Πενήντα ακριβώς χρόνια πριν, το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου του 1959, σφραγιζόταν αμετάκλητα η τραγική μοίρα της Κύπρου: ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωθυπουργός τότε της χώρας, λίγο μετά το μεσημέρι της 11ης Φεβρουαρίου 1959, έβαζε την υπογραφή του κάτω από το επαίσχυντο κείμενο για την ακρωτηριασμένη ανεξαρτησία της Κύπρου που είχαν υπαγορεύσει οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί. Γεννιέται έτσι η Συμφωνία της Ζυρίχης, η οποία αμέσως θα αποκληθεί και θα περάσει στην ιστορία ως «προδοτική». Μία εβδομάδα αργότερα, το απόγευμα της 19ης Φεβρουαρίου 1959, ακριβέστερα, συνέρχεται στο Λονδίνο Πενταμερής Διάσκεψη με τη συμμετοχή των ηγετών της Βρετανίας, Τουρκίας και Ελλάδας και του αρχιεπισκόπου Μακαρίου ως εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων και του Φαζίλ Κιουτσούκ ως εκπροσώπου των Τουρκοκυπρίων. Η Συμφωνία του Λονδίνου ολοκληρώνει και συγκεκριμενοποιεί τη Συμφωνία της Ζυρίχης.
Με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου η Κυπριακή Δημοκρατία οδεύει προς το εκτελεστικό απόσπασμα πριν καν γεννηθεί, καθώς εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς που δίνει τόσα πολλά δικαιώματα στην τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18% ώστε να είναι αδύνατον να λειτουργήσει το πολίτευμα και να κυβερνηθεί η Κύπρος. Πραγματικά, το 1963 Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι αλληλοσφάζονται. Οι δυο κοινότητες διαχωρίζονται ντε φάκτο, και στην πραγματικότητα η Κυπριακή Δημοκρατία παύει να είναι ενιαίο κράτος. Εχει ήδη ανοίξει ο δρόμος για την τουρκική εισβολή του 1974.
Το πρωί της 18ης Φεβρουαρίου 1959 γίνεται στο Λονδίνο μια δραματική σύσκεψη Ελληνοκυπρίων αντιπροσώπων υπό την προεδρία του Μακαρίου με αντικείμενο το αν πρέπει ή όχι να συναινέσει η Λευκωσία στην υπογραφή της Συμφωνίας του Λονδίνου. Από τους 35 αντιπροσώπους οι 27 εξουσιοδοτούν τον Μακάριο να πράξει όπως νομίζει. Μόνο 8 τάσσονται απερίφραστα εναντίον των συμφωνιών - οι αριστεροί Ελληνοκύπριοι δήμαρχοι, ο Βάσος Λυσσαρίδης και ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίεζε ασφυκτικά τον Μακάριο. «Στο σημείο αυτό τερματίζω την κυπριακή πολιτική της ελληνικής κυβερνήσεως. Αν θέλετε εσείς να συνεχίσετε τον αγώνα, θα πρέπει να αναζητήσετε αλλού συμπαράσταση!», του λέει έξαλλος, καθώς τον βλέπει να κλίνει κατά των συμφωνιών. Η αντίσταση του Μακαρίου κάμπτεται όταν του τηλεφωνεί η ίδια η απεχθής στον ελληνικό λαό βασίλισσα Φρειδερίκη. Με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου η Αθήνα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θυσιάζουν αδίστακτα την Κύπρο στα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
«Οι ελληνικές κυβερνήσεις... υφίσταντο συνεχείς πιέσεις (άμεσες ή έμμεσες) από την Αμερική και το ΝΑΤΟ κι επιδίωκαν μια ειρηνική λύση του Κυπριακού μέσα στα «συμμαχικά πλαίσια»... Πολλές φορές πρυτάνευσε η άποψη ότι τα στενά εθνικά συμφέροντα έπρεπε να υποτάσσονται στα ευρύτερα συμμαχικά... Δεν θέλανε να τα χαλάσουν με την παραδοσιακή «σύμμαχο», τη Μεγάλη Βρετανία και να έρθουν σε ρήξη με την Αμερική και την Τουρκία», αναφέρει μεταξύ άλλων ο αείμνηστος Νίκος Κρανιδιώτης, στενότατος συνεργάτης του Μακαρίου επί δεκαετίες και πρεσβευτής της Κύπρου στην Ελλάδα, στο αναντικατάστατο βιβλίο του για όποιον θέλει να γνωρίζει το Κυπριακό «Δύσκολα χρόνια - Κύπρος 1950-1960» (εκδόσεις Εστία, 1981).
Το καθεστώς που επέβαλαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου «είναι απείρως χειρότερον και αυτού του αποικιακού καθεστώτος... Το ιερόν και απαράγραπτον δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως, το οποίον ασκείται και υπ αυτών των μαύρων της Αφρικής, εξοβελίζεται διά παντός», έγραψε οργισμένος στον τότε πρόεδρο της ελληνικής Βουλής ο μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός.
ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
«Συμφωνία κυρίων» Καραμανλή - Μεντερές
Θύμα του λυσσώδους αντικομμουνισμού εκείνης της εποχής έπεσε τελικά η Κύπρος, όπως αποδεικνύεται από το κείμενο της μυστικής «συμφωνίας κυρίων» του Κ. Καραμανλή με τον Τούρκο ομόλογό του Αντνάν Μεντερές που υπέγραψαν κρυφά στη Ζυρίχη και το οποίο δημοσιοποιήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα.
«Η Ελλάς και η Τουρκία θα υποστηρίξουν την είσοδον της Δημοκρατίας της Κύπρου εις το ΝΑΤΟ», αναφέρει το άρθρο 1. «Συνεφωνήθη μεταξύ των δύο πρωθυπουργών... όπως τεθούν εκτός νόμου το κομμουνιστικόν κόμμα και η κομμουνιστική δράσις» στην Κύπρο, υπογραμμίζεται στο άρθρο 2, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις του Κ. Καραμανλή για το Κυπριακό. Αυτό μόνο τον ένοιαζε. Αδιαφορούσε για την τύχη της Κύπρου.
Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ-ΕΘΝΟΣ
(Με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου η Αθήνα και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θυσιάζουν αδίστακτα την Κύπρο στα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.)
ΑπάντησηΔιαγραφήOXI του νατο αλλα υπερ του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥ συμφεροντος κυριε .Επι τη ευκαιρια θα μαθουμε τι συζητησε με τον ετσεβιτ τον γεναρη του74 στο Παρισι?μηπως τοτε συνηδητοποιησε οτι η κυπρος ειναι μακρια....!!?η' οταν υπεγραψε τον αυγουστο του 74 στην ελβετια τον ορο οτι η Ελλαδα παραιτηται απο την εκμεταλευση στο αιγαιο ανατολικα του Μπαμπουρα?
Όταν τότε η έγκριτη Αθηναϊκή εφημερίδα του Κύρου Κύρου ΕΣΤΙΑ, έκαμνε τρομερό αγώνα υπέρ της Ελευθερίας της Κύπρου και της Ενώσεώς της με την Ελλάδα, πολλοί από τους σημερινούς πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής συνεργαζόντουσαν με τους Άγγλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ τους ήταν και το προδοτικό ΑΚΕΛ που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προδοσία.
Αυτό αποκάλεσε τον Αγώνα της ΕΟΚΑ .... φασιστικό (!) .... και όχι όπως ήταν Απελευθερωτικό Κίνημα, αυτό πρόδωσε στους Άγγλους την ταυτότητα του Διγενή !
Άμα είσαι εθνάρχης κάνεις ότι σου γουστάρει άμα λάχει να 'ουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροδότης ο Εθνάρχης λοιπόν. Τι Έθνάρχης είναι τότε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρόσφατο "δημοψήφισμα" του Σκαϊ για το μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός...
Μήπώς πρέπει να αποφύγουμε τέτοιους εγγραφούς χαρακτηρισμούς όταν πρόκειται για τη πολιτική του εφικτού σε δεδομένη περίοδο;
Ο ρόλος του σεβαστού κυρίου Κωνσταντίνου Καραμανλή για το θέμα της Κύπρου (και όχι μόνο) συνεχίζει να παραμένει νεφελώδης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο εν λόγω μακαρίτης κύριος ΟΥΔΕΠΟΤΕ επισκέφθηκε την Κύπρου, ούτε σαν προθυπουργός ούτε σαν πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί άραγε?
K1RK
Ο Καραμανλης ηταν προδοτης του εθνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραπήρατε φόρα όλοι σας! Ο κ. Δελαστίκ τα παρουσιάζει όπως του συμφέρει. Πρώτα πρώτα, πραγματοποίηθηκε πολύ πριν απο την υπογραφή συναντηση Καραμανλή Μακαρίου στην Αθήνα. Και όταν ετέθη το θέμα υπερθεμάτισε ο Μακάριος. Μετά ανέκρουσε πρύμνα και του είπε στην δεύτερη συναντηση ο Καραμανλής απειλωντας ότι θα αποσυρθεί και ας αναζητήσει αλλού συμμάχους. Τότε του είπε ο Καραμναλής τη φράση. Μακαριώτατε άλλα λέτε και συμφωνούμε κατ' ιδίαν και άλλα πράττετε εκτός. Το ίδιο είχε συμβεί και αργότεραα με τον Παπανδρέου. και μη λησμνείτε τη φραση του Βενιζέλου προς Μακάριο περί των πνευμόνων που αναπνέει η Ελλάς. Βάζουμε και σαν το αλατοπίπερο απο πάνω, ότι τάχα του τηλεφώνησε η Φρειδερίκη... Να είμαστε λίγο σοβαροί. Υπάρχουν και μερικοί που ξέρουν καλά την ιστορία και είναι ντροπή να την νοθεύουμε. ΚΑι το προδότης ο ΚΑραμανλής που εκστόμησε κάποιος, είναι βαριά κουβέντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σας θυμήσω τη φραση του Μακαρίου μετά την υπογραφή, όταν συνατήθηκε με τον Καραμνλή στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μπροστά στους δημοσιογραφους. Μακαριόταατε είχα εκπλαγεί για την στάση σας, μα τί λέτε κ. πρόεδρε αμφιβάλατε ότι δεν θα τις υπέγραφα; Και τότε ξέσπασαν όλοι μαζί σε γέλωτες. Σας τα γραφω πρόχειρα τώρα, αλλά μην διαστρεβλώνετε την αλήθεια. Ο Μακάριος ήταν άνθρωπος πανέξυπνος που πάντα ήθελε να κραταει πισινή. Τον αγαπούσα και τον εθαύμαζα έχω ακόμα στα συρτάρια μου επιστολές του. Είχε ως ανθρωπος τα ελατττώμμτα του.. Αυτα για την ωρα...
Ο Δελαστίκ είναι ΝΑΡίτης και σαν τέτοιος ερμηνεύει την Ιστορία κατά το δοκούν. Ο Καραμανλής τους φταίει αν ο φιλόδοξος Μακάριος την είδε, εκτός από αρχιεπίσκοπος, και πρόεδρος κράτους και δεν άφησε τον Γρίβα να φέρει εις πέρας τον από ανέκαθεν στόχο των Ελλήνων της Κύπρου, δηλαδή την ΕΝΩΣΗ με την μητέρα Ελλάδα;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η αντίσταση του Μακαρίου κάμπτεται όταν του τηλεφωνεί η ίδια η απεχθής στον ελληνικό λαό βασίλισσα Φρειδερίκη." Ήταν παρών στο τηλεφώνημα ο Δελαστίκ; Και σαν καλός ΝΑΡίτης, βλέπει όφελος για το ΝΑΤΟ. Ποιο ΝΑΤΟ, μωρέ, αφού η Κύπρος έμεινε εκτός, ο Μακάριος βαφτίστηκε "Κάστρο της Μοσεγείου" και χρειάστηκε το πραξικόπημα του 1974 για να φέρουν την Κύπρο εντός ΝΑΤΟ (άλλο ότι δεν το πέτυχαν);
Συχαίνομαι αυτού του είδους την πολιτικοποιημένη "ιστοριογραφία", η οποία τίποτε θετικό δεν προσφέρει.