Ο πρόεδρος Χριστόφιας στην Αθήνα

Τoυ Μάριου Ευρυβιάδη
Την Τρίτη 23 Νοεμβρίου ο πρόεδρος Χριστόφιας, προερχόμενος από την Νέα Υόρκη, θα εκφωνήσει λόγο στο Κοινοβούλιο των Ελλήνων. Προφανώς σκοπός και στόχος της ομιλίας του θα είναι: πρώτον, η ενημέρωση για το Κυπριακό και για τις επαφές του στη Νέα Υόρκη και, δεύτερον, η περαιτέρω ευαισθητοποίηση των αιρετών αρχόντων και των Ελλήνων γενικότερα ώστε να στηριχθούν οι πολιτικές επιλογές του Κύπριου προέδρου και της διακυβέρνησής του.
Δεν γνωρίζω, αλλά υποθέτω, ότι ήταν ο κ. Χριστόφιας που ζήτησε να εκφέρει λόγο και να εξηγήσει την πολιτική του στους εκπροσώπους του ελληνικού λαού. Αμφιβάλλω εάν η ελληνική Κυβέρνηση πήρε μια τέτοια πρωτοβουλία μέσα σε όλα τα τρεχάματά της με τη μείζονα εσωτερική οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει και η οποία εξελίσσεται σταδιακά σε μία επίσης μείζονα πολιτική κρίση νομιμότητας του συστήματος.

Γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη ο πρόεδρος Χριστόφιας να πάρει τέτοια πρωτοβουλία; Τι είναι που θέλει να πει και που δεν το λέει στις διμερείς του επαφές με τον Έλληνα πρωθυπουργό; Εξαιρετικές δεν είναι οι μεταξύ τους σχέσεις, όπως επανειλημμένα σπεύδουν να μας υπενθυμίσουν Αθήνα και Λευκωσία, αλλά κυρίως η Λευκωσία; Δεν επαναλαμβάνεται κατά κόρον ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται;

Μήπως θέλει να θεραπεύσει κάποια άλλα πράγματα ο Κύπριος πρόεδρος και αισθάνεται την ανάγκη να απευθύνει δημόσια λόγο στους Έλληνες;

Πραγματικά δεν γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται σε δεινή κατάσταση βαλλόμενες από παντού για ίδιους αλλά και διαφορετικούς λόγους. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια σχεδόν παράλυση λόγω της αιωρούμενης προοπτικής πτώχευσης, ενώ η Κύπρος, το κυπριακό κράτος δηλαδή, βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα διότι πιέζεται ασφυκτικά για να αυτοκαταργηθεί.

Μέσα σε αυτό το δυσμενέστατο για Κύπρο και Ελλάδα κλίμα, Λευκωσία και Αθήνα χρειάζονται η μία την άλλη όσο ποτέ. Τολμώ να πω ότι λόγω συγκυριών αλλά και μερικώς οργανωμένων πολέμων εναντίον τους, οι δύο χώρες χάνουν το όποιο ειδικό βάρος και τον όποιο ρόλο θα μπορούν να διαδραματίσουν στο διεθνές σύστημα. Και το ζήτημα δεν είναι να είσαι παίχτης μέσα στις διεθνείς εξελίξεις ώστε να «παραγοντίζεις» και να ικανοποιείς λανθάνουσες αντιλήψεις και πιστεύω για τα διεθνή πράγματα και το δικό σου ρόλο.

Στην περίπτωση της Κύπρου και του λαού της δεν στοχεύεται μόνο η υπόσταση του κράτους. Στοχεύεται ο πολιτικός ευνουχισμός του κυπριακού λαού και η όποια αυτόνομη μορφή ύπαρξής του. Πίσω από τη λανθάνουσα και σε πολλές περιπτώσεις συνειδητά οργανωμένης υποστήριξης των τουρκικών θέσεων από την Ευρώπη και κυρίως την ΕΕ, βρίσκεται η Άγκυρα. Η τελευταία κυριολεκτικά δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Έχει καταφέρει η Άγκυρα, χωρίς να έχει θεσμική θέση μέσα στην ΕΕ, να ακυρώνει, ουσιαστικά, την ισότιμη συμμετοχή της Κύπρου στα θεσμικά όργανα της Ένωσης και πολλών άλλων ευρωπαϊκών θεσμών. Η επίθεση της Άγκυρας είναι μετωπική, ασφυκτική, ασταμάτητη, ισλαμική και πανέξυπνα καμουφλαρισμένη.

Μόνο με ένα μέτωπο ουσιαστικής αλληλοστήριξης και ειλικρίνειας θα μπορούσαν Κύπρος και Ελλάδα να αμυνθούν αποτελεσματικά στην υφιστάμενη ασφυκτική πίεση, να ανασάνουν και να πάρουν πρωτοβουλίες ώστε να ξαναποκτήσουν το χαμένο έδαφος έναντι της Τουρκίας. Δυστυχώς η πολιτική υποκρισία, περισσότερο από πλευράς Λευκωσίας παρά Αθήνας, δεν βοηθά καθόλου τα πράγματα. Η διγλωσσία του προέδρου Χριστόφια αλλά και του κομματικού και κυβερνητικού του μηχανισμού αποξενώνει όλο και περισσότερο τους Έλληνες από την Κύπρο. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέσα στην ΑΚΕΛική νομενκλατούρα αυτή η αποξένωση επιδιώκεται συνειδητά και περνά σαν γραμμή μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς.

Αλλά ως ηγέτης και πρόεδρος ενός κράτους που απειλείται από παντού, ο Δημήτρης Χριστόφιας πρέπει να φρενάρει, με τον τρόπο που αυτός γνωρίζει, αυτή την απαξίωση της Ελλάδας και των Ελλήνων που έχει πάρει προσβλητικές διαστάσεις επί της δικής του προεδρίας και σκοπιάς. Και εάν πιστεύει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, όπως προφανώς πιστεύουν πολλοί μέσα στο οργανωμένο ΑΚΕΛ, ας βγει παλικαρίσια να το πει και ας κάνει πράξη τα λόγια του. Και αν θέλει να το πει επίσημα, η ευκαιρία είναι μπροστά του την ερχόμενη Τρίτη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Αλλιώς ο πρόεδρος Χριστόφιας ας απευθύνει το λόγο εκείνο που πρέπει προς τους Έλληνες βουλευτές και στον ελληνικό λαό. Και αν αυτό είναι που προτίθεται να κάνει, ας χρησιμοποιήσει τις κατάλληλες φράσεις και λεξιλόγιο ώστε να αφήσει πίσω του τη διγλωσσία και να θεραπεύσει μια και καλή τα πράγματα και την έλλειψη αγάπης και σεβασμούπρος μία δημοκρατική Ελλάδα - το μόνο πραγματικό στήριγμα του κυπριακού λαού και του κυπριακού κράτους.
* Ο Μάριος Ευρυβιάδης διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ