ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Εμπλοκή Αθήνας στον σχεδιαζόμενο πόλεμο με Ιράν

Η παγίδα Νετανιάχου στον Γ. Παπανδρέου

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Την ενεργό, άμεση εμπλοκή της Ελλάδας (όπως και της Βουλγαρίας) στον Μεγάλο Πόλεμο κατά του Ιράν για την κατάκτηση της Μέσης Ανατολής (και προοπτικά την παγκόσμια κυριαρχία), που σχεδιάζει εδώ και χρόνια η ισραηλινή και αμερικανική ακροδεξιά, επιδιώκει από τον Γιώργο Παπανδρέου ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου.
Αυτό υποστηρίζουν άριστα ενημερωμένες διπλωματικές πηγές. Λόγω της φύσεως του θέματος, λόγω επίσης του ότι οι μακρότατες, διάρκειας χωρίς προηγούμενο στα διεθνή διπλωματικά χρονικά, συνομιλίες Παπανδρέου-Νετανιάχου, διεξάγονται χωρίς την παρουσία Ελλήνων διπλωματών και ούτε καν των στενότερων συνεργατών των δύο ανδρών, δεν κατέστη δυνατόν να επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες αυτές από τρίτες, ανεξάρτητες πηγές.
Εκτιμήσαμε όμως ότι η ουδέποτε μέχρι τώρα διαψευσθείσα αξιοπιστία των πηγών μας και λόγοι εθνικού συμφέροντος επιβάλουν την δημοσιοποίηση των πληροφοριών που μας έδωσαν. Ελπίζουμε, χωρίς να το πιστεύουμε, ότι οι πληροφορίες μας είναι ανακριβείς, κυρίως όμως αυτό που ελπίζουμε είναι ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν θα δώσει στον κ. Νετανιάχου όσα επίμονα του απαιτεί. (Δεν θέλουμε άλλωστε να ξεχάσουμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, στο όνομα του οποίου πίνουν ακόμα νερό σε όλη την Ανατολή, και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ο κ. Νετανιάχου είναι, αντίθετα, ο ηγέτης της ισραηλινής άκρας δεξιάς, ο χρηματοδότης του νεοσυντηρητικού σχεδίου για την Αμερική του 21ου αιώνα και των μελετών Περλ και Βούλφοβιτς που οδήγησαν στο δεκαετές ματοκύλισμα της Μέσης Ανατολής)

Μέσω Ελλάδας ο βομβαρδισμός της Τεχεράνης!
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, αυτό που ζητάει το Ισραήλ από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία είναι να επιτρέψουν στην πολεμική του αεροπορία να στήσει αερογέφυρα στον ελληνικό και βουλγαρικό εναέριο χώρο, προκειμένου να επιτεθεί στο Βόρειο Ιράν και την Τεχεράνη, μέσω Μαύρης Θάλασσας και Γεωργίας. Επιθυμεί επίσης να έχει και χερσαίες διευκολύνσεις, τεχνικές και ανεφοδιασμού, για το άνοιγμα του βορείου αεροπορικού μετώπου που σχεδιάζει.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε φυσικά αν θα πραγματοποιηθεί τελικά η επίθεση κατά του Ιράν. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι προετοιμάζεται επίμονα και μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά και ότι τυχόν ικανοποίηση των ισραηλινών αιτημάτων από την κυβέρνηση Παπανδρέου θα ισοδυναμεί νομικά και ουσιαστικά, εφόσον γίνει η επίθεση, με κήρυξη πολέμου της Ελλάδας κατά του Ιράν, όπως υπογραμμίζουν έγκριτοι νομικοί. Η Αθήνα θα καθίστατο, σε μια τέτοια περίπτωση, συνένοχος ενός από τα μεγαλύτερα διεθνή πολιτικά εγκλήματα της Ιστορίας, παραβιάζοντας κατάφωρα τη διεθνή έννομη τάξη, τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και το ελληνικό Σύνταγμα, και μεταβαλλόμενη σε ενδεχόμενο στόχο αντιποίνων.
Η περίπτωση του Ιράν, αξίζει να σημειωθεί, είναι πολύ διαφορετική και πολύ σοβαρότερη ακόμα και από τις περιπτώσεις του Ιράκ, του Αφγανιστάν ή της Γιουγκοσλαβίας. Μια ενδεχόμενη επίθεση κατά του Ιράν, μετά από τις εισβολές στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τον Λίβανο και τη Γάζα, κινδυνεύει να αποδειχθεί η σταγόνα που θα ξεχειλίσει οριστικά το ποτήρι οποιασδήποτε εναπομένουσας σταθερότητας στη Μέση Ανατολή και διεθνώς. Θα έχει ανυπολόγιστες παγκόσμιες συνέπειες, κινδυνεύοντας να εξελιχθεί σε ιδιότυπη παγκόσμια σύρραξη, που μπορεί να πάρει τη μορφή γενικευμένης σύγκρουσης Δυτικών και Μουσουλμάνων.
Αν πιστέψουμε εξάλλου τον μεγάλο αμερικανικό τύπο, στα επιχειρησιακά σχέδια της επίθεσης κατά του Ιράν, περιλαμβάνεται και η πιθανή χρήση τακτικών ατομικών όπλων για πρώτη φορά μετά τη Χιροσίμα. Αυτό, αν γίνει, θα σημάνει το πέρασμα ενός ηθικο-πολιτικού και στρατιωτικού κατωφλίου για ολόκληρο τον κόσμο. Μια τέτοια χρήση θα απαλλάξει εκατομμύρια ανθρώπων από κάθε είδους ηθικό φραγμό και αναστολή για την χρήση μεθόδων τρομοκρατίας, ακόμα και με μέσα μαζικής καταστροφής και, αν δεν οδηγήσει στο τέλος του κόσμου, μπορεί πάντως να οδηγήσει στο τέλος της αμερικανικής και της ισραηλινής υπερδύναμης, με τον τρόπο που η Σικελική Εκστρατεία τερμάτισε την Αθηναϊκή Ηγεμονία. Αυτοί ακριβώς είναι και οι λόγοι που οδήγησαν τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και ένα σημαντικό τμήμα όχι μόνο του αμερικανικού, αλλά και του διεθνούς εβραϊκού κατεστημένου, να συμμαχήσουν και να αποτρέψουν τον πόλεμο που ετοιμάζονταν να εξαπολύσουν Τζωρτζ Μπους και Ντικ Τσένευ.
Στο σενάριο ειδικά που θέλει να ενεργοποιήσει ο κ. Νετανιάχου για επίθεση μέσω Ελλάδας, δεν θα είναι μια μεγάλη συμμαχία, όπως το ΝΑΤΟ, που θα επιτεθεί συνολικά κατά του Ιράν. Ελλάδα, Βουλγαρία και Γεωργία θα θεωρηθούν από την Τεχεράνη, από το ενάμισυ δισεκατομμύριο Μουσουλμάνων και από την παγκόσμια κοινή γνώμη ως οι κύριοι συναυτουργοί του ισραηλινού εγκλήματος, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του ελληνικού λαού και τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ
H ισραηλινή αεροπορία έχει τέσσερις διαδρομές για να προσεγγίσει και να βομβαρδίσει το Ιράν:
Α. μέσω του Ιράκ, ο εναέριος χώρος του οποίου ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Στην περίπτωση αυτή, η Ουάσιγκτον θα είναι αυτόχρημα συνεργός στην επίθεση, κάτι που δεν επιθυμεί για πολιτικούς λόγους
Β. μέσω της Σαουδικής Αραβίας, η ηγεσία της οποίας γνωρίζει ότι διακινδυνεύει την ίδια την επιβίωσή της αν δώσει τον εναέριο χώρο της για επίθεση κατά του Ιράν
Γ. μέσω της Τουρκίας, κάτι που αποκλείει όμως η σημερινή στάση της ‘Aγκυρας
Δ. μέσω της Γεωργίας, μιας χώρας που ελέγχεται απολύτως από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το βόρειο Ιράν. Μόνο που η ισραηλινή αεροπορία πρέπει να μπορεί να φτάσει στη Γεωργία κι αυτό μπορεί να γίνει είτε μέσω της Τουρκίας, είτε μέσω της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.
Αυτός ακριβώς είναι ο παράγων που εξηγεί τις ασυνήθιστα πυκνές επαφές του κ. Παπανδρέου με τον κ. Νετανιάχου. Οι δύο Πρωθυπουργοί συναντήθηκαν τρεις φορές σε διάστημα έξη μηνών, ενώ ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε παρά μόνο από ένα ταξίδι στο Παρίσι και το Βερολίνο, παρόλο που η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης! Ο ’Ελληνας Πρωθυπουργόις ταξίδεψε πρόσφατα και στη Σόφια, στην οποία πήγε αυγουστιάτικα και ο Πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες. Επισήμως, για να συζητήσει με τους Βούλγαρους, αν πιστέψουμε τις επίσημες ανακοινώσεις, για το πως οι δύο χώρες θα συνεργασθούν καλλιεργώντας βιολογικά ραπανάκια και πως η Σόφια του Μπόικο Μπορίσωφ, της Μαφίας και των καμπαρέ, θα … πρωταγωνιστήσει στην … επίλυση του μεσανατολικού και τη συμφιλίωση Εβραίων και Παλαιστινίων!

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΣΑΑΚΑΣΒΙΛΙ ΚΑΙ ΡΟΝΤΟΣ
Δεινοί έμποροι και διαπραγματευτές, με ασυνήθιστες ικανότητες παραπλάνησης και μεγάλη συλλογικότητα που δεν διαθέτουμε εμείς οι ‘Eλληνες, οι Εβραίοι είναι, μαζί με τους Κύπριους, από τους πλέον επίφοβους διαπραγματευτές στον κόσμο. Ο ίδιος ο Νετανιάχου καυχήθηκε δημόσια ότι έχει περίπου στο τσεπάκι του τους Αμερικανούς Προέδρους. Είναι φανερό ότι θέλει, προτού φύγει από το πολιτικό προσκήνιο, να έχει καταστρέψει ολοσχερώς το Ιράν (δεν προκάλεσε βέβαια κοτζάμ εισβολή στο Ιράκ μόνο και μόνο για να δυναμώσει την Τεχεράνη) και να έχει μπλέξει για τα καλά τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια φλεγόμενη από άκρου εις άκρο Μέση Ανατολή.
Μαιτρ στην παραπλάνηση, οι Ισραηλινοί έχουν στήσει και μερικές από τις πιο αριστοτεχνικές παγίδες της ιστορίας, ιδίως όταν έχουν να κάνουν με χώρες και ελίτ σε κατάσταση γενικευμένης αποσύνθεσης.
Ορισμένες μαρτυρίες τους εμπλέκουν μάλιστα και στην παραπλάνηση, που θεωρείται κυρίως βέβαια αμερικανικό έργο, το 1974, του Ιωαννίδη, που επείσθη ότι επρόκειτο να ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα. Σήμερα η ημισέληνος κυματίζει περίπου στο μισό νησί. Οι υπερπατριώτες της ΕΟΚΑ Β’ που στρατολόγησε η Μοσσάντ και η CIA στο νησί όχι μόνο κατάφεραν να φέρουν τους Τούρκους στην Κύπρο, αλλά και παραμένουν ακόμα αδιόρθωτοι, στην καλύτερη περίπτωση, νεροκουβαλητές των ίδιων ξένων συμφερόντων, εκστρατεύοντας τώρα υπέρ μιας κυπρο-ισραηλινής συμμαχίας και επικρίνοντας αναδρομικά τον Μακάριο. Μερικές φορές αναρωτιέται κανένας αν είναι η βλακεία ή η προδοσία ο χειρότερος εχθρός των Ελλήνων.
Πριν από δύο χρόνια και αφού έκαναν τη Γεωργία προτεκτοράτο τους, οι Ισραηλινοί έσπρωξαν τον Σαακασβίλι σε μια αυτοκτονική επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Το αποτέλεσμα ήταν η απολύτως προβλέψιμη από όλους, πλην του ίδιου του Γεωργιανού ηγέτη, καταστροφή της Γεωργίας, οι ίδιοι πέτυχαν όμως δύο σημαντικά πράγματα:
- έδωσαν ένα απτό παράδειγμα στη Μόσχα για τις δυνατότητες που έχουν να αποσταθεροποιήσουν ενόπλως την πρώην ΕΣΣΔ, αν όχι να προκαλέσουν νέο ψυχρό πόλεμο και επομένως ένα εξ αντιδιαστολής κίνητρο στη ρωσική διπλωματία να είναι πιο προσεκτική στις συναλλαγές και την υποστήριξή της προς την Τεχεράνη
- έσπρωξαν τη Ρωσία στην αναγνώριση Οσσετίας και Αμπχαζίας, αναγνώριση που παγίωσε την ισραηλινή επιρροή στην υπόλοιπη Γεωργία και αφαίρεσε από τη Μόσχα το μόνο μοχλό πίεσης επί της Τιφλίδας, την απειλή δηλαδή ότι θα αναγνωρίσει τις δύο αυτόνομες περιοχές.
Σε αυτό το σατανικό, παγκόσμιας σημασίας και εμβέλειας σχέδιο, φαίνεται ότι έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο ο κ. ‘Αλεξ Ρόντος, εξ απορρήτων του … Γιώργου Παπανδρέου, που δείχνει να τον περιβάλλει με την απεριόριστη εμπιστοσύνη του, κατά τρόπο που εμείς τουλάχιστο δυσκολευόμαστε να ερμηνεύσουμε. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Ρόντος πρωταγωνίστησε σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις αμερικανικών και ισραηλινών συμφερόντων στα Βαλκάνια, εναντίον της Ρωσίας, στον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή την τελευταία δεκαετία, χρησιμοποιώντας ευρέως το όνομα Παπανδρέου. Τρεις μήνες πριν από τον πόλεμο στη Γεωργία, τον … προέβλεψε (!!!), από τις στήλες της Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν. Τέτοια οξυδέρκεια!
Καμιά φάκα δεν θάπιανε ποντίκια, αν δεν είχε και κάποιο τυρί. Στην τωρινή περίπτωση, το “τυρί” που μας προτείνουν είναι η σύμπηξη μιας στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ κατά της Τουρκίας. Είναι όμως καλό αυτό το τυρί, ή μήπως είναι δηλητηριασμένο και πεθάνουμε αν το φάμε;

Ο ΑΞΟΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η τελευταία “μεγάλη ιδέα” που διατρέχει το ελληνικό εκσυγχρονιστικό κατεστημένο, αλλά επίσης σημαντικούς κύκλους της ελληνικής και κυπριακής δεξιάς και ακροδεξιάς, είναι η σύμπηξη μιας συμμαχίας με το “πανίσχυρο” Ισραήλ, που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα με την Τουρκία! Mόνο που βέβαια ουδέποτε οι ευφάνταστοι προπαγανδιστές αυτής της ιδέας δεν μπορούν να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους, να μας δείξουν δηλαδή τα ανταλλάγματα που παίρνει η Ελλάδα για την πολιτική της.
Πολύ ωραία. Επί μιάμισυ δεκαετία, το νέο, εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ υποστήριξε ότι η λύση των εθνικών προβλημάτων μας είναι να τα βρούμε με την Τουρκία κι ότι η άνοδος των ισλαμιστών του Ερντογάν, εις βάρος των κεμαλιστών, θα οδηγούσε σε αδιατάρακτη φιλία, ειρήνη και συνεργασία Ελλάδα και Τουρκία. Στη βάση αυτού του θεωρήματος, το κυβερνών νέο ΠΑΣΟΚ μεταξύ άλλων:
α) συμμετείχε σε ένα μεγάλο, διεθνές πολιτικό έγκλημα, την σύλληψη και παράδοση του ηγέτη της κουρδικής επανάστασης στην Τουρκία, υπό την άμεση καθοδήγηση των αμερικανικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών,
β) αναγνώρισε υπό την πίεση Ολμπράιτ ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο στην ‘Αγκυρα,
γ) υποχρέωσε την Κύπρο να ακυρώσει την αγορά ρωσικών αντιαεροπορικών όπλων,
δ) υποστήριξε ενθουσιωδώς την ένταξη στην ΕΕ της απειλούσης στο Αιγαίο και κατέχουσας στην Κύπρο Τουρκίας.
Η πολιτική αυτή κατέληξε στη σύνταξη του σχεδίου Ανάν, που προέβλεπε τη διάλυση του κυπριακού κράτους και τη μετατροπή του σε είδος μεταμοντέρνου προτεκτοράτου, υπό τη διοίκηση ξένων δικαστών. Τις βασικές ιδέες για τη δομή αυτού του σχεδίου εισηγούνται για πρώτη φορά οι Ισραηλινοί ειδικοί που συμμετέχουν σε ειδικό φόρουμ για τα ελληνοτουρκικά που συνέρχεται τρεις φορές το 2001, στην Ουάσιγκτον, την Αθήνα και το Ισραήλ, οργανωμένο από το ίδρυμα Κόκκαλη. Η βασική ιδέα των Ισραηλινών ήταν, υπογραμμίζει ο Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Αλέξανδρος Κούτσης, που συμμετείχε σε ένα από αυτά τα συνέδρια, το πώς, δια των ρυθμίσεων του σχεδίου θα κρατήσουν υπό δυτικό-ισραηλινό έλεγχο την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποτρέποντας την είσοδο τρίτων δυνάμεων.
Είναι λοιπόν δυνατό οι ‘Eλληνες πολιτικοί που, αποδεχόμενοι τις εισηγήσεις και συμβουλές αυτές, έκαναν και μέχρι τώρα κάνουν αυτή την πολιτική φιλίας και συμφιλίωσης με τους ισλαμιστές του Ερντογάν, να μας λένε τώρα ξαφνικά ότι θέλουν να κάνουν συμμαχία με το Ισραήλ εναντίον του Ερντογάν; Είναι αυτό εθνική πολιτική, ή είναι, αντίθετα, εθνική προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες ανάγκες του αμερικανοεβραϊκού κατεστημένου της Ουάσιγκτον; Που το 2001 ήθελε να στηρίξει τον Ερντογάν και την ελληνοτουρκική φιλία, ενώ τώρα θέλει να στριμώξει τον Ερντογάν και δια της Ελλάδος. ‘Exουν την παραμικρή σχέση με οποιαδήποτε ελληνική, εθνική στρατηγική, αυτές οι επιλογές;
Ασφαλώς δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι πιο παλαιστίνια από τους παλαιστινίους. Μια εξισορρόπηση της μεσανατολικής της πολιτικής επιβαλλόταν εδώ και πολύ καιρό. Αλλά αυτό που έγινε μετά το 1996 δεν ήταν εξισορρόπηση, ήταν η επιστροφή της ελληνικής ελίτ από τη σχετική ανεξαρτησία του Ανδρέα Παπανδρέου στη “συνήθη” κατάσταση υποτέλειας και εξάρτησης προς τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τις Βρυξέλλες, η επιστροφή στα γνωστά “φαναριώτικα” ρεφλέξ του συμβιβασμού και του κατευνασμού κάθε αφεντικού, ρεφλέξ που διαφοροποιούν τις ελίτ του πρώην οθωμανικού χώρου, από τις γνήσια ευρωπαϊκές, κυρίαρχες ελίτ.
Επί Κώστα Καραμανλή, η ελληνοισραηλινή συνεργασία παίρνει ποιοτικά ανώτερο χαρακτήρα, με τη μυστική συμφωνία που επέτρεπε στην ισραηλινή αεροπορία να πραγματοποιεί ασκήσεις προσομοίωσης βομβαρδισμού του Ιράν στον ελληνικό χώρο δοκιμάζοντας μάλιστα τα ρωσικά αντιαεροπορικά ΤΟΡ και Ες 300 που διαθέτουμε. Το κέρδος του Ισραήλ από τη συνεργασία ήταν κολοσσιαίο. Κανείς αντίθετα, δεν εξήγησε ποτέ τι κέρδισε η Ελλάδα από αυτή την ιστορία, εκτός του να αρχίσει να μπαίνει στο “κάδρο” του μουσουλμανικού κόσμου ως εχθρική χώρα. Στη διετία που μεσολάβησε από τις πρώτες ασκήσεις των Ισραηλινών στο Αιγαίο, οι τελευταίοι παρέδωσαν στην Τουρκία τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, πολύ επικίνδυνα για τα ελληνικά νησιά!
Βεβαίως κάθε χώρα έχει ανάγκη συμμάχων. Γιατί όμως Αθήνα και Λευκωσία απέρριψαν διαρρήδην τις προσπάθειες Βιλπέν, Σαρκοζί, Μέρκελ και άλλων να προτάξουν τα ελληνικού και κυπριακού ενδιαφέροντος θέματα για να αρθρώσουν το όχι που θέλουν να πουν στην τουρκική ένταξη; Να μια πολύ πιο φυσιολογική συμμαχία, με τις κεντρικές ευρωπαϊκές δυνάμεις, που δεν τη θέλει όμως η Ελλάδα και η Κύπρος! ‘Oπως δεν θέλει και πολλά πάρε-δώσε με τη Ρωσία του Πούτιν, πολύ πιο φυσιολογικό σύμμαχο της Ελλάδας.
Μας λένε ότι τι αμερικανοϊσραηλίνό λόμπυ θα κινητοποιηθεί τώρα υπέρ των εθνικών μας δικαίων. Μάλιστα.
Εχουν όμως εθνικές επιδιώξεις η Ελλάδα και η Κύπρος, για να έχει νόημα αυτή η κινητοποίηση;
Η Αθήνα θέλει να ρωτήσει τη Χάγη αν είναι ελληνικό το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι.
Ο κ. Χριστόφιας προτείνει ένα εκ περιτροπής κράτος στο νησί, που απορρίπτουν τα υπόλοιπα κόμματα και ο πληθυσμός του!
Χρειαζόμαστε πραγματικά συμμάχους για τέτοιους είδους επιδιώξεις;
Υπάρχουν βεβαίως και διάφοροι ανεγκέφαλοι, που προφητεύουν κάθε τόσο ότι είμαστε στα πρόθυρα της διάλυσης της Τουρκίας, με τη βοήθεια ασφαλώς της συμμαχίας με το Ισραήλ. Αυτό που έχει σίγουρα διαλυθεί εδώ και πολύ καιρό είναι το μυαλό μας και οποιοδήποτε εθνικό σχέδιο, γι' αυτό και καταλήξαμε πρόσφατα στην αγκάλη του ΔΝΤ.
Ας δοκιμάσουμε όμως προς στιγμήν να πάρουμε στα σοβαρά τα λεγόμενα.
Αν αύριο, επιστρέψουν στην εξουσία οι κεμαλιστές, και τα ξαναφτιάξουν με το Ισραήλ, τι θα κάνουν οι Ναπολέοντες και οι Μέτερνιχ;
Αν στο μεταξύ ο Ερντογάν με το κύρος που τώρα διαθέτει στον μουσουλμανικό κόσμο πείσει είκοσι ή τριάντα χώρες να αναγνωρίσουν την ΤΔΒΚ, τι θα κάνουν τότε οι κουτοπόνηροι, ιδιοτελείς φωστήρες της Λευκωσίας;
Αν αντίθετα, ο μουσουλμανικός κόσμος πιάσει φωτιά και γίνει η Τουρκία Ιράν, θα επιθυμούσαμε να είμαστε στην πρώτη γραμμή μιας τέτοιας σύγκρουσης;
Ρωτήστε τους οπαδούς του ελληνοϊσραηλινού άξονα και περιμένετε απαντήσεις.
Δεν υπάρχουν.
Δεν υπάρχει καμιά συζήτηση, υπάρχει μόνο πρωτογονισμός και ιδιοτέλεια, υπάρχει η έλξη της δύναμης και η συνήθεια της υποτέλειας.
Ο γράφων δεν έχει καμία αντίρρηση για την ανάπτυξη των ελληνοισραηλινών σχέσεων, αρκεί να μην είναι λεόντεια η βάση τους, να είναι ισορροπημένες και να μη διαταράσσουν βάναυσα την διεθνή εικόνα και ακτινοβολία της Ελλάδας.
Γιατί εκτός από τον ρεαλισμό της δύναμης, υπάρχει επίσης στη διεθνή πολιτική η δύναμη της ηθικής και η σοφία της ιστορίας, αλλοιώς οι Αμερικανοί θα κέρδιζαν, δεν θα έφευγαν ντροπιασμένοι από το Βιετνάμ, το Ιράκ, το Αφγανιστάν αύριο. Οι ‘Eλληνες δεν είμαστε Σταυροφόροι, ζούμε χιλιάδες χρόνια εδώ και θέλουμε να ζήσουμε άλλα τόσα. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τη συσπείρωση πίσω από την Τουρκία όλου του Ισλάμ και αυτό θα καταφέρουμε στο τέλος όπως πάμε κι αφού θα έχουμε διασπαθίσει όλο το τεράστιο αυτό κεφάλαιο που δημιούργησε ιδίως ο Ανδρέας Παπανδρέου με την πολιτική του, μια πολιτική που μιμείται τώρα ο Ταγίπ Ερντογάν!
Αλλά δεν ήταν μόνο ο Ανδρέας. Αν υπάρχει ένα ζήτημα που συσπείρωσε τους περισσότερους Ελληνες πολιτικούς, πολύ διαφορετικούς κατά τα άλλα μεταξύ τους, ήταν η ανάγκη εξισορρόπησης, καλών σχέσεων με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Καραμανλής, Γρίβας, Μακάριος, Λυσσαρίδης, Μιχάλης Ράπτης, ακόμα και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος κατάλαβαν, ένοιωσαν τη σημασία του αραβικού κόσμου, κατάλαβαν ότι για την Ελλάδα η Ανατολή είναι η πολιτιστική ενδοχώρα της, η ήπια ισχύς της, το δικό της στρατηγικό βάθος.
Δεν έχουμε πυραύλους, δεν είμαστε δισεκατομμύρια, δεν έχουμε υψηλή τεχνολογία. Είμαστε όμως η χώρα του Παρθενώνα και του Περικλή, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πρωταγόρα, που γέννησε την ελευθερία και τη δημοκρατία, ο λαός του 1821, του 1941-44, του 1955-59. Αυτό είναι το κεφάλαιό μας και καλό είναι, στα πλαίσια ασφαλώς κάποιου ρεαλισμού που η ζώη επιβάλλει, να κυττάμε να μη το βρωμίσουμε, να το παραδώσουμε αλώβητο στις επόμενες γεννιές των Ελλήνων
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Eπίκαιρα, στις 12.8.2010
Konstantakopoulos.blogspot.com.