του PAUL KRUGMAN Μια σημείωση για τους ακτιβιστές του «Κόμματος του Τσαγιού»: αυτή δεν είναι η ταινία που νομίζετε. Πιθανότατα φαντάζεστε ότι πρωταγωνιστείτε στη «Γέννηση ενός Εθνους», στην πραγματικότητα όμως είστε κομπάρσοι σε ριμέικ του «Πολίτη Κέιν».
Η αλήθεια είναι ότι έχουν γίνει αλλαγές στην πλοκή. Στο πρωτότυπο, ο Κέιν προσπάθησε να αγοράσει ένα υψηλό πολιτικό αξίωμα για τον εαυτό του· στη νέα εκδοχή, κυριολεκτικά προσλαμβάνει πολιτικούς.
Οπως επισήμανε πρόσφατα η εφημερίδα «Ρolitico», κάθε σημαντικός Ρεπουμπλικανός διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος για το 2012, ο οποίος δεν κατέχει ήδη κάποιο δημόσιο αξίωμα, με μόνη εξαίρεση τον πρώην γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Μιτ Ρόμνι, είναι σχολιαστής επί πληρωμή για λογαριασμό του καναλιού Fox Νews. Οι μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης συχνά προωθούσαν τις σταδιοδρομίες και χρηματοδοτούσαν τις προεκλογικές εκστρατείες πολιτικών που πιστεύουν ότι θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά τους. Οταν όμως κόβουν απευθείας επιταγές στους πολιτικούς τους ευνοουμένους η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη.
Ο σύγχρονος αμερικανικός συντηρητισμός είναι ένα κίνημα που διαμορφώθηκε από δισεκατομμυριούχους και τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς- και οι εξασφαλισμένες πληρωμές για τους ιδεολογικούς πιστούς αποτελούν σημαντικό κομμάτι αυτού του συστήματος. Επιστήμονες πρόθυμοι να αρνηθούν την ανθρώπινη ευθύνη στην κλιματική αλλαγή, οικονομολόγοι πρόθυμοι να δηλώσουν ότι οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, στρατηγικοί αναλυτές πρόθυμοι να αιτιολογήσουν προαποφασισμένους πολέμους, δικηγόροι πρόθυμοι να υπερασπιστούν τη χρήση βασανιστηρίων, όλοι μπορούν να βασίζονται στην υποστήριξη ενός δικτύου οργανώσεων που επιφανειακά μοιάζουν ανεξάρτητες, αλλά χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα από μια χούφτα υπερπλούσιων οικογενειών.
Αυτές οι οργανώσεις παρέχουν εδώ και χρόνια καταφύγιο σε πολιτικές προσωπικότητες που δεν κατέχουν κάποιο επίσημο αξίωμα. Ετσι, όταν ο γερουσιαστής Ρικ Σαντόρουμ ηττήθηκε το 2006 προσελήφθη ως επικεφαλής του προγράμματος για τους Εχθρούς της Αμερικής, στο Κέντρο Δεοντολογίας και Δημόσιας Πολιτικής, μια «δεξαμενή σκέψης» που χρηματοδοτείται από τις συνήθεις πηγές: τους αδελφούς Κοχ, την οικογένεια Κουρς κ.ο.κ.
Τώρα ο κ. Σαντόρουμ είναι ένας από τους πολλούς πληρωμένους σχολιαστές του καναλιού Fox που εξετάζει το ενδεχόμενο να κατέβει για πρόεδρος. Ποια είναι η διαφορά; Κατ΄ αρχήν, το Fox μοιάζει να έχει αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται καν να τηρεί τα προσχήματα όσον αφορά την κομματική του ταυτότητα. Κανένας δεν αμφέβαλλε βέβαια πως το Fox αποτελεί μέρος της ρεπουμπλικανικής πολιτικής μηχανής: το δίκτυο όμως πάντοτε αρνούνταν το προφανές· και επισήμως συνεχίζει να δηλώνει οργουελικά «τίμιο και ισορροπημένο». Προσλαμβάνοντας όμως τους Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους, ενώ ταυτόχρονα κάνει δωρεές πολλών εκατομμυρίων στην Ενωση Ρεπουμπλικανών Κυβερνητών και στο λυσσαλέα «αντιομπαμικό» Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, το Νews Corporation του Ρούπερτ Μέρντοκ, στον οποίο ανήκει το Fox, δείχνει ότι δεν έχει πλέον ανάγκη τα προσχήματα.
Επίσης, το Fox έχει σταματήσει να υποστηρίζει Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους: προτιμά να τους χρίζει. Η Κριστίν Ο΄Ντόνελ, η οποία ανατρέποντας τα προγνωστικά κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές στο Ντέλαγουερ και θα είναι η υποψήφια των Ρεπουμπλικανών για τη Γερουσία, περιγράφεται συχνά ως η υποψήφια του «Κόμματος του Τσαγιού»: όμως με δεδομένη την τεράστια δημοσιότητα που της παρείχε το κανάλι μπορεί να περιγραφεί και ως υποψήφια του Fox Νews. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά: το κίνημα του «Κόμματος του Τσαγιού» οφείλει μεγάλο μέρος της ανόδου του στην ενθουσιώδη κάλυψη του Fox.
Οπως το έθεσε ο Ρεπουμπλικανός πολιτικός αναλυτής Ντέιβιντ Φραμ: «Αρχικά εμείς οι Ρεπουμπλικανοί πιστεύαμε ότι το Fox δούλευε για εμάςκαι τώρα ανακαλύπτουμε ότι εμείς δουλεύουμε για το Fox». Λίγες ημέρες αργότερα ο Φραμ απολύθηκε από τη «δεξαμενή σκέψης» Αmerican Εnterprise Ιnstitute όπου εργαζόταν. Για τους Συντηρητικούς κάθε κριτική στο Fox είναι επικίνδυνη. Είναι σαν το υπουργείο Προπαγάνδας να έχει στην πράξη αποκτήσει τον έλεγχο του Πολιτμπιρό.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν ένας δισεκατομμυριούχος αποφασίσει να στηρίξει ένα δεξιό «κίνημα βάσης», το ζήτημα δεν είναι απλώς ιδεολογικό: είναι και επιχειρηματικό. Αυτό που κέρδισαν οι αδελφοί Κοχ με τις τεράστιες πολιτικές τους δαπάνες ήταν πρωτίστως η ελευθερία να ρυπαίνουν το περιβάλλον. Αυτό που αγοράζει ο Μέρντοκ είναι το είδος της επιρροής που επιτρέπει στη δική του αυτοκρατορία των ΜΜΕ να λειτουργεί ανεξέλεγκτα.
Ετσι, όταν στη Βρετανία ένας ρεπόρτερ μιας από τις εφημερίδες του Μέρντοκ, της «Νews of the World», πιάστηκε να υποκλέπτει φωνητικά μηνύματα εξεχόντων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και μελών της βασιλικής οικογένειας, η Σκότλαντ Γιαρντ δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να διαλευκάνει σε βάθος την υπόθεση. Σήμερα, ο διευθυντής της εφημερίδας κατά την περίοδο των υποκλοπών είναι επικεφαλής της επικοινωνιακής πολιτικής της συντηρητικής κυβέρνησης- της κυβέρνησης που προωθεί δραστικές περικοπές στον προϋπολογισμό του ΒΒC, που ανταγωνίζεται με τη Νews Corporation.
Σκεφτείτε λοιπόν τις επιταγές προς τη Σάρα Πέιλιν και τους άλλους σαν ευφυείς επενδύσεις. Αν είσαι μεγιστάνας των μίντια, είναι καλό να έχεις φίλους σε υψηλές θέσεις. Και οι πιο αξιόπιστοι φίλοι είναι εκείνοι που ξέρουν ότι σου χρωστάνε τα πάντα.
Αυτές οι οργανώσεις παρέχουν εδώ και χρόνια καταφύγιο σε πολιτικές προσωπικότητες που δεν κατέχουν κάποιο επίσημο αξίωμα. Ετσι, όταν ο γερουσιαστής Ρικ Σαντόρουμ ηττήθηκε το 2006 προσελήφθη ως επικεφαλής του προγράμματος για τους Εχθρούς της Αμερικής, στο Κέντρο Δεοντολογίας και Δημόσιας Πολιτικής, μια «δεξαμενή σκέψης» που χρηματοδοτείται από τις συνήθεις πηγές: τους αδελφούς Κοχ, την οικογένεια Κουρς κ.ο.κ.
Τώρα ο κ. Σαντόρουμ είναι ένας από τους πολλούς πληρωμένους σχολιαστές του καναλιού Fox που εξετάζει το ενδεχόμενο να κατέβει για πρόεδρος. Ποια είναι η διαφορά; Κατ΄ αρχήν, το Fox μοιάζει να έχει αποφασίσει ότι δεν χρειάζεται καν να τηρεί τα προσχήματα όσον αφορά την κομματική του ταυτότητα. Κανένας δεν αμφέβαλλε βέβαια πως το Fox αποτελεί μέρος της ρεπουμπλικανικής πολιτικής μηχανής: το δίκτυο όμως πάντοτε αρνούνταν το προφανές· και επισήμως συνεχίζει να δηλώνει οργουελικά «τίμιο και ισορροπημένο». Προσλαμβάνοντας όμως τους Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους, ενώ ταυτόχρονα κάνει δωρεές πολλών εκατομμυρίων στην Ενωση Ρεπουμπλικανών Κυβερνητών και στο λυσσαλέα «αντιομπαμικό» Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, το Νews Corporation του Ρούπερτ Μέρντοκ, στον οποίο ανήκει το Fox, δείχνει ότι δεν έχει πλέον ανάγκη τα προσχήματα.
Επίσης, το Fox έχει σταματήσει να υποστηρίζει Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους: προτιμά να τους χρίζει. Η Κριστίν Ο΄Ντόνελ, η οποία ανατρέποντας τα προγνωστικά κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές στο Ντέλαγουερ και θα είναι η υποψήφια των Ρεπουμπλικανών για τη Γερουσία, περιγράφεται συχνά ως η υποψήφια του «Κόμματος του Τσαγιού»: όμως με δεδομένη την τεράστια δημοσιότητα που της παρείχε το κανάλι μπορεί να περιγραφεί και ως υποψήφια του Fox Νews. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά: το κίνημα του «Κόμματος του Τσαγιού» οφείλει μεγάλο μέρος της ανόδου του στην ενθουσιώδη κάλυψη του Fox.
Οπως το έθεσε ο Ρεπουμπλικανός πολιτικός αναλυτής Ντέιβιντ Φραμ: «Αρχικά εμείς οι Ρεπουμπλικανοί πιστεύαμε ότι το Fox δούλευε για εμάςκαι τώρα ανακαλύπτουμε ότι εμείς δουλεύουμε για το Fox». Λίγες ημέρες αργότερα ο Φραμ απολύθηκε από τη «δεξαμενή σκέψης» Αmerican Εnterprise Ιnstitute όπου εργαζόταν. Για τους Συντηρητικούς κάθε κριτική στο Fox είναι επικίνδυνη. Είναι σαν το υπουργείο Προπαγάνδας να έχει στην πράξη αποκτήσει τον έλεγχο του Πολιτμπιρό.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν ένας δισεκατομμυριούχος αποφασίσει να στηρίξει ένα δεξιό «κίνημα βάσης», το ζήτημα δεν είναι απλώς ιδεολογικό: είναι και επιχειρηματικό. Αυτό που κέρδισαν οι αδελφοί Κοχ με τις τεράστιες πολιτικές τους δαπάνες ήταν πρωτίστως η ελευθερία να ρυπαίνουν το περιβάλλον. Αυτό που αγοράζει ο Μέρντοκ είναι το είδος της επιρροής που επιτρέπει στη δική του αυτοκρατορία των ΜΜΕ να λειτουργεί ανεξέλεγκτα.
Ετσι, όταν στη Βρετανία ένας ρεπόρτερ μιας από τις εφημερίδες του Μέρντοκ, της «Νews of the World», πιάστηκε να υποκλέπτει φωνητικά μηνύματα εξεχόντων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και μελών της βασιλικής οικογένειας, η Σκότλαντ Γιαρντ δεν έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον να διαλευκάνει σε βάθος την υπόθεση. Σήμερα, ο διευθυντής της εφημερίδας κατά την περίοδο των υποκλοπών είναι επικεφαλής της επικοινωνιακής πολιτικής της συντηρητικής κυβέρνησης- της κυβέρνησης που προωθεί δραστικές περικοπές στον προϋπολογισμό του ΒΒC, που ανταγωνίζεται με τη Νews Corporation.
Σκεφτείτε λοιπόν τις επιταγές προς τη Σάρα Πέιλιν και τους άλλους σαν ευφυείς επενδύσεις. Αν είσαι μεγιστάνας των μίντια, είναι καλό να έχεις φίλους σε υψηλές θέσεις. Και οι πιο αξιόπιστοι φίλοι είναι εκείνοι που ξέρουν ότι σου χρωστάνε τα πάντα.
Ο Krugman ήταν κάποτε ένας άγνωστος οικονομολόγος που έστειλε ένα επιστημονικό άρθρο του για το διεθνές εμπόριο στα καλύτερα περιοδικά οικονομικών - και απορρίφθηκε από όλα (στα μεγάλα περιοδικά έπρεπε να έχεις μπάρμπα ή να μιλάς εντελώς γλυψ για τη συμβατική θεωρία για να δημοσιεύσεις).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά το έστειλε σε ένα άγνωστο, τότε, περιοδικό με τον τίτλο "Journal of International Economics", το οποίο το δημοσίευσε.
Δύο χρόνια αργότερα κατάλαβαν τί είχε γράψει - και αυτός και το περιοδικό έγιναν γνωστά, και ο ίδιος πήρε νόμπελ πριν από μερικά χρόνια.
Είναι παθών δηλαδή...
切腹
>Είναι παθών δηλαδή...<
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πάντα οι εβραίοι ήσαν θύματα.
アメリカで日本の化粧品