8/1/11

Ντροπή Έλληνες!


«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»
Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».
Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».
Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.
Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.
Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.
Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.
Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.
Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.
Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.
Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.
Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν τηνΑγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.
Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας».
Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.
Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι: «Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».
Το χαρτί του πατέρα Κοσμά έβαλα και μου το εκαθαρόγραψαν. Και το εκράτησα ως Άγιον Φυλαχτόν, που λέγει μεγάλην αλήθειαν. Θα πω να μου γράψουν καλλιγραφικά και τον άλλον αθάνατον λόγον του, «τον Πάπαν να καταράσθε ως αίτιον». Θέλω να το βλέπω κοντά στα’ κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους.
Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.
Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!
Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!

17 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φαίνεται ότι το παρόν ιστολόγιο όσο και αν δεν μπορούν να συγκριθούν αρθρογράφοι και σχολιαστές, του γράφοντος μη εξαιρουμένου, με Μακρυγιάννη, Παλαμά και Βάρναλη, έχει αρχίσει να ενοχλεί. Γι' αυτό έρχονται και εμφανίζονται "έξυπνοι" σχολιαστές, ίσως και "προοδευτικοί" που τα ξέρουν όλα.

    Τα ίδια όμως δεν ισχύουν μόνο για τους μεγάλους του Έθνους, αλλά και για τους πιο μικρούς που ίσως είναι ακόμα μη αναγνωρισμένοι και παρεξηγημένοι.

    Γιατί και οι αντάρτες οι πολλοί το 1940-1944 κάτω από τη γαλανόλευκη πολέμησαν (και μετά καπελώθηκαν από τους μεν και κυνηγήθηκαν από τους δε) και οι φοιτητές στο πολυτενείο κάτω από τη γαλανόλευκη εξεγέρθηκαν (άσχετα αν μετά τους εκμεταλλέυτηκαν οι μεν για να "σταδιοδρομήσουν" στη μεταπολίτευση και τους καταδίωξαν οι δε για να μας γυρίσουν πίσω).

    Και τα ίδια θα ισχύσουν και για όλους όσους αποφασίσουν να αγωνιστούν τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εαν δεν υπήρχαν άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα σαν τον κύριο του σχολίου της σήμερον 5:04πμ, δεν θα είχαν αξία τα λόγια του Μακρυγιάννη. Η ντροπή του Μακρυγιάννη απευθύνεται στους Έλληνες που για λίγο έχασαν το δρόμο τους, όχι στους επαγγελματίες ''προοδευτικούς'' προφανώς σαν τον κύριο που απλώς διαβιούν σ' αυτόν τον τόπο, που όντας τυφλοί δεν βλέπουν τον κατήφορο. Που δεν βλέπουν που ακριβώς βρίσκεται η νεολαία μας, το χάλι των πανεπιστημίων, της δημόσιας διοικήσης, των ανύπαρκτων σχολείων όπου τα παιδιά μαθαίνουν συνδικαλισμό, αθεία και απρέπεια. Πόσο τυφλός πρέπει να είναι κανείς και πόσο πορωμένος;
    Πολύ ωραίο το απόσπασμα αυτό απο το Μακρυγιάννη. Συγχαρητήρια στο ιστολόγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο καθείς είναι ελεύθερος να μείνει στην απαιδευσιά των στερεοτύπων που του διδάξαν οι «δάσκαλοί» του σήμερα ή να διαβάσει απ’ τις πηγές για το τι έγινε τότε. Για τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Για την απολυτότητα του «Ελευθερία ή Θάνατος». Τι ήταν εκείνο που δεν συμβιβαζόταν με διπλωματίες και προκάλεσε στην υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης που θέλει το εύκολο και αποζητά την αιωνιότητα στην πρόσκαιρη ζωή; Αν εκείνοι οι άνθρωποι δεν ήταν θρησκευόμενοι άραγε θα μπορούσαν να κάνουν την υπέρβαση με μόνη την λατρεία της «φυλής» ή του «αίματος» ή του «έθνους»; Μεγάλες έννοιες και αυτές αλλά ακόμα τότε ασχημάτιστες. Το μόνο που υπήρχε τότε ήταν το «ρωμαίικο» με την έννοια κυρίως της θρησκείας που εμπεριείχε ένα ζωντανό πολιτισμό. Το ενδιαφέρον γεγονός σήμερα είναι πως υπάρχει άρνηση αυτής της ταυτότητας σε δύο ιδεολογικές κατευθύνσεις αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους. Τόσο προς τα αριστερά όσο και ως προς τα δεξιά. Απ’ την Αριστερά με την άρνηση του έθνους. Από την Δεξιά με μια στείρα αρχαιολατρία. Και οι δύο αποκλίσεις έχουν κάτι κοινό. Αυτό το κοινό σημείο και στις δύο αναλύσεις είναι το σύμπλεγμα κατωτερότητας του επαρχιώτη απέναντι στον πρωτευουσιάνο. Κατά την λογική τους που είναι κοινή και στην Αριστερά αλλά και στην Δεξιά είμαστε επαρχιώτες που χάσαμε την βιομηχανική επανάσταση και άρα είμαστε υποχρεωμένοι να πιθηκίσουμε κάποιο παρελθόν εύπεπτο και γνωστό στα «προοδευμένα έθνη» ώστε να τους αποδείξουμε πως είμαστε η πραγματική πηγή της προόδου τους. Σε κάτι τέλος πάντων να τους φανούμε χρήσιμοι ακόμα και ως μουσειακό είδος που του αξίζει περιποίηση ιστορικού κειμηλίου. Το πρόβλημα σε αυτή την λογική είναι πως ξεχνάμε πως πρώτη προτεραιότητα μας θα πρέπει να είναι πως θα φανούμε χρήσιμοι στον εαυτό μας. Και κανείς δεν μπορεί να είναι χρήσιμος στον εαυτό του αν μονίμως προσπαθεί να μεταλλαχτεί σε κάτι που έχει αξία για τους άλλους. Ο καθρέφτης του έλληνα είναι ο Μακρυγιάννης. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει, αυτός είναι και ας σταματήσουμε να αναλύουμε την ιστορία μέσα απ’ τα σημερινά κοινωνικοπολιτικά μας στερεότυπα.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.
    Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται."

    Αν κάποιος δεν ήξερε ποιός είπε αυτά τα λόγια, ή δεν υποψιαζόταν την εποχή από τη γλώσσα του κειμένου, θα νόμιζε ότι ειπώθηκαν σήμερα. Γιατί εκφράζουν μια διαχρονική κατάσταση που έχει εγκατασταθεί στον τόπο μας. Έχουν αλλάξει πρόσωπα και πρόσωπα, γεννιές και γεννιές, αλλά οι καταστάσεις είναι ίδιες κι απαράλλαχτες.

    Δεν πρόλαβα να διαβάσω τα 3 πρώτα σχόλια που διαγράφτηκαν, αλλά κρίνοντας από τα επόμενα σχόλια, καταλαβαίνω ότι τα 3 πρώτα θα ανήκαν σε ανθρώπους που κάπου αναγνώρισαν τον εαυτό τους σε αυτούς που περιέγραψε ο Μακρυγιάννης, εδώ και ενάμισυ - δύο αιώνες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα Απομνημονεύματα τού
    ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ τόμος Α'σελ 275

    "Ο Καραισκάκης ήταν άρρωστος.Μέ φωνάζει καί μου λέγει νά ειπώ του Αρχιστρατήγου καί τού Ναύαρχου τό σκέδιον καί να λάβω από τόν Ναύαρχον τά τζαπιά καί φτυάρια,οπούταν μέσα εις το καράβι του,κι'αυτά να τα μεράσω εις τους αρχηγούς οπού θα πάμεν από τους Τρεις Πύργους.Και το σκέδιον ήταν να δώσω του κάθε ενού οδηγό κι'απόναν Αθηναίον να ξέρη τής θέσες.Από τους Τρείς Πύργους ως τόν Ανάλατον να γίνουν-από τή θάλασσα κι'ως εκεί-έντεκα ταμπούρια στο μπροστινό να είναι χίλι'άνθρωποι μέσα.Πήγα αντάμωσα τόν Κόχραν καί Τζούρτζη(ΤΣΩΡΤΣ) καί είπα τά σκέδια καί να ετοιμάσουν καί τα καράβια διά όσους θα πάμεν από τους Τρεις Πύργους-σουρουπώνοντας ν βαρκαριστούμεν.Πήρα τά τζαπιά καί φτυάρια καί τάδινα τού κάθε οδηγού της θέσης κι'αρχηγού.Τελειώνοντας από αυτό,ακώ έναν πόλεμον.Πηγαίναμε,τηράμε πλησίον εις τό Γλυκό νερό ήταν ένα ταμπούρι Τούρκικον κ'εκεί πήγαν κάτι μεθυσμένοι νησιώτες καί Κρητικοί*,πιάσαν τόν πόλεμον.Συνάχτη το περισσότερον στράτευμα.Εκεί οπού πήγαμεν να σβέσωμεν τόν πόλεμον,ότι θα κάναμεν το κίνημα τό β ρ ά δ υ,πλάκωσαν καί Τούρκοι περισσότεροι πεζούρα καί καβαλλαρία (!).΄Αναψε ο πόλεμος πολύ,ήρθε καί ο Κ Α Ρ Α Ι Σ Κ Α Κ Η Σ.Τότε του λέγω:"Σύρε οπίσου να πάψη ο πόλεμος,ότι το βράδυ θά κινηθούμεν"-Μου λέγει,στάσου αυτού με τους ανθρώπους κ'εγώ φέγω".Τότε σέ λίγο μαθαίνω ότι βαρέθη ο Καραισκάκης.Πάγω εκεί,μαζευόμαστε,τηράμεν,ήτανε βαρεμένος εις τ'ασκέλι παραπάνου,εις τά φτενά.Μαζωχτήκαμεν όλοι εκεί.Μάς είπε με χωρατά:"Εγώ πεθαίνω,όμως εσεις νά είστε μονοιασμένοι καί να βαστήξετε τήν πατριδα".Τόν πήγαν εις τό καράβι.Τήν νύχτα τελείωσε και τόν πήγαν εις τήν Κούλουρη καί τόν τάφιασαν".

    *Εδώ καί ο πιό ανίδεος στά "στρατιωτικά θέματα",ότι ο Καραισκάκης δολοφονήθηκε!
    Τό σχέδιο της "καταδρομικής επιχείρησης"προδόθηκε!από ποιούς,-όν άραγε;
    Τί ρόλο έπαιξαν οι ξένοι ΔΉΘΕΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΟΧΡΑΝ ΚΑΙ ΤΣΟΡΤΣ;
    Πώς σε όλες τίς φάσεις τών επιχειρήσεων βρισκόταν μπροστά ο Μακρυγιάννης;Γιατί κατηγορεί τούς αγωνιστές,ότι τάχα τόσες χιλιάδες έλληνες ,...τούς πήραν φαλάγγι 500 Τούρκοι;
    Καί συνεχίζει :"τότε ο Τούρκος έφυε,οπού ήταν μ'εμάς καί τό είπε τού Κιτάγια αυτό τό σχέδιόν μας!!!"
    Κιτάγιας=Κιουταχής!!!

    Δυστυχώς η ήττα τών Ελλήνων οφείλεται σε προδοτικό σχέδια.Ποιοί τό σχεδίασαν;
    Ποιός σκότωσε τον Καραισκάκη,καί τάχα ενω ήταν πανταχού παρόν ο Μακρυγιάννης,δεν τόν(τούς)κατονομάζει;
    Νικηταράς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α

    Παρόλο που μου ήταν γνωστό το κείμενο, το ξαναδιάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση και συγκίνηση. Οπωσδήποτε για τον κάθε αναγνώστη υπάρχουν ορισμένα σημεία που είναι ιδιαιτέρως σημαντικά και τον αγγίζουν περισσότερο από άλλα, ώστε να θέλει να τα υπογραμμίσει, όπως έκανε ο Πιγκουϊνος και όπως θα κάνω κι εγώ.
    Πριν από αυτό όμως, πρέπει να πω ότι η προσέγγιση του Ελευθέριου Β, και ειδικά το μέρος όπου αναφέρεται στην κοινή συμπλεγματική στάση και τρόπον τινά συμμαχία ενός μέρους της αριστεράς και της δεξιάς απέναντι στο Ρωμανικό-Ορθόδοξο-Νεοελληνικό παρελθόν μας, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
    Τα σημεία που εγώ υπογραμμίζω, πέρα από τον υποβοηθητικό ρόλο των Εβραίων στο τυραννικό καθεστώς των Τούρκων Οθωμανών, είναι τα εξής:

    συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. για αρχη μου κανει εντυπωση οτι εχεις διαγραψει τα 3 πρωτα σχολια που αναρτηθηκαν. Αυτο σημαινει οτι αν συμφωνησω με το κειμενο εχω θεση στο πλαισιο των σχολιων, αν διαφωνησω μαλλον θα εχω την τυχη των αλλων.
    Οποτε θα περιοριστω στο να πω πως ο παραλληλισμος ειναι λιγακι αστοχος. Φυσικα η αστοχια ξεκινησε απο τις δηλωσεις Παγκαλου, ομως σημερα ο αγωνας ειναι αλλος και οι απαιτησεις διαφορετικες :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Β

    "Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν τηνΑγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον"
    ----------------
    "Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα"
    ---------------

    Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα λόγια του Μακρυγιάννη απηχούν μια γενική λαϊκή αντίληψη που φαίνεται να έχει επιβιώσει μέσα στους αιώνες, ως βίωμα τραυματικό, η μνήμη δηλαδή της άλωσης της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 και η μετέπειτα Φραγκοκρατία. Βάσει αυτής της αντίληψης ο κίνδυνος προέρχεται από την αιρετική Δύση, από τον Πάπα και τα τσογλάνια του!! Ο Μακρυγιάννης λοιπόν θέτει το ζήτημα της Θρησκείας στο επίκεντρο της μακραίωνης διαμάχης της Παπικής Δύσης και της Ορθόδοξης Ανατολής, που φτάνει ακόμη και έως τις ημέρες του, και η ταπεινή γνώμη μου είναι πως τίθεται ακόμη και σήμερα παρ όλη την φαινομενική αποθρησκειοποίηση της Ευρώπης. Η θρησκεία, "η Πίστη η Αγία", αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση και την εθνική ολοκλήρωση του Ρωμαίικου που εδώ έχει νομίζω το νόημα μιας σύνθετης υπόστασης τόσο πολιτειακής (δημιουργία ενός νέου Ρωμανικού Κράτους) όσο και θρησκευτικής δηλαδή Ορθόδοξης.
    ----------------
    "κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας" (!!)
    -----------------

    Είναι χαρακτηριστική η ατιμία που επιφυλάσσει εδώ ο Μακρυγιάννης για τους Φράγκους! Ατιμία που γίνεται εμφατική από την αναγνώριση του Τούρκου, ως τουλάχιστον τίμιου εχθρού, που στήθος με στήθος και φανερά πολέμησε χωρίς να καταφεύγει σε πισώπλατα χτυπήματα. Αντίθετα ο ομόθρησκος Χριστιανός Φράγκος, ο ελληνοθρεμένος και εκπολιτισμένος, είναι ένας ύπουλος εχθρός, με διπλή γλώσσα και συμπεριφορά που πάντα περιμένει την ευκαιρία να χτυπήσει όπου και όπως μπορεί. Όλα αυτά κάνουν την προδοσία του μεγαλύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γ

    "τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους.
    Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες"
    ---------------

    Μην μου πείτε ότι αυτά που περιγράφονται εδώ πριν από 170 χρόνια, δεν είναι και σήμερα τόσο επίκαιρα! Αρκεί να σας υπενθυμίσω ότι θα ευημερούσαμε, όπως μας έλεγαν, όταν θα μπαίναμε στην ΕΕ και στην ΟΝΕ ή θα σωθούμε τώρα μπαίνοντας στο ΔΝΤ, πως θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που βρισκόμαστε "ισότιμα" μαζί με τους ισχυρούς της Ευρώπης και ας έπρεπε να βγάλουμε από τις ταυτότητες το Θρήσκευμα, να ανεχτούμε τις ιστορικές προσβολές της Δραγώνας και τις Φραγκιαδάκη, να βγάλουμε τον Σταυρό και τις εικόνες από τα σχολεία, να πάρουμε οσονούπω ακόμη και την Κάρτα.
    Βεβαίως για να μας αναγνωρίζουν και να μην μας παρεξηγούν οι ισχυροί. Αυτοί οι άθρησκοι είναι οι διαφωτισμένοι "μισομαθείς" άνθρωποι των γραμμάτων, οι εξ Εσπερίας σπουδάσαντες και ελθόντες για να παραμορφώσουν την Ελλάδα, όπως διαπιστώνουμε και σήμερα με κάποιους καθηγητάδες!! Ο Μακρυγιάννης μοιάζει να στέκεται απέναντι στον Διαφωτισμό με πνεύμα κριτικό έως και αρνητικό και πράγματι απηχεί την γνώμη ενός ευρύτερου λαϊκού ρεύματος που αντιστέκεται στις ξενόφερτες επιλογές της Ευρωπαιολάγνας ντόπιας Ελίτ. Μέσα στα μέτρα για τη μεταστροφή του Ορθόδοξου φρονήματος του λαού ήταν ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας και η διαρκής σκανδαλοθηρική υπονόμευση της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δ

    "Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!"

    -------------------

    Αυτό πάλι σας θυμίζει κάτι; Πριν λίγες ημέρες οι δυνάμεις του Χάους επιτέθηκαν στον Σεραφείμ Πειραιώς. Πριν χρόνια στον Χριστόδουλο, στον Καντιώτη και σε τόσους άλλους, ενώ ταυτόχρονα διάφορες πληρωμένες φωνές βατράχων κοάζουν για το "μύθο" του Κρυφού Σχολειού, για την "προδοσία" του Γρηγορίου του Ε, για την "αρνητική" στάση του Κλήρου έναντι της Εθνικής μας Επανάστασης και για την απουσία του από τους Αγώνες του Έθνους τη στιγμή που χιλιάδες παραδείγματα επιβεβαιώνουν την αλήθεια.
    Όλα αυτά αγαπητοί φίλοι τα βιώνουμε και σήμερα, μιας και η Ιστορία όταν έχει κέφια κάνει κύκλους και επανέρχεται στην πρώτη της αιτία και ανάγκη.
    Συγχαρητήρια για την ανάρτηση του κειμένου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ
    ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗΣ
    τού ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΕΛΟΥ.
    σελ.221

    "Ο Νικήτας-σημειώνεται στό Ιταλικό χρονικό-ακούσας από της σκηνής του τόν θόρυβον εξήλθε,συνοδευόμενος υπό τού "καπετάν"Γεωργίου Λεκοβίτου,ίνα ιδή τί συνέβαινε....επλησίασε τόσον,ώστε αυτός μέν επλήγη υπό τήν σιαγόνα διά σφαίρας,ο δέ Λεκοβίτης εις τον πόδα,Υπήρξεν αύτη η μοναδική πληγή...εκ ταύτης όμως εξήρχετο τόσον αιμα,ώστε ηναγκάσθη νά αποσυρθή....."
    Από τούς πρώτους που ετρεξαν νά προλάβουν ΄....τήν αναπάντεχη(:)συμπλοκή τήν 22α Απριλίου ,ήταν ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ,πού με τούς στρατιώτες του βρισκόταν κοντά στή σκηνή του Καραισκάκη..."
    Ο Μακρυγιάννης δέν λεει κουβέντα...
    γι'αυτό,τάχα δεν γνώριζε ότι στη Διοίκηση υπό τον Καραισκάκη,ήταν και οι άντρες του Νικηταρά ,που τους άφησε ,όταν αρρώστησε,μετά τήν μαχη τής ΑΡΑΧΩΒΑΣ;
    Καί νά τή λέει γιά τόν Νικηταρά σέ άλλο σημείο στα απομνημονεύματά του:
    "΄Υστερα παρουσιάστη ο Δυσσέας ως πολιτικός με το καλαμαρι εις το ζουνάρι,κι'έλεγε:"Εγώ εις τό εξής είμαι πολιτικός".Ο Κολοκοτρώνης καί η συντροφιά του ετοιμάζονταν να'ρθούνε αναντίον μας εις Άργος διά να διαλύσουνε το Βουλευτικόν καί τήν Κυβέρνηση.Τ'Ανάπλι το βαστούσαν αυτείνοι κ'εμείς τους πολιορκούσαμε απάξω.Μου παραγγέλνει ο Νικήτας*(ότι εφύλαγα εις το κεφαλόβρυσον,εις τους Μύλους),μου παραγγέλνει ότι θα'ρθη καί θα με πάγη κυνηγώντας ως τήν Ρούμελη κι'όπου θα με πιάση ,θα σκίση τα νεύρα των ποδαριών μου να με κρεμάση ανάποδα.Εγώ τού είπα νά κοπιάσει κι'άν τον πιάσω εγώ,δε θα του κάμω αυτά,θα φάμε και θα πιούμε μαζί,οτ'είναι αγαθός αγωνιστής και πατριώτης..."

    *Νικήτας Σταματελόπουλος(Νικηταράς)
    Ως Έλληνες προσπαθούμε να δούμε πώς δούλευαν τούς Αγαθούς ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ,ΤΟΤΕ ΚΑΊ ΤΩΡΑ,ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ!
    Ο Νικηταράς ήλθε στην Αθήνα τότε με εντολή της Γ'Εθνικής τών Ελλήνων Συνέλευσις.
    Νά καί τό γράμμα προς Αυτόν.

    "Ο Πρόεδρος τής Γ'Εθνικής τών Ελλήνων Συνέλευσις
    Προς τόν γενναιότατον στρατηγόν
    Ν.Σταματελόπουλον
    Τροιζήνα ,4 Απριλίου 1827

    "Επειδή διετάχθης από τόν εξοχώτατον Αρχιστράτηγον καί διευθηντήν απασών τών κατά ξηράν δυνάμεων τής Ελλάδος νά εκστρατεύσης όπου η ανάγκη τής πατρίδος προσκαλείται τούς αληθινούς πατριώτας καί άξιους νά τήν βοηθήσουν εις τήν κρίσιμον τάυτην περίστασιν,η Συνέλευσις τού έθνους σε αποκαθιστά ελεύθερον από τό χρέος του Φρουράρχου .......*
    σέ συγχαίρει ευαρεστούντα εις τήν πατρίδα καί εκπληρούντα τά ιερά χρέη σου ως γνησιώτατον τέκνον της,καί σ'επεύχεται καί εις τό εξής άξια τής ιστορίας κατορθώματα".
    *Τήν επομένην τής εκλογής του Καποδίστρια ,ικανοποιημένος από τήν απόφαση της Συνελεύσεως,ο Νικηταράς θά αναχωρήσει γιά το στρατόπεδο τού Καραισκάκη στήν Αττική...."

    Ο Μακρυγιάννης ήταν πάντα με τους Κυβερνητικούς!
    Εάν ο Κολοκοτρώνης καί ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ,δεν στέκονταν στο ύψος τών τότε περιστάσεων,θά άναβε το Φώς τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στήν Ελλάδα μας;
    Τό λέει αυτό ο καθηγητής ΔΗΜ.ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (αείμνηστος),στό βιβλίο του "ΓΚΕΜΑ"!
    Πολύβιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πόσες Αλήθειες και τρομακτικές ομοιότητες με το σήμερα σε ένα κείμενο ενός Έλληνα!

    Μπράβο Ινφογνώμων,να είστε όλοι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ειμαι ο 8 Ιανουαρίου 2011 9:19 π.μ. γιατί διαγράψατε το σχόλιο μου; Τα λόγια του Μακρυγιάννη ανάρτησα,που μιλά για συγκεκριμμένους ανθρώπους.Δέν είπα κάτι κακό,ουτε έβρισα.Απαγορεύεται να αναφερόμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους, τους ελληνοφωνους γραικύλους;
    Γιατί τα σβήσατε;Με πληγώνει βαθύτατα μια τέτοια αντιμετώπηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θα μπορούσε επιτέλους κάποιος να μου δώσει την παραπομπή σε αυτό το απόσπασμα του Μακρυγιάννη που το βρήκα αμέτρητες φορές δημοσιευμένο στο διαδίκτυο όμως δεν μπορώ να το βρω στα Απομνημονεύματα;

    Το κείμενο το έψαξα στην
    Βικιθήκη
    αλλά δεν κατάφερα να βρω το σχετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.