Η ευρισκόμενη υπό Τουρκική Προεδρία, Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης που, εκτός των άλλων, έχει και την αρμοδιότητα επίβλεψης της ορθής εκτέλεσης των τελεσίδικων αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στοχοποίησε την Ελλάδα, ως μία χώρα που δεν εφαρμόζει τις τελεσίδικες και καταδικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε συνεδρίαση της, που έγινε κεκλεισμένων των θυρών και έληξε την περασμένη Παρασκευή, οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι (πρέσβεις) των 47 κρατών-μελών του Οργανισμού, θεώρησαν σκόπιμο να ασχοληθούν με το γιατί η Ελλάδα, δεν έχει προχωρήσει στην άμεση αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», όπως την υποχρέωσε να κάνει, με καταδικαστική του απόφαση, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δεν περιορίσθηκαν, όμως, μόνο σ' αυτό...
Με μία ιδιαιτέρως αυστηρή απόφαση της, η Επιτροπή των Υπουργών συνιστά στην Ελλάδα, να πάψει να εγείρει προσκόμματα και να προχωρήσει στην αναγνώριση όλων των μειονοτικών θρησκευτικών και άλλων ενώσεων στο έδαφος της.
Η απόφαση αυτή, που θα ανακοινωθεί μετά την παρέλευση 15νθημέρου, πάρθηκε, ύστερα από την εξέταση της συμπεριφοράς της χώρας μας, στην εκτέλεση των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις υποθέσεις Μπεκίρ Ούστα κατά Ελλάδος και Τουρκική Ένωση Ξάνθης κατά Ελλάδος.
Σ' αυτήν, την «μυστική» κατά τα άλλα, συνεδρίαση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ωστόσο, βγήκε και μία ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΔΗΣΗ, για το πως η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι αποφασισμένη να χειρισθεί το θέμα της αναγνώρισης των μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα.
Ο επικεφαλής της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο ΣτΕ, αντί να εφιστήσει την προσοχή στους συναδέλφους του ότι, με τέτοιες αποφάσεις, θέτουν σε πλήρη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, τους διαβεβαίωσε ότι, η ελληνική κυβέρνηση, έχει ήδη προχωρήσει στην αναγνώριση δεκάδων μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα, που άλλες φέρουν την ένδειξη «τουρκικός» και άλλες όχι.
Είναι προφανές ότι ο πρέσβης Αθανάσιος Δενδούλης, που κάνει τα πάντα για να μην φύγει από το Στρασβούργο, δεν ενήργησε αυτοβούλως και με την διαβεβαίωση που έδωσε, μετέφερε την κεντρική πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και του ημέτερου ΥΠΕΞ.
Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να υπενθυμισθεί ότι προπομπός της σχετικής απόφασης θεωρείται σχετικό Ψήφισμα της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, τον Μάρτιο του 2009, που κάτω από τον τίτλο «Θρησκευτική ελευθερία και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα για τους μη μουσουλμάνους της Τουρκίας και για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη», είχε θέσει τις «βάσεις» για την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, αναφέροντας ευθαρσώς ότι:
«Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζουν τις θρησκευτικές μειονότητες σύμφωνα με τα στάνταρντ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όχι να επικαλούνται την αρχή της «αμοιβαιότητας», που προβλέπεται στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, ως δικαιολογία για να αρνούνται να εφαρμόζουν ορισμένα δικαιώματα».
Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά και έχουν να κάνουν:
- Με το ποιες είναι, ακριβώς, οι μειονοτικές ενώσεις που αναγνωρίσθηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση;
- Εκτός από την Τουρκική Ένωση Ξάνθης, στις αναγνωρισμένες μειονοτικές ενώσεις περιλαμβάνονται κι' άλλες που φέρουν τον τίτλο «τουρκικός»;
- Μήπως στην λίστα αυτών των ενώσεων, περιλαμβάνονται κι' άλλες που φέρουν τον όρο «Μακεδονικός»;
- Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνει τέτοια προθυμία, να γίνει αρωγός στην προσπάθεια ακύρωσης της Συνθήκης της Λωζάννης;
- Αντιλαμβάνονται εκεί στο ΥΠΕΞ ότι, συνηγορώντας σε τέτοιου είδους προσπάθειες, σε λίγο θα βρεθούν στην δυσάρεστη θέση, να προχωρήσουν και στην αναγνώριση, τουρκικών μειονοτικών ενώσεων στην Κω και στη Ρόδο;
TO ΠΟΝΤΙΚΙ
Συνθήκες, όπως αυτή της Λωζάννης, δεν μπορούν να ανασκευασθούν ή και καταργηθούν από κανένα δικαστήριο, εκτός κι αν αυτό γίνει με την σύμφωνη γνώμη όλων των συμβαλλομένων μερών(*), οπότε δεν χρειάζεται το δικαστήριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μπει τέτοια αρχή, γιατί να μην ζητήσει αύριο π.χ. η Βουλγαρία την ακύρωση ή ανασκευή της συνθήκης του Βουκουρεστίου (1913), με την οποία καθορίζονται τα σύνορα των βαλκανικών χωρών; Μήπως ζητήσει και η Ιταλία πίσω τα Δωδεκάνησα, ακυρώνοντας την Συνθήκη των Παρισίων (1947);
Στα ερωτήματα που τίθενται στο τέλος, μπορώ να απαντήσω μόνο σε δύο:
• Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνει τέτοια προθυμία, να γίνει αρωγός στην προσπάθεια ακύρωσης της Συνθήκης της Λωζάννης;
Διότι είναι εθελόδουλη. Αυτό της είπαν να κάνει, αυτό κάνει.
• Αντιλαμβάνονται εκεί στο ΥΠΕΞ ότι, συνηγορώντας σε τέτοιου είδους προσπάθειες, σε λίγο θα βρεθούν στην δυσάρεστη θέση, να προχωρήσουν και στην αναγνώριση, τουρκικών μειονοτικών ενώσεων στην Κω και στη Ρόδο;
Ε, και; Τι τους ενδιαφέρει αυτούς;
(*)Η Συνθήκη της Λωζάνης υπογράφηκε από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).
"Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνει τέτοια προθυμία, να γίνει αρωγός στην προσπάθεια ακύρωσης της Συνθήκης της Λωζάννης;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ελληνικός λαός πρέπει να ξυπνήσει,να ξεπεράσει την ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ του και την έλλειψη αυτοπεποίθησης,
όχι αυτήν από την τωρινή οικονομική κρίση,
αλλά εκείνη την κατάθλιψη της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
που ζούμε ως έθνος, ΑΠΟ το 1922 έως σήμερα.
Αν οι τουρκοι έχουν το δικαίωμα να ονομάζουν όπως θέλουν τις οργανώσεις τους γιατί να μην έχουν το ίδιο δικαίωμα οι Κούρδοι της Τουρκίας , οι εβραίοι της Τουρκίας οι Αλεβίτες , οι Αρμένιοι ή οι Ελληνες της Πόλης?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Σοφία Βούλτεψη, στο σημερινό άρθρο της στην "Ελεύθερη Ζώνη", υπό τον τίτλο "Η Βουλή κατέφυγε στην προπαγανδιστική τακτική της καθυστέρησης", δίνει μια απάντηση στην προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα σχετικά με την μη μετάδοση από το Κανάλι της Βουλής της συνεδρίασης παρουσία του Ντομινίκ Στρος-Καν. Αναλύονται επίσης οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους συνέβη αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνει τέτοια προθυμία, να γίνει αρωγός στην προσπάθεια ακύρωσης της Συνθήκης της Λωζάννης;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι προθυμια. Το Συμβουλιο της Ευρωπης, εφαρμοζει το διεθνη νομο για θεματα ανθρωπινων δικαιωματων και ελευθεριων. Σε τετοια ζητηματα, εχει ανωτερη ισχυ απο οποιαδηποτε κρατικη συνθηκη. Οι κρατικες συνθηκες σε τετοια θεματα μπορουν να εφαρμοζονται, μονον ομως οταν οι προβλεψεις τους υπερβαινουν τα δικαιωματα που αποδιδονται απο τις διεθνεις συμβασεις.
Για παραδειγμα, σε μια διμερη συμβαση του 1800, μπορει 2 χωρες να ειχαν συμφωνησει πως δυο μειονοτητες δε θα μπορουν να μιλουν τη μητρικη τους γλωσσα δημοσιως. Σημερα, αυτο θα ανατρεποταν στο Συμβουλιο της Ευρωπης.
Αλλο χαραξη συνορων, αλλο οι αρμοδιοτητες του Συμβουλιου της Ευρωπης.
http://en.wikipedia.org/wiki/Council_of_Europe
Δυστυχως, η Ελλαδα εχασε το μειονοτικο παιχνιδι με την Τουρκια, το 1955 και μετα το 64, οταν η Ελλαδα, στα πλαισια της "ανταποδοτικοτητας", εχασε την ευκαιρια να απαντησει με απελασεις στις απελασεις και να μεινει και η Ελλαδα με 3000 μουσουλμανους στη Θρακη.
Δυστυχως, τωρα, δε θα χορευουμε μονο εμεις την Τουρκια στο ταψι με τα ευρωπαικα δικαστηρια, θα μας χορευει κι αυτη.
Βεβαίως είναι γνωστό σε όλους οτι ελληνική εξωτερική πολιτική ούτε υπήρχε, ούτε υφίσταται. Αν υπήρχε, αυτό θα περιγράφονταν σε κάποιο θεσμικό έγγραφο, όπως η Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας που έχουν άλλα πολιτισμένα κράτη. Επί του θέματος τώρα και για να τα συνδέσουμε, δεν συμφέρει την Τουρκία η αναμόχλευση της Συνθήκης. Εαν η Ελλάδα το αντιληφθεί και το καταστήσει σαφές στην Τουρκία, τότε θα κοπεί η όρεξη της για κάθε τέτοια σκέψη. Ας μην ξεχνάμε, οτι η ύπαρξη του συγχρόνου τουρκικού κράτους, στηρίζεται σε αυτήν ακριβώς την συνθήκη. Χωρίς αυτή την συνθήκη εν ισχύ, δεν υφίσταται Τουρκία.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ 1:18 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή>Δυστυχως, τωρα, δε θα χορευουμε μονο εμεις την Τουρκια στο ταψι με τα ευρωπαικα δικαστηρια, θα μας χορευει κι αυτη.<
Εμείς, οι Έλληνες, πότε χορέψαμε την Τουρκία στο ταψί;
"Εμείς, οι Έλληνες, πότε χορέψαμε την Τουρκία στο ταψί;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστη η ερωτηση με την στενη εννοια του Ελληνα. Αν συμπεριλαβουμε ομως τους αδελφους Κυπριους, οπως και πιο προσφατα το Πατριαρχειο, εχουν συρει κατ' επαναληψη την Τουρκια στα ευρωδικαστηρια και εχουν πετυχει τη μια καταδικη μετα την αλλη.
Η Ελλαδα η ιδια ως κρατος, δυστυχως, αλλο απο ψηφισματα του Ευρωκοινοβουλιου για την επαναλειτουργια της Χαλκης, που ομως μενει στα χαρτια, εχει παραιτηθει ακομη και απο τα νομιμα δικαιωματα της.
Για να μην αναφερθουμε στο καθεστως Ιμβρου/Τενεδου και στη δυνατοτητα της Ελλαδας να ζητησει επανεξεταση της Συνθηκης των Στενων που εχει ληξει και την Τουρκια την καιει.
Η διαφορα ειναι πως η Τουρκια, οπου βλεπει την ευκαιρια να ασκησει και νομικη - περα απο τη στρατιωτικοπολιτικη - πιεση στην Ελλαδα, το κανει. Η Ελλαδα, αρκειται σε αιτησεις της Ε.Ε., του Ευρωκοινοβουλιου, που μενουν στα χαρτια, σε παρακλησεις τηρησης συμφωνιων, κλπ.