Άντε και ένα Νόμπελ στον Ερντογάν

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για βαρετές λεπτομέρειες όπως: Τις καθημερινές απειλές εναντίον των αεροσκαφών της Frontex που επιτηρούν την ελληνική ακτογραμμή, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν την εικόνα ότι το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι είναι νησιά αδιευκρίνιστης κυριαρχίας (οπότε μπορεί να είναι και δικά τους). Ότι διασυνδέουν το μεταναστευτικό με τις γκρίζες ζώνες και τέλος, αλλά καλώς, καταλήγουμε στο πρόβλημα Αιγαίου. Δεν έχει σημασία αν όλοι οι μετανάστες ξεκινούν από Τουρκία για να βυθιστούν στις ελληνικές θάλασσες, όπου λογικά κάποιος θα πρέπει να τους σώζει, έτσι καλά είναι στην κουβέντα να βάλουμε και να διαπραγματευτούμε τα όρια του FIR Αθηνών και του ελληνικού εναέριου χώρου, ώστε να βρούμε άκρη τις αρμοδιότητες για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Φυσικά, όταν μιλάμε για μειονότητες, δεν μιλάμε για την τουρκική στην Κύπρο ή αλλού, διότι δεν υπάρχουν, μόνο στη Θράκη υπάρχει μειονότητα και πρόβλημα.


ΤΟΥ ΚΙΚΟΥ ΛΑΝΙΤΗ

Όταν πήρε το βραβείο Νόμπελ ο Ομπάμα πιστεύω κάθε λογικός άνθρωπος (ακόμα και ο ίδιος) θα διερωτήθηκε γιατί. Οι μόνοι που δεν άκουσα να το αμφισβητήσουν ήταν όλοι αυτοί οι εγκέφαλοι που έχουν πάρει ένα προηγουμένως. Η δική μου λογική εξήγηση είναι ότι αν δεν του το έδιναν τώρα, πριν προλάβει να κάνει κάτι και περίμεναν να λήξει η θητεία του, πιθανό να μην το έπαιρνε. Προσωπικά βλέπω για επόμενο βραβείο Νόμπελ ειρήνης τον Ερντογάν.

Ο άνθρωπος και τι δεν έχει κάνει για την ειρήνη στην περιοχή! Μετά τη συμφωνία με τους Αρμενίους, που έκλεισε θριαμβευτικά μ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των εθνικών Τουρκίας και Αρμενίας, βγάζοντας από ένα μεγάλο δίλημμα και μπελά Αμερικανούς, Γάλλους κ.λπ., εκεί που πριν από λίγο μιλούσαμε για πιθανή σύρραξη με τη Συρία, άνοιξαν επιβλητικά τα σύνορα των δυο χωρών, σε μιαν αμοιβαία και ειλικρινή φιλία. Όλα αυτά, σε χρόνο ρεκόρ. Επιτεύγματα που δεν κατάφερε να επιτελέσει καμιά πολιτική ηγεσία τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά στην παγκόσμια ιστορία. Ο άνθρωπος, ή καλύτερα η τουρκική πολιτική, δεν σταματά εκεί.

Με την εκλογή του Γιώργου, του έστειλε το μήνυμα ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα δεν πρέπει να κρύβονται κάτω από το χαλί, επιτέλους θα πρέπει να τα βρούμε στη μετανάστευση, στο Αιγαίο, στις μειονότητες, το Κυπριακό και να τελειώνουμε με μια συνολική διαπραγμάτευση. Και μόνο με την καλή πρόθεση του ειρηνοποιού Ερντογάν η κοινή γνώμη (εκτός από εμάς που τους βλέπουμε αδιάλλακτους) βλέπει μια λογική εκστρατεία από την Τουρκία για να λύσει τα προβλήματα της περιοχής και να επιφέρει την ειρήνη, ώστε να ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Δηλαδή, πώς περιμένουμε να σωθεί ο κόσμος, αν δεν υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι.

Φυσικά δεν έχει σημασία τι εννοούν οι Τούρκοι, όταν λένε κάτι, σημασία έχει η πρόθεση για ειρήνη, φιλία και τερματισμό των προβλημάτων. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για βαρετές λεπτομέρειες όπως: Τις καθημερινές απειλές εναντίον των αεροσκαφών της Frontex που επιτηρούν την ελληνική ακτογραμμή, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν την εικόνα ότι το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι είναι νησιά αδιευκρίνιστης κυριαρχίας (οπότε μπορεί να είναι και δικά τους). Ότι διασυνδέουν το μεταναστευτικό με τις γκρίζες ζώνες και τέλος, αλλά καλώς, καταλήγουμε στο πρόβλημα Αιγαίου. Δεν έχει σημασία αν όλοι οι μετανάστες ξεκινούν από Τουρκία για να βυθιστούν στις ελληνικές θάλασσες, όπου λογικά κάποιος θα πρέπει να τους σώζει, έτσι καλά είναι στην κουβέντα να βάλουμε και να διαπραγματευτούμε τα όρια του FIR Αθηνών και του ελληνικού εναέριου χώρου, ώστε να βρούμε άκρη τις αρμοδιότητες για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Φυσικά, όταν μιλάμε για μειονότητες, δεν μιλάμε για την τουρκική στην Κύπρο ή αλλού, διότι δεν υπάρχουν, μόνο στη Θράκη υπάρχει μειονότητα και πρόβλημα.

Όσον αφορά το Κυπριακό, τους έχει τελειώσει τους ανθρώπους το σάλιο να μιλούν για λύση και ειρήνη και, μάλιστα, μέχρι τον Δεκέμβριο, όπου κάτσουν και όπου σταθούν. Από τη στιγμή που κάθεσαι σε διαπραγματεύσεις, σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να διαπραγματευτείς και οι Τούρκοι φαίνεται να είναι, μιας και δεν διαπραγματεύονται τίποτα δικό τους. Όσο για την ειρήνη στην περιοχή, μόνο με εγγύηση από την Τουρκία μπορεί να επιτευχθεί, μιας και μόνο αυτή απειλεί. Γι’ αυτό σας λέω και σημειώστε το, και μην εκπλαγείτε αν το επόμενο βραβείο Νόμπελ ειρήνης πάει στον Ερντογάν, σαν επιβράβευση των τουρκικών προσπαθειών για λύση των προβλημάτων και επίτευξη διαρκούς ειρήνης στην περιοχή.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ