30/12/09

Πρωτοφανείς ισχυρισμοί από πρώην συνεργάτη του τουρκικού Γενικού Επιτελείου


Mε δυσκολία μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας και σχετίζονται με τη δράση του τουρκικού (παρα)κράτους, με πιο πρόσφατο γεγονός τη σύλληψη 8 αξιωματικών της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων οι οποίοι θα εκτελούσαν σχέδιο δολοφονίας του Αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Βulent Arinc.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν οι αποκαλύψεις του Yıldırım Beğler, ενός Τουρκμάνου από το Κιρκούκ, που εργαζόταν ως διερμηνέας του τουρκικού Γενικού Επιτελείου επί 14 έτη στο ιρακινό και τουρκικό Κουρδιστάν. Σχετικά με τη δολοφονία του αστυνομικού διευθυντή του Ντιγιαρμπακίρ Gaffar Okkan στις 24 Ιανουαρίου 2001, ο Beğler ισχυρίζεται ότι ο Οkkan και άλλοι 5 αστυνομικοί δε δολοφονήθηκαν από τη τουρκική Hizbullah αλλά από την Ομάδα C, μια επίλεκτη διμοιρία καταδρομών της τουρκικής Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων.

Επιγραμματικά, ο Beğler που συνεργάστηκε με μέλη της Ομάδα C, καταγγέλλει βασανισμούς και ύπαρξη ομαδικών τάφων Κούρδων, αποκαλύπτει τη διεξαγωγή αντι-αντάρτικων επιχειρήσεων του Τουρκικού Στρατού (οι Τούρκοι καταδρομείς έφεραν πάντοτε Kalashnikov και παραλλαγές που χρησιμοποιούν οι αντάρτες του PKK) ενώ ισχυρίζεται ότι η Άγκυρα διοχέτευσε στους Κούρδους αντάρτες με κάλυψη τον Ερυθρό Σταυρό 4.000 τυφέκια Kalashnikov από την Ουγγαρία για να συντηρείται η ένταση στη Τουρκία. Αποκαλύπτει ακόμα ότι οι Murat Karayılan και Cemil Bayık, οι αμέσως ανώτεροι στην ιεραρχία του ΡΚΚ μετά τον Ocalan, είχαν συλληφθεί από τους Τούρκους το 1992 στο βόρειο Ιράκ και αφέθηκαν ελεύθεροι κατόπιν εντολών!

Η Ομάδα C συγκεντρώθηκε στο Ντιγιαρμπακίρ τη νύχτα της δολοφονίας του Okkan από αξιωματικό με το κωδικό όνομα Μete (λοχαγού ε.α. L.G. φυλακισμένου για την υπόθεση Εργένεκον) για να λάβει οδηγίες και σύμφωνα πάντα με τον Beğler, είναι εκείνοι που δολοφόνησαν τον Okkan. Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι ολόκληρη η Ομάδα C φέρεται να εξουδετερώθηκε όταν κατέπεσε το μεταφορικό αεροσκάφος CN-235 στις 16 Μαΐου 2001 στη Μαλάτεια στο οποίο είχαν διαταχθεί να επιβιβαστούν από τον L.G. Τότε το τουρκικό Γενικό Επιτελείο είχε δηλώσει ότι η πλειοψηφία μεταξύ των 34 νεκρών ήταν άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων. Ο Şemdin Sakık, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΡΚΚ, ισχυρίστηκε ότι ανάμεσα στους επιβαίνοντες βρισκόταν και ο Mahmut Yıldırım (γνωστός και ως Yeşil), επαγγελματίας δολοφόνος και ύποπτος για τις πιο μυστηριώδεις πολιτικές δολοφονίες στη Τουρκία.

Ο Yıldırım Beğler ζει σήμερα στη Νορβηγία ως πολιτικός πρόσφυγας και οι αποκαλύψεις του έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες με συνεχή δημοσιεύματα από τη τουρκική εφημερίδα Zaman.
strategy-geopolitics4.blogspot.com

4 σχόλια:

  1. ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΨΩ...ΤΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ.

    ΕΨΙΛΟΝ./

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια αποψη που εξέφρασε κάποιος άλλος κύριος...πλησιάζει η ώρα τους και θα αλληλοφαγωθούν...τα σημάδια δεν διαψεύδονται...επαληθεύονται...μπορεί οι εξελίξεις να τρέχουν πιο γρήγορα απο ότι τις φανταζόμαστε!!!!!!!!!
    Καληνύχτα και καλή τύχη!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι μεγάλη τραγική ειρωνία ότι στην ουσία το τουρκικό παρακράτος είναι ο μεγαλύτερος εν Τουρκία "σύμμαχος" μας αφού μόνο μέσα απο τις δικές του μεθοδεύσεις συντηρείται η πιθανότητα διάλυσης είτε του τουρκικού κράτους είτε -τουλάχιστον- της νεο-οθωμανικής "αυτοκρατορίας" που αργά και σταθερά ξανααναπτύσσεται χάρη στην τωρινή τουρκική κυβέρνηση

    ΓΠ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ:Υποστηρίζω σταθερά και από αυτό το ιστολόγιο (όπως και στο βιβλίο μου "Η ΤΟΥρκία στην Ευρώπη,το ελληνικό χαρακίρι")ότι το κεμαλικό καθεστώς ήταν δημοκρατία και όχι "φασιστικό κατασκεύασμα". Όχι σύγχρονη δημοκρατία, όπως οι σημερινές στις δυτικές χώρες. Αλλά πχ όπως η ελληνική του 50, όπου ένα μέρος του πληθυσμού (και όχι μόνο οι κομμουνιστές)ήταν εκτός εξουσίας, καταπιεζόταν με ποικίλλους τρόπους. Ήταν όμως δημοκρατία και όχι μόνο στα τυπικά της χαρακτηριστικά,δηλ εκλογές κλπ.
    Ατυη τη δημοκρατία (στην Τουρκία) διέθετε τους μηχανισμούς εξουσίας που της ταίριαζαν για να τη στηρίζουν. Τώρα αποκτά άλλους ταιριαστούς στη νέα κατάσταση. Που κι αυτοί δεν είναι "σύγχρονοι" με τη δυτική έννοια, επειδή η τουρκική κοινωνία δεν είναι σύγχρονη. Κυριαρχούνται από ισλαμική απόχρωση παρά το ότι διατηρούν την τυπική κοσμική μορφή τους. Στην Τουρκία δεν γίνεται μάχη για τη μορφή του πολιτεύματος, όπου δημκράτες είναι οιισλαμιστές του Ερντογάν και αντιδημοκράτες είναι οι κεμαλιστές. Η Μάχη είναι για την (πραγματική)εξουσία: κατοχή του κράτους και των μηχανισμών του, διαμόρφωση διαφορετικών κοινωνικών (και εθνικών)συνθηκών, κυριαρχία μιας άλλης ελίτ. Το ΚΟυρδικό είναι το κομβικό σημείο αντιπαράθεσης γι' αυτή την εξουσία-πέραν του ότι είναι τεράστιο εθνικό θέμα.
    Δεύτερον: το γεγονός ότι η κεμαλική εξουσία τροφοδοτούσε τους Κούρδους με όπλα (και απελευθε΄ρωνε την ηγεσία τους) είναι η επιβεβαίωση στην πράξη της ρήσης του Κλαούζεβιτς ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Τυπικά πρόκειται για προδοσία. Στην ουσία όμως η κεμαλική εξουσία για να συσπειρώνει τους Τούρκους και να τονώνει το εθνικό φρόνημα χρειαζόταν ένα εσωτερικό εχθρό-αλλού ήταν οι κομμουνιστές.Πάντως αν η πολιτική Ομπάμα υποχωρήσει και οι ΗΠΑ επανελθουν-όπως πιστεύω- σε μια πιο κσληρή πολιτική (έστω εν μέρει)τότε ο Ερντογάν, αν δεν έχει κερδίσει τη μάχη,θα έρθει ίσως σε δύσκολη θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.