29/1/11

ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ

Εφ. Ταράφ 23-1-2011 αρθρογράφος Μεχμέτ Μπαρανσού

Βασανιστήριο σε λοχία στο στρατόπεδο, με τον κόμπο του γουρουνιού.
O λοχίας Χασάν Καγίκογλου που υπηρετεί στην πόλη Σιρνάκ, εδάρη από τον διοικητή του λόχου–ενώ τον είχαν δέσει με τον κόμπο του γουρουνιού- με τη δικαιολογία ότι είχε πιει ουίσκι. Το Γενικό Επιτελείο διεξάγει έρευνα.

¨Αδερφέ σε παρακαλώ σώσε με. Μόνη μου ελπίδα είσαι εσύ. Οι διοικητές μου με βασανίζουν. Θα με σκοτώσουν από τα βασανιστήρια. Αδερφέ σε παρακαλώ σώσε με. Διαφορετικά θα αυτοκτονήσω. Για χάρη του Θεού βοήθησε με¨

Η φωνή στο τηλέφωνο χωρίς να τρέμει, άλλο πράγμα δεν έλεγε ¨Σώσε με , βοήθησε με αδερφέ μου¨. Το ¨Σώσε με¨ τηλεφώνημα το δέχτηκα 10 μέρες πριν ενώ καθόμουν στο γραφείο μου στην εφημερίδα. Προσπάθησαν να ηρεμήσω την φωνή που άκουγα και να καταλάβω το περιστατικό. Προσπάθησα να τον ηρεμήσω και να μου περιγράψει από την αρχή το περιστατικό.

Λέγεται Χασάν Καγίκογλου και υπηρετεί ως επαγγελματίας λοχίας στην βασική περιοχή της 3ης Ταξιαρχίας Ειδικών Δυνάμεων στο βουνό Ναμάζ της περιοχής Σίρνακ. Στις 20 Οκτωβρίου 2010 κατεβαίνει στην πόλη. Αφού τελειώνει τις δουλειές του επιστρέφει στην μονάδα του. Εκ των ανωτέρων του, ο επιλοχίας Ντογουκάν Οζγκούρ Τσελίκ τον ρωτάει ¨¨ήπιες ουίσκι ρε μαλάκα ;¨. Όταν ο Καγίκογλου απάντησε ¨όχι δεν ήπια¨ αυτός του είπε ¨θα σε κάψω¨ και πήγε στον διοικητή του λόχου. Πριν να περάσουν πέντε λεπτά έρχεται ο διοικητής λοχαγός Μουράτ Αρί και πηγαίνοντας δίπλα στον λοχία αρχίζει να τον βρίζει.

Αρχίζει το ξύλο
Ο διοικητής λέγοντας ¨Ποιος είσαι ρε άθλιε μαλάκα¨ αρχίζει να χτυπά τον λοχία με μπουνιές, να τον χτυπά στο κεφάλι. Ο λοχίας Χασάν Καγίκογλου λέει στον διοικητή πως δεν ήπιε ουίσκι και προτείνει να πάνε να τον μετρήσουν είτε στην αστυνομία είτε στο νοσοκομείο. Ο διοικητής του τάγματος λοχαγός Αρί του λέει ¨Μη μιλάς¨ και συνεχίζει να τον δέρνει. Μη αρκούμενος σε αυτό, δένει με ένα σκοινί τα χέρια του λοχία σε ένα κοντέινερ, και τον σηκώνει ψηλά. Σηκώνει προς τα πάνω το σκοινί έτσι ώστε ο λοχίας να πατάει στις άκρες των δαχτύλων των ποδιών του. Αφού τον έχει δέσει έτσι στο κοντέινερ, καλεί αναφορά λόχου. Ο λοχαγός Αρί δείχνοντας τον Καγίκογλου στους 65 παρόντες λέει ¨Κόψτε τις σχέσεις σας με αυτόν, τον έδιωξα από τη δουλειά¨ και τον βρίζει με ακατονόμαστο τρόπο.

Πρώτα κρύο ντους και μετά κόμπος γουρουνιού

Μετά την διάλυση της αναφοράς τοποθετείται σκοπός δίπλα στον λοχία. Τον κρατάνε ακόμη δύο ώρες με τα χέρια δεμένα στο κοντέινερ. Στο μεταξύ ένας φίλος του από τον λόχο, τον βγάζει κρυφά μια φωτογραφία, με τα χέρια δεμένα.

Ακολούθως με εντολή του διοικητή λύνονται τα χέρια του. Ο λοχαγός Αρί λέει ¨Αυτό δεν σε συμμόρφωσε¨ και ζητά να του φέρουν δύο κουβάδες νερό. Αυτή τη φορά ο λοχίας καθισμένος κάτω στο τσιμέντο, περιλούζεται από πάνω ως κάτω με το νερό. Ο λοχαγός Αρί πρόσεξε ότι το νερό ήταν χλιαρό και δίνει εντολή ¨Φέρτε νερό από την βρύση¨. Τους δύο παγωμένους κουβάδες με νερό που του έφεραν τους ρίχνει πάνω στον λοχία. Μη αρκούμενος σε αυτό του φοράει και τον κουβά στο κεφάλι. Πάλι συνοδεία βρισιών και προσβολών. Μέχρι τις 23.00 έτσι τον είχαν, ενώ αργότερα με εντολή του διοικητή λόχου τον δένουν στο κοντέινερ με τον κόμπο του γουρουνιού και τον βάζουν κάτω. Μέχρι το πρωί έτσι τον κρατάνε.

Ο λοχίας που εθελοντικά εντάχθηκε στον επαγγελματικό στρατό, μετά από αυτό το περιστατικό , χαλάει η ψυχολογία του. Παίρνε αναφορά. Μεταφέρει το θέμα στον Διοικητή του στρατοπέδου. Γράφει αναφορά παραπόνων. Παρά το ότι όμως του λένε πως ¨Θα το ψάξουμε, θα το ρυθμίσουμε¨, το βασανιστήριο και οι προσβολές συνεχίζονται.

Οι αξιωματικοί το διαψεύδουν
Όταν βγήκε στην αγορά, έβγαλε χρήματα, έπιασε δικηγόρο και μετά αποφάσισαν μαζί να με αναζητήσουν. Μια εβδομάδα μετά την συνομιλία μου με τον Χασάν Καγίκογλου, ο δικηγόρος του μου έστειλε την φωτογραφία του με δεμένα τα χέρια. ¨όταν ήρθε και μετά η φωτογραφία αναζήτησα τον επιλοχία Ντογουκάν Οζγκούρ Τσελίκ.

Ο επιλοχίας μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα λέγοντας πως ¨Δεν ασχολούμαι με τέτοιες ανοησίες. Αυτό είναι παράνομο. Δεν μπορείτε να με αναζητείτε. Εδώ είναι στρατιωτική υπηρεσία. Δεν μπορώ να απαντήσω. Ακολούθως αναζήτησα και τον λοχαγό Αρί που είχε κάνει και τα σοβαρά βασανιστήρια. Ο Αρί με μια πιο ευγενική γλώσσα από τον επιλοχία μου είπε πως ¨Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Είναι ψέμα. Ούτε έχει γίνει μήνυση σε βάρος μου. Ούτε υπάρχει περίπτωση να σας δώσω πληροφορία σχετικά με το αν υπάρχει ή όχι τέτοιος στρατιωτικός στην μονάδα μας.

Γενικό Επιτελείο : Διεξάγουμε έρευνα
Μετά από αυτές τις συνομιλίες, συνομίλησα με τρεις στρατιωτικούς που υπηρετούνε στην μονάδα. Και οι τρεις μου επιβεβαίωσαν τα βασανιστήρια. Μετά επικοινώνησα με την Διεύθυνση Επικοινωνιών του Γενικού Επιτελείου. Μετέδωσα τις πληροφορίες μου στον ταξίαρχο Ταγιάρ Σουνγκού. Μου είπε πως θα το ψάξει και το συντομότερο θα μου έλεγε. Μια εβδομάδα μετά με πήρε τηλέφωνο. Ο Σουνγκού μου είπε πως μετά το λίγο τηλεφώνημα που τους είχα κάνει ενημερώθηκαν για το γεγονός, πως δεν έχει γίνει μήνυση και πως έκαναν την απαραίτητη έρευνα. Ο Σουνγκού μου είπε πως ¨Το περιστατικό έγινε όπως σας το περιέγραψαν, και για τους δύο αξιωματούχους διεξάγεται η αναγκαία έρευνα¨.

Μια ιστορία που άρχισε με ένα τηλεφώνημα, τέλειωσε επίσης με ένα τηλεφώνημα από το Γενικό Επιτελείο. Ελπίζω ο λοχίας που με πήρε τηλέφωνο να μην ξαναπεράσει βασανιστήρια και ανάκριση. Να πούμε από τώρα ότι αυτό θα το παρακολουθήσουμε.http://tourkikanea.gr/2011/01/28/asker-4/

7 σχόλια:

  1. Αυτό τον στρατό βαρβάρων έχουμε απέναντί μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτόν τον βαρβαρικό στρατό έχουμε απέναντί μας, όπως εδώ έχουμε έναν στρατό με μαμόθρεφτα στη συντριπτική τους πλειοψηφία!
    Για να μην παρεξηγηθώ δεν είμαι υπέρ των βασανιστηρίων και του καψονιού, αλλά υπέρ της σωστής και σκληρής εκπαίδευσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεκαετία '80. Εκπαίδευση οδηγών οχημάτων του Τουρκικού στρατού σε μία έρημο με πολύ ψιλή άμμο που μπαίνει στα μάτια και στο στόμα των εκπαιδευόμενων.
    Δεν τους δίνουν νερό, παρα τους 40 βαθμούς κελσίου. Τους αφήνουν μόνο να πίνουν κόκα-κόλα. Ώσπου έρχεται μία υδροφόρα. Η εντολή, ρητή: Κανένας δεν θα πιεί πρός το παρόν νερό. Ενας στρατιώτης, θολωμένος, τρέχει, ανοίγει την κάνουλα και πίνει με βουλημία. Ο αξιωματικός τρέχει απο πίσω του οργισμένος, και αρχίζει να τον κλωτσάει. Τα δόντια του στρατιώτη σπάζουν επάνω στην κάνουλα, αλλα ο βασανιστής του συνεχίζει να τον κλωτσάει. Σε λίγο, τον παίρνουν λιπόθυμο, γεμάτο στα αίματα και με παραμορφωμένο πρόσωπο....
    Εκείνη, τουλάχιστον, την εποχή, το ξύλο, ήταν το νόμιμο μέσο επιβολής πειθαρχίας στον Τουρκικό στρατο: Ο παλιός φαντάρος έδερνε τον νέο, ο δεκανέας τον φαντάρο, ο λοχίας τον δεκανέα και τον φαντάρο.
    Ο βάρβαρος κολλεκτιβιστικός ασιάτικος μεσαίωνας, δεν έχει ιδέα απο σεβασμό στο ανθρώπινο Πρόσωπο.
    Γιατί πρόσωπο, μπορεί να γίνει μόνο ο ελέυθερος άνθρωπος..
    Καί ελεύθεροι άνθρωποι στην ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι πρίν από διακόσια χρόνια, υπήρξαν μόνο οι Έλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γι' αυτό λοιπόν πρέπει με το παρόν περιστατικό να καταλάβουμε(μικροί και μεγάλοι) για ακόμα μια φορά τι πρέπει να κάνουμε αν έρθουμε αντιμέτωποι με έναν τέτοιο στρατό που βασανίζει τους στρατιώτες του.
    Ας φανταστούμε λοιπόν τι θα έκαναν σε έναν Έλληνα αιχμάλωτο.Φέρτε εικόνες στο μυαλό σας.
    Το συμπέρασμα:

    1) Δεν παραδινόμαστε ακόμα και αν έχουν εξαντληθεί όλα τα μέσα αμύνης.
    2) Ο στιγμιαίος θάνατος(από σφαίρα, βόμβα κτλ) πάνω στη μάχη είναι προτιμότερος και εντιμότερος από το να παραδοθείς σε έναν Τούρκο βάρβαρο και να πεθάνεις δεμένος σαν γουρούνι και μετά από ώρες βασανιστηρίων κατά την διάρκεια των οποίων θα βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες.
    3) Αυτοκτονία δεν είναι η λογική, σωστή και έντιμη λύση απέναντι στον Χάρο που σε γυροφέρνει. Πρέπει να παίξεις το παιχνίδι μέχρι τέλους.
    Πρώτα ερευνούμε για τρόπους διαφυγής(αυτό σε περίπτωση που δεν υπάρχει ούτε μια σφαίρα για συνέχιση του αγώνα). Αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, κάνουμε τον σταυρό μας και παίρνουμε στον τάφο μαζί μας όσα πιο πολλά μεμέτια μπορούμε. Ο τελευταίος καίει(προτιμότερο) ή θάβει σε σίγουρο σημείο τη σημαία της μονάδας. Τα άκρως απόρρητα έγγραφα εννοείται ότι καίγονται απαραιτήτως σε μια τέτοια περίπτωση. Ανάμεσα στο δίλημμα: "Σημαία ή έγγραφα" καταστρέφουμε πρώτα τα έγγραφα.
    Να μην πέσουν στα χέρια των μεμετιών ούτε έγγραφα ούτε σημαία.
    4) Καλό είναι ο κάθε αξιωματικός(είτε μόνιμος είτε έφεδρος) καθώς και ο κάθε υπαξιωματικός και φαντάρος να έχει ένα τσακμάκι στη τσέπη του. Να κάψει τυχόν φωτογραφία συγγενικού του προσώπου κα, μικρού ημερολογίου, έντυπο οδηγιών του ΓΕΣ προς φαντάρους κτλ που κουβαλά στη τσέπη του.
    5) Σβήνουμε τη μνήμη του κινητού, αφαιρούμε την μπαταρία του. Πατάμε δυνατά με τις αρβύλες και την μπαταρία και τη συσκευή. Αν υπάρχει γύρω λίμνη, ποτάμι ή θάλασσα ρίχνουμε τη συσκευή μέσα.
    Καμία απολύτως πληροφορία στον εχθρό.
    6) Σε περίπτωση που αμυνόμαστε σε κατοικημένη περιοχή ή σε στρατόπεδο παγιδεύουμε γρήγορα με τα τελευταία λίγα εκρηκτικά ότι μπορούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ευρηματικότητα.
    7) Αφού γίνουν τα παραπάνω, ξαναεξετάσουμε τυχόν τρόπους διαφυγής και πάλι δεν γίνεται, τότε "δικαιούμαστε" να πεθάνουμε αφού όμως πάρουμε στο τάφο μαζί μας τουλάχιστον δυο Τούρκους ο καθένας.
    Απλό το θέμα.
    Καλύτερα νεκροί παρά αιχμάλωτοι Τούρκων βαρβάρων. Όσοι νομίζουν ότι θα σεβαστούν οι Τούρκοι συνθήκες περί αιχμαλώτων κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δεν άλλαξαν και δεν θα αλλάξουν ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιωργάκη αντί να κάνουμε όλα αυτά μήπως είναι προτιμότερο να τους κερδίσουμε μια κι έξω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προς ανώνυμο 29 Ιανουαρίου 2011 10:56 μ.μ.

    Σε μια περίπτωση πολέμου (θεωρητικά μιλώντας αν και μέσα στη 10ετία δεν τον αποκλείω, η πιθανότητα πολέμου σε σχέση με παλαιότερα είναι πιο αυξημένη και το χω ξαναδηλώσει αυτό) Θα υπάρξουν φρουρές σε νησιά μικρού και μεσαίου μεγάθους που θα δεχθούν καταιγιστική δύναμη πυρός για ακαριαία αποτελέσματα.
    Το ΠΝ και η ΠΑ δεν μπορεί να ναι παντού. Κάποιο σημείο στον χάρτη θα είναι πιο αδύναμο, κάποιο μικρό νησάκι, κάποιο μεσσαίου μεγέθους. Κάποια φρουρά θα κληθεί να πληρώσει βαρύ τίμημα. Αυτή η φρουρά(π.χ επιπέδου λόχου) λοιπόν που θα της τύχει ένας προσωρινός αποκλεισμός θα πρέπει αφού εξαντλήσει όλα τα μέσα αμύνης να επιλέξει ή παράδοση ή άμυνα μέχρις εσχάτων.
    Με τον βασανισμό του Τούρκου στρατιώτη που είδαμε στο παρόν άρθρο μπορούμε να φανταστούμε τι περιμένει ένα πεζικάριο ή έναν πεζοναύτη ή έναν αμφίβιο καταδρομέα του ΣΞ αιχμάλωτο στα χέρια των βάρβαρων Τούρκων.Ειδικά για έναν πεζοναύτη μας ή έναν αμφίβιο καταδρομέα. Γι' άυτό λοιπόν χρειάζεται ψυχολογικά να μαστε απόλυτα προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι στο τι πρέπει να κάνουμε αν βρεθούμε σε μια τέτοια πολύ δύσκολη θέση. Μπορεί στον καθένα να τύχει μια τέτοια περίπτωση. Η σειρά είναι απλή: Στρατιωτικά έγγραφα, σημαία μονάδος, προσωπικά αντικείμενα (ημερολόγια, φωτογραφίες, κινητά κτλ), παγίδευση χώρων με τα τελευταία εκρηκτικά, τελική άμυνα μέχρις εσχάτων(αν δεν είναι δυνατή η "απαγκίστρωση"). Απλό.
    Το να τους κερδίσουμε μια και έξω έναν πόλεμο αποκλείεται. Το να τους χτυπήσουμε όμως πολύ σκληρά γίνεται. Ωστόσο κάποιο νησάκι ή νησάκια θα πληρώσουν το τίμημα. Αυτή ή αυτές οι φρουρές θα πρέπει λοιπόν να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να σταλεί το μήνυμα ότι "για κάθε βήμα θα πληρώνετε μεγάλο φόρο αίματος αναλογικά προς τον πληθυσμό". Θα υπάρξουν απώλειες ειδικά σε μικρές φρουρές. Είναι μη ρεαλιστικό το να λέμε ότι δεν θα υποστούμε απώλειες σε κάποια σημεία. Η έκβαση ενός πιθανού πολέμου πιστεύω ότι εξαρτάται κυρίως από το ποιος θα κινητοποιήσει στα σημαντικά σημεία πιο πολλές δυνάμεις(όγκο πυρός).
    Εγώ κρατάω στη μνήμη μου την εικόνα αυτού του Τούρκου δεμένου σαν γουρούνι. Καλό είναι να την θυμόμαστε όλοι, ειδικά όσοι είναι σε ηλικία που μπορούν να κρατήσουν όπλο. Καλύτερα μια σφαίρα παρά τις τελευταίες ώρες επί της γης κρεμασμένος σαν γουρούνι ντροπιάζοντας το εθνόσημο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργο, τα 108 τι τα κάνουμε ρε φίλε;;;
    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.