25/2/11

Το αραβικό ντόμινο

Του Σταυρου Λυγερου
Οπως ήταν αναμενόμενο, η πυρκαγιά της εξέγερσης δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ δυτικόφιλων και μη καθεστώτων. Ο αραβικός κόσμος βιώνει ως σύνολο ένα τρίτο επαναστατικό κύμα. Το πρώτο ήταν το κύμα του αραβικού εθνικισμού, που αναπτύχθηκε σε αντίθεση προς την αποικιοκρατία και γέννησε τα νασερικού τύπου καθεστώτα. Ο εκφυλισμός, η διολίσθηση στη διαφθορά, σε συνδυασμό με την ανικανότητά τους να επιλύσουν προβλήματα ανάπτυξης γέννησε το δεύτερο κύμα, την ανάπτυξη ισλαμικών κινημάτων. Λόγω της σκληρής καταστολής δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τα αυταρχικά καθεστώτα, αλλά υπέσκαψαν τη βάση στήριξής τους.

Το παρόν τρίτο κύμα έχει τη μορφή αυθόρμητων, ιδεολογικο-πολιτικά ποικίλων και πολιτικά αδέσποτων λαϊκών εξεγέρσεων, που κυοφορήθηκαν ως αποτέλεσμα δύο παραγόντων: Πρώτον, της διεθνούς οικονομικής κρίσης, που όξυνε τη φτώχεια. Δεύτερον, των νέων οριζόντων που άνοιξαν τα παναραβικά κανάλια και το Διαδίκτυο, τροφοδοτώντας το διάχυτο αίτημα για ελευθερία κυρίως στη νεολαία. Ηταν ζήτημα χρόνου και τύχης να προκληθεί πυρκαγιά στον εύφλεκτο «κάμπο». Από τη στιγμή που η εξέγερση στην Τυνησία ανέτρεψε τον Μπεν Αλι, ήταν αναπόφευκτο να προκύψει ντόμινο.

Οι εξεγέρσεις έχουν κοινό παρονομαστή, αλλά και σοβαρές διαφοροποιήσεις. Ολα τα καθεστώτα είναι αυταρχικά, αλλά η δομή και κυρίως οι εξαρτήσεις τους διαφέρουν. Δεν είναι τυχαίο ότι τα αμερικανόφιλα καθεστώτα απέφυγαν τη μετωπική σύγκρουση με τους διαδηλωτές και το λουτρό αίματος. Οι ΗΠΑ του Ομπάμα φοβούνται μήπως χαθεί ο έλεγχος και επωφεληθούν ισλαμικά κινήματα. Από την άλλη, όμως, έχουν συνείδηση ότι τα καθεστώτα αυτά έχουν κλείσει τον ιστορικό κύκλο τους. Γι’ αυτό και επεδίωξαν την ταχύτατη και ελεγχόμενη μετεξέλιξή τους με εγγυητή τις τοπικές ένοπλες δυνάμεις, στις οποίες διαθέτουν ερείσματα και ασκούν επιρροή. Στο πλαίσιο αυτό απέτρεψαν τη μαζική χρήση στρατιωτικής βίας και θυσίασαν τον Μπεν Αλι και τον Μουμπάρακ για να διασώσουν τον πυρήνα των καθεστώτων.

Στη Λιβύη δεν υπήρχε εξωτερικός παράγοντας που να εμποδίσει τον Καντάφι από το να χρησιμοποιήσει τους πραιτωριανούς του για να καταστείλει με όλα τα μέσα την εξέγερση. Ηταν αναπόφευκτο, λοιπόν, να μετατραπεί γρήγορα σε εμφύλια ένοπλη σύγκρουση. Ο Καντάφι προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία, επισείοντας τον κίνδυνο επικράτησης των ισλαμιστών. Οι Δυτικοί ανησυχούν για το ποια θα είναι η διάδοχη κατάσταση, αλλά στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποστηρίξουν την εξέγερση. Τους παρηγορεί, άλλωστε, το ότι εάν τελικώς ανατραπεί το καθεστώς Καντάφι, θεωρείται δεδομένη η ανατροπή και του καθεστώτος Ασαντ, όταν η πυρκαγιά φτάσει στη Συρία. Το Ιράν είναι πιο σύνθετη περίπτωση, αλλά η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι ο απολογισμός θα είναι θετικός όχι μόνο για τους λαούς της περιοχής, αλλά και για την ίδια. Εκτός και αν η πυρκαγιά αποδειχθεί ότι δεν είναι στενά αραβομουσουλμανικό φαινόμενο…
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

5 σχόλια:

  1. Μόνο αυθόρμητες δεν είναι οι εξεγέρσεις που παρατηρούμε στον αραβικό κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ "25 Φεβρουαρίου 1.35"

    Διακρίνω όμως πάρα πολύ μίσος και φανατισμό, όπως προβάλλεται από τα ΜΜΕ, δικαιολογημένο ή όχι δεν γνωρίζω διότι δεν κατοικώ εκεί και δεν έχω ζήσει από πρώτο χέρι τα καθεστώτα αυτά, με τα οποία μην ξεχνάμε όλοι οι Ευρωπαίοι ότι τόσα χρόνια κάναμε δουλειές σε κρατικό και ιδιωτικό επίπεδο... Παραδοσιακά, σε ορισμένες από αυτές τις χώρες οι ηγεσίες άλλαζαν μέσω εξεγέρσεων και επαναστάσεων προκειμένου να έρθει η επόμενη 40χρονη περίοδος μοναρχικής διακυβέρνησης η οποία ενώ έχει τις ευλογίες του επαναστατημένου λαού στην αρχή, στην συνέχεια οι ίδιοι ήρωες της επανάστασης βαπτίζονται τύραννοι κλπ. Πιστεύω όμως, βλέποντας το γενικευμένο της έντασης στον αραβικό κόσμο, ότι κάτι πολύ ιδιαίτερο συμβαίνει που ίσως ακόμη δεν φαίνεται. Πρίν ξεκινήσουμε τις ερμηνείες για τις αιτίες, αφορμές και αποτελέσματα, λες και γράφουμε έκθεση ιδεών, ίσως θα πρέπει να περιμένουμε λίγο να ξεκαθαρίσει το τοπίο διότι αντιμετωπίζουμε πραγματικά γεγονότα με ανθρώπινες ζωές να χάνονται και όχι υποθετικές διπλωματικές ασκήσεις. Γνώμη μου είναι ότι τα πράγματα είναι επικίνδυνα και πάρα πολύ θολά.

    Albert.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλοι οι επαγγελματίες "μεγαλοαναλυτές" τόσο καιρό δεν έχουν πεί κουβέντα, για τις αυξανόμενες ανάγκες της Κίνας για πετρέλαιο, που το μεγαλύτερο μέρος της, καλύπτεται από εισαγωγές απ' την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

    Ειδικά δε η Λιβύη, τα τελευταία χρόνια, πολλαπλασίασε τις εξαγωγές της στην Κίνα.

    Εξ ου και οι 30.000++ εργαζόμενοι κινέζοι εκεί.

    Η δυτικές χώρες, επαναλαμβάνουν την τακτική τους που ακολούθησαν στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με την Ιαπωνία, στερώντας της σιγά σιγά όλες τις πηγές ενέργειάς της, ωθόντας την να επιτεθεί τελικά στο Pearl Harbor.

    Τα ίδια ακριβώς, κάνουν τώρα με την Κίνα . Προσπαθούν να την αποκλείσουν είτε/και απ τις ήδη πηγές τους είτε/και απ τις μελλοντικές.

    Μην ξεχνάτε πως το όλο σκηνικό ξεκίνησε απ το Σουδάν.

    Ξεκινήστε να googlάρετε, για τις ανάγκες της Κίνας, τις πηγές/προμηθευτές της, έχοντας έναν χάρτη δίπλα σας και θα δείτε τα προεόρτια ενός 3ου ΠΠ, να εκτιλίσσονται μπροστά στα μάτια σας.

    Τα περι "καταπιεστικών καθεστώτων, δημοκρατίες και άλλα τέτοια χαζά, είναι μόνο για τους χαζούς και τους ανενημέρωτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    Εξ αρχής υποστήριξα ότι οι δυτικές πρωτεύουσες και οι Μυστικές τους Υπηρεσίες (περιλαμβανομένου του Ισραηλ)πιάστηκαν αδιάβαστες στις περιπτώσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου. Δεν πρόβλεψαν ούτε το ξέσπασμα ούτε την έκτασή του. Διαέθεταν όμως πληροφόρηση και επιρροή στους κρίσιμους μηχανισμούς, όπως ο Στρατός,και γι αυτό ελέγχουν, ως τώρα τη ροή των εξελίξεων. Η Λιβύη είναι χωριστή περίπτωση με πολλά ερωτήματα του είδους:που βρήκαν οι εξεγερμένοι τα όπλα, τι βάση έχουν οι καταγγελίες του Καντάφι περί ανάμιξης της Αλ Κάϊντα (είναι απλή προπαγάνδα;), είναι ισλαμιστές που θεωρουν ότιτους πρόδωσε προσεγγίζοντας τη Δύση;(όπως υποστηρίζουν ευρωαπϊκές πηγές).
    Η τρίγωνη προσέγγιση Καντάφι/Μπερλουσκόνι/Πουτιν πως σχετίζεται με τα γεγονότα; Με το δεδομένο ότι οι ΗΠΑ θεωρούν τον Μπερλουσκόνι φίλο του Πουτιν (γι αυτό τον τρώνε;...)Υπάρχει και η Κίνα όπως επισημαίνει εύστοχα ένας σχολιαστής.
    Παράλληλα ερωτήματα υπαρχουν και για τη Συρία. Ο κ.Λυγερός επισημαίνει ότι οι δυτικοί περιμένουν αντίστοιχη εξέλιξη στη Συρία...όπου κατέφθασαν πλοία του Ιράν!Για προστασία;
    Η Τουρκία αποφεύγει-φρονίμως- να βάλει τα χέρια της στη φωτιά καιπεριμένει να δει που θαγείρει το πράγμα.
    Όλα αυτά θα μπορύσε να συνδυαστούν με τον εσπευσμένη προσέγγιση Παπανδρέου-Ισραήλ...εν όψει ίσως των γεγονότων που ακολούθησαν και τα ζούμε.
    Θεωρώ ότι το παιχνίδι είναι ακομα ανοιχτό, μεδυο δεδομένα:1)η εξέγερση εμφανίζεται ακέφαλη και ασαφής στα αιτήματά της (όπως μάς λένε τα διεθνή πρακτορεια ειδήσεων)ενώ η δυναμική της εξέγερσης είναι επίσης άγνωστη. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Τυνησία (πολύ) και η Αίγυπτος (λιγότερο αλλά αρκετά)έχουν αποσυρθεί από την επικαιρότητα ω΄στε το παιχνιδι των εξελίξεων να μένει μακριά από τα μάτια της Κοινής Γνώμης.
    Το 2: οι μηχανισμοι του Κράτους (στην Αιγυπτο)ελέγχουν προσώρας τα πράγματα. Στη Λιβύη αν ο Καντάφι δεν επικρατήσει τις επόμενες 24 ή 48 ώρες μαλλον θα τελειώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.