29/4/10

Δεν είμαστε εθνικιστές, απλώς ρεαλιστές

Ενας γερμανός δημοσιογράφος αναλαμβάνει να εξηγήσει τη στάση της χώρας του έναντι της Ελλάδας
ΤOM ΒUHROW
Πριν από δέκα χρόνια, εμείς, οι πολίτες της Γερμανίας, διακηρύσσαμε ότι δεν είμαστε Γερμανοί αλλά Ευρωπαίοι. Στις ημέρες μας, καθώς η Γερμανία διστάζει να διασώσει μια αφερέγγυα Ελλάδα, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί εκφράζουν ανησυχίες ότι εγκαταλείπουμε τον ευρωπαϊκό ενθουσιασμό μας για έναν ωμό εθνικισμό.

Πιστεύω ότι συμβαίνει το αντίθετο. Οι άλλοι είναι που δεν συμφώνησαν ποτέ σε μια ολοκληρωμένη Ευρώπη και τώρα εκπλήσσονται που οι πόροι μας εξαντλούνται.

Πιθανότατα η Γερμανία συνεχίζει να είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της Ευρώπης. Δεν γινόμαστε περισσότερο εθνικιστές, απλώς περισσότερο ρεαλιστές. Επί δεκαετίες επιφορτιζόμασταν με τις προκλήσεις του ευρωπαϊκού οράματος. Πληρώσαμε τη μερίδα του λέοντος όλων των προϋπολογισμών των μεγάλων σχεδίων που συνέλαβε ποτέ η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Βάλαμε τα εθνικά μας συμφέροντα σε δεύτερη μοίρα.

Βομβαρδισμένοι και ντροπιασμένοι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιθυμούσαμε διακαώς να αποκτήσουμε μια νέα ταυτότητα. Θέλαμε να είμαστε Ευρωπαίοι περισσότερο από ό,τι θέλαμε να είμαστε Γερμανοί. Αυτή ήταν η νοοτροπία μας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και συνέχισε να είναι για αρκετό καιρό αφότου έπεσε το Τείχος του Βερολίνου.

Από το Παρίσι, όπου ήμουν ανταποκριτής για τη γερμανική τηλεόραση, μετακόμισα το 2002 στο γραφείο μας στην Ουάσιγκτον, όπου μοιράστηκα τις απόψεις μου με έναν γάλλο διπλωμάτη. «Δεν φλερτάρουμε απλώς με τη Γαλλία. Μιλάμε σοβαρά. Θέλουμε να την παντρευτούμε. Πάντα το θέλαμε, αλλά αυτό το παράθυρο κλείνει» του είπα.

Σιγά-σιγά αρχίζαμε να συμβιβαζόμαστε με τον εαυτό μας. Γινόμασταν ένα φυσιολογικό έθνος- όσο αυτό ήταν δυνατόν, τέλος πάντων. Ο διπλωμάτης ήταν μπερδεμένος. Δεν το είχε σκεφτεί έτσι. Για πολύ καιρό, η Γαλλία υπήρξε μια όμορφη γυναίκα που είχε συνηθίσει να τη φλερτάρουν αλλά δεν σκόπευε να ανταλλάξει όρκους πίστης. Κατά κάποιο τρόπο αυτό ισχύει για ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν έχει τίποτε κακό αυτό. Ο επίδοξος μνηστήρας μπορεί να συνεχίζει να τη λατρεύει και να τη συναναστρέφεται, αλλά αργά ή γρήγορα θα θυμηθεί ένα τραγούδι των Μπιτλς που λέει ότι τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την αγάπη.

Λίγο πριν από την τελευταία διεύρυνση της ΕΕ, είχε γίνει ξεκάθαρο ότι η λήψη αποφάσεων μέσω συναίνεσης δεν θα συνέχιζε να λειτουργεί και συζητήθηκε το ενδεχόμενο μιας πραγματικής ομοσπονδίας. Αλλά ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ δήλωσε ότι η χώρα του δεν θα γινόταν ποτέ το Αρκανσο μιας Ηνωμένης Ευρώπης. Οταν του απάντησαν ότι η Γαλλία θα μπορούσε να γίνει μια Καλιφόρνια, είπε ότι ούτε αυτό θα γινόταν ποτέ. Ηταν πλέον ξεκάθαρο σε εμάς ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν ήθελαν να προχωρήσουν σε μια Ηνωμένη Ευρώπη. Ακόμη δεν θέλουν.

Και όμως, αυτό μας υποσχέθηκαν όταν ανταλλάξαμε το γερμανικό μάρκο για το ευρώ στον δρόμο για μια πλήρη πολιτική ένωση.

Το μάρκο ήταν η σημαία, η ταυτότητα της Γερμανίας. Οι Γερμανοί εμπιστεύονταν την κεντρική τους τράπεζα, την Βundesbank, περισσότερο από οποιοδήποτε πολιτικό σώμα. Εγκαταλείψαμε το σταθερό μας νόμισμα για το όνειρο των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», αλλά κανείς δεν ονειρευόταν μαζί μας.

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήθελαν και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, δηλαδή να παραμείνουν εθνικά κυρίαρχα κράτη από πολιτικής απόψεως, αναμένοντας παράλληλα οικονομική αλληλεγγύη.

Σήμερα οι Γερμανοί κατηγορούνται για εγωτισμό και εθνικισμό επειδή διστάζουμε να διασώσουμε άλλες χώρες. Αυτό είναι το ευρωπαϊκό σχέδιο- ή η Γερμανία πληρώνει τον λογαριασμό ή το παρελθόν μας χρησιμοποιείται εναντίον μας;

Το μήνυμα προς την Ευρώπη είναι ότι ακόμη μας αρέσει να πληρώνουμε, αλλά δεν υπάρχουν πια χρήματα. Η Γερμανία έχει ακόμη ορισμένες ισχυρές βιομηχανίες, αλλά η ανάπτυξή της είναι πολύ μικρή για να αντιπαρέλθει το γεγονός ότι ο πληθυσμός της μειώνεται και γερνάει.

Παρ΄ ότι η Ευρώπη ζητάει συνεχώς χρήματα, το θέμα δεν έγκειται μόνο εκεί. Αν ήταν έτσι, τότε θα τρίζαμε τα δόντια μας και τελικά θα πληρώναμε, όπως πάντα. Το θέμα όμως είναι το κοινό μας νόμισμα. Ολοι ορκιστήκαμε να το κρατήσουμε σταθερό. Αν παραβούμε αυτόν τον όρκο, δυσφημίζουμε την Ενωσή μας.

Ισως έχει έλθει λοιπόν η ώρα για σταράτα λόγια, από εκείνα που δεν μας λένε οι κυβερνήσεις μας. Ευρωπαίοι εταίροι μου, δεν είναι οι Γερμανοί που στρέφονται μακριά από την Ευρώπη. Εσείς είστε που δεν στραφήκατε ποτέ πλήρως προς αυτόν τον δρόμο.

Εμείς θέλαμε να ενσωματωθούμε σε μια μεγαλύτερη Ενωση, ενώ εσείς όχι. Είναι θλιβερό, αλλά δεν πειράζει, δεν σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να μισούμε ο ένας τον άλλον. Θα συνεχίσουμε να θαυμάζουμε τη συνεισφορά της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κληρονομιά, να αγαπάμε τη γαλλική ομορφιά και κουλτούρα, την ιταλική φιλικότητα, τις ωραίες ισπανικές ακτογραμμές και όλα τα άλλα θαύματα της ηπείρου μας.

Θα επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλον, θα έχουμε εμπορικές σχέσεις και θα συμφωνούμε σε σχέδια που η Γερμανία θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί. Θα παραμείνουμε καλοί φίλοι. Απλώς δεν μοιραζόμαστε μαζί σας τον κωδικό του τραπεζικού μας λογαριασμού. Αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας συζύγου και εμείς περιμέναμε για πολύ καιρό στα σκαλιά της εκκλησίας.

Ο κ. Τομ Μπούροβ είναι παρουσιαστής ειδήσεων στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ΑRD.
ΒΗΜΑ

5 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα ανάλυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή αυτούς τους τελευταίους μήνες η προπαγάνδα οργίασε και κανείς δεν άκουγε κανέναν σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια να κατηγορήσουν οι πάντες τους πάντες πρέπει να ειπωθούν σταράτα κάποια πράγματα. Δεν είναι μόνο γερμανικό προνόμιο η τιμιότητα. Ας το θυμηθούμε αυτό λίγο εμείς οι έλληνες. Δεν είναι μόνο γερμανικό αίσθημα τιμής να μην χρωστάς σε κανένα. Ας το θυμηθούν λίγο αυτό οι γερμανοί.
    Τα προβλήματα της οικονομικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας είναι γνωστά. Πολλοί σοκαρίστηκαν από την απροθυμία της Γερμανίας να βοηθήσει. Αλλά δεν θα έπρεπε να σοκάρονται από αυτό το γεγονός. Το σοκαριστικό γεγονός είναι ότι σύμφωνα με χθεσινές πληροφορίες η Ελλάδα για την διάσωσή χρειάζεται το ελάχιστο και αν όλα πάνε καλά το μυθώδες ποσό των 120 δις ευρώ. Αυτό θα έπρεπε να μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας σύγκλισης με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο καταφέραμε να έχουμε αυτά τα χρέη.
    Θα μπορούσα να καταφύγω σε εύκολα αναθέματα. Ανάθεμα στους γερμανούς που δεν μας βοηθούν. Ανάθεμα στους έλληνες πολιτικούς που έκλεψαν τα λεφτά. Ανάθεμα στους ευρωπαίους πολιτικούς που δεν προχώρησαν σε πολιτική ένωση τουλάχιστον στο επίπεδο της δημοσιονομικής πολιτικής.
    Τα αναθέματα εύκολα εκτοξεύονται αλλά δεν δίνουν λύσεις. Αυτή την οικτρή αλήθεια πρέπει να την γνωρίζουν οι γερμανοί εταίροι. Άλλωστε αυτοί οι κοινοί κώδικες της λογικής είναι που μας επιτρέπουν να θεωρούμαστε εταίροι.
    Ποια αντιμετώπιση λοιπόν επιτάσσει η λογική; Η λογική λέει πώς αν καταρρεύσει η Ελλάδα θα καταρρεύσει το ευρώ όχι γιατί η Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική απ’ όποια άλλη χώρα του ευρώ αλλά διότι η Ελλάδα είναι χώρα του ευρώ. Αλλά ακόμα και αν δεν ήταν χώρα της ευρωζώνης, είναι τέτοιο το οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας που δεν θα συνέφερε μια πιθανή οικονομική της κατάρρευση. Είναι πολύ κοντά στην Γερμανία λοιπόν για να αφεθεί στην τύχη της.
    Το πρόβλημα λοιπόν είναι τι κάνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες. Τα χρήματα της διάσωσης πρέπει να δοθούν. Το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας πρέπει να αναπροσαρμοστεί. Ας γνωρίζουν οι γερμανοί ότι τα χρήματά τους ουσιαστικά είναι δάνεια που θα επιστραφούν και μάλιστα με πολύ καλούς όρους. Ας γνωρίζουν οι γερμανοί ότι αυτό που θα συμβεί στην Ελλάδα θα είναι τεράστιο εργασιακό – κοινωνικό σοκ. Τα χρήματα που θα δώσουν δεν θα είναι για καλοπέραση. Αυτά τα έχουν δώσει και έχουν άθελά τους δημιουργήσει το πιο παράλογο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με παραγωγικούς παραλογισμούς που δεν μπορεί να βρει κανείς πουθενά αλλού στον κόσμο και που αυτός ο παραλογισμός καταπιέζει πρώτους απ’ όλους τους ίδιους τους έλληνες. Επίσης ας γνωρίζουν οι γερμανοί ότι η όποια προσπάθεια για πολιτική ένωση είναι μια δυναμική προσπάθεια που εμπεδώνεται η αναγκαιότητά της μέσα από την κοινή πορεία. Για να είναι το όλο εγχείρημα επιτυχημένο πρέπει πρώτα απ’ όλα να εμπιστευτούν τους έλληνες αλλά η εμπιστοσύνη θα πρέπει να μεταφραστεί σε μεταφορά μέρους της παραγωγής εδώ. Να τους εμπιστευτούν μέρος των αγορών τους και να μην τους αντιμετωπίζουν μόνο ως πελάτες της παραγωγής τους. Να τους εμπιστευτούν σαν εταίρους με τους οποίους μπορούν να ενώσουν τις παραγωγικές δυνάμεις τους. Αν για αυτό χρειάζεται οικονομική επιτροπεία ας γίνει. Αλλά θα πρέπει να γίνει και παραγωγική ανακατανομή εντός της Ευρώπης και εξαγωγική προσπάθεια στον υπόλοιπο κόσμο για να σταματήσει αυτή η παρακμή της Ευρώπης. Αυτά δεν τα λέω επειδή θέλω να εκμεταλλευτώ την κατάσταση αλλά διότι η λύση της εθνικής απομόνωσης δεν είναι καν στις πιθανές επιλογές μας με την απελευθέρωση του εμπορείου όπως υπάρχει σήμερα.-

    Ελευθέριος Β.

    ΥΓ Και επιτέλους ας παγιώσουμε τα σύνορα της Ευρώπης. Αν επωμιστούν οι υπόλοιπη ευρωπαίοι ένα τέτοιο μυθώδες ποσό για την Ελληνική διάσωση για ποια τουρκική ένταξη μπορούμε να μιλάμε την στιγμή που μόνο τα ποσά της σύγκλισης στην τουρκική περίπτωση είναι τεράστια και από κάποιον πρέπει να πληρωθούν. Προτεραιότητα λοιπόν είναι η πολιτική μετάλλαξη σε ομοσπονδία όσων είναι ήδη μέσα. Εναλλακτικός δρόμος μας η διάλυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπάρχει λύση, όπως η Luftwaffe αναχαιτίζει τους Ρώσους στην Βαλτική, να κατεβάσει καμιά δεκαριά αεροπλάνα στο Αιγαίο και στον επόμενο εικονικό βομβαδισμό της Λήμουν τα Τουρκικά να βρεθούν μπροστά σε Ελληνικά και Γερμανικά. Μία κατάρριψη και από "γερμανικό πύραυλο" και μέσα σε ένα μήνα το θέμα την υφαλοκριπίδας έχει λυθεί και τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας έχουν επεκταθεί. Εάν η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας συνδέεται και με το ανθρώπινο δυναμικό, τότε γιατί δεν μιλάνε για τους 18 μήνες θητείας που κάθε νέος δίνει στην πατρίδα, αφήνοντας πίσω καριέρα και ότι άλλο θέλει να κάνει; Απλά, όταν ο Καραμανλής μας έβαλε στην ΕΕ, είχε πει κάτι τέτοιο, από τότε δεν έχει γίνει τίποτα, και ακόμα και στα Ίμια, αυτοί που παραχωρήσαν τα νησιά, οι Ιταλοί στον Β παγκόσμιο πόλεμο δεν είπαν τίποτα...

    Καλοί είναι οι Γερμανοί, και δεν είναι υποχρεωμένοι να βοηθήσουν, αλλά τέτοιου είδους αναλύσεις είναι ιδολογικές και τίποτε άλλο.

    Για να μην νομίζουν κάποιοι ότι δυσασχετώ, έκανα ότι ήταν δυνατό να γίνει η θητεία μου από 18 σε 21, αλλά δεν μπόρεσα... Απλά όταν κάποιοι φίλοι μου με άλλες προτεραιότητες λέγανε κάποια πράγματα, ναι μπορεί να έχουν και να είχαν δίκιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο mr Tom,μας ειπε την μιση αληθεια,αυτη φυσικα που τον συμφερει,γιατι θα ηταν αναγκασμενος να ομολογησει οτι η Γερμανια κοιμαται και ξυπναει με το ονειρο της διαλυσης της Ε.Ε. για πολλους λογους που την συμφερουν.Ασε που αθελα του ομολογησε το απωθημενο της ηττας και ταπεινωσης μετα τον Β.Π.Π.Ομως επρεπε να ερωτηθει,γιατι ΟΛΑ σχεδον τα σκανδαλα λαδωματος και διαφθορας προς Ευρωπαιους και αλλους εκτος Ε.Ε. πολιτικους,ξεκινησαν απο την Γερμανια;.Ολοι ξερουμε οτι σε μια παρανομη δοσοληψια,και ο διαφθειρων και ο διαφθειρομενος,ειναι το ιδιο ενοχοι.Αιδως λοιπον Γερμανιοι,κατα το αχρειοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 1ον. Η γυναίκα σε αυτή την περίπτωση είναι η γερμανία. Ας ρωτήσει τις γερμανιδες που έρχονται για διακοπές.

    2ον. Ας μας δώσουν τα κατοχικά δάνεια και τις αποζημιώσεις και ας βάλουν την "βοήθεια' τους εκεί που ξέρουν.

    3ον. Άμα θέλουν τσαμπουκά να μάθουν ότι αυτό δεν γίνεται με φλώρικα άρθρα ας κοπιάσουν να δούν πως τακτοποιούμε τους γλύφτες της τουρκίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.