Ο μυστηριώδης κ. Ισκαντάρ Σάφα στον Σκαραμαγκά

Ο επενδυτής - συνομιλητής της ελληνικής κυβέρνησης για την πώληση των ναυπηγείων ελέγχει την Αμπου Ντάμπι Μαρ
Του Τασου Tελλογλου
Ο Ισκαντάρ Σάφα γίνεται σήμερα, 3 Απριλίου, 55 ετών, πραγματικά νέος για τις… πολλές ζωές που έχει ζήσει. Γεννήθηκε στο Γκαντίρ του βορείου Λιβάνου σε μία χριστιανική μαρωνίτικη οικογένεια. O πατέρας του ήταν υπάλληλος της γαλλικής διοίκησης στον Λίβανο, ενώ ο ίδιος ως μεγαλύτερος γιος σπούδασε στην Αμερική και τη Γαλλία και δραστηριοποιήθηκε στις επιχειρήσεις με τον κατά τρία χρόνια νεότερο αδελφό του Ακράμ, στην εταιρεία Triakorp.

Ο Ισκαντάρ Σάφα είναι ο συνομιλητής της ελληνικής κυβέρνησης για την πώληση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, καθώς ελέγχει, μέσω της εταιρείας του PRIVINVEST, το 30% της Αμπου Ντάμπι Μαρ, δηλαδή του υποψήφιου επενδυτή στο ναυπηγείο. Παράλληλα, δεν είναι άγνωστος και στις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες…

Το 2001 εξεδόθη εναντίον του ένταλμα στη Γαλλία (το υπ' αριθμόν 0102395004 αρ ΙΝΤΕΡΠΟΛ), επειδή σύμφωνα με έκθεση της μυστικής υπηρεσίας DST (Directiode la Surveillance du Territoire) είχε καταχρασθεί χρήματα που είχαν δοθεί για την απελευθέρωση ομήρων από τη Χεζμπολάχ το 1988, περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια. Τα χρήματα, σύμφωνα με τις αρχικές υποψίες των γαλλικών αρχών, είχαν δοθεί στον πρώην υπουργό Εσωτερικών Σαρλ Πασκουά και τον Ζαν Σαρλ Μαρσιανί, μυστικό πράκτορα και Γάλλο πολιτικό στη συνέχεια, που έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης για δύο άλλες υποθέσεις δωροδοκίας. Ο Μαρσιανί με ένα εισόδημα 8.000 ευρώ το μήνα από το κράτος, βρέθηκε να έχει 9.386.000 εκατομμύρια ευρώ σε έξι ελβετικές τράπεζες. Ο Σάφα κατέφυγε τότε στο αριστοκρατικό προάστιο Μπρουμάνα του Λιβάνου απ' όπου παρακολουθούσε τις εξελίξεις.

Στο αρχείο
Ενώ η εμπλοκή των Μαρσιανί και Πασκουά αποδείχθηκε από τη Δικαιοσύνη στο Παρίσι (του Μαρσιανί σε δεύτερο βαθμό) και σε άλλες υποθέσεις δωροδοκίας και απιστίας, η εμπλοκή του Σάφα στην κατάχρηση των χρημάτων για την απελευθέρωση των ομήρων ουδέποτε αποδείχθηκε και ούτε μοιάζει πιθανή, παρά το γεγονός ότι οι γαλλικές αρχές υποστηρίζουν ότι ένας συνεργάτης του Σάφα έδινε χρήματα σε συνεργάτες του Πασκουά και του Μαρσιανί. Ο Σάφα κατέφυγε σε έναν από τους γνωστούς ποινικολόγους της Γαλλίας, τον Μισέλ Χαΐκ, ένα νομικό που παραδοσιακά υπερασπίζεται πολιτικές προσωπικότητες. Η «Κ» επικοινώνησε με το γραφείο του κ. Χαΐκ, που χαρακτήρισε τις κατηγορίες εναντίον του κ. Σάφα «πολιτικά υποκινούμενες», είπε ότι όλες οι κατηγορίες τέθηκαν στο αρχείο και διαβεβαίωσε ότι το ποινικό του μητρώο είναι λευκό.

Το «κεντροδεξιό στρατόπεδο» έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την απονομή χάριτος στον έτερο των συγκατηγορουμένων του Σάφα, τον Ζαν Σαρλ Μαρσιανί, στον οποίο δόθηκε χάρη μετά ολιγόχρονη έκτιση της ποινής του, με εντολή του προέδρου Σαρκοζί και ύστερα από αίτημα του Γάλλου υπουργού Αμύνης.

Ο Μαρσιανί κατηγορήθηκε μεταξύ άλλων ότι είχε λάβει 1,25 εκατομμύρια ευρώ για μία συμφωνία της γαλλικής βιομηχανίας πυροβόλων GIAT και της γερμανικής Renk, μιας παραδοσιακής βιομηχανίας που κατασκευάζει σύνθετα κιβώτια ταχυτήτων και για το ναυτικό. Η τελευταία είναι μέλος του ομίλου ΜΑΝ, όπως άλλωστε και η Ferrostaal και είχε συμμετοχή στην κατασκευή των υποβρυχίων για το ελληνικό ναυτικό, έργο για το οποίο τα στελέχη της Ferrostaal υποστηρίζουν τώρα, ότι δόθηκαν μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Το γαλλικό κράτος ακολούθησε μία… σχιζοειδή τακτική απέναντι στον Σάφα. Από τη μια οι εισαγγελείς στο Παρίσι τον κυνήγησαν, άνοιξαν τους λογαριασμούς του και απήγγειλαν κατηγορίες εναντίον του οι οποίες κατέπεσαν, και από την άλλη το γαλλικό υπουργείο Αμυνας έστελνε αντιπροσώπους να συναντηθούν μαζί του στο προάστιο της Βηρυτού, καθώς είχε εξασφαλίσει για τα Ναυπηγεία που κατέχει στο Χερβούργο (CMN) μια τεράστια προμήθεια με την ονομασία «Μπαυνούνα» για λογαριασμό των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Μάλιστα το 2003 ο πρόεδρος Σιράκ έγραψε στον εμίρη του Αμπου Ντάμπι προτείνοντάς του μια «παγκόσμια στρατηγική συνεργασία». Xωρίς, όμως, την εμπλοκή του Σάφα θα ήταν μάλλον αδύνατη. Το περασμένο φθινόπωρο ο Γαλλολιβανέζος με τις «πολλές ζωές», που άρχισε την καριέρα του ως διαχειριστής ευαίσθητων στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη Σαουδική Αραβία, «χτύπησε» με την Αμπου Ντάμπι Μαρ, την κατασκευάστρια όλων των πλοίων επιφανείας του γερμανικού Ναυτικού, την Blohm and Voss, και στη συνέχεια το 25% της κατ' εξοχήν κατασκευάστριας υποβρυχίων, τη HDW. Ετσι τη «γερμανική φρουρά» διαδέχθηκε το Αμπου Ντάμπι και η γαλλική ομάδα στον Σκαραμαγκά. Κι ήταν ο κ. Σάφα αυτός που είπε στον υπουργό Αμύνης κ. Ευαγ. Βενιζέλο ότι θα του ήταν αδύνατη η εξαγορά του Ναυπηγείου, αν:

α) η Ελλάδα δεν παραλάμβανε τον «Παπανικολή», ώστε να αποκαταστήσει το κύρος της κατασκευάστριας του υποβρυχίου εταιρίας, HDW και

β) δεν διασφαλίζονταν επιπλέον παραγγελίες ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ.

Οι πληρωμές της Ferrostaal
Από τις 15 Φεβρουαρίου του 1999 άλλαξε ο τρόπος των παράνομων «διακριτικών», στη γλώσσα των υπαλλήλων της εταιρείας Ferrostaal, πληρωμών στο εξωτερικό. Αυτό προκύπτει από τα πρώτα στοιχεία που συγκεντρώνονται στην εισαγγελία του Μονάχου, από καταθέσεις μαρτύρων και έγγραφα που έχουν κατασχεθεί κατά τη διάρκεια της έρευνας στο Εσεν. Εως τότε, η εταιρεία έστελνε χρήματα στην Ελβετία, με εντολή σε έναν δικηγόρο και τον αριθμό του συμβολαίου, που αφορούσε η πληρωμή.

Από τον Φεβρουάριο του 1999 επελέγη η μέθοδος της πληρωμής σε εταιρείες συμβούλων. Ο εκπρόσωπος της εταιρείας συμβούλων προωθούσε τα χρήματα από τις παράνομες πληρωμές σε «όσους έπαιρναν τις πολιτικές αποφάσεις», σύμφωνα με καταθέσεις στελεχών της εταιρείας, στην εισαγγελία του Μονάχου. Για την Ελλάδα, εταιρεία συμβούλων ήταν μία εταιρεία στον Πειραιά και επίσημος εκπρόσωπος της Ferrostaal, ένας 62χρονος εφοπλιστής που αποχώρησε από την εταιρεία αυτή πριν από ένα χρόνο. Η «Καθημερινή» προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του σε ένα «κυπριακό νούμερο», αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο.

Φοροτεχνικός
Οπως και στην περίπτωση της Siemens, τα στελέχη της Ferrostaal που έκαναν τις παράνομες πληρωμές, αρνούνταν να υπογράψουν «τις δηλώσεις συμμόρφωσης με τον νόμο», όπως ήταν υποχρεωμένα να κάνουν με βάση τον γερμανικό νόμο, μετά το 1999. Για τη συγκάλυψη των πληρωμών, η γερμανική εταιρεία χρησιμοποιούσε και έναν πρώην φοροτεχνικό. Ο φοροτεχνικός αυτός χρησιμοποιήθηκε για να καλυφθούν οι παράνομες πληρωμές στην Πορτογαλία. Η παρέμβασή του ήταν κομβική, καθώς ένα μέλος της προεδρείου της μητρικής εταιρείας, με συμμετοχή στα «λαδώματα» στην Ελλάδα και ένα ακόμα, τρίτο, πρόσωπο με εμπλοκή και παλαιότερα, στη μεταβίβαση του Σκαραμαγκά, «τα είχαν κάνει θάλασσα». Στην περίπτωση της Πορτογαλίας οι «μίζες» ξεπερνούσαν τα περιθώρια κέρδους της εταιρείας. Ο πρώην φοροτεχνικός ανέλαβε να δημιουργήσει μία εταιρεία στο Λονδίνο, την MFI, το 2006, ώστε να γίνει «out sourcing» των χρήσιμων πληρωμών και να μην επαναληφθεί το (κακό) παράδειγμα της Πορτογαλίας .Μέλη του Δ.Σ. αυτής της εταιρείας ήταν ο συλληφθείς κ. Λέσκερ, μέλος του κεντρικού διοικητικού συμβουλίου της Ferrostaal και ο διευθύνων σύμβουλος της HDW κ. Φράιταγκ. Οσοι ασχολούνταν με τα «μαύρα ταμεία» είχαν συμβουλεύσει τη Ferrostaal να μην χρησιμοποιήσει μία χώρα της Ε.Ε. για τις παράνομες πληρωμές, αλλά το Ντουμπάι (σ.σ. όπως έκανε ο Ράινχαρντ Σίκατσεκ στην υπόθεση Siemens).

Εφοδος
Η εισαγγελία του Εσεν είχε επιχειρήσει δύο φορές να πραγματοποιήσει έφοδο στα γραφείο της Ferrostaal το 2006 και το 2007, αλλά η εταιρεία αρνήθηκε να δώσει ντοκουμέντα επικαλούμενη «ρήτρες εχεμύθειας». Μέχρι τότε όλα τα έγγραφα για τις δωροδοκίες ήταν μοιρασμένα στους ανάλογους «χειριστές». Μετά τις εφόδους «κρύφτηκαν» σε άλλες επιχειρήσεις, όπως η FIA στο Γκαϊζένχαιμ και η MFI στο Λονδίνο. Για τις «δουλειές» στην Ελλάδα εκτός από τον 62χρονο Ελληνα εφοπλιστή, ενεπλάκησαν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ένα στέλεχος της μητρικής εταιρείας που δούλευε προηγουμένως για την «Κλέκλε» στο αεροδρόμιο, και δύο ακόμα στελέχη της Ferrostaal, που εργάζονται σήμερα στη ΜΑΝ. Ο οικονομικός διευθυντής της μητρικής Ferrostaal αλλά και ο οικονομικός διευθυντής της εταιρείας ήταν πλήρως ενημερωμένοι. Σύμφωνα με τις πρώτες καταθέσεις τα 4/5 της προμήθειας πληρώνονταν σε όσους αποφάσιζαν, ενώ ο μεσολαβήσας σύμβουλος κρατούσε το 1/5 και σε ορισμένες περιπτώσεις το 1/3 για τον εαυτό του.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ