Ο Νικολά Σαρκοζί, η Κύπρος και το κουρδικό ζήτημα

Η οικονομία, οι τιμές των βασικών προϊόντων, η Ευρώπη, ο Λίβανος, το Ιράν, η Λιβύη, η Αίγυπτο ... Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν πολυάριθμα στη διάρκεια της μακράς συνομιλίας μεταξύ του Νικολά Σαρκοζί και του Αμπντουλάχ Γκιουλ, και στη συνέχεια, στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που ακολούθησε.

Ο Γάλλος πρόεδρος αναφέρθηκε πολύ γρήγορα σε δύο βασικά ζητήματα για την Τουρκία: η Κύπρος και το κουρδικό ζήτημα. 

Δύο ζητήματα ιδιαίτερης σημασίας για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, την ολοκλήρωση της αποστρατικοποίησης του καθεστώτος και την ειρήνευση της περιοχής. 

Για τα δύο θέματα, ωστόσο, η απάντηση του Νικολά Σαρκοζί εμφανίστηκε συγχυσμένη.

Για τη Κύπρο, είπε: «Εγώ δεν πρόκειται να σχολιάσω το θέμα της Κύπρου. 

Δύσκολα θα βρείτε μια δήλωση μου επί του θέματος».  Ψάχνοντας τα αρχεία, σίγουρα θα βρείτε. Ας είναι όμως. Το ζήτημα της Κύπρου είναι ακριβώς το κύριο εμπόδιο στο δρόμο της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Να μη ανησυχήσει κάποιος για τη λύση του είναι ένας τρόπος άρνησης να μιλήσει για την ένταξη της Τουρκίας.

Μια πιο ισορροπημένη θέση της Γαλλίας επί της Τουρκίας θα της επέτρεπε επίσης ένα  κριτικότερο  και  δικαιότερο βλέμμα για την παρουσία των 40.000 Τούρκων στρατιωτών στο βόρειο τμήμα του νησιού, και για τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού Ερντογάν που έχουν εξοργίσει τους Τουρκοκύπριους. 

Ήταν 10.000 στο δρόμο στα τέλη Ιανουαρίου (ένας στους 15) και τα συνδικάτα κάλεσαν για μια ακόμη διαδήλωση στις 2 Μαρτίου για να διαμαρτυρηθούν κατά του σχεδίου οικονομικής λιτότητας που έχει επιβάλλει η Άγκυρα. 

Φωνές αρχίσουν να σηκώνονται από τους Τουρκοκύπριους και στη Τουρκία, για το τέλος της τουρκικής κηδεμονίας .

Σχετικά με το κουρδικό ζήτημα, και πάλι, η γαλλική διπλωματία είναι διστακτική. 

Ο Γάλλος πρόεδρος έριξε μια ματιά στις σημειώσεις του για να τονίσει «την υποστήριξη της Γαλλίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στην Τουρκία." 

Αναφερόταν στον αγώνα κατά του PKK, του οποίου 28 μέλη του βρίσκονται σε γαλλικές φυλακές. Οι συλλήψεις έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αποκαλύπτοντας συχνά εγκληματικά αλλά και πολιτικά δίκτυα κοντά στους Κούρδους αντάρτες. 

Το πολιτιστικό κέντρο Αχμέτ Καγιά, η άτυπη έδρα του PKK στο Παρίσι, κατασχέθηκε αρκετές φορές. 

Ξεκίνησαν δίκες και τα γαλλικά δικαστήρια, στη Μασσαλία, στο Μπορντώ, τονίζουν το "τρομοκρατικό" χαρακτήρα του PKK.

Φυσικά, το τουρκικό κράτος ασκεί μια σταθερή πίεση στις ευρωπαϊκές χώρες και τις κατηγορεί για υπερβολικά επιεική μεταχείριση τους στον αγώνα κατά της «τρομοκρατικής οργάνωσης», όπως την ονομάζει η Άγκυρα. 

Είναι η συνηθισμένη ρητορική. 

Φυσικά, ο πόλεμος του PKK κατά του τουρκικού κράτους, έχει γίνει τελείως αναχρονιστικός, και χρηματοδοτείται εν μέρει με κεφάλαια που αντλούνται από τη κουρδική διασπορά της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Σουηδία), μερικές φορές με εγκληματικές πράξεις .

Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για  αυτή την παραδειγματική ευθυγράμμιση του Σαρκοζί με τόσο ζήλο, ενώ η βία εξακολουθεί να φλέγει τακτικά στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας, πάντοτε υπό τον αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο. 

Η δίκη των 151 υποτιθέμενων μελών του KCK (πολιτική οργάνωση για τη στήριξη του PKK) συνεχίζει στο Ντιγιαρμπακίρ. 

Από τις 15 Φεβρουαρίου, επέτειος της σύλληψης του ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν, δύο Κούρδοι αυτοπυρπολήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική της Άγκυρας.

Με την υποστήριξη της πολιτικής καταστολής της Άγκυρας κατά του κουρδικού κινήματος, και την αποφυγή να μιλήσει για "το δημοκρατικό άνοιγμα" της κυβέρνησης, σε λήθαργο εδώ και μήνες, η Γαλλία προσπαθεί να απαλύνει τις τουρκογαλλικές σχέσεις κλείνοντας τα μάτια της για το κουρδικό ζήτημα.

LeMonde.fr  25.02.2011