Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις: Φωλιά εγκληματιών και δολοφόνων

To άτομο στο κέντρο της φωτογραφίας (Ογούν Σαμάστ), μια μέρα πριν είχε σκοτώσει τον Αρμένιο δημοσιογράφο Χραντ Ντινκ, παίρνοντας εντολές από Τούρκους αξιωματικούς. Στη φωτογραφία, Τούρκοι μόνιμοι υπαξιωματικοί, που τον συνέλαβαν πριν λίγο, του δίνουν να κρατήσει μια τουρκική σημαία και φωτογραφίζονται μαζί του, με φόντο άλλη μια τουρκική σημαία και σχετική ρήση του Κεμάλ, για να δώσουν το μήνυμα σε 'εχθρούς' και φίλους. Αυτή είναι η ηθική υπόσταση των ΤΕΔ.
Πολύς λόγος γίνεται για το αξιόμαχο των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, ειδικά όταν εξετάζεται το ενδεχόμενο ένοπλης αναμέτρησης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, στην Κύπρο, το Αιγαίο ή τη Θράκη.
Μια διάσταση που δεν εξετάζεται αρκούντως, κατά την άποψή μας, είναι αυτή που αφορά την ηθική υπόσταση των ΤΕΔ, ως σύνολο, αλλά και των αξιωματικών και μονίμων υπαξιωματικών που τις στελεχώνουν.
Όσον αφορά τις ΤΕΔ ως σύνολο, που κατά βάσιν δεν έλαβαν μέρος και το αξιόμαχό τους δεν κρίθηκε επί της ουσίας σε κανέναν πόλεμο από το 1923, με εξαίρεση τη συμμετοχή τους στον πόλεμο της Κορέας, την απόβαση-παρωδία στην Κύπρο, το 1974 και τον πόλεμο που διεξάγουν εναντίον των ανταρτών του ΡΚΚ, από το 1984, βαρύνονται με την εκτέλεση της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, την εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου και τις δολοφονίες χιλιάδων αθώων αόπλων ανθρώπων στην Κύπρο και το Κουρδιστάν.
Όσον αφορά τη νεώτερη περίοδο, οι αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για τη δράση των ΤΕΔ στο Κουρδιστάν αλλά και σε ολόκληρη την Τουρκία, οι δολοφονίες, τα βασανιστήρια, το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων, ανθρώπων, καταδεικνύουν ότι η ιεραρχία του τουρκικού στρατού είναι στελεχωμένη από κοινούς δολοφόνους και εγκληματίες.
Οι υπηρεσίες και οι παρακρατικοί-παρακρατικοί μηχανισμοί των ΤΕΔ, σε όλη τη διάρκεια του βίου της Τουρκικής Δημοκρατίας, είχαν ανάμειξη και διατηρούν μέχρι και σήμερα κεντρικό ρόλο σε όλες τις βρώμικες υποθέσεις που απασχολούν την επικαιρότητα στην Τουρκία, ενώ καθοριστικός ήταν και παραμένει και ο ρόλος τους στη διακίνηση ηρωίνης και λαθρομεταναστών, κυρίως προς την Ελλάδα (αλήθεια, αναρωτιέται κανείς γιατί δεν έχει τέτοιο ρεύμα λαθρομεταναστών η Βουλγαρία, που ανήκει επίσης στην Ε.Ε.;).
Τελευταίο παράδειγμα της ηθικής υπόστασης των ΤΕΔ, αποτελεί η υπόθεση της 'εξαφάνισης' του μονίμου υπαξιωματικού του ΤΠΝ, Σουάτ Τσακίρ (Suat Çakır), από τη φρεγάτα Kemal Reis, όπου υπηρετούσε.
Η υπόθεση έχει ως εξής: Το 2005, ενώ η φρεγάτα Κεμάλ Ρέις ήταν εν πλω, χάθηκε από το κατάστρωμα ο μόνιμος υπαξιωματικός Σουάτ Τσακίρ. Στις ανακρίσεις που ακολούθησαν, όπως αποκαλύπτεται από ηχητικά ντοκουμέντα που έφθασαν στην εφημερίδα ΤΑΡΑΦ, ο κυβερνήτης της φρεγάτας, Αντιπλοίαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί (Cihat Yaycı), έδωσε οδηγίες στους υφισταμένους του να αναφέρουν στις καταθέσεις τους ότι ο εξαφανισθείς αυτοκτόνησε.
Στο ηχητικό ντοκουμέντο που έχει στη διάθεσή της η ΤΑΡΑΦ, ο κυβερνήτης φέρεται να λέει στον μόνιμο υπαξιωματικό K.L.: “... τότε θα πεις ότι εκτιμώ ότι για αυτούς τους λόγους μπορεί να πήδηξε στη θάλασσα ο εξαφανισθείς. Θα πεις ότι το είχε βάλει στο μυαλό του, θα πεις ότι είχε πει "θα πεθάνω, θέλω να πεθάνω γι' αυτή τη δουλειά".
Επίσης, σύμφωνα με μαρτυρία της οικογένειας του εξαφανισθέντος, ο 'εργάτης' της Διοίκησης Ναυπηγείων Γκιόλτζουκ, Tanju Veli Aydın, το όνομα του οποίου είναι ανμεμειγμένο στη δικογραφία που αφορά τη δίκη της φασιστικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ, που αποτελεί μηχανισμό των ΤΕΔ, τους επισκέφθηκε στο σπίτι και τους απείλησε να μην ερευνούν και να μην ρωτάνε πολλά για την υπόθεση της εξαφάνισης του γιού τους, γιατί θα βρούνε μπελάδες και θα μπλέξουν άσχημα.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της ΤΑΡΑΦ, που επιστρατεύει μαρτυρίες πολλών μονίμων υπαξιωματικών που υπηρετούσαν στη φρεγάτα Κεμάλ Ρέις το επίμαχο διάστημα, ο εξαφανισθείς μόνιμος υπαξιωματικός, μια μέρα πριν την εξαφάνισή του, στις 15 Αυγούστου 2005, είχε στείλει μέσω του διαδικτύου στο αρχηγείο του ΤΠΝ πληροφορίες για κάποιο θέμα που αφορούσε τον κυβερνήτη, διασυνδέοντας την εξαφάνιση με την ενέργειά του αυτή.
Περιστατικά σαν αυτό υπάρχουν εκατοντάδες και αφορούν μεγάλο μέρος των αξιωματικών των ΤΕΔ, γεγονός που μας επιτρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο μπορεί να είναι αξιόμαχη μια μονάδα και ένας στρατός, όταν οι αξιωματικοί και τα στελέχη του είναι βουτηγμένα στο έγκλημα και την αηθικότητα.
Αν μη τι άλλο, το θέμα απαιτεί μια εκτεταμένη και εξειδικευμένη μελέτη, γιατί τα οπλικά συστήματα και οι στρατιές αποδίδουν και θεωρούνται αξιόμαχες, όταν το έμψυχο δυναμικό που τις υπηρετούν το συνδέουν δεσμοί εθνικής ιδεολογίας και ηθικών αρχών.