Αφού λοιπόν, όλοι συμφωνούμε πως ο μισθός του Έλληνα εργαζομένου δεν πρέπει να μειωθεί,γιατί τότε να μη μειώσουμε τη φορολογία?
Το Γιβραλτάρ είναι η άκρη μιας χερσονήσου -για την ακρίβεια, ένας «βράχος»- συνολικής έκτασης 6,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι παραγωγικές του δυνατότητες και οι φυσικοί του πόροι είναι κυριολεκτικά ελάχιστοι. Κι όμως,οι 28,500 κατοίκοι του, απολαμβάνουν ένα μέσο εισόδημα περί τα 40.000 δολλάρια ετησίως και ανεργία της τάξης του 3%. Πώς τα καταφέρνουν? Απλό: μηδενικοί φόροι. Στο Γιβραλτάρ δεν υπάρχουν ούτε ΦΠΑ ούτε φόροι ακίνητης περιουσίας, ενώ –το βασικότερο- δεν φορολογούνται και τα κεφαλαιουχικά κέρδη των εταιριών.
Για το λόγο αυτό το Γιβραλτάρ αποκαλείται «φορολογικός παράδεισος» και συσσωρεύει χιλιάδες επενδυτές. Την ίδια λογική ακολούθησε και η κοντινή μας Κύπρος με αποτέλεσμα σήμερα να ανθούν εκεί περίπου 40.000 off shore εταιρείες που αφήνουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια δολάρια στην Μεγαλόνησο.
Ας έρθουμε τώρα στα καθ’ημάς: η ελληνική περιφέρεια, ιδίως ο βορράς αποβιομηχανίζεται με δραματικά γοργούς ρυθμούς για τον εξής απλό λόγο: οι γειτονικές μας χώρες έχουν δυο συγκριτικά πλεονεκτήματα, δηλαδή χαμηλότερο κόστος εργασίας και χαμηλότερους φόρους.
Αν ας πούμε στη Βουλγαρία ο φορολογικός συντελεστής για τις εταιρίες φτάνει το 10%, το ελληνικό κράτος μπορεί να ρίξει πειραματικά τους αντίστοιχους συντελεστές στο 5% για τους νομούς της χώρας που υποφέρουν περισσότερο από την ανεργία και την υπανάπτυξη. Με την κατάλληλη επεξεργασία, ένα τέτοιο μέτρο θα μετατρέψει ξεχασμένες και ακριτικές επαρχίες σε πόλους έλξης ξένων εταιριών: Θυμηθείτε το Γιβραλτάρ.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τέτοιοι οικονομικοί «πόλεμοι» είναι αναπόφευκτοι στην βιομηχανική σκακιέρα των βαλκανίων. Ναι, το κράτος θα χάσει δημόσια έσοδα ανταγωνιζόμενο τους γείτονες στη μείωση της φορολογίας. Το έπαθλο όμως θα είναι μικρότερη ανεργία, μεγαλύτερη περιφερειακή ανάπτυξη και καλύτερη ποιότητα ζωής για χιλιάδες συμπατριώτες μας. Δεν αξίζει τον κόπο?
Χάρης Πεϊτσίνης
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, τέτοιοι οικονομικοί «πόλεμοι» είναι αναπόφευκτοι στην βιομηχανική σκακιέρα των βαλκανίων. Ναι, το κράτος θα χάσει δημόσια έσοδα ανταγωνιζόμενο τους γείτονες στη μείωση της φορολογίας. Το έπαθλο όμως θα είναι μικρότερη ανεργία, μεγαλύτερη περιφερειακή ανάπτυξη και καλύτερη ποιότητα ζωής για χιλιάδες συμπατριώτες μας. Δεν αξίζει τον κόπο?
Χάρης Πεϊτσίνης
People don’t change when you tell them there is a better option.
ΑπάντησηΔιαγραφήThey change when they conclude they have no other option.
– Michael Mandelbaum quoted in The World is Flat, Thomas L. Friedman, pg 462
If you want to grow and flourish in a flat world, you better learn how to change and align yourself with it.
–The World is Flat, Thomas L. Friedman,
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα για τον ένα και μόνο λόγο : ότι έχουμε κακό προηγούμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω ότι ρίχνεις στο 5% το συντελεστή. Θα έρθει κανείς να χτίσει πχ εργοστάσιο όταν ξέρει ότι σε 3 μήνες ή σε 2 χρόνια ή μόλις αναλάβει ένας νέος υπουργός ή μια νέα κυβέρνηση αυτό μπορεί να αλλάξει και απο 5 να πάει 85%;
Έπειτα, εκτός απο την αστάθεια και τη ρευστότητα και την έλλειψη συνέχειας στο κράτος υπάρχει και η γραφειοκρατία απο τη μία αλλά και οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι απο την άλλη.
Την γραφειοκρατία έστω ότι μπορείς να την καταπολεμήσεις, τον δημόσιο υπάλληλο που έχει γαλουχηθεί με την νοοτροπία ότι πρέπει να σε σαμποτάρει με χίλιες δυο ανοησίες (προφανώς ως επίδειξη εξουσίας) πως θα τον καταπολεμήσεις; Το ότι όταν παίρνει άδεια ο "υπεύθυνος" όλες οι υποθέσεις του περιμένουν να επιστρέψει για να προχωρήσουν;
Και αυτά είναι μόνο η αρχή. Πόσα αλλα πρέπει να αλλάξουν...Να μειωθούν οι φόροι, και για τις επιχειρήσεις και για τους ιδιώτες μακάρι, αλλά μην αυταπατόμαστε ότι αυτομάτως θα γίνουμε...."Γιβραλτάρ"
Όλα τα σοβαρά κράτη έχουν πολύ χαμηλό ΦΠΑ ή δεν έχουν καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ιαπωνία είδα ότι ο ΦΠΑ είναι 5% !!!
τζιμης
Θεωρώ πως στην χώρα μας το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν και είναι ο εντοπισμός του πραγματικού προβλήματος....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΦΠΑ ονομάζεται και κοινωνικός φόρος λόγω του ότι στηρίζεται στην αρχή του "τα παίρνουμε από αυτούς που έχουν (αυτούς που καταναλώνουν) και τα μετατρέπουμε σε έργα υποδομών και επιδόματα για όλους και κυρίως αυτούς που δεν έχουν".
Βέβαια όταν επιβάλλουμε ΦΠΑ για να κλείσουμε τρύπες οι οποίες αποδεδειγμένα προήλθαν από χίλιες δύο ανωμαλίες εκτός των κοινωνικών δαπανών τότε συμβαίνει το εξής: "παίρνουμε χώμα κάτω από το σπίτι μας για να μπαζόσουμε τον χώρο κάτω από το υπόστεγο που βάζουμε το αυτοκίνητο μας". Φυσικό επακόλουθο να καταρρεύσει το σπίτι και να μην έχουμε αυτοκίνητο.
Τώρα αν στα παραπάνω προσθέσουμε και την γραφειοκρατία, τις λοιπές αγκυλώσεις του συστήματος και τις επεμβάσεις των υπουργών-γραμματέων-προέδρων κτλ θα καταλήξουμε εκεί που αναφέρω στην αρχή: Ψάξτε να εντοπίσετε το πρόβλημα (ένα κάθε φορά).....
περίεργος...
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΔΙΩΞΑΝΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή