Η κυβέρνηση, δέσμια των διαφωνιών

Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post
Ντρέπομαι όταν σκέφτομαι μια συζήτηση, τον περασμένο Οκτώβριο, στην Ουάνα του νότιου Ουαζιριστάν –βαθιά στην περιοχή των φυλών– με τον ταξίαρχο Χαλίντ Ραμπανί, τον διοικητή των πακιστανικών δυνάμεων στην περιοχή. Ετοιμαζόταν να εξαπολύσει επίθεση εναντίον των Ταλιμπάν, αλλά ανησυχούσε ότι η φάση της επιχείρησης «Εκκαθάριση και διατήρηση» θα αποτύγχανε, αν το Πακιστάν δεν μπορούσε να την υποστηρίξει με οικονομική ανάπτυξη.

Κάνε υπομονή, του είπα. Το Κογκρέσο ετοιμάζει ένα νομοσχέδιο που θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας στην περιοχή.

Σήμερα, εννέα μήνες αργότερα, και το Κογκρέσο παραμένει εγκλωβισμένο στις κομματικές διαφωνίες όσον αφορά το σχέδιο για τη δημιουργία Ζωνών Ανασυγκρότησης στην περιοχή των φυλών που βρίσκονται υπό πακιστανικό έλεγχο, εν συντομία FATA. Η Βουλή ενέκρινε το νομοσχέδιο τον Ιούνιο του 2009, αλλά η Γερουσία δεν το ψήφισε επειδή οι Ρεπουμπλικανοί αντιτάχθηκαν στους προβλεπόμενους προστατευτικούς κανόνες της εργασίας. Οι Ρεπουμπλικανοί αντιτάσσουν ότι το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει προηγούμενο για παρόμοιους φιλοεργατικούς κανόνες στο μέλλον.

Είναι απίστευτο πως μια παρωχημένη διαφωνία για τα εργασιακά εμποδίζει ένα μέτρο το οποίο είναι πασιφανές ότι είναι προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Οι βουλευτές φαίνεται να ξεχνούν ότι αυτό το σχέδιο θα αποκόψει την Αλ Κάιντα από το ασφαλές καταφύγιό της, σε μια στιγμή κατά την οποία οι Αμερικανοί στρατιώτες πεθαίνουν κατά μήκος των συνόρων με το Αφγανιστάν και όταν οι απανταχού Αμερικανοί απειλούνται από τρομοκράτες που έχουν τη βάση τους στη FATA.

Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει επιχειρηματολογήσει υπέρ του νομοσχεδίου, αλλά χωρίς αποτελεσματικό τρόπο. Πριν από περισσότερο από έναν χρόνο, ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο ειδικός επιτετραμμένος για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, έγραψε στο Κογκρέσο: «Χρειαζόμαστε τώρα ζώνες ανοικοδόμησης – πρέπει να δοθούν οικονομικές ευκαιρίες αμέσως μετά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις».

Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση στάθηκε ανίκανη να επιτύχει έναν συμβιβασμό – αν και οι Δημοκρατικοί διαθέτουν πλειοψηφία και στα δύο Σώματα. Πρόκειται για άλλη μια ένδειξη ότι η ατζέντα της κυβέρνησης Ομπάμα είναι δέσμια των κομματικών διαφωνιών.

«Είναι επιτακτικό ζήτημα εθνικής ασφάλειας και πρέπει να επικεντρώσουμε σ’ αυτό», διατείνεται ο βουλευτής Κρις βαν Χόλεν, ένθερμος υποστηρικτής του μέτρου.

Η γερουσιαστής Μαρία Κάντγουελ προωθεί στη Γερουσία ένα νομοσχέδιο (χωρίς την ισχυρή εργασιακή προστασία της Βουλής). Κάθε φορά που φαίνεται να είναι εφικτός ένας συμβιβασμός, λέει, επιχειρηματικές ή εργατικές ομάδες εκφέρουν αντιρρήσεις, επειδή δεν θέλουν να υποχωρήσουν στο εργασιακό. Το αδιέξοδο μπορεί να αρθεί με παρέμβαση του Λευκού Οίκου, αλλά η κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει μέχρι στιγμής τη θέληση να δαπανήσει αρκετό από το λιγοστό πολιτικό της κεφάλαιο.

Ισχυροί γερουσιαστές, υποκινούμενοι από τους λομπίστες, δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση μετακίνησης από τις θέσεις τους. Ο γερουσιαστής Τσαρλς Γκρέισλι, επικεφαλής της Οικονομικής Επιτροπής των Ρεπουμπλικανών, είναι αντίθετος σε οποιαδήποτε ενέργεια της Γερουσίας αν η Βουλή δεν δεσμευτεί να αποσύρει τις προβλέψεις για το εργασιακό από οποιοδήποτε οριστικό νομοσχέδιο. Από την άλλη πλευρά, ο γερουσιαστής Τομ Χάρκιν, Δημοκρατικός από την Αϊόβα, αντιτίθεται σε κάθε συμφωνία η οποία δεν θα περιλαμβάνει τους ισχυρούς κανόνες που θέτει η Βουλή.

Ο Βαν Χόλεν διατείνεται ότι η Γερουσία θα έπρεπε να εγκρίνει το ηπιότερο νομοσχέδιο της Κάντγουελ και μετά να φέρει το θέμα σε διαβούλευση, όπου τα δύο Σώματα μπορούν να διαπραγματευτούν κάποιο συμβιβασμό. Ισχυρίζεται ότι η πλευρά της Βουλής είναι «πρόθυμη να προβεί σε διακανονισμό». Αλλά ο Γκρέισλι δεν θέλει να φέρει το θέμα σε συνδιάσκεψη Βουλής-Γερουσίας, οπότε θα συνεχιστεί το αδιέξοδο.

Ενώ το Κογκρέσο αμφιταλαντεύεται, η Αλ Κάιντα και οι σύμμαχοί της συνεχίζουν να σχεδιάζουν αιματηρές επιθέσεις από το καταφύγιό τους στη FATA. Οι πιο άγριες βομβιστικές επιθέσεις, τους τελευταίους μήνες, είχαν πακιστανικούς στόχους. Η πακιστανική κοινή γνώμη, που επί τρία χρόνια ακούει υποσχέσεις από την Ουάσιγκτον για τις Ζώνες Ανασυγκρότησης στη FATA, διερωτάται αναμφίβολα γιατί η υπερδύναμη δεν μπορεί να δράσει. Οι κορυφαίες επιχειρηματικές οργανώσεις του Πακιστάν, οι οποίες κυρίως θα πληγούν από τους εργασιακούς κανόνες, έχουν ήδη συγκατατεθεί.

Θυμηθείτε τον Πακιστανό στρατηγό στο Ουαζιριστάν: Με προειδοποίησε ότι η στρατιωτική του επιχείρηση θα αποτύχει αν, μέσα σε έναν χρόνο, δεν υπάρχουν αρκετές οικονομικές ευκαιρίες στη FATA. Εχουν απομείνει ακόμη μερικοί μήνες για την επίτευξη ενός συμβιβασμού που θα προσέφερε μια μέτρια ώθηση στους «καλούς» της υπόθεσης. Αλλά, για την ώρα, αυτή η νομοθετική συζήτηση αποτελεί μία ακόμη ένδειξη του δυσλειτουργικού πολιτικού μας συστήματος.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ