"Καλησπέρα..."

Kαι διέφυγε βεβαίως του Παπάγκαλου ότι περισσεύουν μερικά εκατομμύρια Έλληνες που δεν είχαν ποτέ «καλησπέρα» μαζί του, αλλά σηκώνουν τώρα τα βάρη της συνυπευθυνότητας που διανέμει παντολούθε λες κι είναι θέση εργασίας... Γι’ αυτούς θα έπρεπε να τηρήσει ενός λεπτού σιγή πριν την επόμενη αμετροεπή του πομφόλυγα…

Της Τζένης Κ.

Κάθε φορά που ο… Παπάγκαλος αποφασίζει να πει «Καλησπέρα!», το κοινό του από κάτω τον αποθεώνει. Ή αυτό φαντάζεται ο ίδιος τουλάχιστον. «Ο λόγος του θαυμάζεται πολύ. Τι διαβασμένος, λένε, ο Παπάγκαλος! Θα 'ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος, αφού μπορεί κι ανθρώπινα μιλεί…»! Επειδή δε, πραγματοποιεί τις υποτιθέμενες ρηξικέλευθες, παρρησαϊκές παρεμβάσεις του με υψηλή συνοφρύωση και χρώμα υπερτασικού ινδιάνου, όλοι τον αντιμετωπίζουν ως ακόμα πιο πεφωτισμένο. Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Ο Θόδωρος Παπάγκαλος κουβαλάει από τα χρόνια τα παλιά του ΠΑΣΟΚ το γόητρο της πολιτικής διάνοιας, απ’ το οποίο αρνούνται όλοι πεισματικά να τον ξεφορτώσουν. Εμείς το κάνουμε ευχαρίστως…

Διότι, όταν μελετάμε ξεκομμένα την πρόσφατη «παπαγκαλογραφία» ή καλύτερα «παπαγκαλολαλία» (δεδομένου ότι τις στράκα- στρούκες του τις ρίχνει προφορικά ως επί το πλείστον), διαπιστώνουμε ότι τα θυμωμένα του «Καλησπέρα» επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα χωρίς εκπλήξεις… Αρθρώνει το αυτονόητο ή το αντίθετο του αυτονόητου με αυτοτελή και προσωπικό τόνο, έτσι που ο κάθε ακροατής του αναφωνεί: «Τι είπε ο Άνθρωπος!» ή «Τι πίνει ο Άνθρωπος!»…

Το τελευταίο του «χτύπημα», με το οποίο κόμισε πάλι γλαύκας, ήταν εκείνο το προχθεσινό «Τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί, γιατί σας διορίζαμε…» που εκσφενδονίστηκε κατά παντός υπευθύνου κι ανευθύνου στη Βουλή… Ανατρίχιασε από κάτω το Σώμα (ειδικά το Σώμα που είχε μεγάλη σχέση με την περιγραφόμενη πρακτική) μπρος σ’ αυτή την ασύλληπτη μεγαλοστομία! Αισθάνθηκε μερικώς δικαιωμένο, αποκατεστημένο. Τα λεφτά δεν τα έφαγε αφ’ εαυτού του… Σύρθηκε σ’ αυτή την κατεύθυνση. Εξυπηρετούσε κόσμο… Χάριζε μισθούς… Απ’ την καλή του την καρδιά την πάτησε το Σώμα…

Κι επειδή το «Καλησπέρα» ο Παπάγκαλος το είπε στην πεθερά, για να το ακούσει η νύφη, τα σκάγια εν συνεχεία πήραν τους τηλεθεατές των δελτίων ειδήσεων… Διορισμένους κι αδιόριστους, έχοντες και «δενέχοντες», νοικάρηδες κι ιδιοκτήτες… Γιατί αυτοί δέχτηκαν τα προϊόντα της μεγαλοψυχίας του Σώματος. Για να μην πούμε ότι τα εκβίασαν κιόλας. Και διορίστηκαν σε βάρος του ελληνικού έθνους και της οικονομίας μας.

Ακόμα και οι διορισμένοι βέβαια δεν είναι κλέφτες. Ακόμα και οι διορισμένοι (768.009 είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι… όλοι απ’ το παράθυρο μπήκαν;) δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Οι αποδοχές τους είναι κουκιά μετρημένα… Προφανώς αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, εφόσον συνέφαγαν διά του διορισμού τους…

Και διέφυγε βεβαίως του Παπάγκαλου ότι περισσεύουν μερικά εκατομμύρια Έλληνες που δεν είχαν ποτέ «καλησπέρα» μαζί του, αλλά σηκώνουν τώρα τα βάρη της συνυπευθυνότητας που διανέμει παντολούθε λες κι είναι θέση εργασίας... Γι’ αυτούς θα έπρεπε να τηρήσει ενός λεπτού σιγή πριν την επόμενη αμετροεπή του πομφόλυγα…
TO PONTIKI