24/3/10

Το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα


Από την ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά στην εκδήλωση του International Herald Tribune:

Μια χώρα δεν μπορεί ούτε να πουληθεί ούτε να κλείσει.
Δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα – Χρεοκόπησε το κοινωνικό μοντέλο στο οποίο στηρίχθηκε

Στην Ελλάδα τελείωσε μόλις ένα μοντέλο κρατισμού. Κι όπως συμβαίνει κάθε φορά που ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης καταρρέει, αυτό προκαλεί συμπτώματα κρίσης και ανατροπών. Προσπαθούμε να μετατρέψουμε αυτή την κρίση σε ευκαιρία και τις ανατροπές σε κινητήρια δύναμη.
Θέλω να σας πω, πριν απ’ όλα, ότι έχουμε «κατάρρευση μοντέλου» έχουμε «κατάρρευση υποδείγματος», δεν έχουμε «χρεοκοπία μιας χώρας». Και δεν έχουμε «αλλαγή υποδείγματος» ακόμα. Η «κατάρρευση υποδείγματος» είναι το δεδομένο από το οποίο ξεκινάμε. Η «αλλαγή υποδείγματος» είναι το ζητούμενο… Μ’ άλλα λόγια, το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα.
Όσον αφορά τη «χρεοκοπία», θα ήθελα να τονίσω ότι η Ελλάδα είναι ίσως η χώρα που έχει τα πιο πολλά αναλογικά αναξιοποίητα περιουσιακά στοιχεία, τους πιο πολλούς αναλογικά αναξιοποίητους πόρους, τα πιο πολλά αναξιοποίητα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Μια εταιρία που διαθέτει κεφάλαιο, περιουσία και αναξιοποίητο δυναμικό – ανθρώπινο, κεφαλαιουχικό και τεχνολογικό – μπορεί να περάσει μια περίοδο κακής διαχείρισης και να αντέξει μια προσωρινή στενότητα ρευστότητας με αναδιάρθρωση. Μια χώρα που έχει αναξιοποίητους πόρους και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, κατά μείζονα λόγο μπορεί να αντέξει μια περίοδο κακής διαχείρισης και να την ξεπεράσει με αναδιάρθρωση. Μια εταιρία μπορεί πάντα να πουληθεί ή να κλείσει. Μια χώρα δεν μπορεί ούτε να πουληθεί ούτε να κλείσει.
Δεν φοβάμαι, λοιπόν, χρεοκοπία της Ελλάδας με την κυριολεξία του όρου.
Δεν χρεοκόπησε η Ελλάδα.
Χρεοκόπησε το κοινωνικό μοντέλο στο οποίο στηρίχθηκε.
Ένα μοντέλο που σε ό,τι αφορά την οικονομία, αναδιένειμε δανεικά, όχι «πλεόνασμα». Δεν αναδιένειμε εισόδημα από τους πλουσιότερους στους φτωχότερους, αλλά από τις μελλοντικές γενιές στην τωρινή.
..Το μοντέλο της τελευταίας τριακονταετίας, αναδιένειμε πολιτική επιρροή πελατειακού χαρακτήρα, των κομμάτων στο κράτος και του κράτους στην κοινωνία. Κι έτσι δημιουργήθηκε ένα πολιτικό σύστημα που είναι απόλυτα δημοκρατικό, αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα στρεβλό (distorted).
Η πολιτική εξουσία είναι κατακερματισμένη ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που λειτουργεί ως «ασώματος κεφαλή» και σε μια διοίκηση που λειτουργεί ως «ακέφαλο σώμα». Κι ανάμεσά τους υπάρχει μια τεράστια γραφειοκρατία, η οποία μπλοκάρει τα πάντα. Αυτό έχει ως συνέπεια, να καταργηθούν οι αυτοματισμοί αυτό-διόρθωσης της δημοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα μπορεί να διαχειρίζεται τον εαυτό του, αλλά δεν μπορεί να κάνει «διορθώσεις πορείας».
Η βασική στρέβλωση του πολιτικού μας συστήματος είναι ότι πολλαπλασιάζει τις αντιστάσεις σε κάθε ομαλή αναδιάρθρωση και από-νομιμοποιεί εύκολα κάθε διάθεση για σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Έτσι ένα πολιτικό σύστημα που δεν διαθέτει μηχανισμό αυτό-διόρθωσης και συνεχίζει να αναδιανέμει δανεικά, χωρίς να αξιοποιεί τους πόρους και τα πλεονεκτήματά του, έχει υποκαταστήσει την ανάπτυξη με τη συντήρηση ενός υψηλού επιπέδου κατανάλωσης αν-αντίστοιχου προς τις παραγωγικές του ικανότητες. Και αργά η γρήγορα θα έφτανε σε δυσκολία εξυπηρέτησης του χρέους του.

Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα
Συνήθως, σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν έχουμε συνολική κρίση υποδείγματος, το κορυφαίο ερώτημα είναι αν οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να προηγηθούν των οικονομικών ή το αντίστροφο. Η πρόσφατη κρίση στην Ελλάδα κατά κάποιον τρόπο παραμέρισε το πρόβλημα. Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα. Σχεδόν ταυτόχρονα. Και πρέπει να τα αλλάξουμε άμεσα. Έχουμε πλέον τη νομιμοποίηση να τα αλλάξουμε όλα. Γιατί το παλαιό έτσι κι αλλιώς καταρρέει…
Όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας και κάποιες ανησυχίες μου. Η κρίση αυτή μας έχει έσπρωξε αναγκαστικά σε κάποια περιοριστικά μέτρα για το χρόνια υψηλό δημοσιονομικό μας έλλειμμα. Αυτή τη στιγμή σε ένα λαό που δεν το περίμενε ούτε ήταν προετοιμασμένος, σε ένα λαό που προσδοκούσε μετά τις εκλογές νέο κύκλο παροχών με δανεικά, επιβλήθηκε η πιο αυστηρή συσταλτική πολιτική. Και δεν επιβλήθηκε σε εκείνους που έχουν περιθώρια να δώσουν. Επιβλήθηκε σε εκείνους που ήδη βρίσκονται στο όριο…. η δημοσιονομική περιστολή θίγει αυτούς που ήδη πληρώνουν, όχι αυτούς που διαφεύγουν. Και η αύξηση εμμέσων φόρων επιβάλει θυσίες αντιστρόφως ανάλογα προς το εισόδημα.
Έτσι, ως πολιτικός, φοβάμαι κοινωνικά ξεσπάσματα και εκρήξεις.
Ενώ ως οικονομολόγος φοβάμαι ένα φαύλο κύκλο, όπου τα συσταλτικά μέτρα θα φέρουν μεγαλύτερη ύφεση, άρα ανεπαρκή φορολογικά έσοδα, άρα θα απαιτήσουν ακόμα σκληρότερα συσταλτικά μέτρα, που θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση…
Γι’ αυτό έχω προτείνει μια σειρά από μέτρα-ανάσες που θα μειώσουν τις υφεσιακές επιπτώσεις της δημοσιονομικής προσαρμογής. Θα εμποδίσουν την αγορά να «νεκρώσει». Για να μαζέψει το κράτος χρήματα, πρέπει να δουλέψουν οι επιχειρήσεις, να υπάρξουν εισοδήματα, να υπάρξουν κέρδη… Αυτά τα μέτρα «εκτάκτου ανάγκης» είναι μέτρα «πρώτων βοηθειών». Για να αντέξει η Οικονομία το σοκ της προσαρμογής. Αλλά για να αντέξει και οι Κοινωνία το σοκ της προσαρμογής. Τα μέτρα αυτά έχουν μηδενικό ή ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος και αυξάνουν την αποτελεσματικότητα όλων των μέτρων που έχουν ήδη παρθεί.
Αλλά το επαναλαμβάνω αυτά είναι «μέτρα-ανάσες». Απολύτως απαραίτητα. Όμως δεν είναι αυτά οι μεταρρυθμίσεις που μας οδηγούν σε αλλαγή υποδείγματος. Αλλά για να οραματιστούμε το αύριο, πρέπει να επιβιώσουμε σήμερα.

Κρίσιμες μεταρρυθμίσεις
Μετά απ’ αυτή τη διευκρίνιση μπορώ τώρα να σας εκθέσω συνοπτικά μερικές από τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις που συνοψίζουν αυτό που θα ονόμαζα αλλαγή υποδείγματος:

* Πολιτικά χρειαζόμαστε ένα επιτελικό κυβερνητικό σχήμα. Μικρό και ευέλικτο. Όπου οι αρμοδιότητες και οι εξουσίες θα συμπίπτουν σε όλα τα κλιμάκια. Έτσι ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία και να αυξηθεί η πολιτική ευθύνη.

* Δεύτερον, η πάταξη της γραφειοκρατίας οδηγεί και σε αληθινή περιστολή της σπατάλης. Ουσιαστικά σήμερα, ανάμεσα στις «ασώματες κεφαλές» που βρίσκονται στη κορυφή της δημόσιας διοίκησης και τα «ακέφαλα σώματα» που βρίσκονται παντού αλλού, έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Αν δημιουργηθεί ένα μικρό ευέλικτο και επιτελικό σχήμα στον κορυφή της διοίκησης, στη συνέχεια μπορεί να ελεγχθεί η γραφειοκρατία. Κι εκεί θα εντοπιστούν μια προς μία οι εστίες της μεγάλης δημόσιας σπατάλης. Μόνο που για να το επιτύχουμε αυτό πρέπει να έχουμε με το μέρος μας την δημοσιοϋπαλληλία. Και να την κινητροδοτήσουμε σχετικώς…

* Τρίτον, σταδιακή κατάργηση όλων των στρεβλώσεων που υπάρχουν στις αγορές. Από μονοπωλιακές καταστάσεις, ολιγοπωλιακές πρακτικές, καρτέλ, μέχρι εμπόδια εισόδου νέων επιχειρήσεων και κατάργηση κλειστών επαγγελμάτων. Αυτή η αποκατάσταση συνθηκών ανταγωνισμού θα πολλαπλασιάσει και τις ευκαιρίες και τη διάχυση των ευκαιριών. Και θα απελευθερώσει την επιχειρηματικότητα.

* Τέταρτον, πάταξη της φοροδιαφυγής. Αλλά προσοχή. Αυτό πολλοί το λένε. Ή μάλλον όλοι. Πολλοί το έχουν επιχειρήσει. Αλλά έγινε ως τώρα ένα σφάλμα. Προσπάθησαν τις περισσότερες φορές να πατάξουν τη φοροδιαφυγή αυξάνοντας του φορολογικούς συντελεστές. Όμως όταν αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές, πέρα από κάποιο όριο δημιουργούνται κίνητρα φορο-αποφυγής. Κι έτσι η προσπάθεια έμενε συνήθως μισή. Γιατί κυνηγούσαν τους φοροφυγάδες την ίδια ώρα που τους έδιναν ισχυρά κίνητρα να …συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική πάταξης της φοροδιαφυγής επιβάλλει πάνω απ’ όλα διεύρυνση της φορολογικής βάσης. «Λίγα από πολλούς» αθροίζουν πολύ περισσότερα απ’ ότι «πολλά από λίγους» και δη τους ασθενέστερους, αυτούς που δεν μπορούν να γλιτώσουν.

* Πέμπτον, η μείωση των φορολογικών συντελεστών (κι ασφαλώς μιλάω για μετά την κρίση εποχή), έτσι κι αλλιώς είναι απαραίτητη. Γιατί πως μπορούμε να αντέξουμε τον φορολογικό ανταγωνισμό άλλων γειτονικών χωρών; Πώς μπορούμε να αντέξουμε τον ανταγωνισμό με χώρες που έχουν οριακό συντελεστή κάτω από 20% και μέσο συντελεστή κάτω από 15% όταν εμείς έχουμε οριακό συντελεστή στα πρόσωπα 45% και μέσο συντελεστή γύρω στο 30%;

* Έκτον, πρέπει να εντοπίσουμε όλες τις εστίες του εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων – δηλαδή του κόστους που δεν ελέγχεται από τον επιχειρηματία – και να το περιορίσουμε. Αυτό αφορά το ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης, φόρο κερδών, φόρο εισοδήματος, δημοτικά τέλη, εργοδοτικές εισφορές, «γραφειοκρατικό κόστος», πνευματικά δικαιώματα.
Είναι προτιμότερο να επιβαρύνουμε λιγότερο κάθε επιχείρηση εξωγενώς, να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά της, να της επιτρέψουμε να πάρει «ανάσες», να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και να επεκταθεί. Ή να ανοίξουν περισσότερες επιχειρήσεις…Παρά να τις ξεζουμίζουμε όλες…
Σας περιέγραψα μόνο ένα πρώτο «κύμα μεταρρυθμίσεων».
Αφότου η χώρα συνέλθει από την τωρινή κρίση.
Γιατί οι Έλληνες πρέπει να πειστούν ότι υπάρχει ελπίδα και είναι ρεαλιστική.
Σήμερα οι Έλληνες φοβούνται, αλλά ακόμα δεν έχουν νιώσει τις επιπτώσεις της συσταλτικής πολιτικής.
Σε λίγο θα αρχίσουν να τις νιώθουν.
Αν ελπίζουν σε κάτι, θα μπορέσουν να αντέξουν την πίεση
Κι αν πιστέψουν σε κάτι…
Αλλιώς ο φόβος θα γίνει πόνος και ο πόνος θυμός.
Και ενώ ο φόβος δημιουργεί παθητικότητα, τόσο ο πόνος και ο θυμός προκαλούν ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.
Τώρα λοιπόν, χρειαζόμαστε Πίστη και Ελπίδα.
Ρεαλιστική Πίστη και αξιόπιστη Ελπίδα.
Κι αυτό σας το λέω και ως Πολιτικός και ως Οικονομολόγος…
ANTINEWS

15 σχόλια:

  1. Να λέμε ότι είμαστε περήφανος λαός και απαιτούμε να μας χαρίσουν λεφτά, δεν θα πείσoυμε τους διεθνείς τοκογλύφους. Δεν το συζητώ βέβαια να ξεπουλήσουμε νησιά και Ακρόπολη, προτιμώ να ζωστώ με εκρηκτικά και να τα σβήσω από τον χάρτη. Με τα σημερινά Hi-Tech παιδάκια πάντως που μας κυβερνούν, θα φτάσουμε να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο που δεν στηρίχτηκε ο Καραμανλής όταν και όσο έπρεπε._Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακόμη όμως και τα 9,624 δις του προϋπ. ΔΗΜ. ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ (κάποια εκ των οποίων ακόμη είναι χρωστούμενα σε ιδιώτες και εταιρείες) είναι 3 φορές κάτω από όσα ξοδεύουμε για τον κρατικό - κομματικό στρατό που διόρισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Αριστερά (για να μην κοροϊδευόμαστε). Ότι κι αν κάνουμε, αν δεν μειωθούν δραστικά οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν πρόκειται εδώ που φθάσαμε να ορθοποδήσουμε (ΠΡΟΣΟΧΗ! Το ξαναλέω: όχι να απολυθούν, απλώς να εξαργυρώσουν την μονιμότητα, την ραστώνη τους ή/και τις κοπάνες τους με μικρό τίμημα - όποιος θέλει πολλά με πολύ δουλειά είναι καλοδεχούμενος στον άγριο κόσμο της ιδιωτικής εργασίας ή και εκμετάλλευσης, ενίοτε (επίσης για να μην κοροϊδευόμαστε)). Για να γίνει όμως εφαρμόσιμο ένα τέτοιο πρόγραμμα και να μην έχουμε νέο εμφύλιο, πρέπει πρώτα να δημευθούν οι καταθέσεις στην Ελβετία, στα Κεϊμάν ή στην Κύπρο και το νησί του Μαν των κρατικοδίαιτων λαμογίων που τα άρπαξαν τα τελευταία 30 χρόνια, ακολουθώντας τα πρότυπα των ρουφιάνων της ανατολικογερμανής Μέρκελ με τα CD των καταθέσεων (δεν πήγε χαμένη η θητεία της στα "πέτρινα χρόνια" στο FDJ και το Agitprop). Στην συνέχεια όποιος κρατικός λειτουργός ή πολιτικός συλλαμβάνεται να χρηματίζεται ή να έχει χρηματιστεί από την πτώση της χούντας και μετά, πρέπει να δημεύεται κάθε περιουσιακό του στοιχείο και να ανακαλούνται οι μεταβιβάσεις που έχουν γίνει σε φίλους και συγγενείς. Τέλος, κάποιος νομικός διεθνούς δικαίου θα μπορούσε να μας διαφωτίσει αν θα μπορούσαν να διαγραφούν αποδόσεις και χρεωλύσια Ελληνικών Τίτλων προς τις γερμανικές τράπεζες ως συμψηφισμός στις μη δοθείσες πολεμικές αποζημιώσεις που δεν λάβαμε κατά την ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών στην αρχή της δεκαετίας του '90. Κάτι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ. Να δουλεύουμε και τα 11 εκ. Ελλήνων στο Δημόσιο, μάλλον δεν γίνεται, θα πρέπει να γίνουμε άϋλοι αφού δεν θα εξυπηρετούνται οι ανάγκες του σώματος και δεν υπάρχει ακόμη η τεχνογνωσία γι΄ αυτό. Να προσπαθήσω και εγώ να μπω στο Δημόσιο (τρομερά εύκολο με τα "χαρτιά" μου) και να το βουλώσω, δεν γίνεται λόγω συνείδησης. Να εξάγουμε ντομάτες και να εισάγουμε Mercedes SLK, Porsche Cayenne και Prada, πάλι δεν βγαίνει λογιστικά. _Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για το έτος 2008 προς την 76η ετήσια τακτική γενική συνέλευση των μετόχων την 15η Απριλίου 2009 - Ευροσύστημα, Πίνακας VIII.5, Δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού και προϋπολογισμού δημόσιων επενδύσεων: Ι. ΔΑΠΑΝΕΣ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ: 64,578 δις ευρώ εκ των οποίων Δαπάνες προσωπικού 24,091 δις ευρώ, Τόκοι 11,21 δις, Αποδόσεις σε Ευρ. Ένωση 2,649 δις, Αποδόσεις εσόδων τρίτων 4,731 δις, Επιστροφές φόρων 3,653 δις, Επιδοτήσεις γεωργίας 748 εκ. ευρώ, Επιχορηγήσεις (ασφαλιστικές, ΔΕΚΟ, πυρόπληκτοι) 14,828 δις, Λοιπές δαπάνες (Ολυμπιακή Αεροπορία, διενέργεια εκλογών) 2,668 δις, ΙΙ. ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ (Δημόσια Έργα, Επιχορηγήσεις, Διοικητικές Δαπάνες) 8,809 δις. Πρωτογενείς δαπάνες κρατικού προϋπολογισμού: 62,992 δις, Πρωτογενείς δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού: 53,368 δις, Χρεολύσια: 26,275 δις ευρώ, Εξοπλιστικά προγράμματα Υπουργείου Εθνικής Άμυνας: 2,596 δις ευρώ. Πίνακας VI.I Πληθυσμός, εργατικό δυναμικό και απασχόληση, Πληθυσμός ηλικίας 15 ετών και άνω: 9,23 εκ., 15-64 ετών (ενεργός): 7,228 εκ., Εργατικό (Δηλωμένο προφανώς) δυναμικό: 4,939 εκ., Απασχολούμενοι (δηλ. δεν περιλαμβάνονται άνεργοι και "άνεργοι"): 4,582 εκ., Ανεργία: 7,2%. Πίνακας VIII.5: Συνοπτική εικόνα της αγοράς εργασίας: Μισθωτοί: 64,6% (Ευρ. Ένωση-15: 85%). Συμπεράσματα: από τα 64,57δις των δαπανών τακτικού προϋπολογισμού τα 27,6 πάνε για δημ. υπαλλ. και ΔΕΚΟ, δηλ. το 42% του ΤΑΚΤΙΚΟΥ προϋπ. Επίσης, είναι γνωστό ότι μια οικονομία σε ύφεση χρειάζεται δημόσιες επενδύσεις (Κέινς, εκτός αν κάποιος τον έχει υπερβεί και δεν μας το έχει γνωρίσει, να πάρει και Nobel). _Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κλείνω με την εξής απορία: θα προλάβουμε να ψηφίσουμε Σαμαρά ή θα μας πάρει στο λαιμό της η Οικογένεια και ο Von Droutsen;_Κ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. >>>
    Μια χώρα δεν μπορεί ούτε να πουληθεί ούτε να κλείσει.<<<


    μιλαει σοβαρα ;
    να βγαλουν τα πουκαμισα και τις γραβατες να δουμε στα φανελακια ποιο χορηγο διαφημιζει ο καθενας (ζημενς -εξοπλιστικα)

    το οτι η δικαιοσυνη δεν καταδικασε κανενα δεν σημαινει οτι δεν εγιναν και τα ξεχναμε


    ολα πουλιουνται και αγοραζονται και πατριδες και ιδεες και πολιτικοι
    μενουν μονο μερικοι ρομαντικοι που παιζουν για την φανελα ακομα

    >>>>Το παλιό πεθαίνει, αλλά το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα

    <<<


    ναι ολο καινουριες ιδεες ειναι ο παυλοπουλος μονιμος στα καναλια . τουρχονται ολο φρεσκιες ιδεες απο τοτε που μπηκε ο σαμαρας...

    εκτος αν εννουμε νεο τη βοζεμπεργκ στο υπουργειο παιδειας να θεσει τις βασεις του νεου κοινωνικου συστηματος

    η καλη η μερα απο το πρωι φαινεται

    ή αλλιως


    καραβι που αργει σκ@%# ειναι φορτωμενο

    h

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λόγια , λόγια , λόγια!!!!!
    κουράστηκα, βαρέθηκα, σιχάθηκα να λένε ολοι λόγια και απο ουσία τίποτα...Πράξεις μόνο πράξεις τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

    «φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»

    Εμείς ως λαός απλά το έχουμε αναγάγει σε άθλημα το ως άνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μακάρι ο Σαμαράς να έιναι λύση, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι και αυτός ήταν ένας Καραμανλάνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν η Ελλάδα και πάλι δεν τιμωρήσει τους υπαίτιους της καταστροφής αυτής, όπως δεν τιμώρησε υπαίτιους προηγουμένων καταστροφών, τότε τι μέλλον έχουμε; Δεν έχω πρόβλημα με το ότι δεν αναρτήθηκε το σχόλιό μου με τους Παγκαλάνθρωπους και τους Καραμανλάνθρωπους που έφεραν τον τόπο εδώ που είναι σήμερα, τη στιγμή που άλλοι σε σχόλια βρίζουν ασύστολα όποιον θέλουν. Μάλλον εμένα προστατεύετε από τους παραπάνω, ή εγώ είμαι ακραίος και ανισόρροπος, μιας και δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και μιλώ για την ανάγκη του Πανελληνισμού σαν νέο ενωτικό κίνημα των απανταχού Ελλήνων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι λες ρε φλούφλη...

    Άντε στην μαμά σου και συ και το ΠΑΣΟΚ.

    ΝΑΙ στου Πανελληνισμού το νέο ενωτικό κίνημα των απανταχού Ελλήνων!

    ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μια μικρή επισήμανση στο πρώτο και δεύτερο σχόλιο με τα οποία και συμφωνώ. Κάποιοι ιδιαίτερα στην Ευρώπη μεγεθύνουν τον κίνδυνο της κοινωνικής αναταραχής για να τονίσουν την υποτιθέμενη αδυναμία λήψης μέτρων. Η αλήθεια είναι ότι αν γνωρίζεις την ελληνική πραγματικότητα από μέσα όπως την γνωρίζουμε εμείς δεν χρησιμοποιείς τόσο εύκολα την λέξη «εμφύλιος». Γνωρίζουμε τα κοινωνικά αίτια και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας κατάστασης στην Ελλάδα πολύ καλά και είναι ασύγκριτα χειρότερα από το να μείνεις έστω και πέντε χρόνια άνεργος. Γνωρίζουμε ασφαλώς αυτού του είδους τις κάθετες συγκρούσεις πολύ καλύτερα απ’ αυτούς που χρησιμοποιούν εύκολα αυτή την λέξη. Η πραγματικότητα είναι πως αν καταφέρει κάποιος πολιτικός σε ένα εύλογο χρονικό ορίζοντα να μετασχηματίσει μια κρατικοδίαιτη οικονομία σε μια παραγωγική τότε η όποια ανεργία δημιουργηθεί από το δημόσιο θα απορροφηθεί σ’ ένα ιδιωτικό τομέα που θα μπορεί να προσφέρει καλύτερες αμοιβές. Σε τελική ανάλυση δεν ζητά κανείς κάτι το τόσο δραματικό απ’ όσους αμείβονται χωρίς να παράγουν. Αυτό που κάνουμε όλοι εμείς που θεωρούμε αυτό το μοντέλο αποτυχημένο είναι να τους καλέσουμε όλους στην πραγματική παραγωγική διαδικασία της αγοράς που πολλοί από μας παλεύουν κάθε μέρα. Ή για να το πω αλλιώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που βιώνουν καθημερινά οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ακολουθώντας την αλυσίδα, εργάζομαι, παράγω, πληρώνομαι. Αν η εργασία μου δεν παράγει υπεραξία απλά βρίσκω άλλη εργασία όπου θα μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα οι δεξιότητές μου. Αυτό είναι το σύστημα της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς στην Ελλάδα και στο Κόσμο ολόκληρο. Δεν είναι κάτι το δραματικό ώστε να χρησιμοποιούμε συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις. Πολλοί έχουν βιώσει αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος και καθεστώτος κατά καιρούς στην Ελλάδα και ειδικά οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα πάρα πολλές φορές υφίστανται αυτού του είδους τις εργασιακές αλλαγές στον εργασιακό τους βίο. Έτσι είναι η ζωή τι να κάνουμε.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. «φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»

    Στην Ελλάδα δεν φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας. Αντιθέτως μάλιστα. Χάσαμε το ΜΕΤΡΟΝ, που ήταν ο ελληνικός γνώμων της ωραιότητος (μέτρον άριστον) και "φιλοκαλούμεν" μετά καρακιτσαρίας και απίστευτης χωριατιάς.

    Όσο για το πώς φιλοσοφούμεν, νομίζω ότι δεν φιλοσοφούμε πια. Μας αρκεί το ψέμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προς κ. Σαμαρά...Εχω την εντυπωση οτι δεν θα πρεπει να εμφανιζονται δημοσιως, με την ιδιοτητα στελεχους της ΝΔ, κανενας απο αυτους που στελεχωναν την προηγουμενη κυβερνηση...απλα προκαλουν...Ουτε και παλαια ονοματα πολιτευτων και στελεχων της ΝΔ..Στον αγυριστο οι βρυκολακες και τα αποσπορια τους...Προχωρα με νεο αιμα..δυσκολο, αλλα δεν γινεται αλλιως..αυτο δημιουργει μια αμυδρα ελπιδα οτι ο τυφωνας που θα περασει σε λιγο απο αυτην την ερμη χωρα, δεν θα γκρεμισει το μαγαζι..το ΠΑΣΟΚ ειναι τελειωμενο, καποιοι ισως προλαβουν να φυγουν νυχτα...
    και μια ερώτηση προς κ. Αλογοσκουφη...
    Οταν σας ρωτουν οι φοιτητες σας κ. Αλογοσκουφη, τι σημαινει θωρακισμενη οικονομια τι απαντατε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οι πολιτικοί είναι ίσως οι μόνοι αμειβόμενοι που δεν βιάζονται να βγουν στην σύνταξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εδώ θέλει ξήλωμα όλο το δημόσιο και η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και η ιερά σύνοδος, και όλο το σύστημα σκυλαδοκουλτούρας. Με αυτά που λέει παραπάνω τίποτα δεν θα γίνει. Η χώρα πεθαίνει και ο κάθε πολιτικός είναι στον κόσμο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λυπάμαι κ. Σαμαρά, αλλά το κόμμα σας, όπως και το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει το κατάλληλο έμψυχο υλικό. Είστε δύο πολύ διεφθαρμένα κόμματα, δίχως ιδανικά και αξίες, με ανθρώπους στιγματισμένους, καιροσκόπους, στους οποίους ο κόσμος εύχομαι να ξεσπάσει για το κακό που του κάνατε. Νομίζω ότι τα κόμματά σας πρέπει να κηρυχθούν εκτός νόμου. Αυτό πρέπει να το δει σοβαρά η δικαιοσύνη. Εξευτελίσατε κάθε ιερό και όσιο με τις πολιτικές σας, και εύχομαι ο λαός επιτέλους να σας τιμωρήσει με ουσιαστικό τρόπο. Δεν σας κρύβω ότι η εκλογή σας στην θέση του προέδρου μου έδωσε ελπίδες. Η αποκάλυψη όμως του μεγέθους της αποτυχίας της κυβερνήσεώς σας με έκανε να χάσω το σεβασμό μου και για εσάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.