28/2/10

Δοκιμασία και ευθύνες

της Ελίνας Γαληνού
Κάποτε η Ελλάδα θεωρούσε μεγάλο επίτευγμα την ένταξή της στην ΕΟΚ. Κάποτε αγωνιούσαμε να γίνουμε αποδεκτοί στην ΟΝΕ και γίναμε, αντιπαρερχόμενοι το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν πληρούσαμε κατά την ένταξη αυτή σχεδόν καμία από τους όρους της Συνθήκης του Μάασριχτ. Τότε λέγαμε "δόξα τω Θεώ που περάσαμε τη γέφυρα" και ξεχνούσαμε ότι εισήλθαμε στην Ευρωζώνη με μεγάλο χρέος και ότι η ζωή μας θα ακρίβαινε πολύ με το ευρώ. Ολα τα παραβλέπαμε τότε και κοιτούσαμε μόνο την εισροή κοινοτικών κονδυλίων που όμως, οφείλαμε να αξιοποιήσουμε κατάλληλα βελτιώνοντας τις υποδομές μας και δημιουργώντας οικονομικούς πόρους μακρόχρονης βιωσιμότητας.
Τώρα, δέκα χρόνια μετά, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Ο,τι κάναμε ή δεν κάναμε, το έχουμε βρεί μπροστά μας. "Ας όψονται οι κυβερνήσεις" φωνάζει ο λαός. "Ας όψεται ο εφησυχασμός μας" λένε όσοι δεν φοβούνται την αυτοκριτική. "Ας όψεται η οικονομική κρίση και τα παιχνίδια των κερδοσκόπων" λένε άλλοι. Και ξαφνικά, η ΕΕ δαιμονοποιείται στα μάτια μας ως επίβουλη και άδικη. Πώς χάλασε η ατμόσφαιρα μέσα σε δέκα χρόνια και μείς βρεθήκαμε στο στόχαστρο των Ευρωπαίων "εταίρων" μας;
Αυτήν την σαφώς δύσκολη εποχή, αλήθειες και μύθοι έχουν περιπλεχτεί σε έναν γόρδιο δεσμό. Το τοπίο είναι τόσο θολό που δεν επιτρέπει καμιά πρόβλεψη και κανέναν προγραμματισμό. Η ασάφεια και η ανασφάλεια βασιλεύουν. Οι ευρωπαίοι εταίροι βλέπουν το νόμισμά τους να έχει στοχοποιηθεί από τους διεθνείς κερδοσκόπους που επιδιώκουν να μειώσουν την αξιοπιστία του. Και όμως! Οταν οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης αρνούνται την υποστήριξη στις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα (γιατί δεν τα αντιμετωπίζει αυτά μόνο η Ελλάδα), οι ίδιοι εκτρέφουν τις ορέξεις των κερδοσκόπων. Αυτή η στάση που υποδηλώνει έλλειμα αλληλεγγύης καθώς και αδυναμία συμφωνίας σε μια κοινή οικονομική πολιτική ανάμεσα στα μέλη της Ευρωζώνης, δίνει μεγάλη λαβή χειραγώγησης της ΕΕ στα διάφορα κερδοσκοπικά σχέδια. Ας μην ξεχνάμε ότι "δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξηλεύεται" ή ότι "στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος".
Ολοι λοιπόν έχουν τις ευθύνες τους επ΄αυτής της δυσάρεστης κατάστασης που ζούμε. Και εμείς σαν χώρα για τους λόγους που προαναφέραμε αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Η παρούσα κρίση που δεν ξεκίνησε βέβαια από την Ευρώπη αλλά την έχει συμπαρασύρει, συνιστά μια σκληρή δοκιμασία όχι μόνο οικονομικής φύσεως. Είναι μια δοκιμασία αντοχής των αρχών και των αξιών στις οποίες στηρίχτηκε το οικοδόμημα της Ενωμένης Ευρώπης. Πόσο ανθεκτικοί θα αποδειχτούμε στο τέλος όλοι σ΄αυτό το σκληρό τέστ κοπώσεως και τι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε; Εξαρτάται από τις προτεραιότητες που θα κυριαρχήσουν ως προσδιοριστικοί παράγοντες για το μέλλον της ΕΕ. Αλλά προ παντός ας επικεντρωθεί ο καθένας στις δικές του ευθύνες, χωρίς φυσικά να παραβλέπει τις ευθύνες των άλλων.

4 σχόλια:

  1. ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ
    Μόνο αν κάνουμε μερικές διανοητικές ανατροπές, χρησιμοποιούμε άλλες λέξεις/έννοιες και πιάσουμε αλλιώς το νήμα της σκέψης θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι τρέχει. Και κυρίως αν απαλλαγούμε από ένα ελληνοκεντρικό τρόπο σκέψης και δούμε τι σύμβάινει στους γύρω μας. Πχ η Ελίνα (όπως όλοι μας) μιλάει για επιθυμίες και ανησυχίες αν θα μπούμε στην ΕΕ καιμετά στην ΟΝΕ επειδή ξέραμε ότι δεν είμασταν "έτοιμοι". Αν όμως δούμε ψυχρά τα πράγματα θα διαπιστώσουμε ότι μετά από μας κανείς στην πραγματικότητα δεν ήταν έτοιμος να μπει στην ΕΕ-Ουγγαρία, Λετονία, Βουλγαρία κλπ ούτε στην ευρωζώνη πχ Πορτογαλία. Οι λόγοι ένταξης ήταν καθαρά γεωπολιτικοί, όχι οικονομικοί. Αυτό γίνεται απολύτως φανερό με την Τουρκία. Συνεπως πράπει να απαλλαγούμε από αυτόν τον ενοχικό τρόπο σκέψης (δεν είμασταν έτοιμοι, φάγαμε καιτα λεφτά)πράγμα που δεν σημαίνει φυσικά ότι καλά κάναμε και τα φάγαμε. Ο ευρωπαΙκός πυρήνας (Γερμανία-Γαλλία-Λουξεμβούργο, {δηλαδή το τραπεζικό σύστημα}γνω΄ριζαν πολύ καλά ότι καμί ααπό αυτές τις χώρες δενήταν έτοιμη. Να θυμόμαστε επίσης ότι η Πορτογαλία που "δεν έφαγε τα λεφτά" είναι τόσο ασταθής όσο κι εμείς και εξακολουθεί να είναι φτωχότερη από την Ελλάδα. Αν δεν εξηγήσουμε γιατί, παρά την οικονομική στήριξη, δεν βγ'ήκε από τη φτώχεια δεν μπορούμε να καταλαάβουμε τι συμβάινει.(2). Η Ελίνα (και όλοι μας)μιλάει για ευθύνες. Βεβαίως και υπάρχουν ευθυνες και σε μας και στις Βρυξέλλες και σε όλους. Μ¨ονο που οι ευθύνες παραπεμπουν σε καλή ή κακή διαχείρηση και διαχειριστές μιας υπάρχουσας κατάστασης που τη νθεωρούμε όχι απλώς ως δεδομένη αλλά και ως ορθή. Αν όμς αντικαταστήσουμε τη λέξη/έννοια ευθύνες με τη λέξη/ε΄ννοια συμ΄φεροντα τότε πολλά αλλάζουν ριζικά. Μπορούμε να ερμηνεύσουμε για΄τι οι ανέτοιμοι έγιναν μέλη της ΕΕ ή και της ευρωζώνης-διότι αυτό συνέφερε αυτους που τους έβαλαν αν και ήξεραν ότι δεν ήταν έτοιμοι. Έτσι θα μας βγει από το μυαλό η σκέψη (που μας κυριαρχεί στο βάθος) ότι μας κάνανε χάρη. Υπάρχουν πάρα πολλά δημοσιεύματα ελληνικά και κυρίως ξε΄να που λένε πλέον ότι η Γερμανία (κυρίως), με την οικονομική της πολιτική,εχει την ευθύνητης σημερινής "χρεοκοπ'ίας" όχι μόνο της Ελλάδας αλλά όλουτου ευωπαϊκού νότου καιότι η Γερμανία επωφελήθηκε από τις διακυμάνσεις του ευρώ κλπ. Γενικότερα η διεύρυνηση της ΕΕ έγινε για λόγους (γεωπολιτικού)συμφέροντος (φυσικά των ισχυρών εταίρων) και όχι για λόγους στενά οικονομικούς. Αυτό έχει αρχίσει να γίνεται συνείδηση αλλά όχι αρκετά ώστε να το εφαρμόζουμε και στον τρόπο που σκεπτόμαστε την δική μας περίπτωση. Έχουμε ενοχές επειδή ξέρουμε (όπως το γνώριζαν και οι Βρυξέλλες)πως "αξιοποιήσαμε" ταευρωπαϊκά λεφτά.Γι αυτό μόνο μια κουβέντα, ως αξίωμα, διοτι η ιστορική απόδειξη θα πήγαινε πολύ μακριά: Δεν γνωρίζω παγκοσμίως κάποια ελίτ που να μην πλούτισε (κυρίως) με παρασιτικό/πειρατικό/εγκληματικό ενίοτε, τρόπο. Ρωτήστε τους Ολλα΄νδούς, τους Αγγλους, τους Αμερικάνους, τους Γάλλους, τους Βέλγους κ.α. Ξέρουν καλύτερα απο μας.
    Επαναλαμβάνω: Τίποτα από αυτά δεν μας αθώωνει. Αλλά αν απαλλαγούμε από τις ενοχές θα καταλάβουμε πχ ότι τα "μέτρα" και το "αίμα" που μας ζητούν καιθα πάρουν οι Βρυξέλλες οι Γερμανοί κλπ ούτε με την κρίση ούτε με την ανάπτυξη έχουν σχέση αλλά έχουν με την πλήρη εκμεταλλευση της ελληνικης (και νοτιοευρωπαϊκής) οικονομιάς για τη δική τους σωτήριά καιευημερία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας σκεφθεί καθένας την τελευταία φράση του Γκορμπατσώφ, στη γεμάτη μετάνοια αυτοβιογραφία του:

    «Έπαιξα το παιχνίδι τους κι έχασα την πατρίδα μου..» .
    Κι όλοι εμείς που βράζουμε στο καζάνι μας, ας σκεφθούμε μια σημαντική φωνή ενός Ευρωπαίου αιρετικού, του Ρόμπερτ Σκιντέλσκι:

    "Μην κλαίμε πάνω στις στάχτες μας…Μη μυθοποιούμε, μη φοβόμαστε, μην συνηθίζουμε τους εκάστοτε δυνατούς της γης.
    Μην παίζουμε το παιχνίδι τους..
    Μην βλέπουμε μόνο το δέντρο και χάνουμε το δάσος..
    Και μην ξεχνάμε ότι, αιώνες τώρα, με υπομονή, με πάθος και με πολύ μεγάλους αγώνες,οι απλοί Πολίτες και όχι οι επαγγελματίες πολιτικοί άλλαξαν το παρόν και έχτισαν το μέλλον της Ευρώπης.."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναί, οι απλοί πολίτες γιατί από αυτούς αποτελούνται οι λαοί. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. oti kai na ginei den prepei na xasoume tin pisti mas stis dunsatotites mas giati an ginei auto kaneis den tha mporesei na mas voiithisei oute kai einai upoxroenos na mas parei sta sovara an EMEIS den paroume tous euatous mas sta sovara kai skeftoume ti PRAGMATIKA theloume
    Christos Voulgaris apo Londino

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.