24/9/10

Ρωσική πτήση παρατήρησης στην Ελλάδα

Ολοκληρώνεται σήμερα η πτήση παρατήρησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα, που εκτελείται στο πλαίσιο της Συνθήκης Ανοικτών Ουρανών (Open Skies).Η ρωσική αποστολή, που αποτελείται από 20 μέλη (πλήρωμα και ομάδα παρατήρησης), χρησιμοποιεί ειδικά διασκευασμένο αεροσκάφος Antonov (ΑΝ-30Β).

Το σημείο εισόδου/εξόδου είναι το αεροδρόμιο της Νέα Αγχιάλου, ενώ στο αεροσκάφος επιβαίνει και ελληνική αντιπροσωπεία.

Η συνθήκη Open Skies υπογράφηκε στο Ελσίνκι στις 24 Μαρτίου 1992 στo πλαίσιο της συνάντησης του ΟΑΣΕ. Συμμετέχουν οι 27 χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η Συνθήκη τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2002 και έχει χαρακτήρα Μέτρου Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Αποσκοπεί στη διαφάνεια των στρατιωτικών δραστηριοτήτων (διατλαντικά) από το Βανκούβερ μέχρι το Βλαδιβοστόκ μέσω «εναέριων παρατηρήσεων». Με την ολοκλήρωση της πτήσης-παρατήρησης, συντάσσεται έκθεση που διατίθεται σε όλες τις χώρες - μέλη της Συνθήκης.
ΝΕΑ

2 σχόλια:

  1. - Νεότερος, δεν ξεχώριζα ιδιαίτερα τους λαούς των άλλων χωρών. Τους συμπαθούσα σχεδόν όλους. Ο νοών Νοείτω. Θυμούμαι πόσο θρήνησα τον Ρόμπερτ Κέννεντυ και εντυπωσιάζομαι ακόμη. Με τον καιρό -συν τοις άλλοις- σκλήρυνα... κι’ έφτασα να νοιώθω προσφιλέστερους τους Ρώσους κι’ απεχθέστερους τους Αμερικανούς.
    Όσο κι’ αν συμπαθώ έναν λαό, δεν παύω να τον θεωρώ «ξένο» και να ενοχλούμαι σε κάθε ανάμιξή του στα εσωτερικά μας. Ως νά ’ταν κλέφτης στο σπίτι μου. Σέβομαι την έννοια του έθνους -κάθ’ ενός λαού- και ριγώ στου δικού μου. Σχεδόν σα’ νά ’ταν κατάδικό μου. Το ίδιο και την ιστορία και την θρησκεία και την παράδοση.
    Βήμα - βήμα, ξεδιπλώνεται η μεθοδευμένη προσπάθεια αποδυνάμωσης της ψυχοπνευματικής προσέγγισης αυτής. Βήμα - βήμα με εξωθού -παρά την θέλησή μου- σε αρνητικότερα αισθήματα… κι’ αφαιρούν συναισθήματα από τους νεότερους. Νοιώθω τ’ ανάστημά μου να μεγαλώνει, όσο λιγοστεύουν οι ’μέρες κι’ οι δυνάμεις μου, μ’ αντίθετα διαπιστώνω όλο και μικρότερο ανάστημα στους νέους, με τον τρόπο που κοιτάζω και μετρώ.
    Λησμόνησα ν’ αναφέρω πως, ανάστημα θεωρώ το ιερό αυτό «συνονθύλευμα» ήθους, διάθεσης κι’ ευαισθησίας, που διακρίνει καθε άνθρωπο. Όπως λησμόνησα και πως, άνθρωπο θεωρώ τον έχοντα -εκάστοτε- ενδεδειγμένο τρόπο. Τί άλλο άραγε ν’ αποτελεί τη λεγόμενη μόρφωση;
    Ήμουν -και σ’ έναν βαθμό παραμένω, συνειδητά- ενεργός και υπήκοος - νομοταγής πολίτης της χώρας μου. Πορεύτηκα σ’ ένα καθεστώς αργόρευστων συνθηκών, που ολοένα γίνονται και λιγότερο πρόσφορες προς τα θέλω μου, ολοένα και ταχύτερα, περιορίζοντας την ελευθερία μου. Την ελευθερία εκείνη την καλώς εννοούμενη. Όχι την άλλη που περιορίζει τους συνανθρώπους μου. Εκείνη την αμοιβαία, που αναγνωρίζω σε καθέναν συμπαρατασσόμενο και/ή συμπορευόμενο.
    - Δεν με ρώτησε κανείς για την Συνθήκη Ανοικτών Ουρανών (Open Skies) και δεν την αναγνωρίζω και δεν θέλω να την ανεχθώ. Δεν γνωρίζω ούτε μου διαπιστεύτηκε κανείς εκ των είκοσι (20) μελών του πληρώματος και της ομάδας παρατήρησης του ρωσικού διασκευασμένου αεροσκάφους Antonov (ΑΝ-30Β) ούτε τί όργανα φέρει… και παρά ταύτα πέταξε πάνω απ’ το κεφάλι μου, χωρίς να το ξέρω. Δε’ νομιμοποιώ την πτήση τους με το που ενημερώθηκα πως ολοκληρώθηκε. Λέω -δε- πως, δεν θέλω να επαναληφθεί, ούτε από Ρώσους ούτε -προπάντων- από Αμερικανούς ή άλλους.
    Το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου είναι στην καρδιά της Πατρίδας μου και δεν μ’ αρέσουν σεργιανίσματα ξένων, από και προς αυτήν. Το να κρατούν φανάρι ομοεθνείς μου -κατά τον βιασμό της- δεν αλλάζει την ουσία. Την εντείνει. Μπορεί νά ’ναι εντελώς ψέμα. Τόσα λένε κάθε μέρα.
    Το γεγονός ότι, ενεργός πολίτης ων, μαθαίνω -το πρώτο- για την συνθήκη αυτή, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την υπογραφή της, με εξοργίζει. Δεν είμαι επαρκώς ενήμερος για τον ΟΑΣΕ κι’ αν ήμουν θά ’χα δικαιολογημένες επιφυλάξεις. Οι περισσότεροι από τους «υπερισταμένους» όταν απευθύνονται στους λαούς τους κατάντησαν αισχροί ψεύτες.
    Δεν συμφωνώ με το ΝΑΤΟ. Οι εξαγγελίες του δεν με πείθουν και οι πρακτικές του ακόμη χειρότερα. Τώρα χέρι-χέρι με το πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, αντί να χαίρομαι την «εξομαλυντική πρόοδο», ανησυχώ περισσότερο, εκλαμβάνοντάς την ως πλατύτερη συνομωσία, εις βάρος μας των -μη υπολογιζομένων- αφανών. Το γεγονός ότι, τέθηκε σε ισχύ προ οκταετίας από σήμερα το παρέρχομαι, με μόνη την επισήμανση πως, προφανώς, η εν λόγω, δεν θα είναι -βέβαια- η πρώτη αλλοδαπή στρατιωτική επανδρωμένη αναγνωριστική πτήση, πάνω από το κεφάλι μας.
    Το πού αποσκοπεί, αμφιβάλω. Για το γεγονός ότι εντοπίζεται στο βόρειο ημισφαίριο δεν με ξενίζει, χωρίς να σημαίνει πως με αφήνει αδιάφορο. Όσο για το αν η συντασσόμενη «έκθεση» των παρατηρήσεων, διατίθεται σ’ όλες τις χώρες - μέλη της συνθήκης, θα περιοριστώ να σημειώσω, πως άλλοτε οι στρατιωτικοί ήσαν τόσο ταγμένοι στις χώρες τους, που μπορούσαν να ταυτίζονται με τα συμφέροντά της και να την αντιπροσωπεύουν. Στους στρατιωτικούς άλλοτε σπάνιζαν οι ιδιοτελείς δοσίλογοι κι’ οι επικίνδυνοι παράφρονες.
    Απαιτώ ακέραια κι’ αλώβητη την επικράτειά μου. Αυτήν που κληρονόμησα δικαίως από τον Θεό και τους προγόνους μου…
    Αντί «σπόρου Εθνεγερσίας»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα πίστευες μάλλον ότι ζεις σε Δημοκρατία......

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.