30/11/10

Επιστροφή του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου


της Ελίνας Γαληνού
Η κίνηση του τουρκικού κράτους να επιστρέψει στο Πατριαρχείο ένα περιουσιακό του στοιχείο, το οποίο του το είχε αποστερήσει ο περίφημος νόμος περί περιουσιών του 1936, θα μπορούσε
να θεωρηθεί εκ πρώτης όψεως, σαν κίνηση καλής θέλησης εκ μέρους της Τουρκίας. Θα μπορούσε ακόμα να πιστέψει ο καθένας, ότι ο Ερντογάν αρχίζει να βάζει νερό στο κρασί του προκειμένου να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας του για την ΕΕ.
Η αλήθεια είναι ότι η κατοχή περιουσιακών στοιχείων του Πατριαρχείου και των Ελλήνων της Κωνστναντινούπολης, ήταν και παραμένει ένα "αγκάθι" για την εικόνα της Τουρκίας όσον αφορά τον σεβασμό της στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια, το ιστορικό κτίσμα που στέγαζε κάποτε το ορφανοτροφείο στην Πρίγκιπο, επιστρέφεται πλέον στο Πατριαρχείο της Κων/πολης. Φυσικά, δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε σ΄αυτό και τον ρόλο του Πατριάρχη μας, ο οποίος εργάστηκε και εργάζεται ακούραστα για την ανάκτηση χαμένων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου και του εκεί ελληνισμού. Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν εις βάθος την νοοτροπία της Τουρκίας και ιδίως τα κίνητρα βάσει των οποίων συνήθως δρα, έχουν πολλούς λόγους να είναι επιφυλακτικοί.
Η Τουρκία παραδίδοντας το ορφανοτροφείο, επιδιώκει σαφώς να ανακτήσει πόντους για την ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ. Πόσο όμως αρκετή είναι μια τέτοια κίνηση, τη στιγμή που εκκρεμούν τόσες άλλες και τόσο πιό ουσιώδεις, που θα όφειλε να έχει κάνει; Είναι γνωστό ότι κατέχει και πολλά άλλα περιουσιακά στοιχεία του Πατριαρχείου τα οποία άγνωστο πότε και αν θα επιστραφούν, ενώ για τις περιουσίες των Ελλήνων της Πόλης, ούτε που αναφέρεται κάν. Αλλωστε όταν έδωσε ο Ερντογάν συνέντευξη κατά την εκκίνηση ενταξιακών διαπραγματεύσεων το 2005, είπε ξεκάθαρα "το θέμα επιστροφής περιουσιών των Ελλήνων, δεν είδα να εντάσσεται στους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ"...
Το ελάχιστο, είναι βέβαια καλύτερο από το τίποτα, αλλά επ΄ουδενί θα πρέπει να υπερτιμηθεί η κίνηση αυτή της Τουρκίας. Δεν είναι δυνατόν με μια μόνο επιστροφή ενός περιουσιακού στοιχείου, να λησμονηθούν όλα όσα έχει υφαρπάξει και προς το παρόν δεν επιστρέφονται. Και έπειτα, η κατάσταση κατά την οποία παραδίδεται το κτίσμα του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου, είναι παραπάνω από άθλια. Αρκεί να δεί κανείς μια μόνο φωτογραφία του, για να διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα κτίριο υπό κατάρρευση, ερείπιο κανονικό δηλαδή...
Εφ΄ όσον όμως η Τουρκία το είχε στην κατοχή της όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη και για την συντήρησή του; Τώρα, τα τεράστια έξοδα που χρειάζονται για να αναστηλωθεί, ποιός θα τα πληρώσει; Ουσιαστικά δηλαδή, η επιστροφή αυτή δεν σημαίνει και μεγάλη υποχώρηση για το τουρκικό κράτος, αφού ξεφορτώθηκε ένα ερείπιο κάνοντας συγχρόνως και μια κίνηση καλής θέλησης...

15 σχόλια:

  1. "Η Τουρκία παραδίδοντας το ορφανοτροφείο, επιδιώκει σαφώς να ανακτήσει πόντους για την ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ. Πόσο όμως αρκετή είναι μια τέτοια κίνηση, τη στιγμή που εκκρεμούν τόσες άλλες και τόσο πιό ουσιώδεις, που θα όφειλε να έχει κάνει;"

    Το πόσους πόντους θα κερδίσει θα εξαρτηθεί από το πόσο καλά θα κάνουν τη δουλειά τους οι ελληνικές αρχές.

    "Φυσικά, δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε σ΄αυτό και τον ρόλο του Πατριάρχη μας, ο οποίος εργάστηκε και εργάζεται ακούραστα για την ανάκτηση χαμένων δικαιωμάτων του Πατριαρχείου και του εκεί ελληνισμού. Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν εις βάθος την νοοτροπία της Τουρκίας και ιδίως τα κίνητρα βάσει των οποίων συνήθως δρα, έχουν πολλούς λόγους να είναι επιφυλακτικοί."

    Ο Πατριάρχης κάνει τον αγώνα του, η Τουρκία υπερασπίζεται τα συμφέροντά της και η Ελλάδα μακακίζεται.

    Είναι ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος η προσέγγιση "όφειλε να κάνει": η Τουρκία δεν οφείλει να κάνει απολύτως τίποτα. Προσπαθεί να μπει στην ΕΕ με τον τσαμπουκά, κάνοντας τα ελάχιστα δυνατά και ζητώντας δυσθεώρατα ανταλλάγματα για πράγματα που έτσι και αλλιώς θα έκανε με ιδία βούληση. Ξέρεις πώς λέγεται αυτό; Επιτυχημένη διαπραγμάτευση. Ξέρεις πώς λέγεται η προσέγγιση "όφειλε να κάνει"; Δικαστής χωρίς έδρα. Όσο λειτουργούμε με τη λογική του γνώστη του δικαίου σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμα και αν επί της ουσίας έχουμε δίκιο, σε επίπεδο εξυπηρέτησης του εθνικού συμφέροντος θα τρώμε τη μία φάπα μετά την άλλη. Σε τελείως τεχνοκρατική γλώσσα διαπραγμάτευσης, σου λέω ότι οδηγούμαστε μαθηματικά στην παγιοποίηση του μοντέλου "εκ των προτέρων ξεβράκωμα και εκ των υστέρων τρομακτική ήττα". Ακόμα και οι τουρκικές συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι απείρως καλύτερες στη διαπραγμάτευση από την εφαρμοστέα πρακτική στην Ελλάδα - και δεν είναι ανέκδοτο, μιλάω με στοιχεία.

    Το γεγονός και μόνο ότι δημιουργούμε ζήτημα για το μέγεθος της κίνησης της Τουρκίας τους δίνει διαπραγματευτικό βάρος: θα έπρεπε να το μελετήσουμε σε τακτικό επίπεδο και να το μηδενίσουμε σε επικοινωνιακό. Αδιαφορία, σα να μην έγινε τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εάν ήσαν αλλιώς τα πράγματα, είχαμε δηλαδή πατριωτική κυβέρνηση και όχι τον θίασο που έχουμε, το ζήτημα της ομηρίας του Βαρθολομαίου, της περιουσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η επιστροφή των περιουσιών των Ελλήνων που άρπαξαν οι Τούρκοι, θα έπρεπε να τα είχαμε αναδείξει με κάθε τρόπο έτσι ώστε να γίνουν παγκοσμίως γνωστά.
    Αλλά είπαμε: Οι κότες μόνο για να κακαρίσουν ανοίγουν το στόμα τους!!!

    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Ανώνυμο 10.35πμ

    Οσον αφορά την τακτική του τσαμπουκά που ακολουθεί η Τουρκία για την είσοδο στην ΕΕ, δεν αντιλέγω. Ομως γιατί λέτε ότι δεν οφείλει τίποτα; Αυτό η ίδια το πιστεύει και προσπαθεί να το επιβάλει.
    Οσο για την επιστροφή του Ορφανοτροφείου-και μάλιστα στην κατάσταση που είναι τώρα- θεωρώ ότι έπρεπε η ελληνική πλευρά να το δεί αρκετά ψυχρά και όχι να πανηγυρίζει. Θα χρειαστεί ένα τεράστιο κονδύλιο η επισκευή του και πού θα βρεθούν τόσα λεφτά;
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και κάτι ακόμα. Δεν πιστεύω ότι οι φάπες που τρώμε, οφείλονται στο ότι ακολουθούμε την λογική του δικαίου. Οταν δεν επικαλείσαι ούτε κάν το δίκαιο και το παρακάμπτεις, για να μη στεναχωρηθεί ο αντίπαλός σου-ίσως ελπίζοντας ότι με αυτήν την τακτική θα τον καλοπιάσεις και θα τον φέρεις στο φιλότιμο- τότε την πατάς. Νομίζω ότι εμείς αυτό κάνουμε και γι΄αυτό τρώμε συνέχεια φάπες. Η Τουρκία βέβαια, γράφει στα παλιά της παπούτσια τα δίκαια, τις Συνθήκες και τις υπογραφές, το ξέρουμε. Αλλά αυτό θα έπρεπε να της καταλογίζεται σαν πολύ αδύνατο σημείο, εφ΄όσον διαπραγματεύεται την είσοδό της στην ΕΕ. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Eλίνα, όλο και κάποιος από τους πλούσιους Έλληνες θα βρεθεί να κάνει την δωρεά για την ανακαίνιση...
    Έγινε και πριν μερικά χρόνια με το καθολικό του Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι(αν δεν κάνω λάθος).
    Δωρητής ο Αγγελόπουλος ...
    Αλλά και από παντού αλλού μπορούν αν βρεθούν τα χρήματα, εάν μας πιάσει το ...πατριωτικό μας !!!
    Ας τα πάρουμε πρώτα !!!
    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελίνα, κατ'αρχήν δεν πρόκειται το Ελληνικό Κράτος να δώσει λεφτά για να επισκευαστεί το Ορφανοτροφείο: κάποιο κάλεσμα θα κάνει ο Πατριάρχης, εκτιμώ, και ίσως κάποιοι ανταποκριθούν.

    Τώρα για την ουσία, το δίκαιο σε διεθνές επίπεδο ξέχνα το: οι στρατηγικές χτίζονται βάσει συμφερόντων. Όποιος επικαλείται το δίκαιο γίνεται κατ'ελάχιστον γραφικός, όχι μόνο γιατί, όπως πολύ σωστά λες, η Τουρκία δεν το σέβεται, αλλά και γιατί ΚΑΝΕΙΣ σύμμαχος ή αντίπαλος δεν το θεωρεί δυνατό σημείο. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η Τουρκία δεν διαπραγματεύεται την είσοδό της στην ΕΕ με όρους ΕΕ αλλά με όρους Τουρκίας: πρακτικά δεν διαπραγματεύεται καν την είσοδό της στην ΕΕ αλλά τους όρους που θα δεχτεί, επειδή είναι μεγαλόψυχη, να της επιβάλλουν από την τελειότητα στην οποία βρίσκεται, ούτως ώστε να κάνει τη χάρη στην ΕΕ να ενταχθεί.

    Αν, στο τέλος, δεν μπει, πράγμα πολύ πιθανό, δεν θα πει "δεν έκανα ότι προβλεπόταν" αλλά "είστε Χριστιανικό club", "μας κοροϊδέψατε", κτλ. Αν μπει, θα επιβάλλει τους όρους της από θέση ισχύος λόγω ψήφων - και όχι μόνο.

    Τέλος, η "ελληνικη πλευρά" πανηγυρίζει για το Ορφανοτροφείο για ένα και μόνο λόγο: γιατί, ιδιαιτέρως αυτοί που δεν προσπαθούν ΠΟΤΕ και για ΤΙΠΟΤΑ, είναι οι πρώτοι που ψάχνουν να καρπωθούν την χαρά του εργάτη. Κάποιοι δούλεψαν σκληρά για αυτή τη νίκη - και δεν ήταν η "ελληνική πλευρά". Σε μερικά χωριά λένε χαρακτηριστικά ότι ο πρώτος που εμφανίζεται στο τραπέζι του γάμου είναι αυτός που δεν πήγε στην εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τζίμη, είπαμε αρκετές φορές ότι δεν λέμε λέξεις που σχετίζονται με τον "πατριώτη", όπως "πατριωτικό" που ανέφερες στην ανάρτησή σου.

    Πρέπει να υπάρχει λίγος σεβασμός: πέθανε χθες ο Νέλσι Νίλσεν, το δεύτερο πρότυπο κάποιων σε κάποια υπηρεσία (το πρώτο είναι ο http://www.youtube.com/watch?v=VhDVFH8cK1w), και δεν θα έχουν όρεξη για τα συνήθη γέλια που τους πιάνουν όταν ακούνε λέξεις αυτής της σημειολογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ 5.45μμ

    Στα σημεία που αφορούν την ένταξη Τουρκίας στην ΕΕ και στους τρόπους που χρησιμοποιεί η Τουρκία, δεν διαφωνώ πουθενά. Το ίδιο και όσον αφορά την στάση της ελληνικής πλευράς.
    Ομως εάν τελικά η Τουρκία ενταχθεί στην ΕΕ πράττοντας όπως της αρέσει, σ΄αυτό δεν ευθύνεται μόνο η ελληνική πλευρά, αλλά όλες οι χώρες της ΕΕ-αν τελικά της δώσουν πράσσινο φώς, χαριστικά. Η ελληνική πλευρά βέβαια, θα έχει αυξημένη ευθύνη εάν υποστηρίξει την ένταξη, παρ΄όλα όσα πάει η Τουρκία να της "καπελώσει". Το φετεινό καλοκαίρι για παράδειγμα, η Τουρκία αφηνίασε κυριολεκτικά στις "κρουαζιέρες" στο Αιγαίο με τα πολεμικά της σκάφη και τις παραβιάσεις του εναερίου χώρου. Για το θέμα της επανεισδοχής λαθρομεταναστών, ναι μεν υπέγραψε μαζί μας αλλά κάνει την πάπια. Ομως η Ελλάδα, δεν έκανε ούτε μια γραπτή αναφορά στην ΕΕ ή στον ΟΗΕ, γι΄αυτά τα ζητήματα. Αντίθετα, ήρθε ο Νταβού και ο δικός μας αναπληρωτής ΥπΕξ του είπε "καλως ορίσατε στο κοινό μας σπίτι...το Αιγαίο" Ε άμα της κάνουμε τέτοιες τούμπες, δεν είναι κορόιδο να μην επωφεληθεί...Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελίνα, όπως είχε πει κάποιος άλλος πριν από εμένα (το όνομα μου διαφεύγει, αν θα ήθελε κάποιος να μου το υπενθυμίσει σας παρακαλώ πολύ), η Τουρκία τιμά την υπογραφή της μόνο εάν της το επιβάλλει το συμφέρον της. Μόνο η Ελλαδα λειτουργεί σαν τον καλοθελητή που γυρνάει συνεχώς το άλλο μάγουλο πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή αυτός που τη χαστουκίζει θα επανέλθει στο δρόμο του Θεού...

    "Ομως εάν τελικά η Τουρκία ενταχθεί στην ΕΕ πράττοντας όπως της αρέσει, σ΄αυτό δεν ευθύνεται μόνο η ελληνική πλευρά, αλλά όλες οι χώρες της ΕΕ". Το θέμα είναι ότι οι άλλες χώρες αφενός θα επηρρεαστούν αρνητικά πολύ λιγότερο από εμάς και αφετέρου θα μας πουν "καλά, εσείς που σας πήγαινε π/κ, δεν λέγατε τίποτα;" - άσε που δεν με ενδιαφέρει για τις άλλες χώρες, ας κάνουν ότι νομίζουν καλύτερο γι'αυτές, εμένα με νοιάζει η πατρίδα μου (ουουουπππςςςς... συγγνώμη κύριοι, μου ξέφυγε).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χάντρες και καθρεφτάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η Τουρκια οπως παντα δινει ψιχουλα και ζητα "λαγους με πετραχηλια"...
    Αλιμονο αν η λεξεις ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ γινουν ανεκδοτα!
    Χρηστος Βουλγαρης απο Λονδινο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Χρηστος Βουλγαρης απο Λονδινο

    Άργησες: έχουν γίνει ήδη...

    Ρώτα κάποια υψηλόβαθμα στελέχη σε γνωστή κρίσιμη υπηρεσία και θα σου πουν τί γέλιο ρίχνουν - ενίοτε κουνάνε κεφάλι-χέρι με έκφραση εμπαιγμού γραφικότητας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ Ανώνυμο 1/12, 1.11μμ

    Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν "γραφικούς" τους πατριώτες. Αυτοί όμως, δεν είναι όλοι οι Ελληνες.
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ελίνα, αν αυτοί που τους θεωρούν "γραφικούς" τυχαίνει να διοικούν κρίσιμες υπηρεσίες και να βρίσκονται "δίπλα" σε κάθε Υπουργό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ 5.37μμ

    Ρεαλιστικό αυτό που λές. Ομως αλίμονο αν αφεθούμε να μας παρασύρει ο πεσιμισμός. Επειτα, ο πατριωτισμός είναι και αυτός μια αξία που δοκιμάζεται όπως όλες οι αξίες. Ομως το ατσάλι όσο το χτυπάς, τόσο πιό πολύ αστράφτει-αν είναι φυσικά γνήσιο ατσάλι. Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.