αέριο από τη Ρωσία σημαίνει αύξηση της εξάρτησης από την... Τουρκία! Κατά κανέναν τρόπο όμως οι δύο χώρες δεν είναι πολιτικά και εθνικά ισοδύναμες για την Ελλάδα. Η Ρωσία είναι φίλη, η Τουρκία είναι εχθρός. Βάσει ποιων κριτηρίων προτιμά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης από την Αγκυρα προκειμένου να μειώσει τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου; Αυτό μπορεί να το απαιτούν οι Αμερικανοί, αλλά είναι καταστροφικό για την Ελλάδα.

Μόνο 3 από τα 7,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που θα χρειαστεί η Ελλάδα το 2013 θα εισαγάγουμε από τη Ρωσία, όλα τα υπόλοιπα από την Τουρκία (!), με ένα κάποιο τμήμα από την Αλγερία. Αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης, όπως τον παρουσίασε ο υφυπουργός Ενέργειας. Ξαφνικά μάθαμε επίσης ότι «άμεση ελληνική προτεραιότητα» είναι η κατασκευή του... ελληνοϊταλικού αγωγού που θα μεταφέρει μέσω Τουρκίας αζερινό φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων! Είναι εξόφθαλμο ότι επιχειρείται αναπροσανατο?λισμός της ενεργειακής πολιτικής της χώρας, με κύριο στοιχείο την προσαρμογή της στις απαιτήσεις της ενεργειακής πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή μας.

Η ματαίωση της κατασκευής του «στοιχειωμένου» πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης θα είναι πιθανότατα μία από τις συνέπειες της στροφής προς την Ουάσιγκτον της ελληνικής ενεργειακής πολιτικής που επιχειρεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. «Χρειάζεται να διασφαλίσουμε τους περιβαλλοντικούς όρους» του έργου αυτού, δήλωσε την Πέμπτη ο υφ. Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης. «Η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μίας πλευράς», είχε πει προεκλογικά στην Αλεξανδρούπολη ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, αναφερόμενος φυσικά στη Ρωσία.

Με τη Βουλγαρία ταυτίζονται οι απόψεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο θέμα αυτού του αγωγού, δήλωσε ο Σπ. Κουβέλης. Εννοεί φυσικά τις απόψεις της νέας βουλγαρικής κυβέρνησης του δεξιού Μπόικο Μπορίσοφ. Δεν γνωρίζουμε αν ο Ελληνας υφ. Εξωτερι?κών το είπε αυτό με πνεύμα αγαθότητας, καθώς και η Σόφια θέτει προβλήματα περιβαλλοντικής φύσης για την κατασκευή του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης. Είναι δυνατόν όμως να μην έχει πει κανείς στον Σπ. Κουβέλη ότι ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπορίσοφ δρα ως άνθρωπος των Αμερικανών στον ενεργειακό τομέα και επιδιώκει να υπονομεύσει όλους τους ρωσικού ενδιαφέροντος αγωγούς που περνούν από τη Βουλγαρία; Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε.

«Δεν έχει ταφεί ακόμη» ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ήταν προ μηνός η γνωμάτευση της ρωσικής εφημερίδας «Κομερσάντ». Δεν θα αργήσει, όμως. Ούτως ή άλλως αυτός ο αγωγός είναι ασήμαντος για τη Ρωσία. Ο Πούτιν τον έδινε στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα ως αντισταθμιστικό «δώρο» για τη συμμετοχή τους στον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου Σάουθ Στριμ που ενδιαφέρει εξαιρετικά τους Ρώσους. Από τη στιγμή που Αθήνα και Σόφια στρέφονται προς τις ΗΠΑ και δεν τον θέλουν ούτε οι ίδιες, η Μόσχα δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίσει να ασχολείται με αυτήν την υπόθεση, ανεξαρτήτως αν το δηλώνει δημοσίως ή όχι.