H Goldman Sachs μας έκρυβε… το χρέος

του Ν.Γ.Δρόσου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.
Για τις σχέσεις των ξένων χρηματοπιστωτικών οίκων με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις και τον ρόλο που αυτοί διαδραμάτισαν και συνεχίζουν να παίζουν στην ομαλή χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών του Δημοσίου έχουν γραφεί πολλά.

Τίποτε, όμως, για το πώς ορισμένοι εξ αυτών βοήθησαν στην απόκρυψη μέρους του δημόσιου χρέους από τη Eurostat και τις λοιπές κοινοτικές υπηρεσίες.

Σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», η Goldman Sachs βοήθησε το 2002 την ελληνική κυβέρνηση να αποκρύψει το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος του προϋπολογισμού, χρησιμοποιώντας περίπλοκα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα, για να παρακάμψει νομίμως τους κανόνες της Συνθήκης του Μάαστριχτ περί ελλείμματος.

Ωστόσο, όπως σημειώνει το περιοδικό, τα εργαλεία αυτά, που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορούν σε swaps επί συναλλαγματικών ισοτιμιών, θα ωριμάσουν και θα μεγεθύνουν ακόμη περισσότερο το ήδη υπέρογκο έλλειμμα του ελληνικού προϋπολογισμού.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το «Spiegel» αλλά και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters που αναμετέδωσε και σχολίασε την είδηση, το 2002 σειρά επενδυτικές τράπεζες πρότειναν τη χρήση σύνθετων χρηματοοικονομικών προϊόντων στην ελληνική κυβέρνηση, βάσει των οποίων αυτές θα μπορούσαν να μεταφέρουν «στο μέλλον» τις δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας.

Οι διαχειριστές του ελληνικού δημόσιου χρέους δέχθηκαν μια τέτοια πρόταση από την Goldman Sachs στις αρχές του 2002, η οποία αφορούσε στη χρήση «cross currency swaps» βάσει των οποίων χρέος (ομόλογα) εκπεφρασμένο σε δολάρια ή γεν ανταλλασσόταν με χρέος σε ευρώ για ορισμένο χρονικό διάστημα, για να μετατραπεί και πάλι στην αρχική συναλλαγματική του μορφή μετά τη λήξη της προβλεπόμενης περιόδου.

Χρηματοοικονομικές πράξεις όπως αυτές, σημειώνει το «Spiegel», είναι συνήθεις για την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους ανά τον κόσμο. Στην ελληνική περίπτωση όμως οι Αμερικανοί τραπεζίτες τους οποίους είχε προσλάβει η κυβέρνηση της Αθήνας εφεύραν ένα «ιδιαίτερο» swap, βασισμένο σε φανταστικές συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Επέτρεψαν έτσι στην ελληνική κυβέρνηση για κάθε 10 δισ. χρέους σε δολάρια ή γεν να λάβει ένα ακόμη δισ. δολ., δίχως να είναι υποχρεωμένη να το αναφέρει στις αρμόδιες κοινοτικές αρχές ως… χρέος.

Η πίστωση του επιπρόσθετου ενός δισ. δολ. υπό τη μάσκα του «swap» δεν καταγραφόταν στις επίσημες στατιστικές και κατά συνέπεια ουδεμία μνεία της ύπαρξής του γινόταν προς την Ε.Ε., η οποία δεν υποχρεώνει τις χώρες-μέλη της να αναφέρουν λεπτομερώς τις χρηματοοικονομικές πράξεις που κάνουν σε παράγωγα προϊόντα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, η συνήθης περίοδος ωρίμανσης προϊόντων αυτού του είδους είναι 10 έως 15 χρόνια, σημείο κατά το οποίο θα πρέπει να γίνει η σχετική εγγραφή στον προϋπολογισμό.

Πάντως, όπως επισημαίνεται, πέραν της αξιόλογης αμοιβής που έλαβε για το σχετικό deal, η Goldman Sachs πώλησε στη συνέχεια τα swaps αυτά σε μια ελληνική τράπεζα το 2005.

Ούτε η συγκεκριμένη τράπεζα αλλά ούτε και το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών απάντησαν σε έγγραφο ερώτημα που έθεσε υπόψη τους το «Spiegel» σχετικά με την υπόθεση, καταλήγει το δημοσίευμα.

Στον βαθμό που οι ισχυρισμοί του ευσταθούν, ο σχολιασμός είναι μάλλον περιττός.

Πέραν των περίπου 50 δισ. ευρώ «κρυμμένου χρέους» που «ανακάλυψε» πρόσφατα η επιτροπή την οποία συνέστησε το υπουργείο Οικονομικών, πλέον αποκαλύπτεται ότι έπειτα από λίγα χρόνια (το deal έγινε το 2002) το χρέος μας θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο και μάλιστα κατά άγνωστο ποσό…

Υπό το πρίσμα αυτό, τι λέτε ότι θα σκεφτούν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι που συσκέπτονται αύριο στις Βρυξέλλες με αντικείμενο τη σωτηρία μας…

Το τι σκέπτονται οι αγορές θα το δούμε μάλλον ταχύτερα…

euro2day.gr