Εκτάκτως ερριμμένα: Χτένια και βεντάλιες

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Πίσω από τις βαριές κουρτίνες του παρασκηνίου της προεκλογικής πολιτικής σκηνής -που μπορεί να παραταθεί μέχρι και τον Δεκέμβριο- προχωρούν «διακριτικά» οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο στο σύνολό του.


Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ως άλλος υποβολέας, κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργήσει θετικό κλίμα για τις διαπραγματεύσεις αυτές, παραμένοντας σκοπίμως ασαφής.

ΟΙ εντατικές ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις καλύπτονται ωστόσο από πλήρη αδιαφάνεια, γεγονός που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την επισήμως διακηρυγμένη δέσμευση της κυβέρνησης για «την ανοιχτή διακυβέρνηση» (open gov. σε σύγχρονα απλά νεοελληνικά).

ΤΟ εύκολο αντεπιχείρημα είναι ότι οι διαπραγματεύσεις αυτές εκ των πραγμάτων έχουν μυστικό χαρακτήρα έως ότου καρποφορήσουν ή μη. Από τη στιγμή όμως που η Αθήνα και η Αγκυρα αφήνουν να διαρρεύσει ανεπισήμως ότι η διαπραγμάτευση αυτή αφορά κατ' αρχήν το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων -δηλαδή θέματα ελληνικής κυριαρχίας-, τότε η διαπραγμάτευση για διμερή συμφωνία αποκτά άλλο χαρακτήρα και δεν μπορεί να καλύπτεται από αδιαφάνεια.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τις σχετικές διαρροές (σ.σ. και είναι οι μόνες που δεν διαψεύδονται από την ελληνική κυβέρνηση), συζητείται μια «βεντάλια» ή «χτένι» στο Αιγαίο, που θα αποτελούν τα «νέα» χωρικά ύδατα, αλλά και τον «νέο» εθνικό εναέριο χώρο - λες και μιλάμε για νέους σταθμούς μετρό.

ΚΑΙ στην περίπτωση που αυξάνεται το ήδη υπάρχον εύρος των χωρικών υδάτων (σ.σ. μέχρι τα 12 ν.μ., δηλαδή) και αντιστοίχως του εθνικού εναέριου χώρου, τα πράγματα βαίνουν καλώς. Οταν όμως αρχίζουν οι διαρροές για ενδεχόμενη αυξομείωση κατά τόπους και ανά περίπτωση του ήδη υπάρχοντος εύρους χωρικών υδάτων και εθνικού εναέριου χώρου, τότε τα πράγματα καθίστανται εξαιρετικά δύσκολα. Και τούτο, διότι στη «ζυγαριά» μπαίνει το θέμα της εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή θέμα αδιαπραγμάτευτο εκ του Συντάγματος.

ΕΙΝΑΙ άγνωστο μέχρι στιγμής αν αυτές οι αδιαφανείς ελληνοτουρκικές συζητήσεις θα τελεσφορήσουν.

Η εναλλακτική προοπτική, που ξεδιπλώνεται ακόμα πιο αργά, είναι να μη χρειαστεί να γίνει τίποτα από τα παραπάνω επώδυνα και βασανιστικά, αλλά «απλώς» το Αιγαίο να «παραδοθεί» και από την Αθήνα και την Αγκυρα σ' ένα μεγάλο κονσόρτσιουμ πετρελαϊκών εταιρειών, που θα «διασφαλίσουν ειρήνη και οικονομική ασφάλεια», αλλά και «οικονομικά οφέλη» και για τις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η πιθανότητα αυτή είναι ομοίως υπαρκτή, ίσως και πιο προωθημένη απ' ό,τι επιτρέπει μια «απλή» φαντασία.

ΤΟΣΟ μάλιστα, ώστε, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, έχει ήδη κινήσει το έμπρακτο ενδιαφέρον και της Μόσχας, που ζήτησε ήδη και τις πρώτες πληροφορίες-διευκρινίσεις...