14/1/10

Ο καλύτερος φίλος του Πακιστανού.

Οι Τούρκοι δεν έχουν ξεχάσει. Κάτι πάνκηδες αρβανίτες, τα μαλλιά ξυρισμένα γύρω –γύρω και στην κορυφή μακριά για ν’ ανεμίζουν στη γιούργια με το γιαταγάνι, μαζί με μανιάτες κι άλλους τρελλούς ρωμιούς απ’ όλα τα μέρη του Έθνους ξεκινήσανε την διάλυση του οθωμανικού «πολυπολιτισμικού» παραδείσου.

Επί έναν αιώνα τους πηγαίναμε με το σπαθί και το ντουφέκι, τους σπρώχναμε πίσω στην Ασία. Ήμασταν τολμηροί, απρόβλεπτοι, είχαμε την πρωτοβουλία. Ακόμη κι όταν ήμασταν δυο πιθαμές κράτος, ένοπλα σώματα μπαινοβγαίνανε και ξεφτιλίζανε τον Πατισάχ και τα ταγκαλάκια του, εκστρατεύανε στην Κρήτη με σκυλοπνίχτες ή αλωνίζανε στα βάθη της Μακεδονίας. Οσμιζόμασταν την αδυναμία τους. Έτσι μια μέρα βρεθήκανε με τρόμο να πολεμάνε για να σώσουν την Άγκυρα. Ο παππούς μου στο Κάλε Γκρότο έβλεπε την πρωτεύουσα της Ανατολίας ν’ αχνοφέγγει στον ορίζοντα. Ακόμη κι όταν ο Στρατός μας κατέρρευσε αήττητος, στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Τούρκοι διατήρησαν τον αταβιστικό φόβο για τον δαιμόνιο Έλληνα.

Για δεκαετίες κλείστηκαν στον εαυτό τους χτίζοντας το πρωτοφασιστικό κράτος τους κι ο φόβος τους βάθυνε όταν αυτοί, ως επιτήδειοι ουδέτεροι, έβλεπαν έκπληκτοι την Ελλάδα δεκαοκτώ μόλις χρόνια από την τρομερή καταστροφή να ξεφτιλίζει την Ιταλία. Έτσι το δέος τους για τον σεϊτάν Γιουνάν μεγάλωσε. Το σύμπλεγμα τους βάθυνε κι άλλο, όταν στην Κορέα οι Έλληνες διακρίνονταν, ενώ οι Τούρκοι χαρακτηρίζονταν σε αναφορές “a disgrace for the alliance” (όνειδος για τη Συμμαχία), αφού ο μεγαλύτερος άθλος τους ήταν να επιτεθούν κατά λάθος σε μια υποχωρούσα διαλυμένη νοτιοκορεατική μεραρχία και να την αποτελειώσουν. Ακόμη καμμιά φορά οι καπεταναίοι τους χάνονται στα νατοϊκά γυμνάσια.

Στην Κύπρο, αφού στην αρχή μας παρακολούθησαν αμήχανοι να αγωνιζόμαστε για την Ένωση, μετά γίνανε οι ρουφιάνοι των Άγγλων. Στον ανταγωνισμό τους μαζί μας βρέθηκαν πάλι περιδεείς, όταν ο Γέρος είχε τα κότσια να στείλει την Μεραρχία κι ο συλληφθείς Ντενκτάς, που κάποιος ανόητος του χάρισε τη ζωή αντί να τον στείλει να τρώει πιλάφια στον Παράδεισο, καταπτοημένος θεωρούσε την Ένωση ζήτημα ημερών. Αν δεν υπήρχε η αχαλίνωτη φιλοδοξία του Μακαρίου κι ο τυχοδιωκτισμός του Ανδρέα, όλα θα ‘χαν τελειώσει τότε. Μετά χρειάστηκε να γίνει Χούντα για ν’ απογυμνώσουν οι επίορκοι την Κύπρο και ν’ ανοίξουν δρόμο στον «Αττίλα» με το οπερετικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Ακόμη και τότε οι Τούρκοι βγήκαν στο γυαλό τρέμοντας, διστακτικά, παρά τις αγγλοαμερικανικές πλάτες. Δεν πίστευαν ότι δεν υπήρχε ΚΑΝΕΙΣ απέναντι τους. Μια φήμη μόνο για νηοπομπή με εκστρατευτικό σώμα από την Ελλάδα άρκεσε για να αλληλοσφαγούν ανοιχτά της Κύπρου και το αντιτορπιλικό Κοτζάτεπε να πάει στο πάτο από τους τούρκους πιλότους, που στις κραυγές του ασυρματιστή ότι είναι τουρκικό πλοίο, σχολιάζανε: «κοίτα τι ωραία που μιλάει τα τούρκικα ο γκιαούρης»!

Παρά την πουλημένη ηγεσία και τις προδοτικές εντολές, όπου στάθηκαν οι ηγήτορες, οι Τούρκοι καθηλώθηκαν κι εξευτελίστηκαν. Η θρυλική ΕΛΔΥΚ δυο φορές τους ανέτρεψε στο Κιόνελι. Στον Κοτζάκαγια ο Κατσάνης με τους Καταδρομείς του πέρναγε στην Αθανασία. Ο Παπαμελετίου με την Α’ Μοίρα πετώντας με τα Νοράτλας από το Μάλεμε, νύχτα, στον αφρό του κύματος, κατέβηκε κατευθείαν στη φωτιά κι οι άντρες του από τα βαλλόμενα μεταγωγικά έτρεχαν στην περίμετρο του αεροδρομίου Λευκωσίας και στη μάχη. Ο Μπικάκης στη Σχολή Γρηγορίου εξοντώνει ΜΟΝΟΣ του με το ΠΑΟ έξι τουρκικά άρματα και ανατρέπει την προέλαση των Τούρκων. Τα βρεγμένα μεχμετζίκ βρέθηκαν παγιδευμένα σ’ ένα ασφυκτικό προγεφύρωμα κι ο Μπιράντ γράφει για τον πανικό της ηγεσίας τους.

Μια γερή σπρωξιά αρκούσε, όμως σώθηκαν από την κατάπαυση του πυρός κι έτσι αναθάρρησαν κι ενισχύθηκαν για να κάνουν τον 2ο Αττίλα, ενώ η Αθήνα ξεδιάντροπα πανηγύριζε κι η παλλινοστήσασα εξ Εσπερίας ηγεσία δήλωνε πως «η Κύπρος είναι μακριά». Ακόμη και τότε δυο μέρες έκαναν να μπουν στο λιμάνι της Αμμοχώστου, γιατί ένας τρελλός μ’ ένα πολυβόλο πίσω από κάτι σακκιά με άμμο έριχνε ανά μια ώρα μια ριπή στο γάμο του Καραγκιόζη.

Επικράτησαν ανέλπιστα, νόμιζαν ότι ονειρεύονταν. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Ελλάδα δεν πολέμησε. Ύστερα μπήκαμε στην μεγάλη κατηφόρα μαζεύοντας κωλόχαρτα του ΟΗΕ.

Οι Τούρκοι τώρα μυρίζουν την αδυναμία μας, όπως ο λύκος το αίμα. Μας παρακολουθούν να αποδομούμε την ταυτότητα μας, να κάνουμε κάθε μέρα ένα βήμα πίσω. Βλέπουν τον πάλαι ποτέ δαιμόνιο Έλληνα αδύναμο, διστακτικό. Δεν νοιώθουν πια φόβο. Βλέπουν διάφορα ανθρωπάκια να τους λένε αστεία πράγματα, οσποδάρους της Υψηλής Πύλης, που μιλάνε μαζί τους διστακτικά, περιδεείς. Αλλάξαμε ρόλους.

Όμως ο φόβος τους κοιμάται. Πρέπει να τον ξυπνήσουμε με μια κλωτσιά. Διακηρύσσοντας στην Ευρώπη ότι η Τουρκία δεν έχει συμμορφωθεί με καμμιά από τις υποχρεώσεις της, ότι εξάγει ανασφάλεια στον ευρωπαϊκό χώρο, ότι είναι κράτος δουλέμπορος, ότι δεν έχει θέση στην Ένωση. Να επιδιώξουμε κυρώσεις. Να τους κόψουμε τα φράγκα. Να δημιουργήσουμε Ισχύ. Κυρίως όμως να εκπέμψουμε το μήνυμα ότι αυτή την Ισχύ θα την χρησιμοποιήσουμε σε όλα τα πεδία. Αυτό, βέβαια, θέλει Ηγεσία και ευτυχώς φαίνεται ότι σε λίγο θα έχουμε, αφού απέλθει ο καλύτερος φίλος του Πακιστανού…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

14 σχόλια:

  1. ΕΥΓΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ...ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αριστο άρθρο!

    Επιμενίδης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ετσι ακριβώς είναι κ Κρανιδιώτη. ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!
    Πρέπει επιτέλους όσοι δεν ντρέπονται που είναι Έλληνες να αντιδράσουν. ΟΧΙ στα λογια, ΕΡΓΑ.
    ΑΓΩΝΑΣ
    Δραμινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εξαιρετικό και πολύ αληθινό άρθρο, απλά για να μην ξεχνιώμαστε.

    Κ1RK

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετικα ολα αυτα, μονο που στην Ευρωπη πια δεν μας παιρνει κανενας σοβαρα, μιας και τους τρωμε δεκαετιες τωρα τα λεφτα χωρις ακομα η Ελλαδα να γινει Σκανδιναβια (εξαιρουνται τα βορεια και νοτιοανατολοκα προαστεια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΥΓΕ Κ.ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ....
    ΕΝΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ....

    ΕΥ,ΑΓΓΕΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ. ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κατά το δίκτυο 21 Έλληνες δεν υπήρχαν ! η Αρβανίτες επαναστάτησαν ε? και ο όμηρος ομέρ ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. εξαιρετικό άρθρο κ Κρανιδιώτη.
    ...Αυτό, βέβαια, θέλει Ηγεσία και ευτυχώς φαίνεται ότι σε λίγο θα έχουμε,αφού απέλθει ο καλύτερος φίλος του Πακιστανού…??
    bla bla bla

    συμφωvώ Δραμινέ..
    Πολλoi ντρέπονται να αντιδράσουν. Mαs έχουvε vαρkοσει τα bla-bla-bla

    Οργανωθείτε επιτέλους Έλληνες!Aντιδράστε!
    ionnios

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εξαιρετικό άρθρο. Μας τα χάλασες όμως στο τέλος, γιατί όταν φύγει ο φίλος του Πακιστανού θα έρθει ο φίλος του... Αλβανού. Και κάπου εκεί ξυπνήσαμε από το όνειρο…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. " ότι είναι κράτος δουλέμπορος, ότι δεν έχει θέση στην Ένωση. "


    έτσι ακριβώς,
    η Τουρκία είναι ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΣ. Αυτήν τη φράση πρέπει να τη θυμόμαστε και να την διαδώσουμε.

    Κράτος-Δουλέμπορος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ζούμε ξανα τις ημέρες του 1909!
    Παρακμή και κατάπτωση!Η επανάσταση στο Γουδί είναι απόλυτη ανάγκη!!!
    Ο Σαμαράς τον Μάρτιο μπορεί να την κάνει!Να πέσει ο καλύτερος φίλος του πακιστανού και να σχηματίσει κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας από υγιείς δυνάμεις και τεχνοκράτες ,απομακρύνοντας από το προσκήνιο τους σύγχρονους αυλικούς και την διαφθορά τους! Μετά έρχεται το 1912 και το νέο ΞΕΚΙΝΗΜΑ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μπράβο ρε φίλε...ωραίο άρθρο!
    βλάχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΓΕΙΑ ΣΟΥ Φαήλε Μ. Κρανιδιώτη ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ...... μ'εφτιαξες πρωι πρωι,ετσι θα πορευτουμε.θα τους δαγκοσουμε τ'αφτια...αλλα και για να μη τα κοβουμε και πολυ χοντρα,εκει στο σημειο με τις Ηγεσιες,ας περιμενουμε να κρινουμε πραξεις γιατι οπως λεει κι ο φιλος παρα κατω περι υγιεις δυναμεις,το stock της χωρας μας πρεπει να ειναι λιγο χαμηλο...δε θελει λασκα κανενας τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.