22/7/10

«Βιετναμοποίηση» για Αφγανιστάν και Ιράκ...

Το μήνυμα από τη Διεθνή Διάσκεψη της Καμπούλ είναι σαφές: Το ζητούμενο δεν είναι πλέον η διασφάλιση της διαμόρφωσης μιάς καθεστωτικής σταθερότητας με διάρκεια αλλά η συντεταγμένη απεμπλοκή των δυνάμεων των ΗΠΑ και των εταίρων τους με την οριστική λύση να μετατίθεται για την επόμενη μέρα του τερματισμού μιάς ξένης εμπλοκής που ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 2001.

Το μήνυμα από τη Διεθνή Διάσκεψη της Καμπούλ είναι σαφές: Το ζητούμενο δεν είναι πλέον η διασφάλιση της διαμόρφωσης μιάς καθεστωτικής σταθερότητας με διάρκεια αλλά η συντεταγμένη απεμπλοκή των δυνάμεων των ΗΠΑ και των εταίρων τους με την οριστική λύση να μετατίθεται για την επόμενη μέρα του τερματισμού μιάς ξένης εμπλοκής που ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 2001. Σε καλύτερες για την Ουάσιγκτον συνθήκες η ίδια λύση προωθείται και στο Ιράκ.

Πρόκειται για την υιοθέτηση της λύσης της «βιετναμοποίησης», της τακτικής δηλαδή που υιοθέτησε η κυβέρνηση Τζόνσον και συνέχισε ο Νίξον αμέσως μετά την επίθεση Τετ των Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ στις αρχές του 1968: Στόχος ήταν η διασφάλιση της απεμπλοκής των ΗΠΑ με την προσδοκία ότι η κυβέρνηση της Σαϊγκόν θα μπορούσε και να συγκρατήσει την πίεση των ανταρτών και να διαπραγματευθεί συμβιβασμό.

Το μοντέλο της «βιετναμοποίησης» στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ σταματά στον τερματισμό μιάς αδιέξοδης και παρατεταμένης αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής καθώς σήμερα τόσο οι εσωτερικές όσο και οι περιφερειακές παράμετροι των δύο εμπλοκών δεν θυμίζουν σε τίποτε την Νοτιοανατολική Ασία στα τέλη της δεκαετίας του 60.

Σήμερα για τις ΗΠΑ το κλειδί για μια ευπρεπή πολιτικά και επιχειρησιακά απεμπλοκή από το Αφγανιστάν και το Ιράκ είναι η συνεργασία των γειτόνων των δύο χωρών που φοβούνται μια ανεξέλεγκτη περιφερειακή αποσταθεροποίηση:

Σε ό,τι αφορά το Αφγανιστάν ρόλο κλειδί καλούνται να διαδραματίσουν το Πακιστάν και το Ιράν. Το Ισλαμαμπάντ μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά την ηγεσία των Ταλιμπάν, ενώ η Τεχεράνη ασκεί βαρύνουσα επιρροή στα μέλη της πάλαι ποτέ Βόρειας Συμμαχίας.

Σε ό,τι αφορά το Ιράκ μόνον η διαμόρφωση σαφώς καθορισμένων ζωνών επιρροής ανάμεσα στο Ιράν και στην Τουρκία μπορεί να εγγυηθεί μια σχετική ηρεμία για την επόμενη μέρα του τερματισμού της αμερικανικής κατοχής.

Το πρόβλημα για την Ουάσιγκτον είναι όχι μόνον η ψυχροπολεμική της αντιπαλότητα με την Τεχεράνη που βρίσκεται τώρα στο Ζενίθ αλλά η, για διαφορετικούς λόγους, κρίση εμπιστοσύνης στις σχέσεις με τις κυβερνήσεις στην Αγκυρα και στο Ισλαμαμπάντ. Επιπλέον δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε την δυνατότητα αντιδράσεων δύο άλλων συμμάχων των ΗΠΑ της Ινδίας και του Ισραήλ που σε καμιά περίπτωση δεν είναι έτοιμοι να διευκολύνουν την απεμπλοκή της Ουάσιγκτον από το Αφγανιστάν και το Ιράκ αποδεχόμενοι την περιφερειακή αναβάθμιση του Πακιστάν σε ότι αφορά ο Νέο Δελχί και της Τουρκίας και του Ιράν σε ότι αφορά το Τελ-Αβίβ.

Με τα παραπάνω δεδομένα το πολιτικό σκέλος της επιχειρούμενης «Βιετναμοποίησης» της εμπλοκής των ΗΠΑ σε Αφγανιστάν-Ιράκ προβάλλει ως μια περίπλοκη εξίσωση με πολλές μεταβλητές: Το μεγάλο πρόβλημα της Ουάσιγκτον δεν είναι τόσο η συμμετοχή στις κυβερνήσεις της Καμπούλ και της Βαγδάτης των Ταλιμπάν και των δυνάμεων που προέρχονται από το Μπάαθ του Σαντάμ αλλά η διαμόρφωση περιφερειακών συσχετισμών στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή και στην Νοτιοδυτική Ασία που θα αφήνουν ελάχιστο αν όχι μηδενικό περιθώριο παρέμβασης μιάς Υπερδύναμης που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ονειρευόταν να χαράξει Νέο Περιφερειακό Χάρτη τον χάρτη μιάς μακράς διάρκειας Pax Americana...
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.