Ακριβή μου «συμφιλίωση»

Οταν κλείνει μια βιομηχανία και μένουν στον δρόμο οι εργαζόμενοι, το κράτος πρέπει να συμπαρίσταται στους ανέργους. Στο ερώτημα «πόση συμπαράσταση;» δεν υπάρχει απάντηση. Η «μέγιστη δυνατή» λένε πολλοί και έχουν δίκιο, επειδή ακριβώς δεν ορίζουν ούτε το «μέγιστη» ούτε το «δυνατή». Συνήθως το ζήτημα διευθετείται ανάλογα με το πόσο δυναμικές είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και πόση έμπρακτη «συμπαράσταση» θέλουν να εκφράσουν οι πολιτικοί, όχι ιδίοις εξόδοις αλλά με τα λεφτά των άλλων.

Στη Θεσσαλονίκη η συμπαράσταση δεν έχει πάρει μόνο νέες διαστάσεις, έχει και καινούργιο όνομα. Από σχετική ερώτηση που κατέθεσε πριν από μερικές μέρες (12.11.2009) η κ. Χρύσα Αράπογλου μαθαίνουμε ότι στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ), οι 350 εργαζόμενοι υπέγραψαν «Πρωτόκολλο Συμφιλίωσης». Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν μας λέει ποιος συμφιλιώθηκε με ποιον, αλλά οι λεπτομέρειες της συμφιλίωσης έχουν ενδιαφέρον.

Αντιγράφουμε από την ερώτηση: «Στην τριμερή συμφωνία αναφέρεται η κλιμακωτή καταβολή του βοηθήματος ανάλογα με το ποσό της αποζημίωσης που δικαιούται ο κάθε εργαζόμενος. Το Πρωτόκολλο Συμφιλίωσης μάλιστα περιέχει χαρακτηριστικό παράδειγμα υπολογισμού του βοηθήματος, αναφέροντας επί λέξει ότι” …εάν το καταβλητέο ποσό είναι π. χ. 35.000 ευρώ, οι πρώτες 15.000 ευρώ θα έχουν προσαύξηση 100%, οι επόμενες 5.000 ευρώ προσαύξηση 80% και οι τελευταίες 10.000 προσαύξηση 70%...”. Ο συγκεκριμένος απολυμένος δηλαδή θα δικαιούνταν ειδικό βοήθημα ύψους 15.000 + 4.000 + 7.000 = 26.000 ευρώ».

Με άλλα λόγια, ένας απολυμένος της ΒΦΛ αντί να πάρει την νόμιμη αποζημίωση των 35.000 ευρώ, θα έπρεπε να πάρει 61.000 ευρώ. Μην βιαστεί να πει κανείς, «ας πάει και το παλιάμπελο», διότι η «συμφιλίωση» δεν τελειώνει εδώ. Σύμφωνα με ένα άλλο πρωτόκολλο οι απολυμένοι της ΒΦΛ θα παίρνουν για τα επόμενα πέντε χρόνια ένα ειδικό βοήθημα των 1.500 ευρώ μηνιαίως. Σύνολο δηλαδή ανά εργαζόμενο (με 14 βοηθήματα ετησίως) 105.000 ευρώ. Δηλαδή, όλα μαζί, αθροίζονται 166.000 ευρώ.

Η κ. Αράπογλου ερωτά και διαμαρτύρεται προς τους υπουργούς Εργασίας και Οικονομικών «γιατί παραλήφθηκε ο κλιμακωτός υπολογισμός του ειδικού βοηθήματος που επρόκειτο να δοθεί στους απολυμένους της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων, κατά παράβαση του νόμου και των συμπεφωνημένων με τους (τότε) εργαζομένους; Υπάρχει η βούληση για την άρση της αδικίας και τον υπολογισμό του ειδικού βοηθήματος σύμφωνα με όσα ο Ν. 3526/2007 και η τριμερής συμφωνία προβλέπουν;».

Να συμφωνήσουμε ότι οι 166.000 ευρώ για την κ. Αράπογλου δεν είναι πολλά. Για την ακρίβεια, θεωρητικώς, δεν υπάρχει ποσό που να χρυσώνει την ανεργία και δεν θα έδινε πολιτικός για να αλιεύσει ψήφους. Αλλά πάλι, τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης όταν κατά την υπογραφή της «συμφιλίωσης» το 2006 μιλούσε για όρους «της απαράδεκτης, έτσι κι αλλιώς, συμφωνίας που συνομολογήθηκε για την τύχη των απασχολούμενων στην ΒΦΛ της Θεσσαλονίκης». Σε ποιο ύψος θα ήταν μια παραδεκτή για την αριστεροσύνη του κ. Λαφαζάνη συμφωνία;
Tου Πασχου Μανδραβελη
kathimerini.gr